Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
UCZENIE SIĘ JAKO CENTRALNA KATEGORIA PEDAGOGICZNA - Coggle Diagram
UCZENIE SIĘ JAKO CENTRALNA KATEGORIA PEDAGOGICZNA
PERSPEKTYWA FILOZOFICZNA
wiedza to prawdziwe przekonania - przekonania uzasadnione wcześniejszymi doświadczeniami i refleksjami (Platon "Teaiter")
uczenie się zachodzi poprzez pobudzanie zmysłów przez środowisko zewnętrzne (obszary przyrodnicze / materialne oraz społeczne i kulturowe), co przyczynia się do integracji jednostki ze światem (wg Petera Jarvisa - badacza i znawcy ludzi)
prawie całe zachowanie się człowieka dorosłego jest postępowaniem nauczonym; niektóre tylko mają charakter odruchowy / instynktowny, np. oddychamy, serce pompuje krew; wszystkie te czynności zachodzą bez potrzeby uczenia się (Sarnoff A. Mednick - badacz)
SPOSOBY UCZENIA (PODZIAŁ PETERA JAVISA):
słuchanie
widzenie
odczuwanie zapachu
smakowanie
dotyk
Zmysły te wpływają na nasze myślenie, wykonywanie różnych czynności i emocjonalne odczuwanie.
CECHY UCZENIA (WG SARNOFF A. MEDNICKA):
efektem uczenia się jest zmiana w zachowaniu
zmiana ta pojawia się jako wynik (wielokrotnego) powtarzania określonej sytuacji
zmiana ta jest względnie trwała
uczenia się nie można bezpośrednio obserwować
Uczenie się to zarówno zjawisko dotyczące ludzi i między nimi zachodzące, jak i czynność (wg Czesława Kupisiewicza).
To proces zamierzonego nabywania przez uczący się podmiot określonych wiadomości, umiejętności i nawyków, dokonujący się poprzez pośrednie lub bezpośrednie poznawanie rzeczywistość
w zaawansowanym formach uczenia się duże znaczenie ma wcześniejsze doświadczenie pedagoga, bowiem uczy on bazując na nim
wiedza o uczeniu się wytwarzana jest przez trzy szczegółowe subdyscypliny pedagogiczne - dydaktykę, teorię wychowania i politykę oświatową (wg Teresy Hejnickiej - Bezwińskiej)
PEDAGOGICZNY ASPEKT UCZENIA SIĘ
WZROST ZNACZENIA UCZENIA SIĘ
Wskazuje na niego Teresa Bauman twierdząc, że renesans uczenia się już się rozpoczął. Podkreśla, że nie nauczanie, a uczenie się jest podstawą procesów dydaktycznych. Zwraca także uwagę na fakt, że uczenie się trwa całe życie, nie kończy się z momentem ukończenia kształcenia formalnego.
PERSPEKTYWA PSYCHOLOGICZNA
uczenie się to względnie trwała zmiana w tendencji do zachowania się w pewien sposób; zmiana jest wynikiem ćwiczenia połączonego ze wzmacnianiem (wg Charlesa Gallowaya)
uczenie się to proces, którego produktem jest wiedza i umiejętności; uczenie się nie jest tym samym, co ćwiczenie, bowiem każde ćwiczenie może być uważane za pewien przypadek uczenia się, natomiast nie każdą formę uczenia się można nazwać ćwiczeniem (wg Stefana Baleya)
uczenie się rozumiane jest w psychologii jako proces nabywania przez jednostkę względnie trwałych zmian w zachowaniu się na podstawie jej indywidualnego doświadczenia (wg Ziemowita Włodarskiego)
uczenie się to proces, przez który na wskutek doświadczenia zachodzą względnie trwałe zmiany w potencjale zachowaniowym (wg Johna A. Andersona)
uczenie się to proces, za którego pośrednictwem następuje modyfikowanie / zmiany zachowania dzięki doświadczeniu lub ćwiczeniu (wg Myrona Dembo)
PERSPEKTYWA POZNAWCZA UCZENIA SIĘ
koncentruje się na rezultatach uczenia się; podkreśla jego efekty w postaci zdobywania lub budowania wiedzy, jej organizowania i wiązania lub wydobywania z pamięci
uczenie się polega nie tylko na zmianach w zachowaniu, ale także na przyswajaniu sobie wiadomości, umiejętności, nastawień i postaw (wg Ernest Hilgard'a i Don Marquis-a - psychologów)
RODZAJE UCZENIA SIĘ (WG K. SOŚNICKIEGO):
uczenie się sztuczne (uczenie się na pamięć, efektem nie jest zdobycie wiedzy, a umiejętność biegłego wyrecytowania wyuczonych treści)
uczenie się naturalne (uczenie się ukierunkowane na samodzielne poszukiwanie wiedzy, kreowanie sytuacji poznawczych, opanowanie umiejętności znaczących dla codziennego życia; efektem nie jest statyczny stan umysłu, a dynamizm życiowych sytuacji)