Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

B 1-1 ขตร.3 Thumbnail_Heart-Failure (Medication (Digoxin…

- - - - สาเหตุ
        
        เกิดจากพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม ความดันเลือดสูงปฐมภูมิ (Primary HT) มักเกิดจากพฤติกรรมสุขภาพไม่เหมาะสม แต่ความดันเลือดสูงทุติยภูมิ (Secondary HT) มักเกิดจากโรคประจำตัวที่เป็นมาก่อน ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจแข็ง คือ ไขมันสูง อ้วน เบาหวาน Metabolic syndrome และอยู่ในท่านั่งนาน ๆ
  - - - สาเหตุ
        
        กรรมพันธ์ ร่างกายไม่สามารถกำจัดไขมันได้อย่างเพียงพอ
        
        โรคเบาหวาน
        
        พฤติกรรมในการดำรงชีพ ไม่ได้คุมอาหาร ไม่ได้ออกกำลังกาย
- - - - เป็นภาวะที่กล้ามเนื้อหัวใจไม่สามารถสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงเนื้อเยื่อส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย ได้เพียงพอกับความต้องการในการเผาผลาญ
    - - หัวใจข้างช้ายล้มเหลว (Left-sided heart failure)
        
        เกิดจากกล้ามเนื้อหัวใจห้องล่างชายบีบตัวลดลงส่วนใหญ่เกิดจากภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตาย ทำให้เนี้อเยื่อของร่างกายได้รับเลือดไปเลี้ยงไม่เพียงพอ ในระยะแรกทำใจจะปรับตัวโดยระบบประสาทซิมพาเทติกจะทำงานเพิ่มขึ้น โดยช่วยกระตุ้นให้ระบบเรนิน-แองลิโอเทนซินทำหน้าที่เพิ่มขึ้น และหัวใจมีขนาดเพิ่มขึ้น หากยังคงมีพยาธิสภาพของโรคดำเนินต่อไปจะทำให้กลไกการปรับตัวชดเชยล้มเหลวทำให้เนื้อเยื่อของอวัยวะต่าง ๆ ได้รับเลือดไปเลี้ยงไม่เพียงพอ ผู้ป่วยจะมีอาการผิดปกติทั้งในระบบหัวใจและหลอดเลือด สมอง กล้ามเนื้อ และระบบปัสสาวะ เมื่อหัวใจห้องล่างซ้ายบีบตัวลดลง จะทำให้ปริมาตรเลือดที่ออกจากหัวใจลดลง จะส่งผลให้เลือดเหลือค้างในหัวใจห้องล่างช้ายมากขึ้น ความดันเลือดในหัวใจห้องล่างซ้ายจึงสูงขึ้น ดังนั้นหัวใจห้องบนซ้ายจึงบีบเลือดส่งมายังหัวใจห้องล่างช้ายน้อยลง ปริมาตรเลือดและความดันเลือดในหัวใจห้องบนซ้ายจึงสูงขึ้นเรื่อย ๆ เลือดจากปอดที่ฟอกแล้วก็จะไหลเข้าสู่หัวใจห้องบนชายได้น้อยลง เป็นผลให้ความดันเลือดในหลอดเลือดฝอยที่ปอดสูงขึ้น เมื่อแรงดันของของเหลวในหลอดเลือดฝอยที่ปอดสูงขึ้น ทำให้ของเหลวออกจากหลอดเลือดฝอยที่ปอดเข้าสู่ถุงลม ทำให้ผู้ป่วยมีภาวะน้ำท่วมปอด หอบเหนื่อย ไอ และเขียว
      - หัวใจข้างขวาล้มเหลว (Right-sided heart failure)
        
        เกิดจากกล้ามเนื้อหัวใจห้องล่างขวาไม่สามารถสูบฉีดเลือดไปฟอกที่ปอดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งมักเกิดจากแรงดันในหลอดเลือดฝอยที่ปอดสูงขึ้นและกล้ามเนื้อหัวใจห้องล่างขวาตาย ภาวะหัวใจข้างขวาล้มเหลวมักเกิดภายหลังจากหัวใจห้องล่างซ้ายล้มเหลว เมื่อหัวใจห้องล่างขวาบีบตัวลดลงจะทำให้เลือดที่ส่งไปฟอกที่ปอดลดลง และเลือดจากปอดจะส่งไปยังหัวใจห้องล่างช้ายลดน้อยลง ส่งผลให้ปริมาตรเลือดที่หัวใจบีบออกไปเลี้ยงร่างกายลดลงด้วย ผู้ป่วยจะมีอาการผิดปกติทั้งในระบบหัวใจและหลอดเลือด สมอง กล้ามเนื้อ และระบบปัสสาวะ เช่นเดียวกับหัวใจห้องล่างซ้ายล้มเหลว เมื่อหัวใจห้องล่างขวาบีบตัวลดลง ทำให้ปริมาตรเลือดค้างในหัวใจห้องล่างขวามากขึ้น ส่งผลให้ความดันในหัวใจห้องล่างขวาเพิ่มขึ้น และในที่สุดจะมีผลกระทบต่อการไหลเวียนของเลือดดำทั่วร่างกาย เนื่องจากมีภาวะน้ำคั่ง ทำให้ผู้ป่วยมีอาการบวม ตับและม้ามโต ลำไส้บวมจนมีอาการจุกแน่นได้ชายโครง มีอาการเบื่ออาหาร ท้องมาน หลอดเลือดดำ ที่คอโป่งพอง และปัสสาวะบ่อยตอนกลางคืน (Noctuna)
    - - หัวใจข้างซ้ายล้มเหลว
        
        มีอาการหัวใจเต้นเร็ว การเต้นของชีพจรเบาบ้างแรงบ้างสลับกัน (Pulsus altemans) ผิวหน้าเย็นและชื้นเนื่องจากหลอดเลือดหดตัว ความดันซิสโตลิกลดลง แต่ความดันไดแอสโตลิกสูงขึ้น ฟังหัวใจได้ยินเสียงสาม (S) หรือเสียงคล้ายม้าควบ (Gallop rhythm) จะได้ยินชัดเจนบริเวณลิ้นไมตรัล เสียงนี้เกิดจาก เช่น กระสับกระส่าย สับสน ความจำเสื่อม ฝันร้าย วิตกกังวล นอนไม่หลับ งุนงง เป็นลม หมดสติ เป็นต้น มีอาการเหนื่อยล้า กล้ามเนื้ออ่อนแรง ไม่สามารถทำกิจกรรมต่าง ๆ ได้ตามปกติ อาการที่แสดงออกแบ่งเป็น 4 ระดับ คือ
        
        ระดับที่ 1 ไม่มีอาการผิดปกติ ทนต่อการทำกิจกรรมของร่างกายในแต่ละวันได้ดี
        
        ระดับที่ 2 สุขสบายเมื่อพัก แต่ถ้ามีกิจกรรมตามปกติจะเกิดอาการของภาวะหัวใจวาย
        
        ระดับที่ 3 สุขสบายเมื่อพัก แต่ถ้ามีกิจกรรมตามปกติเพียงเล็กน้อยจะเกิดอาการของภาวะหัวใจวาย
        
        ระดับที่ 4 แม้ขณะพักก็มีอาการของภาวะล้มเหลว มีปัสสาวะออกน้อย (oliguria) มีอาการเหนื่อยง่ายเมื่อออกแรง (Dyspnea on exertion) หอบในท่านอนราบ (Orthopnea) หอบเป็นพักๆ ช่วงกลางคืน (Paroxysmal nocturnal dyspnea; PND) อาจมีอาการหายใจแบบเชนสโต๊ก (Cheyne-Stokes respiration) ซึ่งเป็นลักษณะการหายใจช้าแล้วหายใจเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นจึงค่อยๆช้าลงจนหยุดหายใจชั่วครู่แล้วเริ่มหายใจใหม่ มีภาวะปอดบวมน้ำ (Pulmonary edema) ทำให้มีอาการหอบเหนื่อยร่วมกับมีเสมหะเป็นฟองสีชมพู ฟังเสียงหายใจ (Creptation) ชัดเจน มีอาการได้ยินเสียงหวีด (wheeze) และเสียงกรอบแกรบ ไออาจมีเลือดปน อาจมีอาการเขียวคล้ำ
      - หัวใจข้างขวาล้มเหลว
        
        มีอาการหัวใจเต้นเร็ว การเต้นของชีพจรเบาบ้างแรงบ้างสลับกัน (Pulsus alternans) ผิวหนังเย็นและชื้นเนื่องจากหลอดเลือดหดตัว ความดันซิสโตลิกลดลังแต่ความดันไดแอสโตลิกสูงขึ้น ฟังหัวใจได้ยินเสียงสาม (s) หรือเสียงคล้ายม้าควบ (Gallop rhythm) จะได้ยินชัดเจนบริเวณลิ้นไมตรัล เสียงนี้เกิดจากมีแรงต้านขณะเลือดถูกส่งเข้าสู่ใจห้องล่าง ผู้ปว่ยจะมีอาการทางสมอง เช่น กระสับกระส่าย สับสน ความจำเสื่อม ฝันร้าย วิตกกังวล นอนไม่หลับ งุนงง เป็นลม หมดสติ เป็นต้น มีอาการเหนื่อยล้า กล้ามเนื้ออ่อนแรง ไม่สามารถทำกิจกรรมต่าง ๆ ได้ตามปกติ มีปัสสาวะออกน้อย (Olguna) มีอาการบวมตับโต ม้ามโต ลำไส้บวม มีอาการแน่นจุกเสียดบริเวณใต้ชายโครงหรือลิ้นปี เบื่ออาหาร คลื่นไส้ อาเจียน ท้องมาน หลอดเลือดดำที่คอโป่งพอง (Neck vein engorged) ปัสสาวะบ่อยในตอนกลางคืน
    - - มีประวัติหอบเหนื่อย มีการเจ็บป่วยที่ชักนำให้เกิดภาวะหัวใจล้มเหลว โรคกล้ามเนื้อหัวใจตาย ความดันเลือดสูง โรคลิ้นหัวใจ ไข้รูมาติก ต่อมไทรอยด์เป็นพิษ การตั้งครรภ์ ภาวะโลหิตจาง การติดเชื้อในปอดเป็นต้น ตรวจร่างกาย พบทำใจเต้นเร็ว แรงดันชีพจร (Pulse pressure) แคบ ความดันเลือดต่ำ ชีพจรเบา ความดันในหลอดเลือดฝอยปอด (PCWP) สูงกว่าปกติ (PCWP) ค่าปกติ 8-12 มม.ปรอท) ความดันเลือดส่วนกลาง (CVP) สูงกว่าปกติ (CVP ค่าปกติ 8-12 เซนติเมตรน้ำ) หลอดเลือดดำที่คอโป่งพอง ฟังเสียงหัวใจได้เสียงม้าควบ และมีภาวะเขียว มีอาการงุนงง เฉื่อยชาสับสน ระดับการรู้สึกตัวลดลง หมดสติ มีอาการหายใจลำบาก เหนื่อยหอบนอนราบไม่ได้ หายใจลำบากในตอนกลางคืน (Paroxysmal nocturnal dyspnea and orthopnea) ไอแห้ง ๆ มีเสียงหวีด ไอเป็นเลือด อ่อนเพลีย ฟังปอดได้ยินเสียงกรอบแกรบ ปัสสาวะออกน้อยลง มีภาวะบวม เหนื่อยไม่สามารถทำกิจกรรมต่าง ๆ ได้ การตรวจทางภาพรังสีจะพบเงาที่บในปอด หัวใจโต อาจพบตับโด ตรวจเลือดพบฮมาโตคโดต่ำ ยูเรีย ไนโตรเจนและครีอะตินินสูงขึ้น คลอไรด์ลดลง โปแตสเซียมสูงขึ้น ตรวจพบหน้าที่ของไทรอยด์และตับวัด CVP, PCWP จะพบว่ามีระดับสูงกว่าปกติ
    - - ให้O2 ให้ยากลุ่มดิจิทาลิส เช่น Digoxin, Quinidine Verapamil Arnodarone เป็นต้น อาจให้ Dopamine, Dobutamine ให้ยาขับปัสสาวะให้ยาขยายหลอดเลือดดำ เช่น Nitroglycerin. Isosorbide dinitrate ให้ยาขยายหลอดเลือดแดงฝอยเช่น Hydralazine ให้ยาที่ขยายได้ทั้งหลอดเลือดแดงและหลอดเลือดดำ เช่น Sodium nitroprusside ให้ยาเพื่อยั้บยั้งการทำงานของ Angiotensin-converting enzymes เช่น Captopril. Enalapril ใช้อุปกรณ์เพิ่มปริมาตรเลือดที่ออกจากหัวใจ เช่น Intra-aortic balloon pump (IABP), Ventricular assist devices (VAD)เป็นต้น การรักษาอื่น ๆ เช่น จำกัดเกลือในอาหารให้เหลือเพียง 2 กรัมต่อวัน รับประทานอาหารที่มีโปแตสเซียมสูง อาจจำกัดน้ำให้ไม่เกิน 1,000 มิลลิลิตรต่อวัน จัดให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าศีรษะสูง (High Fowler's position) หรือนั่งบนเก้าอี้และห้อยขาลง ห้ามยกเท้าสูงแม้จะมีขาบวมเนื่องจากจะทำให้เลือดไหลกลับสู่หัวใจมากขึ้นอย่างรวดเร็ว ให้ผู้ป่วยพักผ่อนทั้งร่างกายและจิตใจอาจให้ยานอนหลับขนาดต่ำ ๆ บางรายอาจรักษาโดยการผ่าตัด เช่น การเปลี่ยนหรือซ่อมแซมลิ้นหัวใจ การผ่าตัดช่อมแซมผนังหัวใจห้องล่างที่โป่งพอง
  - - - คือการที่มีความดันโลหิตภายในหลอดเลือดที่อยู่ในปอดสูง ภาวะนี้มักเกิดตามหลังภาวะทางกายอื่น ๆ แต่ในบางกรณีก็อาจจะเกิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุได้
    - - มีประวัติครอบครัวเป็นภาวะความดันหลอดเลือดปอดสูง
      - อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลมาก
      - มีโรคปอดหรือโรคหัวใจอื่นๆ ร่วมด้วย
      - เป็นโรคตับ
      - มีความผิดปกติของการเกิดลิ่มเลือด หรือมีลิ่มเลือดที่ส่งผลต่อปอด
      - มีการใช้ผิดกฎหมายหรือใช้ยาในกลุ่มแอมเฟตามีน
    - - อาการแสดงหลัก
        
        อาการเหนื่อยเวลาทำกิจกรรมที่ไม่ได้ออกแรงหนักมาก ไม่สามารถทำงานบ้านทั่วๆ ไป หรือขึ้นบันไดได้เหมือนปกติ และบางคนอาจมีอาการหายใจตื้นได้ขณะพัก
      - อาการอื่น ๆ
        
        อ่อนเพลีย
        
        มึนหัวหรือเวียนหัว
        
        หัวใจเต้นเร็ว
        
        หัวใจเต้นผิดจังหวะ
        
        มีอาการปวดหรือบวมในท้อง ขา หรือข้อเท้า
        
        เบื่ออาหาร
        
        เจ็บหน้าอก
        
        ผิวหนังหรือริมฝีปากสีซีด หรือสีคล้ำ
    - - แพทย์จะทำการซักประวัติเกี่ยวกับโรคทางกายอื่นๆ ที่อาจเกี่ยวข้องกับอาการของคุณ และทำการตรวจร่างกาย นอกจากนี้มักจะต้องมีการตรวจเอกซเรย์หรือการตรวจอื่นๆ เพิ่มเติมเพื่อประเมินการทำงานของปอดและความจุของปอดและอาจต้องมีการตรวจ echocardiogram ร่วมด้วย
    - - ยากลุ่มขยายหลอดเลือด
      - Endothilin receptor antagoinists
      - Phosphodiesterase-5 inhibitors
      - Soluble guanylatecyclase stimulators
- - - - การอักเสบของปากและริมฝีปาก
      - อาการแพ้อย่างรุนแรง
      - อาการคัน
      - อาหารไม่ย่อย
  - - - บริเวณที่ฉีดยามีอาการปวด รู้สึกอุ่น ผิวหนังแดงหรือมีสีเปลี่ยนไปจากเดิม
      - เลือดออกง่ายผิดปกติ เช่น เลือดกำเดาไหล เกิดจ้ำเลือดตามร่างกาย เป็นต้น
      - ผิวหนังมีรอยช้ำ
      - มีอาการคันเล็กน้อยที่เท้า
- - - - 1.ผู้ป่วย On ET-tube อัตราการหายใจ 20 ครั้ง/ นาที O2=95%
      - 2.ผู้ป่วยมีเสมหะจำนวนมากและไม่สามารถขับเสมหะออกมาได้เองมีลักษณะสีเหลืองปนเลือดสีสนิม
      - 3.Sputum culture พบ Acinetobacter baumannii (31/8/62),Normal flora (6/9/62)
      - 4.ฟังปอดได้ยินเสียง Rhonchi
      - 5.ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ (11/9/62) ดังนี้ pH=7.389 (7.350-7.450) , PCO2=31.9 mmHg (32.0-46.0),PO2=161.3 mmHg(74.0-108.0)
      - 6.ผู้ป่วยมี Right pleural effusion
    - - ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนอย่างเพียง
    - - 1.ผู้ป่วยมีอาการหายใจหอบเหนือยลดลง หายใจอยู่ในเกณฑ์ปกติ คือ 12-24 ครั้ง/นาที ไม่พบ Short Breathing
      - 2.ปริมาณเสมหะลดลง ฟังเสียงปอดไม่พบเสียง Rhonchi
      - 3.ค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด วัดที่ปลายนิ้ว มีค่ามากกว่า 95 %
      - 4.ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการอยู่ในเกณฑ์ปกติ
        
        ค่า pH ปกติ 7.350-7.450
        
        ค่า pCO2 ปกติ = 32.0-46.0 mmHg
        
        ค่า pO2 ปกติ = 74.0-108.0 mmHg
        
        ผลตรวจ Sputum ไม่พบเชื้อ
    - - 1.ประเมินและสังเกตอาการและอาการแสดงของภาวะพร่องออกซิเจนผู้ป่วย เช่น หายใจหอบเหนื่อยมากกว่า 24 ครั้ง/นาที Short Breathing ปลายมือปลายเท้าเขียว
      - 2.จัดท่า fowler's position โดยปรับระดับศรีษะของผู้ป่วยให้ค่อยๆสูงขึ้นทีละนิด เพื่อป้องกันอาการเวียนศีรษะที่อาจเกิดขึ้น ให้ปอดได้ขยายตัวดีขึ้นเพิ่มพื้นที่ในการแลกเปลี่ยนก๊าซ
      - 3.Suction clear airway ดูแลทางเดินหายใจให้โล่งเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการแลกเปลี่ยนก๊าซโดยล้างมือก่อนและหลังดูดเสมหะทุกครั้ง
      - 4.ดูแล TT tube with ventilator PCMV-mode PEEP = 5 ต่อกันอย่างถูกต้อง ไม่เลื่อนหลุด เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
      - 5.Record V/S ทุก 4 ชั่วโมง โดยเฉพาะค่า O2 sat และติดตามการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย เพื่อประเมินภาวะพร่องออกซิเจน
      - ให้ยา Tazocin 2.25 gm ทุก 6 ชั่วโมง+NSS 50 ml ตามแผนการรักษาของแพทย์
    - - 1.ผู้ป่วยมีอัตราการหายใจ 20 ครั้ง/นาที ซึ่งอยู่ในเกณฑ์ปกติ (14/9/62)
      - 2.ค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด วัดที่ปลายนิ้ว = 100 %
      - 3.Sputum culture = Normal flora
  - - - 1.ผู้ป่วยมีอาการบวมตามแขนขา กดบุ๋ม grade 3
      - 2.Intake 1400 ml/day 13/9/62
      - 3.Output 800 ml/day 13/9/62
      - ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ 13/9/62 ดังนี้ Potassium K= 3.39 mmol/L , BUN (Blood Urea Nitrogen ) = 109.2 mg/dl ,CO2=17.4 mmol/L ,eGFR =15.79 mL/min ,Creatinine 2.69 mg/dL ,Calcium = 7.6 mg/dL , Albumin = 2.3 g/dL
      - 5.ผู้ป่วยมีภาวะไตวายเฉียบพลัน
    - - เพื่อดูแลไม่ให้ผู้ป่วยมีภาวะน้ำเกินและมีการคั่งของของเสียและน้ำเพิ่มมากขึ้น
    - - 1.ผู้ป่วยไม่มีอาการหายใจหอบเหนื่อยและนอนราบไม่ได้
      - 2.มีความสมดุลของน้ำเข้าและน้ำออก
      - 3.BP = Systolic 140 -90 mmHg - Diastolic 90-60 mmHg
      - 4.BUN = 7.0 – 18.7 mg/dL
      - 5.Cr = 0.55 – 1.02 mg/dL
      - 6.Albumin =3.5-5.2 g/dL
      - eGFR = >90 ml/min
      - Calcium = 8.6-10.2 mg/dl
    - - 2.ประเมินอาการเหนื่อยหอบ นอนราบไม่ได้ เพราะอาการแสดงของอาการเหนื่อยหอบ นอนราบไม่ได้แสดงถึงภาวะน้ำเกิน
      - ดูแลการจำกัดอาหารเค็มและการจำกัดน้ำ โดยน้ำไม่เกิน 1000 ml / day ตามแผนการรักษา
        เนื่องจากการรับประทานอาหารเค็มและได้รับน้ำเกินจะทำให้เกิดการคั่งของเกลือและน้ำจากอวัยวะต่างๆ ทำให้แขนขาบวมเหนื่อยง่ายและความดันโลหิตสูง
      - 4.ดูแลให้ยาขับปัสสาวะ Lasix 160 mg v drip in 1 hr ตามแผนการรักษาของแพทย์ เพราะยา Lasix เป็นยาขับปัสสาวะช่วยในการรักษาอาการบวมและการคั่งของน้ำในร่างกาย
      - 5.บันทึกสารน้ำเข้า - ออก ทุก 8 ชม. เพราะเป็นการประเมินการสมดุลของน้ำเข้าและออก ถ้าน้ำเข้ามากกว่าน้ำออกทำให้ร่างกายเกิดภาวะน้ำเกินได้
      - 6.ติดตามผล Lab เพราะเป็นการประเมินการทำงานของไตในการกรองของเสีย
    - - 1.ผู้ป่วยไม่มีอาการหายใจเหนื่อยหอบ
      - 2.ผู้ป่วยยังมีน้ำที่ออกมาน้อยกว่าน้ำที่เข้าไป
      - 3.ค่า BP อยู่ในเกณฑ์ปกติ 130/60
      - 4.ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        Potassium K= 3.39 mmol/L
        
        BUN (Blood Urea Nitrogen ) = 109.2 mg/dl
        
        CO2=17.4 mmol/L
        
        eGFR =15.79 mL/min
        
        Creatinine 2.69 mg/dL
        
        Calcium = 7.6 mg/dL
        
        Albumin = 2.3 g/dL
  - - - 1.ผู้ป่วยมีไข้ 38.2 องศาเซลเซียส (9/9/62)
      - 2.น้ำปัสสาวะเป็นสีน้ำล้างเนื้อ (9/9/62)
      - 3.ผล urine culture พบ klebsiella pneumoniae
      - 4.ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ (13/9/2562) ดังนี้ WBC = 17.07 10^3/uL , Neutrophil =84.8 % ,Lymphocyte = 6.8 % )
    - - 1.การติดเชื้อลดลง
      - 2.ป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อโรค
    - - 1.น้ำปัสสาวะใส ไม่มีตะกอน
      - 2.อุณหภูมิร่างกายอยู่ระหว่าง 36.5-37.4 องศาเซลเซียส
      - 3.ผลการตรวจปัสสาวะได้ค่าปกติ
    - - 1.ดูแลความสะอาดบริเวณ Perinem อยู่เสมอโดยเฉพาะบริเวณรอบๆสายสวนปัสสาวะ (Foley catheter)
      - 2.สังเกตลักษณะ ปริมาณ และสีของน้ำปัสสาวะ
      - 3.ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับน้ำให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายอย่างน้อยวันละ 1000 ซีซี
      - 4.บันทึกปริมาณน้ำที่ผู้ป่วยได้รับและปริมาณปัสสาวะที่ออกทุก 8 ชั่วโมง
      - 5.ประเมินอุณหภูมิร่างกายทุก 4 ชั่วโมงเพื่อดูการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
      - 6.ดูแล Foley catheter ให้อยู่ในระบบปิด (closed system) โดยการไม่ปลดข้อต่อระหว่างสายสวนปัสสาวะกับถุงรองรับน้ำปัสสาวะ
      - 7.ดูแลถุงรองรับน้ำปัสสาวะ (urine bag) ให้อยู่ต่ำกว่ากระเพาะปัสสาวะและจัดให้ urinecbag อยู่สูงกว่าระดับพื้นห้องเสมอเพื่อป้องกันการติดเชื้อเนื่องจากน้ำปัสสาวะจาก urine bag ไหลย้อนเข้าไปในสายสวนปัสสาวะ (Ascending infection)
      - 8.ดูแลให้น้ำปัสสาวะไหลลง urine bag ได้สะดวก ไม่คั่งค้างอยู่ตามสายสวนปัสสาวะโดยหมั่นรูดสายยางบ่อยๆและดูแลไม่ให้สายสวนปัสสาวะบิดงอหรือถูกกดทับ
      - 9.เปลี่ยน Foley catheter และ urine bag ทุก 2 สัปดาห์ หากประเมินว่าผู้ป่วยเริ่มมีอาการของการติดเชื้อในทางเดินปัสสาวะควรเปลี่ยนสายสวนและถุงปัสสาวะใหม่ทันทีและอาจต้องส่งปัสสาวะตรวจเป็นระยะๆ
      - 10.ใช้ Aseptic techniqe ในการเทน้ำปัสสาวะออกทุกครั้งและปิดท่อที่เทน้ำปัสสาวะออกตลอดเวลา
      - 11.ดูและให้ได้รับยา Amikacin 350 mg v ทุก 48 ชั่วโมง (drip in 1 hr) ตามแผนการรักษาของแพทย์
    - - 1.อุณหภูมิร่างกายอยู่ที่ 36.8 องศาเซลเซียส
      - 2.น้ำปัสสาวะมีลักษณะสีเหลืองเข้ม ไม่มีตะกอนขุ่น
  - - - 1.ผู้ป่วยขาอ่อนแรงไม่สามารถเคลื่อนไหวตนเองได้
      - 2.ควบคุมการขับถ่ายอุจจาระปัสสาสวะไม่ได้
      - 3.มีแผลบริเวณก้น
    - - 1.ผิวหนังไม่มีรอยแดงไม่เกิดการฉีกขาดของผิวหนังหรือแผลถลอก
      - 2.ผิวหนังชุ่มชื้นและมีความยืดหยุ่นดี
      - 3.ข้อต่างๆไม่เกิดการติดยึดสามารถเคลื่อนไหวได้
      - 4.ขับถ่ายอุจจาระได้ไม่เกิน 2-3 วันต่อครั้งลักษณะอุจจาระไม่แห้งแข็ง
    - - ไม่เกิดแผลกดทับ ไม่เกิดข้อติดแข็ง
    - - 1.ประเมินสภาพผิวหนังโดยการสังเกตว่ามีรอยแดงหรือรอยกดทับหรือไม่โดยเฉพาะผิวหนังบริเวณที่ปุ่มกระดูกต่างๆ
      - 2.แนะนำญาติให้ช่วยเหลือผู้ป่วยในการพลิกตะแคงตัวอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง การเลื่อนตัวผู้ป่วยควรทำด้วยความนุ่มนวลไม่ควรให้ผิวหนังถูเสียดสีกับที่นอนเพราะจะทำให้เกิดแผลถลอกได้
      - 3.สอนญาติให้นวดหลังและผิวหนังบริเวณที่มีปุ่มกระดูก เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนโลหิต ถ้าผิวหนังแห้งให้ทาน้ำมันหรือโลชั่นช่วยให้ผิวหนังมีความชุ่มชื้นขึ้น
      - 4.ดูแลผ้าปูที่นอนให้สะอาดแห้งและเรียบตึงอยู่เสมออาจเสริมที่นอนฟองน้ำหรือที่นอนลมให้ผู้ป่วยเพื่อกระจายแรงกดทับไม่ให้กดผิวหนังบริเวณใดบริเวณนึงมากเกินไป
      - 5.ดูแลการขับถ่ายไม่ให้ผู้ป่วยนอนแช่อุจจาระ สังเกตการขับถ่ายขับถ่ายอุจจาระของผู้ป่วยถ้าไม่ถ่ายอาจต้องช่วยล้วงอุจจาระออก หรือรายงายแพทย์แพทย์อาจให้ยาระบายหรือสวนอุจจาระ
      - 6.สอนญาติให้ช่วยบริหารข้อต่างๆและทำ passive exercise
      - 7.ดูแลส่วนต่างๆของร่างกายให้อยู่ในท่าที่ถูกต้องโดยใช้เครื่องช่วย เช่น หมอนทราย เพื่อป้องกันสะโพกบิดออกด้านนอก การใช้ foot board ป้องกันปลายเท้าตก