Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Lung Cancer D551CA21-F101-460E-93A7-29F91FC0D435 (Present illness (4…

- - - - การสูบบุหรี่ประมาณ 80% เป็นสาเหตุของโรคมะเร็งมะเร็งปอด
      - ผู้ป่วยที่ไม่สูบหรี่แต่หายใจเอาควันบุหรี่เข้าไป เพราะอยู่ใกล้กับผู้สูบ มีโอกาสเป็นบุหรี่เพิ่มขึ้น 30%
      - บุตรทั้ง 4 คนของผู้ป่วยสูบบุหรี่
    - - เช่น ควันท่อไอเสีย ฝุ่น อาจทำให้เป็นมะเร็งปอดเพิ่มขึ้น และผู้ที่อยู่ในเมืองมีโอกาสเป็นมะเร็งปอดมากกว่าผู้ที่อยู่ชนบท 1.2-2.3 เท่า
      - ผู้ป่วยทำงานอยู่ในกรุงเทพ ซึ่งการจราจรติดขัด มีควันจากท่อไอเสีย และฝุ่นเป็นจำนวนมาก
    - - โรคที่ทำให้เกิดมีแผลเป็นในปอด เช่น วัณโรค ปอดบวม อาจเพิ่มปัจจัยเสี่ยงที่จะเกิดมะเร็งในปอด
      - ผู้ป่วยเคยมีประวัติป่วยเป็นวัณโรค
    - - ความเสี่ยงของโรคมะเร็งปอดเพิ่มขึ้นตามอายุ ซึ่งประมาณ 2 ใน 3 ของผู้ป่วยมะเร็งปอดได้รับการวินิจฉัยเมื่อมีอายุตั้งแต่ 65 ปีขึ้นไป (เฉลี่ยประมาณ 70-74 ปี)
      - ผู้ป่วยเป็นผู้สูงอายุวัย 72 ปี
    - - บิดาของผู้ป่วยมีประวัติเสียชีวิตด้วยโรคปอด
  - - - Normal lung
      - Abnormal lung
    - - สามารถตรวจพบความผิดปกติได้มากกว่า สามารถตรวจหาก้อนมะเร็งได้อย่างชัดเจน
    - - มักมีปริมาณโปรตีนสูง และควรส่งมาสดๆ โดยไม่ต้องเติมสารใดๆลงไป
      - น้ำจากช่องปอดของผู้ป่วย
- - - - การรักษาสำหรับผู้ป่วยระยะ limited stage
      - การรักษาสำหรับผู้ป่วยระยะ extensive stage
  - - - chemotherapy
      - รังสีรักษา
      - Targeted therapy
- - - - SD
        
        ผู้ป่วยบ่นเหนื่อย อ่อนเพลียมากขึ้น
        
        ผู้ป่วยมีอาการเวียนศีรษะ บ่นอยากนอนทั้งวัน
      - OD
        
        ผู้ป่วยหายใจตื้น สั้นและเร็วขึ้นขณะพูด
        
        On percutaneous drainage มี exudates สีเหลืองใส
        
        การขยายตัวของปอดทั้ง 2 ข้างไม่เท่ากันข้าง
        
        Vocal fremitus ของปอดข้างขวาเบากว่าปอดข้างซ้าย
        
        Percussion : เกิดเสียง Flatness (stony dull) ที่ปอดขวา ปอดซ้ายเสียงปกติ (resonance)
        
        Auscultation : ได้ยินเสียง rhonchi ที่ปอดทั้งสองข้าง
        
        มี Nasal cannula 3 L/min บริเวณหัวเตียง
        
        Hemoglobin (Hb) 11.7 g/uL (ค่าปกติ 12.8-16.1 g/uL) 18/09/62
        
        Hemoglobin (Hb) 10.3 g/uL (ค่าปกติ 12.8-16.1 g/uL) 7/10/62
        
        Hemoglobin (Hb) 9.4 g/uL (ค่าปกติ 12.8-16.1 g/uL) 10/10/62
    - - เพื่อให้ปอดสามารถแลกเปลี่ยนก๊าซได้มากขึ้น เนื้อเยื่อของร่างกายได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
    - - รู้สึกตัวดี ไม่มีภาวะ Hypoxia เช่น ผิวหนังซีด สับสนมึนงง ไอ หายใจถี่ หัวใจเต้นเร็ว ปวดศีรษะ เป็นต้น
      - สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยเฉพาะ อัตราการหายใจ 12- 22 ครั้ง/นาที ชีพจร 60 - 100 ครั้ง/นาที
        และ O2 saturation > 95% ( keep 94%)
      - ผู้ป่วยไม่มีภาวะ Cyanosis เช่น มือเท้าเขียว ริมฝีปากเขียว หน้าเขียว เป็นต้น
      - การทำงานของ Percutaneous drainage มีการระบายอย่างมีประสิทธิภาพคือ สายไม่อุดตัน ไม่หักงอ
        ไม่เลื่อนหลุด อยู่ต่ำกว่าระดับทรวงอก และอยู่ในระบบ close system
    - - ประเมินสัญญาณชีพทุก 1- 2 ชั่วโมง โดยเฉพาะประเมินการหายใจ อัตราการหายใจ จังหวะการหายใจ
        ลักษณะการหายใจ การขยายของทรวงอกทั้งสองข้าง ค่า O2 saturation > 95% (keep 94%)
      - ประเมินภาวะ Hypoxia คือ เช่น ผิวหนังซีด สับสนมึนงง ไอ หายใจถี่ หัวใจเต้นเร็ว ปวดศีรษะ เป็นต้น
        และ ประเมินภาวะ Cyanosis เช่น มือเท้าเขียว ริมฝีปากเขียว หน้าเขียว เป็นต้น
      - เคาะปอดและฟังเสียงปอดผู้ป่วยเพื่อประเมินปริมาณของเหลวที่คั่งในเยื่อหุ้มปอด
      - จัดท่า ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง ช่วยกระตุ้นให้ผู้ป่วยหายใจอย่างถูกวิธีโดยให้ผู้ป่วยหายใจเข้าออกลึก ๆ
        3-5 ครั้งแล้วไอออกมาทุก 1-2 ชั่วโมง
      - ฝึกให้ผู้ป่วยฝึกหายใจ (Deep Breathing Exercise) โดยใช้การทำงานของกล้ามเนื้อกระบังลม (diaphragm)
        และกล้ามเนื้อผนังทรวงอก (intercostals muscle)ทำให้ปอดส่วนล่างได้มีการขยายตัวอย่างเต็มที่
        การฝึกการหายใจโดยใช้กล้ามเนื้อกะบังลม (Diaphragmatic Breathing Exercise)
      - ดูแลให้ได้รับออกซิเจน Nasal cannula 3 L/min ตามแผนการรักษาของแพทย์
      - ติดตามผลทางห้องปฏิบัติการ คือ Hemoglobin ควรมีค่ามากกว่า 12.8 g/uL
    - - ผู้ป่วยรู้สึกตัวดี ไม่มีภาวะ Hypoxia เช่น ผิวหนังซีด สับสนมึนงง ไอ
        หายใจถี่ หัวใจเต้นเร็ว ปวดศีรษะ เป็นต้น
      - สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยเฉพาะ อัตราการหายใจ 20 ครั้ง/นาที
        ชีพจร 88 ครั้ง/นาที และ O2 saturation 96 %
      - ผู้ป่วยไม่มีภาวะ Cyanosis เช่น มือเท้าเขียว ริมฝีปากเขียว หน้าเขียว เป็นต้น
      - การทำงานของ Percutaneous drainage มีการระบายอย่างมีประสิทธิภาพคือ
        สายไม่อุดตัน ไม่หักงอ ไม่เลื่อนหลุด อยู่ต่ำกว่าระดับทรวงอก
        และอยู่ในระบบ close system ปริมาณ exudate ที่ออกมาจากสายระบาย
        มีสีเหลืองใสและปริมาณน้อยลง
  - - - SD :
        -ผู้ป่วยบอกว่า “กลัวกลับไปทำงานเหมือนเดิมไม่ได้ เคยทำอะไรด้วยตัวเอง”
        -ผู้ป่วยบอกว่า “นอนไม่หลับ ต้องพึ่งยานอนหลับ”
        -ญาติผู้ป่วยคอยสอบถามอาการผู้ป่วยและความก้าวหน้าของการรักษาบ่อยครั้ง
      - OD :
        -ญาติแสดงสีหน้าความวิตกกังวลขอเฝ้าผู้ป่วย เนื่องจากกลัวผู้ป่วยเสียชีวิต
        -ผู้ป่วยมีสีหน้าวิตกกังวล
        -สภาพร่างกายของผู้ป่วยเริ่มอ่อนกำลังลง เหนื่อยเวลาพูดและทำกิจกรรมเยอะๆ
    - - เพื่อลดความวิตกกังวลของผู้ป่วย
      - เพื่อให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนได้
      - สภาพร่างกายของผู้ป่วยแข็งแรงขึ้น ไม่เหนื่อยเวลาทำกิจกรรม
    - - ญาติคลายความวิตกกังวลและตอบคำถามเกี่ยวกับ ดูแลผู้ป่วยได้ถูกต้อง
      - สีหน้า ท่าทางของผู้ป่วยไม่มีความวิตกกังวล ไม่มีเหนื่อยหอบ
      - ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนเต็มอิ่ม มีความสดชื่น
    - - ประเมินผู้ป่วยวิตกกังวลเนื่องจากสภาพร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปจากอาการเจ็บป่วย โดยใช้แบบประเมินความวิตกกังวล
      - 2.ประเมินสภาวะด้านจิตใจ เช่น การเห็นคุณค่าในตัวเอง การยอมรับความจริง
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย เช่น ให้อยู่ในที่อากาศบริสุทธิ์ ปลอดโปร่ง สดชื่น
      - สร้างสัมพันธภาพที่ดีพูดคุยกับญาติผู้ป่วยด้วย ท่าทางอ่อนโยน ให้กำลังใจ ตั้งใจรับฟังปัญหาและช่วยเหลือ ประคับประคองด้านจิตใจแก่ครอบครัวผู้ป่วย เพื่อให้เกิด ความคุ้นเคยและไว้วางใจ
      - ช่วยประสานให้พบแพทย์เพื่อรับฟังการดำเนิน ของโรค อธิบายให้ญาติทราบ เข้าใจข้อมูลเกี่ยวกับแผนการรักษาของแพทย์ พร้อมทั้งเปิดโอกาสให้ญาติซักถามอาการ หรือปัญหาข้อข้องใจต่างๆ และมีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วยในทุกระยะของการเจ็บป่วย อธิบายให้ญาติทราบทุกครั้ง ก่อนให้การพยาบาล
      - ให้ผู้ป่วยได้พูดคุย ระบายความรู้สึกเกี่ยวกับประสบการณ์การปรับตัวของผู้ป่วยในอดีต
      - แนะนำให้ญาติให้กำลังใจผู้ป่วย พูดให้ผู้ป่วยเห็นความสามารถของตนเอง ไม่แสดงท่าทีรังเกียจหรือหวาดกลัวต่อสภาพที่ผู้ป่วยเป็นอยู่
      - กระตุ้นให้ญาติมีส่วนร่วมในการให้กำลังใจ ร่วมทำกิจกรรมต่างๆ ของผู้ป่วย พร้อมทั้งส่งเสริม ช่วยเหลือผู้ป่วยในการปฏิบัติตัว
      - จัดสิ่งแวดล้อมในห้องผู้ป่วยให้สะอาด ผ่อนคลายและเป็นระเบียบเรียบร้อย แนะนำให้ผู้ป่วย เปิดม่าน เปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศถ่ายเท เพื่อทำให้ผู้ป่วยรู้สึกผ่อนคลายความวิตกกังวลและสามารถนอนหลับได้ดีขึ้น
      - แนะนำให้ผู้ป่วยหลีกเลี่ยงสถานที่ที่ทำให้ผู้ป่วยระคายเคือง เช่น ควันบุหรี่ ควันท่อรถ ควันจากอุตสาหกรรม ฝุ่น
      - สอนเทคนิคการเผชิญปัญหาเวลาที่มีอาการหายใจลำบากให้กับผู้ป่วยและครอบครัว เช่น เปิดพัดลมถ่ายเทอากาศได้ดี จัดท่าศีรษะสูง เทคนิคการผ่อนคลาย
      - วางแผนจำหน่ายผู้ป่วยโดยให้คำแนะนำ และทบทวนการปฏิบัติตัวของผู้ป่วยหลังกลับบ้านและการสังเกตสิ่งผิดปกติที่ต้องกลับมาตรวจซ้ำ เช่น ปวดศีรษะ รุนแรง อาเจียน ซึมลง ชัก มีไข้สูง
        การรับประทานยา การ มาตรวจตามนัด ส่งปรึกษากายภาพบาบัดและโภชนาการ
    - - ผู้ป่วยมีความวิตกกังวลกับโรคที่เป็นอยู่
      - ญาติพยายามคุยสนุกสนานเพื่อสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลาย
      - ญาติมีความเข้าใจกับภาวะของผู้ป่วย
  - - - SD :
        
        -ผู้ป่วยบอกว่า “เบื่ออาหาร”
        
        -ผู้ป่วยบอกว่า “รับประทานอาหารได้น้อย”
      - OD:
        
        ผู้ป่วยมีรูปร่างผอม ตัวเล็ก มีอาการเหนื่อยล้าจากการทำกิจกรรมต่าง ๆได้
        
        ผลการตรวจเลือด
        
        Hb=11.7 g/uL (18/09/62)
        
        Hb=10.3 g/uL (7/10/62)
        
        Hb=9.4 g/uL (10/10/62)
        
        Hct=35.6 % (18/09/62)
        
        Hct=31.4 % (7/10/62)
        
        Hct=29.1 % (10/10/62)
        
        Albumin=3.1 g/dL (18/09/62)
        
        Albumin =3.2 g/dL (23/09/62)
        
        Albumin=2.7 g/dL (2/10/62)
    - - เพื่อส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์และเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย
      - ผู้ป่วยไม่ซูบผอม สามารถปฏิบัติกิจวัตรประจำวันได้
    - - ประเมินรูปร่างและดัชนีมวลกายของผู้ป่วย โดยค่าปกติคือ น้ำหนักปกติเหมาะสม (18.6 - 22.9)
      - มีความต้องการอยากรับประทานอาหารมากขึ้น ความเบื่ออาหารลดลง
      - รับประทานอาหารได้อย่างน้อย 1/2 ของถ้วยต่อมื้อ
      - มีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น
      - มีเยื่อบุตาสีแดงไม่ซีด
      - Hbมากกว่า 12.8 g/uL
      - Hctมากกว่า 38.2 %
      - Albuminมากกว่า 3.5 g/dL
    - - 1.ประเมินโดยการสังเกตรูปร่างของผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนแปลง เช่น ประสิทธิภาพในการทำกิจกรรมของผู้ป่วย
        ลักษณะกล้ามเนื้อต่าง ๆ และหาค่าดัชนีมวลกายของผู้ป่วยโดยชั่งน้ำหนักทุกวันเพื่อประเมินภาวะโภชนาการ
      - ดูแลให้ได้รับสารอาหารที่เหมาะสม เพื่อป้องกันการขาดสารอาหารที่รุนแรงมากขึ้น โดยสารอาหารที่เหมาะสมควรเป็นอาหารที่มีโปรตีนและพลังงานสูง นอกจากนี้อาจให้สารอาหารอื่น ๆ ที่จำเป็น
        (Nutrition support) เพื่อรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้อยู่ในระดับใกล้เคียงปกติ
      - ลดปัจจัยที่ทำให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารได้น้อย คือ อาการคลื่นไส้ อาเจียน ผลข้างเคียงของยาความเครียด การลดปัจจัยดังกล่าว ดังนี้
        
        การประสานความร่วมมือกับแพทย์ เพื่อให้ยาบรรเทาอาการคลื่นไส้อาเจียนที่เหมาะสมนั้นเป็นสิ่งจำเป็นเพราะการใช้ยารับประทานนั้นหลังจากรับประทานยาไปแล้วผู้ป่วยอาเจียนออก ทำให้การออกฤทธิ์ของยาไม่ถึงขนาดที่ส่งผลต่อการรักษา การประสานความร่วมมือกับแพทย์เพื่อเปลี่ยนมาเป็นการให้อาหารทางหลอดเลือดจะทำให้การออกฤทธิ์ของยามีประสิทธิภาพมากกว่า
        
        วิธีการช่วยลดความเครียด คือ การให้ข้อมูลเกี่ยวกับสาเหตุของการเกิดอาการข้างเคียงว่าส่วนหนึ่งอาจเป็นผลมาจากยาที่ผู้ป่วยได้รับ และเป็นยาที่จำเป็นต่อการรักษา ดังนั้นควรสอนผู้ป่วยให้ใช้เทคนิคการผ่อนคลาย เช่น การกำหนดลมหายใจ ซึ่งเป็นวิธีที่ทำได้ง่ายและผู้ป่วยสะดวกในการปฏิบัติ การให้ญาติเข้ามามีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วย การได้พูดคุยกับคนใกล้ชิดจะช่วยให้ผู้ป่วยคลายความเครียดได้ เป็นต้น
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยมีการออกกำลังกายโดยให้ลุกจากเตียงให้เดิน การออกกำลังกายจะช่วยกระตุ้นให้รู้สึกอยากอาหารมากขึ้น
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาด ไม่ให้มีกลิ่นรบกวน เพื่อลดสิ่งกระตุ้นที่จะทำให้ความอยากอาหารลดลง สิ่งแวดล้อมที่ส่งกลิ่นอาจทำให้ผู้ป่วยมีอาการอาเจียนมากขึ้น
      - แนะนำให้ผู้ป่วยทำความสะอาดปากฟันทุกครั้งหลังรับประทานอาหาร เพื่อเป็นการกระตุ้นการอยากอาหาร
      - ร่วมมือกับผู้ป่วยและญาติในการจัดเมนูอาการ เพื่อเลือกสิ่งที่ผู้ป่วยชอบรับประทาน พร้อมทั้งให้ข้อมูลเกี่ยวกับอาหารเหล่านั้นว่าสามารถรับประทานอาหารเหล่านั้นว่าสามารถรับประทานได้หรือไม่ เพื่อให้ผู้ป่วยได้มีส่วนร่วมในการเลือกอาหารที่ต้องการรับประทาน และการได้รับประทานอาหารที่ชอบจะช่วยให้อยากรับประทานอาหารมากขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถที่จะประเมินและให้ความรู้เกี่ยวกับอาหารที่ผู้ป่วยเลือกได้เพื่อที่จะได้นำไปปฏิบัติเมื่อกลับบ้าน
      - แนะนำให้รับประทานทีละน้อยแต่บ่อยครั้ง และรับประทานอาหารเสริมระหว่างมื้อ แนะนำให้ผู้ป่วยสังเกตอาหารที่กระตุ้นให้อาเจียนและหลีกเลี่ยงอาหารเหล่านั้น
      - ติดตามผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น ค่า Serum albumin, Hct Hb เป็นต้น
      - ดูแลให้ยาตามแผนการรักษา เช่น Plasil เป็นต้น เพื่อช่วยลดอาการคลื่นไส้อาเจียน
      - ในรายที่มีภาวะ hypoalbuminemia แพทย์อาจพิจารณาให้ 20% Human albumin ซึ่งเป็น Albumin ที่เกิดจากการสังเคราะห์ขึ้น และเป็นกรดอะมิโนที่จำเป้น มีผลต่อระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย นอกจากการให้ Albumin ทางหลอดเลือดดำแล้วการให้ผู้ป่วยได้โปรตีนจากไข่ขาว จะเป็นการส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้รับ Albumin ที่บริสุทธิ์และยังเป็นสารที่ได้มาจากธรรมชาติอีกด้วย
    - - ผู้ป่วยมีรูปร่างและดัชนีมวลกายอยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยค่าปกติคือ น้ำหนักปกติเหมาะสม (18.6 - 22.9)
      - ผู้ป่วยมีความต้องการอยากรับประทานอาหารมากขึ้น ความเบื่ออาหารลดลง
      - ผู้ป่วยมีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น
      - มีค่า Hb ปกติ คือ มากกว่า 12.8 g/uL
      - มีค่า Hct ปกติ คือ มากกว่า 38.2 %
      - มีค่า Albumin ปกติ คือ มากกว่า 3.5g/uL
  - - - OD
        
        วันที่ 23/08/62 ผล Chest X ray พบ Pleural effusion
        
        มีแผลจากการได้รับบาดเจ็บ/แผลในท่อระบายทรวงอก
        
        วันที่ 10/09/62 ผลการตรวจ cytologic Pleural fluid
        พบความผิดปกติของเซลล์ เซลล์ร้ายไม่สามารถแยกจากกันได้
        
        วันที่ 16/09/62 exudate ที่ออกมาทางสาย PCD
        มีลักษณะสีน้ำล้างเนื้อ
        
        อุณหภูมิร่างกายสูง มีไข้
        
        วันที่ 2/10/62 39.2 องศาเซลเซียส
        
        วันที่ 3/10/62 38.6 องศาเซลเซียส
        
        วันที่ 4/10/62 38.9 องศาเซลเซียส
        
        วันที่ 6/10/62 37.7 องศาเซลเซียส
        
        วันที่ 10/10/62 37.9 องศาเซลเซียส
    - - สัญญาณชีพอยู่ในช่วงปกติ
      - แผลแห้งสะอาด ไม่มี discharge ซึม exudate ไม่มีสีน้ำล้างเนื้อ
        ไม่มีหนอง สาย PCD ไม่มีการอุดตัน
      - ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการปกติ
      - ผล Chest X ray ไม่พบน้ำในเยื่อหุ้มปอด
    - - .
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงของการติดเชื้อบริเวณแผลใส่ท่อระบายทรวงอก ได้แก่ อาการแผลมีลักษณะ บวม แดง ร้อน ปวด แผลมีหนอง
        หรือสารคัดหลั่งมีสีผิดปกติและมีกลิ่นเหม็น
        
        วัดสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินอาการติดเชื้อ
        
        3.จัดให้ผู้ป่วยนอนในท่าศีรษะสูง 20-30 องศา หรือลุกนั่ง กระตุ้นให้ผู้ป่วยพลิกตะแคงตัวและเปลี่ยนท่าบ่อยๆ เพื่อให้สารเหลวในช่องเยื่อหุ้มปอดไม่ขังอยู่กับที่
        และมีการระบายของสารเหลวได้ดีข้ึน และควรสอนการปฏิบัติตัวให้ผู้ป่วยเมื่อจะพลิกตะแคงตัวให้จับประคอง
        
        ดูแลทำความสะอาดแผล ด้วยวิธี Aseptic technique ทำความสะอาดแผลด้วย Sterile set ล้างมือก่อนและ หลังให้การพยาบาลทำความสะอาดแผล ทำความสะอาดแผล2-3คร้ังต่อสัปดาห์หรือตามความเหมาะสมและสาย PCD ไม่ให้มีคราบสิ่งสกปรก และระมัดระวังไม่ให้สายเลื่อนหลุด
        
        5.ดูแลให้ระบบระบายทรวงอกเป็นระบบปิด(Closed system) ตลอดเวลาห้ามเปิดรอยต่อต่าง ๆ โดยไม่จำเป็นเพื่อไม่ให้มีรอยรั่วให้ลมเข้าไปในเยื่อหุ้มปอดมากข้ึน
        
        ดูแลให้ drainage bag ให้อยู่ต่ำกว่าทรวงอกผู้ป่วยเสมอ เพื่อให้สารน้ำไหลออกมาได้สะดวก วางต่ำกว่า ทรวงอกอย่างน้อย 2 ฟุต ขณะเคลื่อนย้ายควรนำขวดระบายอยู่ในระดับต่ำกว่า ระดับทรวงอกเสมอ
        
        7.การ clamp ท่อระบาย ไม่ควร clamp สาย หากจำเป็นควรใช้เวลาสั้นๆ ไม่เกิน 2 นาที
        
        เปลี่ยนท่อระบายชุดใหม่เข้ากับท่อระบายทรวงอกโดยใช้เทคนิคปราศจากเชื้อ
        
        9.สอนให้ผู้ป่วยระมัดระวังไม่ให้แผลเปียกน้ำระหว่างทำความสะอาดร่างกายหรือห้ามแกะเกาแผลหรือเปิด แผลเพื่อป้องกันการติดเชื้อ
        
        ดูแลไม่ให้สายท่อระบายหัก พับงอหรือถูกกดทับเพราะจะทำให้เกิดความดันย้อนกลับเอาสิ่งท่ีระบาย ออกกลับเข้าสู่ช่องเยื่อหุ้มปอดได้
        หมั่นบีบรูดสายยาง(milking tube) ทุก 2 ชั่วโมง ที่ต่อจากท่อระบายเพื่อ ป้องกันการอุดตันของสายยาง
        
        การติดพลาสเตอร์บริเวณแผลที่ใส่สายระบาย เพื่อป้องกันสายระบายกดลงบนผิวหนัง
        
        สังเกตและจดบันทึกจำนวนสีของสารคัดหลั่งที่ออกมาทางท่อระบายทรวงอกที่ออกมาเปื้อนผ้าปิดแผล รอบท่อระบายและถุงขวด
        
        ติดตามประเมินผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น WBC, CBC, การเพาะเชื้อ(Culture)จาก exudate ที่ออกมาจากช่องปอด
        
        10.กระตุ้นให้ผู้ป่วยหายใจอย่างถูกวิธีโดยให้ผู้ป่วยหายใจเข้าออกลึกๆ3-5คร้ังแล้วไอออกมาทุก 1-2 ชั่วโมง
    - - ป้องกันการติดเชื้อในช่องเยื่อหุ้มปอดและแผลจากการใส่ท่อระบายทรวงอก
  - - - SD :
        ผู้ป่วยบอกว่า “ทำอะไรก็เหนื่อยง่าย ทำงานไม่ได้เหมือนเดิม”
      - OD :
        
        มีอาการหายใจเหนื่อยหอบขณะทำกิจกรรม
        -ผู้ป่วยมีอาการเหนื่อย หายใจตื้น อ่อนเพลีย
        -การขยายตัวของปอดทั้ง 2 ข้างไม่เท่ากันข้าง
        -Vocal fremitus ของปอดข้างขวาเบากว่าปอดข้างซ้าย
        -Percussion : เกิดเสียง Flatness (stony dull) ที่ปอดขวา ปอดซ้ายเสียงปกติ (resonance)
        -Auscultation : ได้ยินเสียง rhonchi ที่ปอดทั้งสองข้าง
        -มี Nasal cannula 3 L/min บริเวณหัวเตียง
    - - ผู้ป่วยสามารถทำกิจวัตรประจำวันได้เพิ่มมากขึ้น
    - - สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยเฉพาะ อัตราการหายใจ 12- 22 คร้ัง/นาที
        ชีพจร 60 - 100 คร้ัง/นาที และ O2 saturation > 95 % ( keep 94%)
      - ผู้ป่วยสามารถทำกิจวัตรประจำวันเองได้
      - ผู้ป่วยไม่มีอาการเหนื่อยและอ่อนเพลีย ขณะทำกิจกรรม
    - - ประเมินสัญญานชีพโดยเฉพาะลักษณะการหายใจ อาการอ่อนแรงของกล้ามเนื้อ อาการหอบ เหนื่อย ความสามารถในการทำกิจกรรมต่างๆ และอาการแสดงของภาวะหายใจไม่มีประสิทธิภาพ
        เช่นอัตราการหายใจ ลักษณะการหายใจ ชีพจร เป็นต้น เพื่อประเมินผลประสิทธิภาพการหายใจและการแลกเปลี่ยนก๊าซ
      - ดูแลและช่วยเหลือกิจกรรมต่างๆ ตามความเหมาะสม เพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยในการทำกิจกรรมต่างๆ
      - แนะนำผู้ป่วยเกี่ยวกับการทำกิจวัตรประจำวันตามความสามารถของผู้ป่วย และแนะนำการออกกำลังกายด้วยตัวเอง (Active exercise) ถ้าผู้ป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ควรมีพยาบาลและ
        ญาติผู้ป่วยช่วยผู้ป่วยออกกำลังกาย(Passive exercise) เพื่อป้องกันการเกิดข้อติดและเพิ่มความแข็งแรกของกล้ามเนื้อ
      - แนะนำให้ผู้ป่วย หลีกเลี่ยงภาวะที่ทำให้ใช้ออกซิเจน เช่น บริเวณที่มีการสูบบุหรี่ การอยู่ในที่ร้อน หรือเย็นเกินไป ภาวะเครียด ปัจจัยต่างๆเหล่านี้จะ
        เพิ่มความต้านทานของหลอดเลือดส่วนปลายทำให้หัวใจทำงานหนักขึ้นต้องการออกซิเจนเพิ่มขึ้น
      - แนะนำถึงวิธีการสงวนพลังงาน เช่น การวางแผนการมีกิจกรรม และการพักผ่อนตลอดวัน จัดให้มีกิจกรรมหนักสลับกับเบา หรือให้มีการพักระหว่างทำกิจกรรม
        การใช้เทคนิคสงวนพลังงานจะทำให้ผู้ป่วยทำเงินได้มากขึ้นโดยใช้พลังงานจำกัด
      - ช่วยผู้ป่วยจัดตารางในการค่อยค่อยเพิ่มการทำกิจกรรมและการออกกำลังกาย ทำให้ปอดและหัวใจทำงานดีขึ้น
      - บริหารการหายใจโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้องและกระบังลม (Abdominal and diaphragmatic breathing) การเป่าปาก (Pursed) หายใจเข้าให้โทรโข่งออกจะช่วยลดการพลังงานของ accessory muscle หายใจออกค่อยค่อยผ่อนลมหายใจออกทางปากในขณะที่เป่าปากคล้ายเป่าเทียน จะทำให้หายใจช้าลงทางเดินหายใจไม่ฟุบแฟบขณะหายใจออก
        โดยคงความดันบวกในการหายใจ ทำอย่างน้อยวันละ 4 ครั้ง ครั้งละ 15 นาที
      - ให้ออกซิเจนเมื่อต้องการ การให้ออกซิเจนทดแทนจะช่วยให้ทำกิจกรรมได้ดีขึ้น ลดการพร่องออกซิเจนที่เกิดขึ้นจากการออกกำลังกาย
      - ประเมินอาการแสดงของความผิดปกติ หลังมีกิจกรรมหรือออกกำลังกาย เช่น หลังจากออกกำลังกาย 3 นาที อัตราการหายใจ ชีพจร ยังไม่ลงมาใกล้เคียงกับ
        ขณะพัก มีการเปลี่ยนแปลงระดับความรู้สึกตัวซึ่งการเปลี่ยนแปลงของระบบหายใจ หัวใจ และระบบไหลเวียนอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อออกกำลังกายแสดงถึงมีความทนทานในการออกกำลังกายน้อย
    - - ผู้ป่วยไม่มีอาการหายใจเหนื่อยหอบหรืออ่อนเพลียขณะทำกิจกรรมและหลังทำกิจกรรม
      - ผู้ป่วยสามารถทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองได้ เช่น การเข้าห้องน้ำ การเดิน เป็นต้น
      - สัญญาณชีพของผู้ป่วยอยู่ในเกณฑ์ปกติอุณหภูมิร่างกาย 37.4องศาเซลเซียส อัตราการการเต้นของหัวใจ 88 ครั้ง/นาที อัตราการหายใจ 20 ครั้ง/นาที ความดันโลหิต 100/60 มิลลิเมตรปรอท O2 sat 96 % (keep 94 %) pain score = 0