Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

CA Lung with pleural effusion (ข้อมผู้ป่วยเตียง1-12 (Past History…

- - - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        ผู้ป่วยหายใจ room air O2 saturation =90% จึงต้องon Collar 2 LPM
        
        มือขวาบวมเกรด 2
        
        U/S bedside พบ pleural effusion (17/10/2562)
      - วัตถุประสงค์
        
        ไม่มีภาวะพร่องออกซิเจน
      - เกณฑ์การประเมิน
        
        ไม่มีภาวะพร่องออกซิเจน เช่น เหนื่อยหอบ นอนราบไม่ได้ ปลายมือปลายเท้าเขียว เป็นต้น
        
        V/S อยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยเฉพาะอัตราการหายใจอยู่ในช่วง 18-24ครั้ง/นาที สม่ำเสมอดี ความเร็ว ความลึกและจังหวะในการหายใจปกติ
        O2 Saturation มากกว่าหรือเท่ากับ 90 %
        
        ผล chest x-ray ไม่มีน้ำในเยื่อหุ้มปอด
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงที่บ่งบอกถึงภาวะพร่องออกซิเจน เช่น ปลายมือปลายเท้าเย็น ซีด เหงื่อออก ตัวเย็น ระดับความรู้สึกตัวเปลี่ยนแปลง อาการกระสับกระส่าย การตอบสนองต่อสิ่งเร้าได้ง่าย
        
        ดูแลให้อยู่ในท่า Fowler’s position เพื่อให้ปอดสามารถขยายตัวได้อย่างเต็มที่ซึ่งจะทำให้มีการแลกเปลี่ยนแก๊สได้สูงสุดถ้าผู้ป่วยไม่สามารถอยู่ในท่านี้ได้ ให้ผู้ป่วยนอนในท่าตะแคงและพลิกตัวบ่อยๆ
        
        9.ดูแลให้ได้รับออกซิเจน on Collar 3 LPM keep O2 saturation > 94%ตามแผนการรักษา
        
        บันทึกสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง และประเมินค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือก (O2 saturation, O2 sat)
        
        8.ดูแลให้ได้รับยา inhalex forte 4 ml ทุก 4 ชั่วโมง
        
        10.ดูแลขวด ICD
        
        การทางานของระบบต้องเป็น closed system:
        
        seal ข้อต่อต่างๆ ให้แน่น
        
        ปลายหลอดแก้ว ขวด UWS ต้องจุ่มใต้น้ำ 2-3 ซม.
        
        ถ้าพบว่าไม่มีการจุ่มใต้นา ให้รีบ clamp สาย เติมนา แล้วให้ ผู้ป่วยไอออกแรงๆ เพื่อระบายลมออก
        
        ระวังขวดล้ม/ เอียง
        
        สังเกตการ fluctuated ของระดบั น้าในหลอดแก้ว ถ้าหายใจเข้า ระดับน้าจะเคลื่อนขึน หายใจออกระดบั น้าจะเคลื่อนลง
        
        เปลี่ยนขวดเมื่อเมื่อมี content ออกเพิ่ม และปลายหลอดแก้วอยู่ใต้น้ำเกิน 5 ซม.
        
        วางขวดต่ำกว่าทรวงอกผู้ป่วยเสมอ
        
        ประเมินอัตราการหายใจ ความลึก การใช้กล้ามเนื้ออื่นๆ ช่วยในการหายใจ และภาวะ Cyanosis เพื่อเป้นการประเมินความรุนแรงของภาวะพร่องออกซิเจน
        
        ประเมินเสียงลมหายใจที่ผ่านเข้าไปในปอด เนื่องจากการลดลงของเสียงลมหายใจที่ผ่านปอด เป็นข้อบ่งขี้ว่าเกิดการแฟบของปอด (Lung collapse)
        
        วางแผนการทำกิจกรรมการพยาบาล เพื่อแบ่งช่วงให้ผู้ป่วยได้พัก เช่นการ suction ดูดเสมหะ การทำแผล การพลิกตะแคงตัว เพื่อช่วยลดการใช้ออกซิเจนของร่างกาย
        
        ติดตามผลการเอ็กซเรย์ปอดเพื่อประเมินการขยายตัวของปอด (Lung expansion) ภาวะน้ำคั่งในช่องเยื่อหุ้มปอด (Pleural effusion) หรือ การมีของเหลวแทรกซึมเข้าไปในเนื้อเยื่อปอด (Infiltration) ซึ่งอาจทำให้การแลกเปลี่ยนออกซิเจนที่ปอดลดลงได้
        
        7.ทำแผล tracheostomy tube โดยดูแลผู้ป่วยให้นอนศีรษะสูง และประเมิน O2 saturatin ตลอดการทำหัตถการ โดยไม่ให้ O2 saturation <94% ตามแผนการรักษา เมื่อผู้ป่วยมีสีหน้าเหนื่อยหรือค่า O2 saturation <94 %ให้หยุดพักทำหัตถการและรอให้ผู้ป่วยหายเหนื่อย
      - การประเมินผล
        
        ผู้ป่วย off ICD เมื่อวันที่ 26/10/2562 ไม่มีอาการหายใจลำบากหรือหายใจหอบเหนื่อย O2 saturation = 95-98% หายใจ room air O2 saturation = 93% จึง on collar mask ต่อ 3 LPM(วันที่30/10/2562)
    - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        ผู้ป่วยได้รับยา enoxaparin 40 ml inj (0.4 ml)
      - เกณฑ์การประเมิน
        
        ไม่มีเลือดออกภายในร่างกาย เช่น เลือดออกตามไรฟัน จ้ำเลือดตาม ตัว เลือดออกในทางเดินอาหาร เลือดออกทางทวารหนัก อุจจาระมีสีดำ มีเลือดออกที่ช่องคลอด หรือประจำ ปัสสาวะเป็นเลือด และเลือดออก ในสมอง
        
        ไม่มีภาวะเกล็ดเลือด (platelets) ต่ำกว่าปกติ < 140,000 cells/cu.mm.)
        (Thrombocytopenia)
      - วัตถุประสงค์
        
        ผู้ปไม่มีภาวะเลือดออกง่ายหยุดยาก
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ประเมินภาวะเลือดออกภายในร่างกาย เช่น เลือดออกตามไรฟัน จ้ำเลือดตาม ตัว เลือดออกในทางเดินอาหาร เลือดออกทางทวารหนัก อุจจาระมีสีดำ มีเลือดออกที่ช่องคลอด หรือประจำ ปัสสาวะเป็นเลือด และเลือดออก ในสมอง รวมท้ังประเมินอาการแสดงที่เกิดจาก
        ภาวะเลือดออก เช่น ความดันโลหิตตํ่า ชีพจรเร็วขึ้น ความเข้มข้นของเม็ดเลือดแดงลดลง
        
        4.ดูแลไม่ให้ผู้ป่วยเกิดบาดแผล
        
        5.รายงานแพทย์ทันทีท่ีผู้ปู่วยมีจ้ำเลือดหรือมีเลือดออกผิดปกติ และส่งตรวจ CBC
        และ platelet
        
        2.หากมีการเจาะเลือดควรห้ามเลือดเป็นเวลานาน หลีกเลี่ยงการฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อและหลีกเลี่ยงการวัดความดันโลหิตด้วยเครื่องอัตโนมัติอย่างต่อเนื่อง
        
        3.หลังจากฉีดยาไม่ให้นวดคลึง บริเวณที่ฉีดยาและเฝ้าสังเกตอาการเลือดออกผิดปกติ เช่นจ้ำเลือดบริเวณท่ีฉีดยาแจกบัตรประจําตัวผ้ปู่วยที่ได้รับยาenoxaparin
      - การประเมินผล
        
        ผู้ป่วยมีรอยช้ำบริเวณที่ฉีดยาบนหน้าท้อง ไม่มีจุดจ้ำเลือดตามร่างกายหรือมีเลือดออกผิดปกติ (วันที่30/10/2562)
    - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        ผู้ป่วยมีแผลกดทับ stage4 แผล 5x8x4 cm ที่ coccyx
        
        Barden score = 10
      - เกณฑ์การประเมิน
        
        แผลแดงดี ไม่มีกลิ่นเหม็น ไม่มี slave
        
        Barden score >,= 16
        
        ไม่มีแผลกดทับเพิ่ม
      - วัตถุประสงค์
        
        มีการสูญเสียหน้าที่ของผิวหนังบริเวณแผลกดทับลดลง
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ประเมินบาดแผลของผู้ป่วย ดูลักษณะ สี กลิ่น ขนาดของแผลและประเมิน barden score ทุกเวร
        
        4.ดูแลผิวหนังผู้ป่วยไม่ให้อับชื้นหรือแห้งเกินไปอยู่เสมอและดูแลที่นอนให้สะอาด แห้ง อากาศถ่ายเทอยู่เสมอ เพื่อไม่ให้เกิดความอับชื้น
        
        3.ทำกิจกรรมการพยาบาลอย่างนุ่มนวล ลดการเสียดสีระหว่างผิวหนังการเช่น เคลื่อนย้ายผู้ป่วยควรมีผ้ารอง เพื่อป้องกันการเสียดสีที่เกิดขึ้นระหว่างเคลื่อนย้าย ใช้การยกตัวผู้ป่วยขึ้นเพื่อเคลื่อนย้ายแทนการลากตัวผู้ป่วยไปบนเตียง
        
        5.ทำความสะอาดแผลทุกวัน โดยสครับแผลด้วยสบู่ที่มีค่าเป็นด่างหรือกรดต่ำผสมกับNSS ล้างทำความสะอาดแผลและทาแผลด้วย silverderm แพ็คก๊อซด้วย 0.9%NSS ดูค่า O2 saturation เสมอ ขณะทำแผล
        
        2.พลิกตะแคงตัว เปลี่ยนท่านอนอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง ควรใช้หมอนหรือผ้านุ่มรองบริเวณที่กดทับ เพื่อป้องกันการเสียดสี งดการนอนหงายตามแผนการรักษาและดูแลการขับถ่ายพร้อมกับการพลิกตะแคงตัว เพื่อป้องกันการแช่อุจจาระซึ่งอาจส่งผลให้แผลติดเชื้อ
      - การประเมินผล
        
        แผลแดงดี slave ลดลง มีกลิ่นเหม็นเล็กน้อย ขอบแผลแดง ม่วงคล้ำน้อยลง ลักษณะแผลดูตื้นขึ้นมาเล็กน้อย (วันที่30/10/2562)
    - - ข้อบ่งชี้
        
        1.แพทย์ตรวจร่างกายพบปอดขยายตัวดี
        
        2.ผลการถ่ายภาพรังสีทรวงอกพบปอดขยายตัวดี
        
        3.ไม่มีลมออกมาในขวดรองรับอย่างน้อย 1 วัน โดยเฉพาะเวลาไอแรงๆ
        
        4.มีปริมาณสารเหลวที่ออกมาจากทรวงอกลดลงในระดับที่แพทย์พิจารณาแล้วว่าสามารถเอาท่อระบายได้อย่างปลอดภัย โดยแพทย์จะพิจารณาตามพยาธิสภาพ อาการแสดงและผลเอ็กซเรย์ปอด
        
        5.ท่อระบายอุดตันหรือไม่ทำงาน จำเป็นต้องพิจารณาเปลี่ยนท่อใหม่
      - วิธีการถอด
        
        ยืนยันตัวผู้ป่วยและนัดแนะขั้นตอนกับผู้ป่วยก่อน
        
        ลอกผ้าปิดแผลระวังสายระบายเลื่อนหลุด
        
        ทาน้ำยาantisepticบนผิวหนังรอบแผลและบนสายระบาย
        
        ตัดไหมที่ยึดสายระบายกับผิวหนังผู้ป่วย (ไม่ต้องตัดไหมท่ีเย็บลดขนาดปากแผล)
        
        วางก๊อซชุบวาสลีนและก๊อซแห้งปลอดเชื้อทับปากแผล
        หากใช้สายระบายขนาดเล็กหรือมีไหมสำหรับผูกปิดปากแผล
        
        ดึงสายออกอย่างรวดเร็วและนุ่มนวลหลังจากให้ผู้ป่วยหายใจเข้าสุดและทา Valsalva’s maneuver (ลดโอกาสเกิดpneumothoraxหลังถอดสายระบาย)หากมีไหมสำหรับผูกปิดปากแผลให้ผูกไหมปิดปากแผลในขั้นตอนน้ีที่เย็บไว้ก่อนอาจละเว้นการใช้ก๊อซชุบวาสลีนได้
        
        ปิดแผลแน่นด้วยผ้ายืดมีกาวทาหรับปิดแผล
        
        ถ่ายภาพเอ็กซเรย์ปอด
    - - วัตถุประสงค์
        
        ไม่มีภาวะติดเชื้อ
      - เกณฑ์การประเมินผล
        
        ไม่มีอาการและอาการแสดงการติดเชื้อในร่างกาย คือ - ไม่มีไข้ (T=36.0- 37.4 C )
        
        ผลการตรวจ specimen ICD ไม่พบเชื้อ-ผล X-ray ปกติ
        
        ผล Gramstain/Hemo culture ไม่พบเชื้อ
        
        ผลตรวจทาง ห้องปฏิบัติการ WBC = 4.5- 10x10^3/uL, Neu = 50-70%
        
        เสมหะลดลง ลักษณะไม่เหนียว ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น"
      - ข้อมูลสนับสนุน
        
        ผล Sputum culture (วันที่ 09/10/2562)Few pseudomonas aeruginosa (MDR)
        
        WBC 14.98 10^3/uL
        
        Neutrophil 84.3 %
        
        Lymphocyte 13.0 %
        
        Monocyte 2.4 %
        
        Eosinophil 0.1 %
        
        ผู้ป่วยมีเสมหะเหนียว สีขาวขุ่น
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินสภาวะร่างกายของผู้ป่วยบันทึกสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง และสังเกตอาการผิดปกติต่างๆเพื่อประเมินภาวะติดเชื้อในร่างกาย
        
        กระตุ้นให้มีการลุกนั่ง โดยจัดท่าพลิกตะแคงตัวทุก 2 ชั่วโมงและทำ passive exercise เคลื่อนไหวร่างกาย โดยประเมินค่า O2 saturation เสมอขณะออกกำลังกายหรือเคลื่อนไหว เพื่อป้องกันการอักเสบของปอดจากการนอนนานๆ(Hypostatic pneumonia)
        
        ดูแลรักษาความสะอาดของ ร่างกายและสิ่งแวดล้อม รอบๆตัวผู้ป่วย เพื่อป้องกัน การติดเชื้อซ้ำ
        
        ให้ยาปฎิชีวนะ Metronidazole และ Ceftriazone ตามแผนการรักษาของแพทย์และสังเกตอาการข้างเคียง
        
        ไม่อยู่ใกล้หรือจัดเตียงให้ห้างจากผู้ที่เป็นหวัดหรือมีการติดเชื้อทางเดินหายใจ แนะนำการป้องกันการติดเชื้อให้แก่ผู้ป่วยและครอบครัว
        
        สังเกตลักษณะ สี กลิ่นของ เสมหะ ส่งตรวจ Sputum gram stain , AFB , C/S พร้อมติดตามผลตรวจ
        
        7.ติดตามผลตรวจทาง ห้องปฏิบัติการเพื่อประเมิน การเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
      - การประเมินผล
        
        ผู้ป่วยมีเสมหะสีขาวขุ่น ลดน้อยลง
    - - วัตถุประสงค์
        
        ไม่เกิดภาวะแทรกซ้อนจากภาวะ Hypokalemia
      - เกณฑ์การประเมินผล
        
        ไม่มีอาการและอาการแสดงจากภาวะ ไม่สมดุลของโพแทสเซียม ได้แก่หัวใจเต้นผิดจังหวะ หายใจเร็วตื้น เป็นต้น
        
        สัญญาชีพปกติ
      - ข้อมสนับสนุน
        
        K= 3.18 ( วันที่ 29/10/2562)
        K=3.42 (วันที่ 28/10/2562)
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินอาการและ อาการแสดงจากภาวะไม่สมดุลของโพแทสเซียมที่ สังเกตได้ในผู้ป่วย ได้แก่ หัวใจเต้นผิดจังหวะ หายใจเร็วตื้น
        
        วัด V/S ทุก 4 ชั่วโมง
        
        ดูแลให้ยา E.KCl 50 ml ตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        ตามผล LAB Electrolyte เพื่อประเมิน ค่า K ในกระแสเลือด
      - การประเมินผล
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการและอาการแสดง เช่น หายใจเร็วตื้น และสัญญาชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ
- - - - การสูบบุหรี่ หรืออยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีควันบุหรี่
      - อายุ: ประมาณ 2 ใน 3 ของผู้ป่วยมะเร็งปอดได้รับการวินิจฉัยเมื่อมีอายุตั้งแต่ 65 ขึ้นไป (โดยเฉลี่ยประมาณ 70 ปี)
      - การสัมผัสกับก๊าซเรดอน: เรดอนเป็นธาตุกัมมันตรังสีที่เป็นก๊าซเฉื่อย สามารถพบทั่วไปในอากาศ ซึ่งอาจพบสะสมในตัวอาคารบ้านเรือน การสัมผัสก๊าซนี้เป็นสาเหตุหลักในการก่อโรคมะเร็งปอดในผู้ป่วยที่ไม่สูบบุหรี่
      - การสัมผัสสารก่อมะเร็ง: ยกตัวอย่างเช่น การหายใจเอาแร่ใยหินหรือควันจากท่อไอเสียเข้าสู่ร่างกาย การหายใจหรือบริโภคสารเคมีบางชนิด (อาเซนิค ถ่านหิน) หรือการสัมผัสสารยูเรเนียม
      - การรักษาด้วยการฉายแสงที่ทรวงอก: ยกตัวอย่างเช่น ในผู้ป่วยที่เป็นโรค Hodgkin lymphoma หรือผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดเต้านมเพื่อรักษาโรคมะเร็งเต้านม
      - บุคคลที่มีสมาชิกในครอบครัวเป็นโรคมะเร็งปอด
      - มลภาวะทางอากาศ
    - - ไอเรื้อรัง
      - ไอพร้อมมีเลือดออกมา
      - เจ็บหน้าอก
      - หายใจได้สั้นๆ
      - น้ำหนักลดโดยหาสาเหตุไม่ได้
      - เหนื่อยง่าย อ่อนแรง
      - ผู้ป่วย
        
        มีอาการเหนื่อยง่าย ดูอ่อนแรงมากขึ้น
    - - การตัดชิ้นเนื้อเพื่อวิเคราะห์ (biopsy)
        
        การใช้เข็มขนาดเล็กตัดชิ้นเนื้อ (fine-needle aspiration)
        
        การส่องกล้องตรวจภายในหลอดลม (bronchoscopy)
        
        การใช้เข็มเจาะช่องเยื่อหุ้มปอดแทงผ่านผนังทรวงอก (thoracentesis)
        
        การตรวจช่องกลางทรวงอกโดยการส่องกล้อง (mediastinoscopy)
        
        การตรวจช่องทรวงอกโดยการส่องกล้อง (thorocoscopy)
        
        ผู้ป่วย
        
        ทำ Lung biopsy แบบ thoracentesis เมื่อวันที่ 11/04/62 พบ malignant neoplasm 0.2-0.8 cm in length and 0.1 cm in each
      - การตรวจวินิจฉัยด้วยรังสี
        
        การตรวจด้วยเครื่องเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT scan)
        
        การตรวจโดยใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (MRI)
        
        การตรวจด้วยเครื่อง PET scan (positron emission tomography scan)
        
        ผู้ป่วย
        
        ผู้ป่วยได้ทำ CT Scan วันที่ 02/04/62 พบ Neoplasm of uncertain or unknown behavior
    - - การรักษาผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดชนิดเซลล์เล็ก (small cell lung cancer, SCLC)
        
        การรักษาด้วยเคมีบำบัดเป็นการรักษาที่จำเป็นในผู้ป่วยกลุ่มนี้ เนื่องจากการแพร่กระจายของโรคไปยังอวัยวะอื่นๆรวดเร็วมาก
        
        ในผู้ป่วยที่โรคยังไม่แพร่กระจาย การรักษาด้วยเคมีบำบัดควบคู่กับการฉายแสงจะให้ผลการรักษาที่ดีกว่าการรักษาด้วยเคมีบำบัดเพียงอย่างเดียว
      - การรักษาผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดชนิดเซลล์ไม่เล็ก (non-small cell lung cancer, NSCLC)
        
        การรักษาจะขึ้นกับชนิดของเนื้อเยื่อมะเร็ง ระยะของโรค และระดับความสามารถของผู้ป่วย
        
        ในผู้ป่วยที่ระยะการดำเนินไปของโรคยังไม่มากและไม่มีการแพร่กระจายของโรค การรักษามักทำโดยการผ่าตัด การฉายแสงหรือเคมีบำบัด
        
        ในผู้ป่วยที่มะเร็งปอดอยู่ในระยะลุกลาม มักจะได้รับการตรวจการกลายพันธุ์ของยีนร่วมด้วย โดยผู้ป่วยที่มีการกลายพันธุ์ของยีนควรได้รับการรักษาด้วยการรักษาแบบเฉพาะเจาะจง (targeted therapy) และผู้ป่วยที่ไม่พบการกลายพันธุ์ของยีนควรได้รับการรักษาด้วยเคมีบำบัด
        
        ผู้ป่วย
        
        เป็นแบบ NSCLC ยังไม่ได้รับการรักษา
  - - - ทำให้เกิดของเหลวแบบใส
        
        ภาวะหัวใจล้มเหลว เป็นภาวะที่ส่งผลให้เกิดความดันต้านกลับในหลอดเลือดดำ มักทำให้เกิดอาการบวมจากของเหลวบริเวณขาและอาจมีภาวะน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอดร่วมด้วย
        
        โรคลิ่มเลือดอุดกั้นในปอด เกิดขึ้นเมื่อลิ่มเลือดจากอวัยวะต่าง ๆ (ส่วนใหญ่มักมาจากบริเวณขา) ไหลมาอุดกั้นหลอดเลือดแดงที่นำเลือดเข้าสู่ปอด (Pulmonary Artery) ทำให้รู้สึกเจ็บหน้าอก ไอ หายใจถี่ บางครั้งมีภาวะ Pleural Effusion และอาจรุนแรงถึงชีวิตหากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ซึ่งนอกจากภาวะนี้จะก่อให้เกิดของเหลวแบบใสแล้ว ยังก่อให้เกิดของเหลวแบบขุ่นได้เช่นกัน
        
        โรคตับแข็ง โรคที่เนื้อเยื่อตับปกติค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยพังผืดแผลเป็น (Scar Tissue) จากการอักเสบ โดยพังผืดนี้จะไปขัดขวางการทำงานของตับในการกรองของเสียหรือขับสารพิษ รวมถึงการผลิตสารอาหาร ฮอร์โมน และโปรตีนในเลือด ซึ่งระดับโปรตีนในเลือดที่ต่ำนั้นจะส่งผลให้มีของเหลวซึมออกมานอกหลอดเลือดและอาจทำให้เกิดภาวะ Pleural Effusion ตามมา
        
        หลังการผ่าตัดหัวใจแบบเปิด หลังการเปิดช่องอกเพื่อผ่าตัดกล้ามเนื้อหัวใจ ลิ้นหัวใจ หรือหลอดเลือดแดงภายในหัวใจ ผู้เข้ารับการผ่าตัดอาจเสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น ภาวะหัวใจตายเฉียบพลัน หัวใจเต้นผิดจังหวะ ระบบทางเดินหายใจหรือไตล้มเหลว เจ็บหน้าอก หายใจลำบาก มีภาวะ Pleural Effusion เป็นต้น
      - ทำให้เกิดของเหลวแบบขุ่น
        
        โรคปอดบวมหรือโรคมะเร็ง อาจส่งผลให้ปอดและเยื่อหุ้มปอดอักเสบ จนเกิดของเหลวภายในช่องเยื่อหุ้มปอดตามมา
        
        ไตวาย เกิดจากหน่วยไตได้รับความเสียหาย ทำให้ไม่สามารถกรองเลือดและขับน้ำปัสสาวะได้ตามปกติ ซึ่งอาจเป็นภาวะไตวายเฉียบพลันจากการบาดเจ็บ ได้รับสารพิษ หรือภาวะไตวายเรื้อรังจากโรคความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวาน ผู้ป่วยไตวายอาจเกิดภาวะแทรกซ้อนโดยมีอาการเจ็บหน้าอก มีภาวะ Pleural Effusion กล้ามเนื้ออ่อนแรง หรือไตถูกทำลายอย่างถาวรได้
        
        อาการอักเสบ อาจเป็นการอักเสบที่ปอดตั้งแต่แรกหรือการอักเสบจากอวัยวะอื่นแล้วส่งผลให้ปอดอักเสบ จนเกิดของเหลวในช่องเยื่อหุ้มปอดตามมา เช่น การอักเสบจากโรคข้ออักเสบ โรคแพ้ภูมิตัวเอง (SLE) เป็นต้น
        
        สาเหตุอื่น ๆ โรคหรือภาวะที่นอกเหนือจากข้างต้นอาจก่อให้เกิด Pleural Effusion ได้เช่นกัน แต่พบไม่มากนัก เช่น วัณโรค โรคภูมิคุ้มกันทำลายตัวเอง เลือดคั่งในทรวงอก ภาวะน้ำเหลืองคั่งในช่องปอด (Chylothorax) รวมถึงผู้ที่ต้องสูดดมแร่ใยหินเป็นประจำ
        
        ผู้ป่วย
        
        ผู้ป่วยเป็น โรคมะเร็งปอด อาจส่งผลให้ปอดและเยื่อหุ้มปอดอักเสบ จนเกิดของเหลวภายในช่องเยื่อหุ้มปอดตามมา
    - - การสอบถามประวัติทางการแพทย์และการตรวจร่างกาย
      - การเอกซเรย์
      - เอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (Computerized Tomography: CT Scan)
      - อัลตราซาวด์ (Ultrasound)
      - การวิเคราะห์ของเหลวภายในช่องเยื่อหุ้มปอด (Pleural Fluid Analysis)
      - ผู้ป่วย
        
        ใช้วิธีการ Ultrasound และ Chest x-ray ในการตรวจวินิจฉัยโรค ตรวจพบ Lt. Plural effusion วันที่17/10/2562
    - - การระบายของเหลวออกจากช่องเยื่อหุ้มปอด
      - Pleurodesis คือวิธีการรักษาโดยใช้สารบางชนิดเชื่อมเยื่อหุ้มปอดและเยื่อหุ้มช่องอกให้ติดกัน ซึ่งจะทำหลังจากระบายของเหลวออกนอกร่างกายเรียบร้อยแล้ว เพื่อลดช่องว่างและป้องกันการสะสมของของเหลวภายในปอด ส่วนใหญ่วิธีนี้มักนำมาใช้กับผู้ป่วยมะเร็งที่มีภาวะ Pleural Effusion ร่วมด้วย
      - การผ่าตัด วิธีนี้มักใช้กับผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรง โดยแพทย์จะสอดท่อเข้าไปในช่องอกเพื่อบังคับทิศทางให้ของเหลวไหลจากบริเวณปอดออกสู่ช่องท้อง
      - ผู้ป่วย
        
        ใช้วิธีการการระบายของเหลวออกจากช่องเยื่อหุ้มปอดโดย ICD ต่อ 2 ขวด วันที่ 17/10/2562
    - - แผลเป็นที่ปอด (Lung Scarring)
      - ภาวะหนองในช่องเยื่อหุ้มปอด (Empyema)
      - ภาวะลมในช่องเยื่อหุ้มปอด (Pneumothorax)
      - ภาวะติดเชื้อในกระแสเลือด (Blood Infection)
      - ผู้ป่วย
        
        มีภาวะลมในช่องเยื่อหุ้มปอด (Pneumothorax)
    - - หอบ หายใจถี่ หายใจลำบากเมื่อนอนราบ หรือหายใจเข้าลึก ๆ ลำบาก เนื่องจากของเหลวในช่องเยื่อหุ้มปอดไปกดทับปอด ทำให้ปอดขยายตัวได้ไม่เต็มที่
        
        ไอแห้งและมีไข้ เนื่องจากปอดติดเชื้อ
        
        สะอึกอย่างต่อเนื่อง
        
        เจ็บหน้าอก
      - ผู้ป่วย
        
        หายใจหอบเหนื่อยเมื่อนอนราบ
- - - - ตัวยาจะถูกเปลี่ยนแปลงโครงสร้างโดยแบคทีเรียภายในลำไส้และได้สารสำคัญ คือ Rheinanthrone ซึ่งสารนี้จะช่วยให้ลำไส้เกิดการบีบตัวหรือเคลื่อนตัวมากขึ้น จึงส่งผลให้เกิดความรู้สึกอยากขับถ่ายตามมา โดยกระบวนการดังกล่าวจะเกิดขึ้นหลังการรับประทานยานี้ไปแล้วประมาณ 6-12 ชั่วโมง
    - - อาการปวดท้องหรือถ่ายท้องรุนแรงจนเกิดภาวะขาดน้ำและเกลือแร่ได้ โดยเฉพาะโพแทสเซียม เป็นผลทำให้เกิดภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรงและหัวใจเต้นผิดปกติ
  - - - อีนาลาพริลเข้ายับยั้งเอนไซม์ angiotensin converting enzyme (ACE) หลังจากที่ตัวยาถูกไฮโดรไลซิสเป็นอีนาลาพริแลท กลไกหลักที่อีนาลาพริลสามารถลดระดับความดันโลหิตได้
    - - เกิดภาวะโพแทสเซียมในเลือดสูง มึนงง ค่า BUN สูงขึ้น ค่าครีอะทินินในเลือดสูงขึ้น (creatinine) อ่อนแรง ผลข้างเคียงอันไม่พึงประสงค์ที่รุนแรง ได้แก่ ความดันโลหิตต่ำ ภาวะ agranulocytosis พาต่อตับ ไตวายเฉียบพลัน
  - - - ผื่นแดง มึนงง อ่อนเพลีย อาการไอ ปวดหลังหรือปวดท้อง ไม่ควรใช้ยาในผู้ป่วยที่แพ้ยานี้ การใช้ยาเกินขนาดอาจทำให้รู้สึกสับสน ซึมเศร้า อาเจียน คลื่นไส้ ปวดศีรษะ
    - - เป็นโครงสร้างในกลุ่มเบนซิมิดาโซล (benzimidazole) ยับยั้งการหลั่งกรดที่รู้จักกันในชื่อกลุ่มยับยั้งโปรตอนปั๊ม (proton pump inhibitor) ยาขัดขวางการหลั่งกรดในขั้นตอนสุดท้าย โดยเข้ายับยั้งอย่างจำเพาะเจาะจงกับเอนไซม์โปรตอน / โพแทสเซียม เอทีพีเอส (H+/K+ ATPase) ที่เป็นเอนไซม์อยู่บน parietal cell ในกระเพาะอาหาร
  - - - หลอดลมหดเกร็ง อาการบวม เกิดผื่น ความดันโลหิตต่ำ ความดันโลหิตสูง ผิวหนังแดง คลื่นไส้ อาเจียน มีไข้ อาการวูบ เหงื่อออก ปวดข้อ มองเห็นภาพไม่ชัด รบกวนการทำงานของตับ เลือดเป็นกรด อาการชัก หัวใจหยุดเต้น ระบบทางเดินหายใจล้มเหลว น้ำมูกไหล เกิดการระคายเคือง
    - - อะเซทิลซิสเทอีน เป็นยาในกลุ่มยาละลายเสมหะ ออกฤทธิ์โดยในโครงสร้างของอะเซทิลซิสเทอีน มีหมู่ซัลไฮดริลอิสระเป็นองค์ประกอบ ที่สามารถเปิดพันธะไดซัลไฟด์ของมิวโคโปรตีน (mucoprotein) ของเสมหะ ส่งให้ความข้นหนืดของเสมหะลดลง
  - - - คลื่นไส้, ท้องเสีย, ปวดศีรษะ หรืออาเจียน
    - - ยาต้านไวรัส ลดความเสี่ยงต่อการแพร่กระจายของไวรัสไปยังบริเวณอื่นๆ ของร่างกายและการติดเชื้อที่ร้ายแรงได้
  - - - อาการปวดศีรษะ วิงเวียน หน้าแดง ใจสั่น และอาการบวม
    - - ยาจะลดการนำเข้าของแคลเซียมเข้าในกล้ามเนื้อเรียบที่อยู่ในผนังเซลล์ของหลอดเลือดรวมถึงกล้ามเนื้อของหัวใจ ส่งผลให้หลอดเลือดเหล่านั้นขยายตัว ทำให้ความดันโลหิตลดลง
  - - - กิดภาวะเลือดออก รวมถึงบริเวณที่ได้รับการฉีดยา อาการบวมน้ำบริเวณอวัยวะส่วนปลาย โลหิตจาง เลือดออกในปัสสาวะ เป็นไข้ สับสน คลื่นไส้ ท้องเสีย หายใจลำบาก
    - - ยากลุ่มยับยั้งการแข็งตัวของเลือด อีนอกซาพาริน เป็นเฮพารินในกลุ่มที่มีมวลโมเลกุลต่ำ มีฤทธิ์ในการเพิ่มอัตราการยับยั้งการกระตุ้นคลอตติง แฟกเตอร์ (clotting factor) ซึ่งประกอบด้วย ทรอมบิน (thrombin) และแฟกเตอร์ สิบ ชนิดเอ (factor Xa) ผ่านการทำงานของแอนติทรอมบิน ชนิดที่สาม (antithrombin III)
- - - - Abnormal cell 12%