Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กและวัยรุ่นที่มีความผิดปกติระบบผิวหนัง (โรคผิวหนังจากเชื้อแบคท…

- - - - การวินิจฉัย
        
        การทดสอบด้วยหมึก
        
        การตรวจทางห้องปฏิบัติการ
      - สาเหตุ
        
        เกิดจากตัวหิดหรือไรที่มีชื่อว่า Sarcoptes Scabiei
        
        สามารถแพร่กระจายด้วยการสัมผัสตัว แต่ต้องเป็นระยะเวลานานประมาณ 15-20 นาที
        
        การใช้เสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว หรือนอนร่วมเตียงกับผู้ป่วยโรคหิด มีโอกาสน้อยที่จะเกิดการติดต่อ
      - อาการ
      - การรักษา
        
        ครีมเพอร์เมทริน (Permethrin)
        
        ขี้ผึ้งซัลเฟอร์ (Sulfur)
        
        โลชั่นเบนซิลเบนโซเอต (Benzyl Benzoate)
        
        โลชั่นลินเดน (Lindane)
        
        ครีมโครตาไมตอน (Crotamiton)
      - ภาวะแทรกซ้อน
    - - การวินิจฉัย
        
        วินิจฉัยด้วยตนเอง
        
        ในเบื้องต้นผู้ป่วยสามารถวินิจฉัยด้วยตัวเองได้ว่าเป็นโรคเหาหรือไม่จากอาการคันบนหนังศีรษะ หากมีอาการคันและรู้สึบยุ่บยั่บที่หนังศีรษะ หรือมีสิ่งแปลกปลอมขนาดเล็กมาก ๆ สีขาวอยู่บนหนังศีรษะ นอกจากนี้ หากมีคนรอบข้างติดเหา อาจทำให้ติดเหาได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้น หากมีอาการและปัจจัยเหล่านี้ควรรีบไปพบแพทย์เพื่อวินิจฉัยโรคต่อไป
        
        วินิจฉัยโดยแพทย์
        
        โดยปกติแพทย์จะมองเห็นตัวเหา ไข่เหา และตัวอ่อนของเหาได้ด้วยการใช้แว่นขยายส่องดู แต่อาจมองเห็นตัวอ่อนและตัวโตเต็มวัยได้ยากเนื่องจากเคลื่อนไหวไปมา ในกรณีที่มองไม่เห็นตัวเหา หรือไข่ของเหาได้ชัด แพทย์อาจใช้ไฟวูดไลท์ส่องเพื่อมองหาได้ชัดเจนขึ้น และยังช่วยให้ระบุได้อย่างแน่ชัดว่าเป็นโรคเหาหรือไม่ หากไม่พบตัวเหา หรือไข่เหา หมายความว่าผู้ป่วยไม่ได้เป็นโรคเหา แต่อาจเป็นโรคผิวหนังชนิดอื่น ๆ
      - สาเหตุ
        
        เกิดจากปรสิตชื่อเหา (Lice) ซึ่งเป็นสัตว์ขนาดเล็กที่อาศัยอยู่บนหนังศีรษะมนุษย์ คอยดูดเลือดและวางไข่ ตัวโตเต็มวัยมีขนาดเท่าเมล็ดงา การติดโรคเหาส่วนใหญ่มักมีสาเหตุมาจากการอยู่ใกล้ชิดคนที่ติดเหา โดยโรคเหาติดต่อกันได้โดยไม่เกี่ยวข้องกับสุขอนามัยแต่อย่างใด แต่ไม่สามารถติดจากสัตว์ได้
      - อาการ
        
        ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคืออาการคัน และอาจรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรเคลื่อนไหวอยู่บนหนังศีรษะ โดยอาการของโรคเหาจะไม่สร้างความเจ็บปวดให้ผู้ป่วย ยกเว้นในกรณีที่เกาจนกลายเป็นแผลเปิด และติดเชื้อจนทำให้อักเสบ และส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวัน หากมีอาการรุนแรงก็อาจทำให้ผมร่วง และหนังศีรษะคล้ำลงเพราะการติดเชื้อได้
      - การรักษา
        
        การสางผมด้วยหวีสางเหา (Wet-combing) ก่อนสางผมควรชะโลมครีมนวดผมที่มีสีขาวลงบนผมที่แห้ง เพื่อให้ผมง่ายต่อการสาง ช่วยให้เห็นเหาได้ง่ายขึ้น อีกทั้งยังทำให้เหาเคลื่อนที่ได้ช้าลง จากนั้นแบ่งผมแล้วสางผมตั้งแต่หนังศีรษะจนถึงปลายผมใน 4 ทิศทาง คือ หวีไปด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้ายและขวา จากนั้นนำหวีไปเช็ดกับผ้าสะอาดเพื่อตรวจสอบว่ามีเหาอยู่หรือไม่ วิธีนี้ควรทำซ้ำอย่างน้อยทุก ๆ 1 - 2 วัน ติดต่อกันประมาณ 10 วัน หรือจนกว่าจะไม่พบเหาบนหนังศีรษะ
        
        การใช้น้ำมันหอมระเหย (Essential oil) มีการศึกษาทางการแพทย์พบว่าน้ำมันหอมระเหยจากพืชบางชนิดอาจเป็นพิษกับเหาและไข่เหา ได้แก่ น้ำมันต้นทีทรี น้ำมันโปยกั๊ก น้ำมันกระดังงา แต่ควรหลีกเลี่ยงน้ำมันที่ก่อให้เกิดประกายไฟได้ เช่น เคโรซีน หรือน้ำมันเบนซิน เพราะอาจเป็นอันตรายต่อผู้ใช้ได้
        
        การใช้ยา
        
        เพอร์เมทริน (Permethrin) เป็นยารักษาโรคเหาที่ใช้ได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่ต้องระมัดระวังผลข้างเคียง เนื่องจากอาจทำให้เกิดอาการคันหนังศีรษะ หรือหนังศีรษะเป็นรอยแดงได้ ยกเว้นผู้ที่มีอาการแพ้ดอกเก็กฮวย หรือแพ้หญ้าแร็กวีด (Ragweed)
        
        ไพรีทริน (Pyrethrins) ยารักษาโรคเหาที่ผลิตจากไพรีทรินผสมกับสารเคมีต่าง ๆ ช่วยในการฆ่าเหา สามารถใช้ได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ยกเว้นผู้ที่มีอาการแพ้ดอกเก็กฮวย หรือแพ้หญ้าแร็กวีด (Ragweed
        
        มาลาไทออน (Malathion) เป็นยากำจัดเหาที่ได้รับการรับรองให้ใช้ได้ในเด็กอายุตั้งแต่ 6 ปี ขึ้นไป ซึ่งอยู่ในรูปของยาสระผม
        
        คาบาริล (Carbaryl) เป็นยาที่ใช้ในการกำจัดเหา โดยตัวยาจะเข้าไปทำลายระบบประสาทของเหาจนตายลงในที่สุด อีกทั้งยังทำลายไข่เหาได้ ซึ่งในปัจจุบันยาชนิดนี้มักผสมระดับความเข้มข้นต่ำอยู่ในรูปของยาสระผม
        
        การทำความสะอาดบ้าน
      - ภาวะแทรกซ้อน
        
        มีรอยแผลเปิดจากการเกา จนทำให้เกิดการติดเชื้อ และบางรายอาจเกิดแผลพุพองจากการติดเชื้อบนหนังศีรษะได้
        
        เกิดผื่นคันอย่างรุนแรงที่บริเวณด้านหลังของคอและหลังใบหู เนื่องจากผิวหนังมีปฏิกิริยาไวต่อสารบางชนิดในอุจจาระของเหา
        
        นอนหลับไม่สนิท เนื่องจากมีอาการคันตลอดเวลา
  - - - ประกอบด้วย
        
        Papillary
        
        Reticular layer layer
      - หน้าที่
    - - ประกอบด้วย
        
        เซลล์ไขมัน
        
        -โปรตีนคอลลาเจน
        
        หลอดเลือดต่างๆที่มาหล่อเลี้ยงจำนวนมาก
      - หน้าที่
        
        ชั้นนี้ทำหน้าที่สะสมไขมันช่วยให้ร่างกายอบอุ่น นอกจากนี้ยังประกอบด้วยเส้นประสาทส่วนปลาย และหลอดเลือดซึ่งำแเลี้ยงผิวหนัง
    - - ประกอบด้วย
        
        Basal layer หรือ Stratum basale: เป็นส่วนที่อยู่ชั้นในสุด
        
        Prickle layer หรือ Stratum spinosum
        
        Granular layer หรือ Stratum granulosum ชั้นนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของกระบวนการผลัดเซลล์ผิว
        
        Clear layer หรือ Stratum lucidium เซลล์ในชั้นนี้จะอัดตัวกันอยู่อย่างหนาแน่น
        
        Horny layer หรือ Stratum corneum
      - หน้าที่
        
        ช่วยปกป้องผิวจากแบคทีเรีย
        
        ช่วยในกระบวนการสร้างไลปิด แบริเออร์
        
        ช่วยกระตุ้นเอ็นไซม์ในการหลุดลอกของขี้ไคล
        
        ช่วยให้เซลล์ผิวเกิดการซ่อมแซมตัวเองได้เมื่อเซลล์เกิดความเสียหาย
  - - - 2.รูปร่าง และการจัดเรียงตัวของรอยโรค
      - 3.ตำแหน่ง และรูปแบบการกระจายของผื่น
      - 1.ลักษณะของรอยโรคที่พบ
    - - 5.Wood's lamp examination
      - 7.การตรวจย้อมสีและเพาะเชื้อ
      - 4.Tzank test
      - 6.Nikolsky's sign
      - 3.Potassium Hydroxide Examination (KOH)
      - 8.Paring
      - 2.Diascopy
      - Skin biopsy
      - 1.Dermatographism
      - 10.Patch testing
    - - 1.ประวัติเกี่ยวกับอาการทางผิวหนัง
      - 2.ประวัติทั่วไป
- - - - ส่วนใหญ่จากเชื้อ Staphylococcus aureus
      - อาจเกิดโดยตรงหรือมีสาเหตุเสริม
        
        ต่อมไขมันอุดตัน
        
        สุขอนามัยไม่ดี
    - - เกิดตุ่มหนองขนาดเล็ก
        
        ขนาด 1-2 mm.
        
        เกิดเป็นกลุ่ม
        
        พบขนตรงกลางตุ่ม
      - รอบรูขุมขนมีสีแดง
      - มักเกิดบริเวณ
        
        หนังศีรษะ
        
        ใบหน้า
        
        ก้น
        
        แขน
        
        ขา
    - - ลักษณะทางคลินิก
      - การย้อมสีและเพาะเชื้อ
    - - โรคแผลพุพองที่มีการติดเชื้อแทรกซ้อน
      - โรคผิวหนังจากเชื้อราแคนดิดาและ Malassezia furfur
    - - รักษาเฉพาะที่
        
        ทำความสะอาดผิวหนังด้วยสบู่หรือยาฆ่าเชื้อโรค
        
        Chlorhexidine
        
        Hexachlorophene
        
        อย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง
        
        เป็นไม่มากให้ทายาปฏิชีวนะ เช่น 2% mupirocin ointment
      - ให้ยาปฏิชีวนะรับประทาน
        
        ให้ในรายที่เป็นรุนแรงหรือรักษาเฉพาะที่แล้วไม่ดีขึ้น
        
        Cloxacillin
        
        Erythromycin
      - ให้ benzoyl peroxide lotion หรือ gel ทาทุกวันในรายที่เป็นเรื้อรัง
  - - - บริเวณที่มีผมหรือขนมาก
      - ตำแหน่งที่มีเหงื่อออกมาก
      - ตำแหน่งที่เสียดสีบ่อย
    - - เชื้อ staphylococcus aureus
      - เหตุส่งเสริม
        
        โรคอ้วน
        
        โรคเบาหวาน
        
        โรคขาดสารอาหาร
        
        ภูมิต้านทานต่ำ
    - - มีตุ่มหรือก้อนนูน
        
        แข็ง
        
        เส้นผ่าศูนย์กลาง 1-5 cm.
        
        ลึก
      - ผิวหนังแดง
      - มีอาการเจ็บ
      - กลางผิวหนังเกิดเนื้อตายและเป็นหนอง สะกิดออกมีหนองปนเลือดไหล
      - ฝีฝักบัว (carbuncles)
        
        ขนาดใหญ่ เส้นผ่าศูนย์กลาง 3-10 cm.
        
        เกิดจากการอักเสบของฝีหลายหัวรวมกันมีรูเปิดหลายรู
        
        มีการอักเสบเนื้อเยื่อรอบๆ
        
        มักพบในผู้ใหญ่โดยเฉพาะเพศชาย
        
        การดำเนินโรคประมาณ 7-14 วัน
        
        กลายเป็นหนอง
        
        อาจปวดมาก
        
        ไข้สูง
        
        ปวดเมื่อยตามตัว
        
        เม็ดเลือดขาวสูง
        
        มีการติดเชื้อแบคทีเรียในกระแสเลือด
        
        เกิดแผลเป็น
    - - ลักษณะทางคลินิก
      - การย้อมสีและเพาะเชื้อ
    - - ก้อนเชื้อรา (mycetoma)
      - atypical mycobacterium infection
    - - รักษาเฉพาะที่
        
        ระยะแรกฝียังไม่นิ่มควรประคบด้วยน้ำอุ่น
        
        ระยะฝีนิ่ม
        
        เจาะหรือผ่าระบายหนอง
        
        สอดผ้าก็อซที่พับเป็นเส้น (gauze drain) ชุบ NSS เพื่อระบายหนอง
        
        ทำ wet dressing วันละ 2 ครั้ง
        
        ตำแหน่งไม่ควรผ่าตัดด้วยวิธีรุนแรง อาจเกิดอันตราย
        ควรเปิดหัวหนองแล้วให้หนองไหลออกเอง
        
        ช่องหู
        
        รูจมูก
        
        กึ่งกลางใบหน้า
      - ให้ยาปฏิชีวนะ
        
        Cloxacillin 20-49 mg. /kg./day
        
        Erythromycin 30-50 mg./kg./day
        
        Clindamycin 20-45 mg./kg./day
        
        7-10 วัน
  - - - เกิดจากเชื้อ group A streptococcus
      - ติดเชื้อ S.aureus ตามมาอย่างรวดเร็ว
    - - เกิดหลังแมลงกัดต่อยแล้วเกาจนผิวหนังถลอก
      - รับอุบัติเหตุเป็นแผลถลอก
      - เริ่มเป็นผื่นราบแดงขนาดเล็ก
      - ต่อมาเป็นตุ่มน้ำใสขนาดใหญ่และกลายเป็นหนอง
        
        หนองแตก
        
        แผลลึก
        
        ขอบนูนแข็ง
        
        รอบแผลอักเสบ
        
        รอบแผลอักเสบบวมแดงฐานแผลมีสะเก็ดสีเหลืองเทา หรือหนองคลุมอยู่
        
        มีอาการเจ็บแผล
        
        ขนาดแผลอาจใหญ่ถึง 4 cm. และลึกขึ้นเรื่อยๆ
        
        แผลหายแล้วจะเกิดแผลเป็น
        
        พบบริเวณ
        
        หน้าแข้ง
        
        ขา
        
        แขน
        
        มักมีต่อมน้ำเหลืองบริเวณใกล้เคียงโตและเจ็บ
    - - ลักษณะทางคลินิก
      - การย้อมสีและเพาะเชื้อ
    - - Anthrax
      - Cutenous diptheria
    - - เช่นเดียวกับ impetigo
      - มักให้รับประทานยาปฏิชีวนะ
  - - - ส่วนใหญ่
        
        Group A beta hemolytic streptococcus
        
        Staphylococcus aureus
        
        Streptococcus pneumoniae
      - เกิดตามหลังการติดเชื้อระบบหายใจลดลง
        
        Hemophilus influenzae type b (Hib)
        
        ฉีดวัคซีนป้องกัน
      - เด็กอายุต่ำกว่า 3 ปี
        
        อาจเกิดการติดเชื้อบริเวณใบหน้า
        
        เชื้อ hemophilus influenza
      - ทารกแรกเกิด
        
        มักเกิดจากเชื้อ group B streptococci
    - - เชื้อเข้าทางผิวหนัง
        
        แผลถลอก
        
        ถูกของแหลมตำ
        
        ถูกแมลงกัด
      - ต่อมา 1-2 วันมีอาการ
        
        ไข้สูง
        
        ปวด
        
        บวม
        
        แดง
        
        ร้อน
        
        ขอบเขตผื่นไม่ชัดเจน
        
        ต่อมน้ำเหลืองบริเวณใกล้เคียงโต กดเจ็บ
      - การติดเชื้อที่ใบหน้า
        
        มักเป็นข้างเดียว
        
        ขอบเขตชัดเจน
        
        ผื่นสีแดงเข้มจนถึงสีม่วง
      - เด็กมักเกิดอาการของการติดเชื้อในกระแสเลือด
      - อาจมีหูชั้นกลางอักเสบ
      - อาจเกิดการอักเสบที่ผิวหนัง
        
        รอบกระบอกตา (periorbital cellulitis)
        
        กระบอกตา (orbital cellulitis)
      - อาจลุกลาม
        
        ฝีในสมอง
        
        เยื่อหุ้มสมองอักเสบ
    - - ลักษณะทางคลินิก
      - ย้อมสีและเพาะเชื้อ การตัดชิ้นเนื้อ
      - การซักประวัติ
    - - เยื่อบุตาอักเสบ (severe conjunctivitis)
      - กลุ่มโรคมะเร็ง
        
        retinoblastoma
        
        neuroblastoma
      - โรคผิวหนังอักเสบจากการสัมผัส (contact dermatitis)
    - - การติดเชื้อแบคทีเรียในเลือด (bacteremia)
      - กระดูกอักเสบ, ข้ออักเสบ
      - หลอดเลือดดำอักเสบ (thrombophebitis)
      - เยื่อบุหัวใจอักเสบ (endocarditis)
    - - พิจารณา
        
        ตำแหน่งที่เกิด
        
        อายุ
        
        ภูมิต้านทาน
      - รักษาเฉพาะที่
        
        ประคบบริเวณที่อักเสบด้วยน้ำอุ่น
        
        นอนพัก
        
        ยกบริเวณที่มีการอักเสบให้อยู่สูง
        
        ถ้ามีหนองให้ระบายหนองแล้วส่งย้อมสีแกรมและเพาะเชื้อ
        
        เจาะ
        
        ผ่า
      - ให้ยาปฏิชีวนะ
        
        เด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ควรให้ชนิดที่ครอบคลุม
        
        Staphylococcus aureus
        
        Streptococcus
        
        Hib
        
        S.pneumoniae
        
        ตัวอย่างยาที่ให้
        
        Ampicillin
        
        Cloxacillin
        
        Erythromycin
        
        Amoxicillinclavulanic acid
        
        Ceftriaxone
        
        รายที่ไม่รุนแรง
        
        อาการ
        
        ไม่มีไข้
        
        ต่อมน้ำเหลืองไม่โต
        
        ตรวจนับเม็ดเลือดขาวได้น้อยกว่า 15,000 เซลล์/ลูกบาศก์มิลลิเมตร
        
        ควรให้ยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน
        
        ทารกแรกเกิดมักมีการติดเชื้อในกระแสเลือดร่วม
        
        รายที่มีอาการรุนแรง
        
        อาการ
        
        มีไข้สูง
        
        ซึม
        
        กระสับกระส่าย
        
        มีการอักเสบ
        
        รอบตา
        
        ใบหน้า
        
        ควรรับไว้ในโรงพยาบาล
        
        ให้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำ
  - - - พบ 70% ของโรคแผลพุพองทั้งหมด
      - พบบ่อยในเด็กอายุ >2 ปี
      - ผิวหนังอาจ
        
        ถูกกระแทก
        
        แมลงกัด
        
        รอยถลอก
        
        เป็นโรคผิวหนังมาก่อน
      - สาเหตุ
        
        เชื้อ Staphylococus aureus
        
        group A beta - hemolytic streptococcus (GABHS)
      - ลักษณะทางคลินิก
        
        เริ่มจากผื่นราบแดงขนาดเล็ก
        
        ต่อมาเป็นตุ่มน้ำใสขนาดเล็ก
        กลายเป็นตุ่มหนองอย่างรวดเร็ว
        แตกง่าย
        
        เห็นเป็นสะเก็ดแห้งหนาสีเหลืองปนน้ำตาล
        สะเก็ดหลุดง่าย
        เห็นผิวหนังแดงมีน้ำเหลืองเยิ้ม
        
        อาจพบต่อมน้ำเหลืองบริเวณใกล้เคียงโต
        
        มีเม็ดเลือดขาวในเลือดสูง
    - - มักเกิดบนผิวหนังที่ปกติมาก่อน
      - พบบ่อยในทารกและเด็กเล็ก
      - สาเหตุ
        
        ส่วนใหญ่ Staphylococus aureus phage group 2 type 71
      - ลักษณะทางคลินิก
        
        เริ่มจากตุ่มน้ำใสเล็กๆ
        
        ขยายเป็นตุ่มน้ำขนาดใหญ่
        
        กลายเป็นหนอง
        
        ผนังบาง ตึง แตกง่าย
        เมื่อแตกเห็นผิวหนังสีแดงแฉะมีสะเก็ดสีน้ำตาลอ่อน
        
        ตำแหน่งติดเชื้อได้บ่อย
        
        ใบหน้า
        
        ลำตัว
        
        แขน
        
        ขา
        
        ทารกแรกเกิด มักเริ่มจากบริเวณที่ใส่ผ้าอ้อม
    - - ลักษณะทางคลินิก
      - การย้อมสีและเพาะเชื้อ
    - - โรคเริม
      - โรค Ecthyma
      - โรคผิวหนังอักเสบจากการสัมผัส (Allergic contact dermatitis)
      - โรค Staphylococcal scalded skin syndrome (SSSS) ระยะแรก
    - - พิจารณาจาก
        
        อายุเด็ก
        
        จำนวนรอยโรค
        
        ตำแหน่งรอยโรค
      - รักษาเฉพาะที่
        
        ทำความสะอาดผิวหนังด้วยสบู่หรือน้ำยาฆ่าเชื้อโรควันละ 2-3 ครั้ง
        
        ทำ Wet dressing บริเวณที่มีน้ำเหลืองแห้ง
        ด้วย NSS หรือน้ำสะอาดวันละ 2 ครั้ง
        
        รายที่มีรอยโรคน้อย เด็กมีสุขภาพดี อาจใช้ยาทาหลังทำ Wet dressing
        
        2% mupirocin ointment (bactroban)
        
        bacitracin
        
        fusidic acid (fucidin)
      - ให้ยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน
        
        เลือกใช้ยาครอบคลุมเชื้อ Streptococus และ Staphylococcus aureus
        
        ควรให้ในเด็กอายุต่ำกว่า 6 เดือน
        
        มีรอยโรคใกล้ปากหรือลุกลามไปยังผิวหนังชั้นใน
        
        ยาที่ใช้
        
        Cloxacillin
        
        Erythromycin
        
        Amoxicillin
        
        รวมกับ Clavulanic acid หรือกลุ่ม Cephalosorins
        
        Cephalexin
        
        Cefazolin
    - - ส่งเสริมโภชนาการและอนามัยส่วนบุคคล
        
        ล้างมือด้วยสบู่ที่มียาฆ่าเชื้อโรค
        
        แนะนำให้ตัดเล็บให้สั้น
      - แยกผู้ป่วยอย่าให้คลุกคลีกับเด็กอื่นเพราะอาจติดต่อโดยการสัมผัส
      - รักษาความสะอาดของผิวหนัง เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มและของใช้ส่วนตัว
      - ห้ามใช้เสื้อผ้า เครื่องใช้ ร่วมกัน
      - ถ้าพบเชื้อ Staphylococcus aureus ที่จมูก
        ให้ทายา mupirocin วันละ 4 ครั้ง นาน 5 วัน
      - หลีกเลี่ยงการใช้ยากลุ่มคอร์ติโคสตีรอยด์
  - - - เชื้อ staphylococcus aureus phage group 2 โดยเฉพาะ type 71
        
        Epidermolytic toxin
        
        Exfoliative exotoxin
        
        A
        
        B
      - ผ่านทางระบบไหลเวียน
        
        เกิดโรคที่ผิวหนังชั้นนอก
        
        ส่งผลต่อ keratinocytes
        
        การยึดเกาะของผิวหนังเสีย
    - - ระยะแรก
        
        ไข้สูง
        
        อ่อนเพลีย
        
        ร้องกวน
        
        ท็อกซิน
        
        ผื่นราบสีแดง
        
        รอบปาก
        
        จมูก
        
        ตา
        
        เจ็บ
        
        ผิวหนังสีแดงเข้ม
        
        กระจายทั่วร่างกาย
        
        เป็นมากบริเวณข้อพับ
      - 1-2 วันต่อมา
        
        ผื่นแดงกลายเป็นตุ่มน้ำ
        
        ผนังบาง
        
        แตกง่าย
        
        ลอกเป็นแผ่น
        
        สีขาวบาง
        
        แฉะ
        
        ผิวข้างใต้แดง
        
        คล้ายถูกไฟไหม้หรือน้ำร้อนลวก
        
        บริเวณซอกข้อพับ
        
        รักแร้
        
        คอ
        
        ขาหนีบ
      - ตรวจโดย Nikolsky’s sigh ได้ผลบวก
      - 3-5 วัน
        
        ผื่นจะลอกหลุด
        
        ผื่นค่อยๆแห้ง
        
        ตกสะเก็ด
        
        อาจเกิดรอยย่นแยกเป็นแฉก
        
        รอบปาก
        
        รอบตา
      - 10-12 วัน
        
        ผื่นหายเป็นปกติ
        
        ไม่มีแผลเป็น
    - - ลักษณะทางคลินิก
      - ตรวจด้วยวิธี Nikosky’s sign ได้ผลบวก
    - - โรค toxic epidermal necrolysisbจะมีตุ่มน้ำที่หนากว่าและแตกยากกว่า
      - โรคแผลพุพอง (bullous impetigo)
    - - Cellulitis
      - ภาวะเลือดเป็นพิษ
      - ปอดบวม
    - - รักษาเฉพาะที่
        
        จัดให้นอนบนผ้าปูที่นอน
        
        สะอาด
        
        ปลอดเชื้อ
        
        ป้องกันการติดเชื้อแทรกซ้อน
        
        ทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
        
        ระยะที่มีคราบน้ำเหลือง ทำ wet dressing
        
        ระยะที่ผิวหนังลอกให้ทาครีมหรือวาสลินเพื่อป้องกันผิวหนังแห้ง
      - ให้ยาปฏิชีวนะ
        
        ใช้ยาทำลายเชื้อ staphylococcus aureus
        ทางหลอดเลือดดำโดยเฉพาะในเด็กแรกเกิด
        
        Cloxacillin
        
        Methicillin
        
        รายที่ไม่รุนแรงอาจให้ยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน
      - ให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำในรายที่รับประทานอาหารไม่ได้
      - ให้ยาแก้ปวด โดยเฉพาะในระยะ 24 ชั่วโมงแรก
    - - เนื่องจากการทำงานของไตยังไม่สมบูรณ์เต็มที่
      - ไม่สามารถกำจัด exotoxin จากกระแสเลือดได้
      - เด็กเล็กยังไม่มีภูมิต้านทานต่อ exotoxin
- - - - เชื้อ dimorphic yeast malassezia furfur
  - - - ศีรษะ (tinea capitis)
        
        ศีรษะ เส้นผม คิ้ว ขนตา
        
        พบบ่อยในเด็กอายุ 4-14 ปี
        
        พบในเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง
        
        ติดต่อโดยใช้ของใช้ส่วนตัวร่วมกัน
        
        สาเหตุ
        
        เชื้อรา trichophyton
        
        เชื้อรา microsporum
        
        ลักษณะทางคลินิก
        
        ชนิดที่ไม่อักเสบ
        
        เชื้อ microsporum
        
        ผื่นนูนขนาดเล็กฐานของรูขุมขน
        
        เชื้อลุกลามไปหลอดเลือดฝอย
        
        ผื่นแดงเล็กๆรอบเส้นผม มีขุยรอบๆ
        
        เส้นผมหักร่วงเป็นหย่อม (alopecia)
        
        เชื้อ trichophyton
        
        เส้นผมหักเป็นวง
        
        เห็นจุดดำตรงที่ผมหัก เกิดจากเชื้อราแทรกเข้าในเส้นผม
        
        ชนิดที่มีการอักเสบ
        
        หนังศีรษะเป็นก้อนนูน บวม แดง เจ็บ
        
        ตุ่มหนองเป็นวงกลม ขอบชัด ตรงกลางผมร่วง
        
        หายแล้วจะเกิดแผลเป็น ไม่มีผมขึ้น
        
        การวินิจฉัยโรค
        
        ลักษณะทางคลินิก
        
        ตรวจด้วย wood’s light
        
        KOH examination
        
        การเพาะเชื้อ
        
        การวินิจฉัยแยกโรค
        
        Seborrheic dermatitis
        
        โรคสะเก็ดเงิน
        
        โรคแผลพุพอง
        
        Lupus erythematosus
        
        การรักษา
        
        ให้รับประทานยาฆ่าเชื้อรา
        
        Griseofulvin microcrystalline
        
        Itraconazole
        
        Terbinafine
        
        ใช้แชมพูที่มียาฆ่าเชื้อรา
        
        ชนิดที่มีการอักเสบอาจพิจารณาให้ยาคอร์ติโตสตีรอยด์
      - ลำตัว (tinea corporis)
        
        พบบ่อย
        
        ในผู้ที่มีสุขอนามัยส่วนบุคคลไม่ดี
        
        ภูมิต้านทานต่ำ
        
        โรคเบาหวาน
        
        ได้รับยาคอร์ติโคสตีรอยด์
        
        สาเหตุ
        
        เชื้อรา trichophyton
        
        เชื้อรา microsporum
        
        ลักษณะทางคลินิก
        
        ผื่นวงกลมหรือรี ขอบชัด นูนแดง มีขุยขาวที่ขอบนอกกลางผื่นผิวหนัง
        
        เป็นนานขอบขยายใหญ่ขึ้น คัน
        
        ถ้าอักเสบมากจะมีตุ่มน้ำใสรอบขอบ เมื่อแตกจะเกิดสะเก็ด
        หายเองใน 2-3 เดือน
        
        การวินิจฉัยโรค
        
        ลักษณะทางคลินิก
        
        ตรวจด้วย wood’s lamp
        
        KOH examination
        
        การเพาะเชื้อ
        
        การวินิจฉัยแยกโรค
        
        โรคผิวหนังอักเสบจากการสัมผัส
        
        Seborrheic dermatitis
        
        การรักษา
        
        ใช้ยาทา นิยมในรายที่รอยโรคไม่มาก
        
        รับประทานยาต้านเชื้อรา รายท่ีเป็นบริเวณกว้างและหลายตำแหน่ง
      - ใบหน้า
        
        ลักษณะผื่นและการรักษาเช่นเดียวกับโรคกลากที่ลำตัว
      - ขาหนีบ
        
        เป็บขาหนีบทั้งสองข้าง แต่ไม่เป็นที่ scrotum หรือ penis
        
        คันมาก
        
        พบมากในวัยรุ่นเพศชาย
        
        ลักษณะผื่นและการรักษาเช่นเดียวกับโรคกลากที่ลำตัว
- - - - 2.1 ระยะเฉียบพลันมีน้ำเหลืองไหลเยิ้ม
        
        -ทำ wet dressing ด้วยน้ำเกลือนอร์มัล 0. 9%
        
        -เมื่อแผลเริ่มแห้งให้ใช้ยาทาคอร์ติโคสตีรอยด์ชนิต low potency ประเภทโลชั่นหรือครีม
        
        -ให้ยา antihistamine ชนิดรับประทานเพื่อลดอาการคัน
      - 2.2 ระยะรองเฉียบพลัน
        
        -ให้ยาทาคอร์ติโคสตีรอยด์ชนิต low หรือ moderate potency ประเภทโลชั่นหรือครีมโดยทาเฉพาะบริเวณผืนเท่านั้นและไม่ควรใช้ติดต่อเป็นระยะเวลานาน
        
        -ให้ยา antihistamine ชนิดรับประทานเพื่อลดอาการคัน
      - 2.3 ระยะเรื้อรัง
        
        -ให้ยาทาคอร์ติโคสตีรอยด์ชนิด moderate potency ประเภทครีมหรือออยเมนท์ (ointment) ถ้าผิวหนังหนามากอาจพิจารณาใช้ high potency หรือใช้ยาละลายขุยร่วมด้วย
        
        -ให้ยา antihistamine ชนิดรับประทานเพื่อลดอาการคัน