Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
Hoofdstuk 4: Moderniteit en het seculariseren van het Laatste Oordeel (1)
Hoofdstuk 4: Moderniteit en het seculariseren van het Laatste Oordeel (1)
Imagine no religion, nothing to kill or die for
Wanneer religie geweld veroorzaakt, staat het nooit op zichzelf maar meestal gekoppeld aan economische, etnocentrische of extreem nationalistische ideeën.
Tussen religie en geweld is er een band die ambivalent is. Het kan zowel een factor zijn voor geweld als een factor die leidt tot geweldloosheid en een reductie van geweld.
Wat is moderniteit
Politieke en religieuze gevolgen van de moderniteit: de Verlichting
Verlichting en Franse revolutie
Aanvankelijk ging een deel van de clerus actief mee met het revolutionair élan, en was de revolutie niet anti-religieus. Door economische moeilijkheden al de staat de kerkelijke goederen toe-eigenen met tegenprestatie dat de priesters als staatsambtenaren bezoldigd worden, mits ze de eed van trouw afleggen. Rome verbood dit en zo ontstond een strijd tussen de kerk en de staat.
Nieuwe regime die zich verplicht ziet aan de religieuze leegte die dan ontstaan is, op een of andere manier tegemoet te komen door het uit de grond te stampen van Ersatz-religies. Die eerste religie met burgerlijke liturgie is de cultus van de rede.
Maar wanneer die te rationeel en te ver van het volk blijkt te staan, wordt het object van cultus gepersonifieerd in een Etre Superéme
Beide regimes zullen mislukken. Napoleon zal de godsdienstvrede terug invoeren door de christelijke godsdienst in ere te herstellen
Napoleon en de Restauratie
Monddood: het volledig samenvallen met de sociale opdracht ontneemt precies de kracht zich tegenover de maatschappij kritisch op te stellen.
Vanaf de Restauratie zal het christendom geapprecieerd worden omwille van zijn sociaal effect. Dit maakt dat het eigene van de godsdienst verloren gaat en volledig afhankelijk van de hogere gestelde waarde
Napoleon laat alle kloosters en orders toe die een maatschappelijke relevantie hadden in de dienstverlening en het onderwijs. Niet alleen om politieke redenen maar ook vanuit de kerk die de taak toebedeeld kreeg omdat het realiseren van een rechtvaardige maatschappij de aarde tot haar fundament behoort
Middeleeuwse verhouding politiek en religie
God had de uiteindelijke grond en norm voor de samenleving. De mens begreep zichzelf als geschapen door God en gericht op een terugkeer naar God na de noodlottige zondeval. De afhankelijkheid van God werd vertaald in het leenstelsel.
Dit systeem leidde tot grove misbruiken die aanleiding gaven tot het verbrokkelen van het leenstelsel.
Op religieus vlak ontstond een nieuwe verhouding tussen het kerkelijke gezag en de godsbeleving. Zij achten de mens in staat tot een onmiddellijke band met God en maakten daardoor het fundament van het leenstelsel overbodig.
Dit proces zal zijn vol einde kennen in de Verlichting, met de verlichting is de godsdienstigheid geïndividualiseerd, godsdienst of religie zijn verworden tot geloof
Wat Descartes in de 18de eeuw installeerde kreeg vorm: De Verlichting = de rede, vrije, kritische denken wordt centraal gesteld, los van geloof of bijgeloof. Kerk en staat worden gescheiden. De verhouding tussen religie en politiek wordt anders, onafhankelijk van elkaar gedacht
Religie verengt tot sociaal werk
Met de Verlichting is 'mensen sociaal bijstaan' of 'caritas' louter een zaak van godsdienst geworden.
Verschuiving van caritas naar sociale assistentie: men wil de hulpverlening professionaliseren en institutionaliseren heeft te maken met de emancipatie van de maatschappelijkheid
Sociaal werk is relatief nieuw, maar mensen sociaal bijstaan is veel ouder
Nu niet meer God als grond om andere te helpen, maar de maatschappelijkheid zelf, die de mens onderling op basis van gelijkheid verbindt, een systeem van bijstand gefundeerd in de maatschappelijkheid zelf
Moderniteit: verschuiving van het fundament
Middeleeuwen: God als fundament
Moderniteit = manier waarop de West-Europese mens zich is gaan begrijpen na het failliet van het middeleeuwse 'zelfverstaan'
In de middeleeuwen verstond de mens zichzelf als geschapen door God, definieerde zichzelf in God
Moderniteit: menselijk bewustzijn wordt fundament
Na oorlog is er eindelijk vrede en is God zijn funderende plaats kwijtgespeeld. Voortaan had de mens alleen nog zichzelf als punt van waaruit hij de wereld, inclusief zichzelf kon verstaan.
Dit werd helder geformuleerd en gereflecteerd door René Descartes. Als iets betwijfelbaar blijkt, moet je vooral blijven twijfelen. Anders vind je nooit echte zekerheid.
Moderniteit: de mens die zich vanuit zichzelf verstaat, door gebruikt te maken van zijn eigen intellect en rede begrijpt de mens zichzelf en zijn samenleving
We spreken over moderniteit betreft het punt door Descartes met de twijfel. Modern is een waarheid verkondigen vanuit dat punt dat zelf eerst betwijfeld is geworden. Dat is een vrij punt, vrijheid van waaruit de wereld beschouwt kan worden, bekeken, betwijfeld en bekritiseerd. Vanuit dit punt is de revolutie ontstaan
Verlies van de 'hel' als politiek element
Religie is kwestie van persoonlijk geloof
Religie is zijn politieke taak verloren. Het verlangende eindpunt, de hemel of de hel, is de christelijk religie kwijt. De totalitaire politiek heeft hier op geantwoord door een soort 'aardse hel' te bouwen in vormen van concentratiekampen, martelkamers ...
Na de scheiding kerk/staat is de secularisering van de christelijke religie in gang gezet. Religie is louter het opnemen van sociale taken
Secularisering van het Laatste Oordeel: De Utopieën
Modern sociaal-politiek antwoord op het verlangen naar transcendentie
Een moderne fantasma
Utopie eigen leven gaan leiden, 2 radicale verschillende betekenissen:
1 blauwdruk voor een realiseerbare betere samenleving/wereld, doel dat het waard is om na te streven
2 droombeeld, onverwezenlijkbaar ontwerp van een volmaakte toestand
3 kenmerken: geloof in de maakbaarheid van de mens, de natuur van de mens is verbeterbaar en het nastreven van geluk
Typisch modern fantasma is de uitwerking van de literaire Utopie. Nieuwe politieke fantasieën die uiting geven aan hoop die mens koestert op de toekomst die hij zelf poogde te installeren.
Blauwdruk voor een verlangde ideale samenleving
Utopie wordt vanuit gegaan dat de gouden toekomst te realiseren is, maakbaar. Elke Utopie breekt met een oude slechte wereld en probeert iets radicaal nieuws te bieden
In de 3 oer-utopieën wordt er afscheid genomen met de erfzonde, men wil terug naar het paradijs. In die zin is het utopisch denken gestructureerd als een religie, met oog op een nieuwe schepping, een verlossing van de oude wereld en het verlangen naar een nieuwe wereld waar het geluk is gerealiseerd
Eschatologie van de utopie
Technische utopie
Wetenschap moet bijdragen aan de verlenging van het leven, de vertraging van de ouderdom, genezing van ziekten, verzachting van pijn
Realisering van het land van melk en honing via wetenschap en techniek
Sociale utopie
Richt zich op het leed dat de medemens kan overvallen of veroorzaken
Probeert een nieuwe gelukkige maatschappij met zo weinig mogelijk leed te construeren
Meer de maatschappelijk-politieke realisering van de ideale samenleving
Zelden uitgaan dat godsdienst overbodig wordt, mensen blijven verlangen naar een totaal andere werkelijkheid die de onze overstijgt. Blijven vragen stellen over dood en leven, zingeving, toekomst, die in de utopie nooit geheel zal beantwoord worden
Sociale utopie heeft al voor heel wat ellende gezorgd. Het doel heiligt de middelen
Dystopie
Wanneer de utopie wordt doorgedacht in al haar consequenties slaat de utopie om in een dystopie. Wanneer in een utopische samenleving het leven dermate gecontroleerd wordt, dan blijft er van persoonlijke vrijheid niet veel over.
De mens lijkt zijn volkomen vrijheid niet aan te kunnen, verknecht zichzelf opnieuw aan utopisch doel dat hij zelf moet realiseren en dat fungeert als een religieuze transcendentie. Het paradijs blijkt de hel te zijn.
Tegenhanger utopie = beeld van de toekomst voorgehouden en probeert ons daarvoor te waarschuwen.
3de soort utopie: neoliberalisme, de ideologie van onze hedendaagse wereld waarin het economisch model van de vrije markt het politieke en sociale denken heeft overgenomen.
Neoliberalisme spoort mensen aan voor zichzelf te zorgen en vooral geen afhankelijk slachtoffer te worden. De vrije markt wordt beschouwd als een natuurlijk gegeven dat zich ongehinderd moet kunnen ontwikkelen. Maar ook deze utopie kent haar dystopie: menselijke relaties zijn nu verschraald en zijn er geen grenzen die mogelijke ongelijkheden intomen. Politiek gaat over ideeën maar volgt de economie