Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Chronic Obstructive Pulmonary Disease with Acute exacerbation with…

- - - - ผู้ป่วยหญิงไทยวัยสูงอายุ รูปร่างผอมบาง ผิวสีขาวเหลือง ผิวเเห้งเล็กน้อย หนังศีรษะไม่มีบาดเเผล เส้่นผมสั้นหยักโศกสีขาว ใบหน้าสมมาตร เยื่อบุตาไม่ซีด ผู้ป่วยon ET-tube with ventilatorP-CMV mode Fio2 0.25 PEEP 5 Ft2.0 Esense 10 %
        on injection plug ที่เเขนซ้าย ไม่พบอาการบวมเเดง
        ได้รับอาหารผ่านทางสายยางสูตรBD(1:2:1)300×4F รับได้ดี ยังไม่ถ่ายอุจจาระ นอนอยู่บนเตียง รับรู้ตัวดี ไม่พูดคุยสื่อสาร ขยับเเขนขาได้ บริเวณปลายเท้าปลายมือไม่ซีด
    - - ผู้ป่วยหญิงไทยวัยสูงอายุ รูปร่างผอมบาง ผิวสีขาวเหลือง หนังศีรษะไม่มีบาดเเผล เส้่นผมสั้นหยักโศกสีขาว ใบหน้าสมมาตร เยื่อบุตาไม่ซีด ผู้ป่วยon ET-tube with ventilator on spontaneuns mode Fio2 0.3 PEEP 5 ps 8 pt1.5 Esense 10 % on injection plug ที่เเขนซ้าย ไม่พบอาการบวมเเดงได้รับอาหารผ่านทางสายยางสูตรBD(1:2:1)300×4F รับได้ดี ยังไม่ถ่ายอุจจาระ นอนอยู่บนเตียง รับรู้ตัวดี ไม่พูดคุยสื่อสาร ขยับเเขนขาได้ บริเวณปลายเท้าปลายมือไม่ซีด
    - - ผู้ป่วยหญิงไทยวัยสูงอายุ รูปร่างผอมบาง ผิวสีขาวเหลือง ผิวเเห้งเล็กน้อย หนังศีรษะไม่มีบาดเเผล เส้่นผมสั้นหยักโศกสีขาว ใบหน้าสมมาตร เยื่อบุตาไม่ซีด on injection plug ที่เเขนซ้าย ไม่พบอาการบวมเเดง หายใจRoomair ไม่มีอาการหายใจหอบเหนื่อย ได้รับอาหารผ่านทางสายยางสูตรBD(1:2:1)300×4F รับได้ดี ถ่ายอุจจาระเหลวสีน้ำตาลเข้ม นอนอยู่บนเตียง รับรู้ตัวดี พูดคุยสื่อสารได้ ขยับเเขนขาได้ ลุกขึ้นนั่ง บริเวณปลายเท้าปลายมือไม่ซีด ปลายเล็บมือเล็บเท้าสีเหลือง
    - - ผู้ป่วยหญิงไทยวัยสูงอายุ รูปร่างผอมบาง ผิวสีขาวเหลือง ผิวเเห้งเล็กน้อย หนังศีรษะไม่มีบาดเเผล เส้่นผมสั้นหยักโศกสีขาว ใบหน้าสมมาตร เยื่อบุตาไม่ซีด on injection plug ที่เเขนซ้าย ไม่พบอาการบวมเเดง หายใจRoomair ไม่มีอาการหายใจหอบเหนื่อย รับประทานอาหารอ่อนได้2-3คำ เเละได้รับอาหารผ่านทางสายยางสูตรBD(1:2:1)300×4F รับได้ดี ถ่ายอุจจาระเหลวสีน้ำตาลเข้ม นอนอยู่บนเตียง รับรู้ตัวดี พูดคุยสื่อสารได้ ขยับเเขนขาได้ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงได้ บริเวณปลายเท้าปลายมือไม่ซีด ปลายเล็บมือเล็บเท้าสีเหลือง
- - - - ป้องกันภาวะเส้นเลือดแดงอุดตันเนื่องจากมีลิ่มเลือดในหลอดเลือดในผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน โรคหลอดเลือดในสมองตีบตันโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด และโรคเส้นเลือดแดงส่วนปลายอุดตัน
      - ผลข้างเคียง
        
        ลมพิษ มีผื่นขึ้น อาการคัน หายใจลำบาก แน่นหน้าอก เสียงแหบผิดปกติ มีอาการบวมที่ปาก ริมฝีปาก ลิ้น หรือใบหน้า
  - - - เป็นยาที่ใช้รักษาอาการบวมน้ำเนื่องจากภาวะหัวใจวาย โรคตับแข็งหรือโรคไต[1] นอกจากนี้ยังอาจใช้รักษาความดันโลหิตสูง
      - ผลข้างเคียง
        
        มีความดันเลือดตกเมื่อยืนขึ้น เสียงในหูและภาวะไวแสง ผลข้างเคียงร้ายแรงที่อาจเกิดขึ้นได้มีการเสียดุลอิเล็กโทรไลต์ ความดันเลือดต่ำ และหูหนวก
  - - - รักษาภาวะหัวใจล้มเหลว
      - ผลข้างเคียง
        
        ความดันโลหิตต่ำ ระดับโพแทสเซียมในเลือดสูง ไตล้มเหลว
  - - - ยาลดการหลั่งกรดในกระเพาะอาหาร ใช้รักษาอาการกรดไหลย้อน
      - ผลข้างเคียง
        
        ปวดศรีษะ คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย ปวดท้อง มีแก๊สในกระเพาะอาหาร
  - - - ผลข้างเคียง
        
        คลื่นไส้ อาเจียน
      - ทำให้เสมหะที่เหนียวข้นเหลวลงและถูกขับออกได้ง่ายขึ้น บรรเทาอาการไอที่มีเสมหะ ในโรคหลอดลมอักเสบเรื้อรัง ช่องคออักเสบ หอบหืด ไข้หวัด ไซนัสอักเสบ
  - - - ผลข้างเคียง
        
        ระคายเคืองระบบทางเดินอาหาร ท้องเสีย อาการเกร็งท้อง ภาวะระดับแมกนีเซียมในเลือดสูง (ในผู้ป่วยที่มีการทำงานของไตผิดปกติ) ภาวะลำไส้อืด (paralytic illius)
      - ข้อบ่งใช้สำหรับการเป็นยาระบาย
  - - - ใช้สำหรับโรคหืด และปอดอุดกั้นเรื้อรัง
      - ผลข้างเคียง
        
        ปากแห้ง คอแห้ง ตาพร่า ปัสสาวะขัด หัวใจเต้นเร็ว ใจสั่น หัวใจเต้นผิดจังหวะ คลื่นไส้ อาเจียน อาหารไม่ย่อย ปวดศีรษะ มึนงง อาการที่พบได้น้อย
- - - - บรรเทาอาการของโรคให้ลดน้อยลง เช่น การให้ยาขยายหลอดลม การให้ออกซิเจนเมื่อมีอาการหอบเหนื่อย หายใจลำบาก
        
        2) ยากลุ่ม anticholinergic
        
        1) ยากลุ่ม B2 agonist
        
        3) ยากลุ่ม corticosteroid
      - คงสมรรถภาพการทำงานของปอดไว้หรือให้เสื่อมลงช้าที่สุด ในปัจจุบันโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังยังไม่มีวิธีใดที่สามารถรักษาให้หายขาดได้ การรักษาที่สำคัญคือ ให้คำแนะนำให้การเลิกสูบบุหรี่ เพื่อหยุดสภาพที่เหลืออยู่ให้ทำหน้าที่ต่อไปได้อย่างมีประสิทธิภาพยั้ง หรือชะลอพยาธิ
      - ป้องกันการกำเริบของโรค โดยเฉพาะปัจจัยชักนำเช่น การสูบบุหรี่ การติดเชื้อ การปฏิบัติตนไม่ถูกต้องเป็นต้น
      - ช่วยให้ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตดีขึ้น การรักษาจึงเป็นการประคับประคอง
        แก้ไขตามสภาพที่เกิดขึ้น
  - - - ผิวเขียวคล้ำ จากเลือดพร่องออกซิเจน
      - หายใจเเรง ห่อปากหายใจ
      - หายใจน้อยกว่าปกติ
      - หายใจเข้ายาว เสียงหายใจเข้าเบาลง เสียงลมหายใจเข้าปอดเบา
      - A.P diameter เพิ่มขึ้น ทรวงอกรูปร่างคล้ายถังเบียร์ (barrel chest)
      - ฟังเสียงที่ปอดจะพบเสียงหวีดหรือดสียงอื่นเเทรก
    - - 3.2 การตรวจภาพรังสีทรวงอก ผู้ป่วย COPD มักมีลักษณะ Hyperinflation ของทรวงอก กลาวคอ กระบังลมจะแบนราบ และ หัวใจมีขนาดเล็ก ในภาพรังสีทรวงอกของผู้ป่วยที่มี corpulmonale จะพบว่าหัวใจมีขนาดโต และ vascular markings เพิ่มมากขึ้น
      - 3.3 การตรวจวิเคราะห์ก๊าซในเลือดแดง ( Arterial blood gas ) เป็นวิธีการที่ใช้เพื่อช่วยวินิจฉัยและประเมินผลของผู่ป่วย COPD ในระยะแรก ค่า PaO2 ปกติ ต่อมาจะมีค่า PaO2 ต่ำเล็กน้อย คืออยู่ระหว่าง 65 – 75 มิลลิเมตรปรอท ส่วนค่า PaCO2 มักจะปกติ ในระยะ หลังที่มีความรุนแรงของโรคมากขึ้น ค่า PaCO2 จะสูงขึ้น
        ในภาวะ acute exacerbation ผู้ป่วย จะมีภาวะ พร่องออกซิเจนมากขึ้น และค่า PaCO2 สูงขึ้น ( PaCO2 อยู่ระหว่าง 50 – 90 มิลลิเมตรปรอท) การพยากรณ์ โรคมีความสัมพันธ์โดยตรงกับความรุนแรงของ acidosis ในเลือดมากกว่าระดับความสูงของ PaCO2
      - 3.1 การตรวจสมรรถภาพของปอด ( pulmonary function test ) ในผู้ป่วย COPD จะพบ
        
        total lung capacity ( TLC ) มีค่าสูงกว่าปกติ
        
        forced expiratory volume in one second ( FEV1) มีค่าต่ำกว่าปกติ
        
        อัตราส่วนของ forced expiratory volume in one second ต่อ forced vital capacity (FEV1/FVC x 100 ) มีค่าต่ำกว่าร้อยละ 70
        
        อัตราส่วนของ residual volume ตอ total lung capacity ( RV/TLC x 100 ) มีค่ามากกว่าร้อย ละ 40
        
        residual volume ( RV ) มีค่าสูงขึ้น
        
        diffusing capacity ( DLCO ) มีค่าลดลงใน pulmonary emphysema
      - 3.4 การตรวจคลื่นหัวใจ ( EKG ) หัวใจห้องล่างขวาโต EKG พบวา right axis deviation “P pulmonale”
      - 3.5 การตรวจทางห้องทดลองอื่น ๆ การตรวจเสมหะ ลักษณะของเสมหะ โดยเฉพาะการย้อมสีแกรม จะช่วยวินิจฉัยการติดเชื้อ เกิดขึ้น
    - - 1.1 ระยะเวลาและลำดับเหตุการณ์ มักมีประวัติการป่วยมานาน อาการกำเริบ ช่วงที่เป็นบ่อยฤดูฝนฤดูหนาว
      - 1.2 ลักษณะเฉพาะโรค อาการสำคัญของโรคถุงลมโป่งพอง คือ อาการเหนื่อยหอบ อาจมีเป็น ระยะ ๆ หรือมีตลอดเวลา ในระยะแรกอาจเหนื่อยหอบเวลาออกแรงมาก ๆ ในระยะหลังอาจหอบแม้ขณะ อยู่เฉย ๆ สำหรับโรคหลอดลมอักเสบเรื้อรังอาการเฉพาะคอ อาการไอ และเสมหะมาก ซึ่งมักเกิดขึ้นตอน เช้าและหลังตื่นนอน จากการสะสมของสารคัดหลั่งในตอนกลางคืน
      - 1.3 อาการรวมอย่างอื่น
        
        อาการเขียว (cyanosis) พบได้ในรายที่มีภาวะแทรกซ้อน เช่น Cor-pulmonale หรือ pulmonary embolism
        
        อาการเจ็บหน้าอก แสดงถึงภาวะแทรกซ้อน ซึ่งอาจเป็นภาวะมีลมในช่องปอด ปอดบวม สารน้ำในช่องปอด
        
        อาการไข้ เป็นเครื่องบ่งบอกถึงการติดเชื่อ ซึ่งอาจเป็นไข้หวัด หลอดลมอักเสบ ปอดบวม
        
        อาการทางสมอง เช่น ซึม และความคิดสั้น
        
        อาการบวม หอบตอนกลางคืน หรือหอบขณะนอนราบ แสดงว่ามีภาวะหัวใจวาย
      - 1.4 สิ่งภายนอกที่อาจเป็นสาเหตที่สำคัญ คือ การสูบบุหรี่
- - - - -ผู้ป่วยเคลื่อนไหวร่างกายได้เล็กน้อย
        
        -ผู้ป่วยมีอาการหายใจเหนื่อยหอบ
        
        -ผู้ป่วยมีเสมหะเยอะเหนียวขาวข้น
        
        -ญาติมีความวิตกกังวล
- - - - เพื่อป้องกันการเกิดภาวะพร่องออกซิเจน
    - - OD: ผู้ป่วยมีอาการหายใจเหนื่อยหอบ
      - ผู้ป่วยเป็นโรคโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
      - ตรวจร่างกายฟังเสียงหายใจได้ยินเสียง wheezing
      - มีเสมหะเหนียวขาวจำนวนมาก
    - - -อัตราการหายใจ16-24 ครั้ง/นาที
      - -ผู้ป่วยมีเสมหะลดลง
      - -o2 sat =มากกว่าหรือเท่ากับ 90%
      - ไม่มีอาการของภาวะพร่องออกซิเจน เช่น หายใจหอบเหนื่อย ปลายมือปลายเท้าเขียว
      - สัญญาณชีพปกติ
        
        T=36.5-37.4 องศาเซลเซียสRR = 16-24 ครั้ง/นาที PR= 60-100bpm BP= 90-140/60-90 mmhg
    - - 2 ประเมินสัญญาณชีพ ทุกๆ4ชั่วโมงโดยเน้นอัตราการหายใจ เพื่อสังเกตการเปลื่ยนเเปลงของอัตราการหายใจ
      - 4 ประเมินฟังการหายใจเเละปอดของผู้ป่วย
      - 5 จัดท่านอนให้ผู้ป่วยนอนศีรษะสูง 30 องศา high fowler positionเพราะทำให้กระบังคมเคลื่อนต่ำลง ปอดขยายตัวได้เต็มที่เพิ่มพื้นที่ในการแลกเปลี่ยนก๊าซมากขึ้น
      - 6 ดูเเลดูดเสมหะให้ผู้ป่วยเพื่อลดการเกิดเสมหะทีเหนียวข้นปริมาณมาก
      - ประเมินภาวะพร่องออกซิเจน ประเมินอัตราการหายใจ ชีพจร สีของเล็บ ปลายมือปลายเท้า เยื่อบุผิวหนัง ลักษณะการซีด เขียว
        เพราะอาการหายใจหอบ ชีพจรเร็ว ปลายมือปลายเท้า เยื่อบุผิวหนัง ลักษณะการซีด เขียว แสดงถึงภาวะพร่องออกซิเจน
      - 7 ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อนบนเตียง
        เพราะการพักผ่อนบนเตียงจะช่วยลดการใช้ออกซิเจนในการทำกิจกรรม ทำให้อาการเหนื่อยอ่อนเพลียลดลง
      - 8 ดูเเลให้ได้รับยาพ่นตามเเผนการรักษาของเเพทย์ได้เเก่ beradial พ่น ทุกๆ8ชั่วโมง
        nss 4 ml พ่นทุกๆ 8ชม
        NAC (200)mg 1 ₓ 3 ๏ pc
      - 3 ประเมิน o2 saturation ทุก 4 ชม
        เพราะเป็นการวัดระดับความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด
      - 9 สอนผู้ป่วยเเละญาติเรื่องการหายใจเเบบ(Pursed lip breathing
        เป็นการหายใจเข้าทางจมูกช้าๆ (นับในใจ หนึ่ง และสอง) และหายใจออกทางปาก โดยห่อปากเล็กน้อย (นับในใจหนึ่ง สอง สามและสี่) ซึ่งการหายใจออกยาวนานเป็นสองเท่าของการหายใจเข้า เพื่อชะลอการตีบแคบของหลอดลม ช่วยเพิ่มปริมาตรของอากาศที่และเพิ่มประสิทธิภาพของปอดในการซึมผ่านของการหายใจออกแต่ละครั้ง ลดอากาศที่คั่งค้างในปอดระบายอากาศ
    - - 25/10/62
        
        o2 sat = 96 %
        สัญญาณชีพRR = 22 ครั้ง/นาที PR= 94 bpm
        BP= 110/70 mmhg
        T=37.4องศาเซลเซียส
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการหอบเหนื่อย ไม่พบปลายมือปลายเท้าซีด
        
        มีเสมหะขาวเหนียวข้น
      - 29/10/62
        
        o2 sat = 90 %
        
        สัญญาณชีพ
        RR = 26 ครั้ง/นาที PR= 84 bpm BP= 91/60 mmhg
        T=36.4องศาเซลเซียส
        
        ผู้ป่วยมีอัตราการหายใจ 26 ครั้ง/นาที
        -ผู้ป่วยไม่มีอาการหอบเหนื่อย ไม่พบปลายมือปลายเท้าซีด
        
        มีเสมหะขาวลดน้อยลง
      - 30/10/62
        
        o2 sat = 97 %
        
        สัญญาณชีพ
        RR = 22 ครั้ง/นาทีPR= 94 bpm BP= 110/62 mmhg
        T=36.4องศาเซลเซียส
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการหอบเหนื่อย ไม่พบปลายมือปลายเท้าซีด
        
        มีเสมหะขาวลดน้อยลง
  - - - เพื่อป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนจากการช่วยเหลือตนเองได้เล็กน้อย
    - - -ผู้ป่วยไม่เกิดเเผลกดทับ ผิวหนังไม่มีรอยแดง ถลอก
      - -ผู้ป่วยไม่ตกเตียง
      - -ผู้ป่วยไม่มีข้อยึดติด กล้ามเนื้ออ่อนเเรง
    - - OD:
        -ผู้ป่วยนอนบนเตียงเป็นเวลานาน
        -ผู้ป่วยช่วยเหลือตนเองได้เล็กน้อย
        -ผู้ป่วยเคลื่อนไหวร่างกายได้เล็กน้อย
        -พบรอยเเดงบริเวณก้นกบ
        -barden score 10 คะเเนน
        -fall score 5 คะเเนน(มีความเสี่ยงเกิดพลัดตกหกล้ม)
    - - 2 พลิกตะเเคงตัวผู้ป่วยทุกๆ2ชั่วโมง ทำด้วยความนุ่มนวล ไม่ควรให้เสียดสีกับที่นอน เพื่อป้องกันการเกิดแผลกดทับ กล้ามเนื้อลีบ ข้อยึดติด
      - 1 ประเมินลักษณะของผิวหนังบริเวณที่ถูกกด ทับว่ามีรอยแดงรอยถลอกมีแผลหรือมีการลอกหลุดของ ผิวหนังโดยเฉพาะผิวหนังบริเวณปุ่มกระดูกทุกส่วน
      - 3 ช่วยเหลือหยิบจับสิ่งของให้ผู้ป่วยเมื่อผู้ปวยต้องการความช่วยเหลือ
      - 5 ดูแลให้สวมใส่เสื้อผ้าที่ สะอาด ผ้าปูที่นอนสะอาด และปูให้เรียบตึงไม่ควรให้ ผิวหนังผู้ป่วยสัมผัสกับผ้ายางโดยตรง เพื่อป้องกันการอับ ชื้น และป้องกันการเสียดสี
      - 6 การกระตุ้นช่วยผู้ป่วยออกกำลังกายบนเตียง passive exercise เพื่อให้มีการเคลื่อนไหวไม่เกิดการกดทับตลอดเวลา เเละลดโอกาศเกิดข้อยึดติด กล้ามเนื้อลีบ
      - 4 ดูแลความสะอาดของ ผิวหนัง โดยเฉพาะผิวหนังบริเวณหลัง และก้นกบให้แห้ง และสะอาดอยู่เสมอ
      - 7 ดึงไม้กั้นเตียงขึ้นทุกครั้งเมื่อทำหัตถการเสร็จเเละเมื่อผู้ป่วยอยู่ตามลำพัง
    - - ผู้ป่วยไม่เกิดข้อยึดติด
      - ไม่เกิดกล้ามเนื้ออ่อนเเรง
      - ผู้ป่วยไม่เกิดเเผลกดทับ
      - ไม่ตกเตียง
  - - - เพื่อให้ญาติลดความวิตกกังวล
    - - -ญาติยอมรับเเละมีความรู้ เข้าใจเรื่องของเเผนการรักษาของเเพทย์
      - -มีสีหน้าวิตกกังวลลดลง
    - - -ญาติขอรับการรักษาโดยวิธีอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงการเจาะคอ
      - SD:- ญาติเล่าว่ามีความกังวลเกี่ยวกับการรักษาเรื่องการเจาะคอของผู้ป่วยเนื่องจากการเคยเห็นผู้ที่เจาะคอเเล้วเสียชีวิต
      - -ญาติมีสีหน้าวิตกกังวล เเละรู้สึกเป็นห่วงผู้ป่วยที่ป่วยเป็นโรค
    - - 2 ให้ญาติระบายความรู้สึกที่มีความวิตกกังวลอยู่ภายในใจ
      - 3เปิดโอกาสให้ญาติซักถามข้อสงสัยเกี่ยวกับเเผนการรักษาของเเพทย์
      - 4ให้ญาติมีส่วนร่วมการตัดสินใจในการรักษาร่วมกับเเพทย์
      - 5 อธิบายให้ญาติทราบถึงเเนวทางการรักษาของเเพทย์ ที่เกี่ยวกับความเจ็บป่วยปัจจุบันของผู้ป่วย เพื่อให้ญาติเกิดความเข้าใจในวิธีการรักษา
      - 7 เเนะนำกิจกรรมที่ลดความวิตกกังวลให้ญาติเช่น นั่งสมาธิ อ่านหนังสือ สวดมนต์
      - 1 สร้างสัมพันธภาพที่ดีที่ผู้ป่วยเเละญาติผู้ป่วยโดยพูดคุยเเสดงสีหน้า ท่าที ด้วยความเป็นมิตร
      - 6 พูดปลอบโยนให้กำลังใจญาติ
      - 8 ประเมินภาวะวิตกกังวลของญาติ โดยสังเกตจากสีหน้า ท่าทางพฤติกรรม
    - - ญาติมีความเช้าใจเเละยอมรับในเเผนการรักษาของเเพทย์
      - ญาติไม่มีสีหน้าวิตกกังวล
- - - - การตรวจนับเม็ดเลือดขาวในเลือด ควรทำทุกรายแม้จะไม่สามารถใช้แยกสาเหตุจากเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัสได้ชัดเจน กรณีที่พบ neutrophil สูงมากและมี toxic granules ช่วยสนับสนุนว่าเป็นการติดเชื้อแบคทีเรีย
      - การย้อมเสมหะ (sputum หรือ nasopharyngeal aspiration) gram stain เป็นวิธีที่มีความไว (sensitive) แต่ไม่จำเพาะ (specific) ต่อเชื้อที่เป็นสาเหตุ อาจเป็นแนวทางคร่าวๆ ถึงเชื้อก่อโรค
      - การตรวจเสมหะเพาะเชื้อ มีความไวและความจำเพาะต่ำ
      - การเพาะเชื้อจากเลือด (hemoculture) ควรทำเฉพาะรายที่เป็นรุนแรง เชื้อที่มักก่อให้เกิดการติดเชื้อในกระแสโลหิตได้แก่ Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae
  - - - ในรายที่เป็นโรคปอดอักเสบจากเชื้อไวรัส ไม่มียารักษาที่จำเพาะควรให้การรักษาแบบประคับประคอง และบำบัดรักษาทางระบบหายใจที่เหมาะสม
      - ผู้ป่วยควรได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะเร็วที่สุดทันทีที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีสาเหตุจากเชื้อแบคทีเรีย การพิจารณาให้ยาปฏิชีวนะควรเลือกใช้ตามเชื้อที่คิดว่าเป็นสาเหตุ และมีข้อมูลทางคลินิคและทางระบาดวิทยาของท้องถิ่นนั้นๆ
    - - ให้สารน้ำให้เพียงพอ แนะนำให้ผู้ป่วยดื่มน้ำมากๆ ในรายที่หอบมาก ท้องอืด รับประทานอาหารไม่ได้ พิจารณาให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำและงดอาหารทางปาก
      - ให้ออกซิเจนในรายที่มีอาการเขียวหายใจเร็ว หอบชายโครงบุ๋ม กระวนกระวาย หรือซึม
      - ผู้มีภาวะหายใจล้มเหลวหรือหยุดหายใจพิจารณาใส่ท่อหลอดลมและเครื่องช่วยหายใจ
      - การรักษาอื่นๆ ตามอาการ ได้แก่ ให้ยาลดไข้
      - ใช้ยาขยายหลอดลมในรายที่ได้ยินเสียง wheeze หรือ rhonchi และมีการตอบสนองต่อยาขยายหลอดลม
      - ทำกายภาพบำบัดทรวงอก (chest physical therapy) เพื่อช่วยให้เสมหะถูกขับออกจากปอดและหลอดลมได้ดีขึ้น
- - - - Pco2 39.5 ปกติ
      - po2 78.6 ต่ำ
      - ph 7.41 ปกติ