Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Aspiration Pneumonia โรคปอดบวม (ข้อมูลผู้ป่วย (ยาที่ใช้ในการรักษา…

- - - - ยาละลายเสมหะ ผลข้างเคียง หงุดหงิดง่าย,ชัก,ซึมเศร้า
    - - ยาละลายเสมหะ ผลข้างเคียง เป็นหวัด,น้ำมูกไหล,ง่วงนอน,,มีไข้
    - - ยาเสริมธาตุเหล็ก ผลข้างเคียง ถ่าายอุจจาะเป็นสีดำ
    - - ยาที่ใช้รักษาโรคความดันโลหิตสูง ผลข้างเคียง ท้องผูก,ปากแห้ง,ซึมเศร้า,หายใจวี๊ด
    - - รักษา Parkinson's Disease ผลข้างเคียง กระกระส่าย,ควบคุมร่างกายไม่ได้,วิตกกังวล
    - - ยาลดระดับคอเลสเตอรอลที่ไม่ดีภายในร่างกาย ผลข้างเคียง คือ ปัสสาวะแสบขัด,ท้องผูก
    - - ยาต้านเกล็ดเลือดไม่ให้เกล็ดเลือดแข็งตัวจับกันเป็นกลุ่ม ผลข้างเคียง อาการฟกช้ำและมีเลือดออกที่ไม่รุนแรง
    - - ยาเสริมธาตูโฟลิก ผลข้างเคียบริเวณปากและลิ้นงคือ รู้สึกชา,คันยุบยิบ,อ่อนหล้า,เจ็บปวดบริเวณปากและลิ้น
    - - ยาเสริมวิตามินบีรวม ผลข้างเคียง ปวดท้อง,ท้องเสีย,รู้สึกวู่วาม
    - - รักษา Parkinson's Disease ผลข้างเคียง คือมองเห็นไม่ชัดเจน,ปวดศีรษะ
    - - ยาคลายกล้ามเนื้อที่ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง ผลข้างเคียง คือ ง่วงซึม,นอนไม่หลับ,ปัสสาวะบ่ิยกว่าปกติ
    - - ยาลดความกังวล ผลข้างเคียง มองเห็นไม่ชัด,ปวดศีรษะ.ปากแห้งและวิตกกังวล
    - - รักษาเชื้อราบริเวณก้น ผลข้างเคียงที่รุนแรง ลมพิษ ผื่น หายใจลำบาก กลืนลำบาก ปวด บวม แดง ร้อนบริเวณที่ใช้ยา
  - - - อาการพาร์กินโซนิซึมในผู้ป่วย MSA
        
        เกร็ง
        
        ปัญหาในการพูด (dysarthria)
        
        เคลื่อนไหวช้า
        
        อาการอื่นๆ ของสมองส่วนหลัง
        
        ปัญหาในการกลอกตา
        
        อาการสั่น (kinetic tremor)
        
        ปัญหาทางการหายใจ โดยเฉพาะ inspiratory stirdor
    - - พยาธิสภาพ
        
        เหมือนกับสาเหตุของโรคหลอดเลือดสมองอื่นซึ่งรวมถึงสิ่งใดก็ตามที่ขัดขวางการไหลเวียนของเลือดไปยังก้านสมอง ซึ่งรวมถึงลิ่มเลือดหรือการสะสมของเลือดในสมองหลังจากที่เส้นเลือดแตก โรคหลอดเลือดสมองตีบเป็นโรคหลอดเลือดสมองที่พบได้บ่อยที่สุด มันเกิดจากก้อนเลือด การก่อตัวของก้อนสามารถเกิดขึ้นได้ในหลอดเลือดแดงซึ่งส่งเลือดไปยังสมอง การก่อตัวของก้อนในพื้นที่อื่น ๆ สามารถเกิดขึ้นได้หลังจากที่ก้อนสามารถเดินทางผ่านหลอดเลือด
      - อาการ
        
        มีปัญหากับการเคี้ยวและกลืน
        
        มีความอ่อนแอของแขนขา
        
        ความยากลำบากในการพูด
        
        ความยากลำบากในการหายใจ
        
        อัมพาต
    - - พยาธิสภาพของโรค
        
        การมีโคเลสเตอรอลในร่างกายจึงไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายเสมอไป เพียงแต่หากร่างกายมีระดับโคเลสเตอรอลที่สูงเกินไปโดยเฉพาะระดับโคเลสเตอรอลในเลือดจะทำให้เกิดการสะสมของโคเลสเตอรอลที่หลอดเลือดต่างๆ เช่น หลอดเลือดที่ไปเลี้ยงหัวใจหรือสมอง หลอดเลือดที่ไปเลี้ยงตามแขน-ขา เป็นต้น และเมื่อมีการสะสมของโคเลสเตอรอลมากขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นตะกรันไขมันที่ผนังหลอดเลือด (atherosclerotic plaque)
    - - พยาธิสภาพของโรค
        
        สมองจะมีสีจางลงเนื่องจากเซลล์ประสาทใน Substantial nigra, Brain stem มีการเสื่อมหน้าที่ในการเก็บสารเมลานินและยังทำให้สารสื่อประสาทโดปามีน (Dopamine) มีปริมาณลดลงเนื่องจากมีการทำลายสีที่เซลล์ประสาทใน Substantial nigra ตำแหน่ง Besal ganglia ของสมอง จึงเกิดความไม่สมดุลของสารสื่อประสาท ส่งผลต่อการควบคุมวิถีประสาทสั่งงาน (Motor pathway) ที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหว และจะตรวจพบ Lewy bodies ซึ่งเป็นเซลล์ที่มีรูปร่างกลมย้อมติดสีแดงสามารถบอกถึงความเสื่อมสลายของเซลล์ที่พบในโรคพาร์กินสัน อาจเกิดจากการติดเชื้อไวรัส
      - อาการแสดง
        
        การเคลื่อนไหวช้า
        
        กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง
        
        ท้องผูก
        
        ตะโกนร้อง หรือมีการขยับแขนขาอย่างรุนแรงในขณะหลับ
        
        การทรงตัวไม่ดี เสียงค่อยและเบาลง
    - - พยาธิสภาพของโรค
        
        ในระยะแรกผู้ป่วยที่มีความดันเลือดสูงจะไม่มีอาการ แต่อาจพบมีความดันเลือดสูงเป็นครั้งคราว เนื่องจากพยาธิสภาพจะเกิดกับหลอดเลือดในหัวใจ ไต สมอง และตาอย่างช้า ๆ โดยหลอดเลือดขนาดใหญ่ เช่น เอออร์ตา หลอดเลือดแดงโคโรนารี เป็นต้น มีไขมันมาเกาะทำให้ผนังชั้นในตีบแคบ และเลือดไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกายลดลง หลอดเลือดอาจฉีกขาดทำให้มีเลือดออก
- - - - การให้ยาปฏิชีวนะ หากในรายที่เป็นไม่มากและไม่มีอาการแทรกซ้อน
      - การรักษาประคับประคองตามอาการ/การรักษาอาการแทรกซ้อน
        
        การให้สารน้ำทางหลอดเลือดหรือให้อาหารเหลวทางสายลงกระเพาะอาหาร (ในรายที่รับประทานอาหารไม่ได้หรือไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย)
        
        การให้ออกซิเจน (ในรายที่มีอาการหายใจหอบเหนื่อย ตัวเขียว ซี่โครงบุ๋ม กระวนกระวาย หรือซึม)
        
        การให้ยาลดไข้พาราเซตามอล (Paracetamol) ร่วมกับการใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวอยู่บ่อย ๆ และให้ดื่มน้ำมาก ๆ
        
        ให้ยาขยายหลอดลม (ในรายที่ได้ยินเสียงวี้ดหรือเสียงอึ๊ด และมีการตอบสนองต่อยาขยายหลอดลม)
        
        ให้ยาขับเสมหะหรือยาละลายเสมหะ (ในรายที่ให้สารน้ำเต็มที่แล้วแต่เสมหะยังคงเหนียวอยู่)
        
        การทำกายภาพบำบัดทรวงอก (เพื่อช่วยให้เสมหะถูกขับออกจากปอดและหลอดลมได้ดีขึ้น)
        
        อาจต้องการใส่ท่อเข้าหลอดลมและช่วยการหายใจด้วยเครื่องช่วยหายใจ (ในรายที่มีอาการหอบเหนื่อยและการให้ออกซิเจนเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ หรือมีภาวะหายใจล้มเหลวหรือหยุดหายใจ)
- - - - O.D.
        
        ผู้ป่วยไม่สามารถไอขับเสมหะออกมาได้เอง
        
        มีเสมหะเหนียวข้นจำนวนมากในปาก ลำคอและหลอดลม
        
        ฟังเสียงได้ยินเสียง crepitation ทั้งปอดสองข้าง
      - S.D.
        
        ญาติผู้ป่วยบอกว่าผู้ป่วยมีเสมหะเหนียวข้นเป็นจำนวนมาก
    - - ป้องกันการอุดตันของทางเดินหายใจ
      - ส่งเสริมให้ร่างกายได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
    - - ผู้ป่วยไม่เกิดอาการขาดออกซิเจน เช่น ปลายมือปลายเท้าเขียว
      - ทางเดินหายใจโล่ง ไม่มีเสมหะ
      - ลักษะหายใจเป็นปกติประมาณ 16-24 ครั่งต่อนาที
      - ฟังเสียงปอดทั้งสองข้่างไม่ได้ยินเสียงcrepitation
      - chest X rays ได้ผลปกติ
      - ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        Aterial blood gas ได้ผลปกติ
        
        PO2 = 80-100 mmHg.
        
        PCO2 = 35-45 mmHg.
        
        PH = 7.35-7.45
        
        HCO3=22-26 mEq/L
      - O2 Saturation keep >= 94
    - - ประเมินสัญญาชึพ โดยเฉพาะลักษณะการหายใจ อัตราการหายใจ สังเกตปลายมือปลายขาว่าเขียวหรือไม่
      - ฟังเสียงปอดเพื่อช่วยเคาะปอดให้เสมหะมีการเคลื่อนไหวและ suction ออกมาได้ง่าย
      - จัดท่าให้ผู้ป่วยนอนตะแคงศ๊รษะสูง เพื่อให้หายใจสะดวกและช่วยระบายน้ำลายและเสมหะในปากในไหลออกมาได้ง่าย
      - ดูแลในผู้ป่วย normal saline ตามแผนหารรักษษของแพทย์เพื่อให้เสมหะอ่อนตัว
      - สอนผู้ป่วยให้หายใจลึกๆและไออย่างมีประสิทธิภาพ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยให้รับยาBronhexine 1*3 หลังอาหาร ตามแผนการรักษาของแพทย์
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยดื่มน้ำมากๆเพื่อช่วยให้เสมหะอ่อนตัวช่วยให้ขับออกมาได้ง่ายขึ้น
      - ติดตามผลการตรวจ Chest X rays อย่างต่อเนื่อง
      - ดูแลให้ผู้ป่วยให้รับยาMisoven1*3หลังอาหาร ตามแผนการรักษาของแพทย์
    - - ผู้ป่วยไม่มีอาการเหนื่อยหอบ หายใจ room air ได้ดี อัตราการหายใจ= 20 ครั้งต่อนาที ไม่มีอาการ cyanosis O2 Saturation = 98 % ผู้ป่วยพยายามปฎิบัติตามที่แนะนำเรื่องสอนผู้ป่วยให้หายใจลึกๆและไออย่างมีประสิทธิภาพ ฟังเสียงปอดทั้งสองข้่างไม่ได้ยินเสียง crepitation
      - ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ(19/08/62)
        
        PO2 =84.2 mmHg(ปกติ)
        
        PCO2 =41.1 mmHg(ปกติ)
        
        PH=7.423(ปกติ)
        
        HCO3=26.3 mEq/L(ปกติ)
  - - - S.D.
        
        ญาติผู้ป่วยบอกว่าผู้ป่วยไม่ค่อยขับถ่ายอุจจาระเป็นเวลา 2-3 วัน
      - O.D.
        
        แขนขาทั้ง 2 ข้างของผู้ป่วยอ่อนแรง เคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้
        
        ผู้ป่วยมีแผลกดทับบริเวณก้น stage 1 มีแผลขนาด 2*2 cm. มีลักษณะผิวหนังสีแดง ไม่มี Discharge ซึม
        
        ฺBraden score = 9
        
        ผู้ป่วยขับถ่ายอุจจาระได้น้อยและกระปริดกระปรอย
    - - ป้องกันการเกิดแผลกดทับที่จะเกิดขึ้นใหม่ในบริเวณอื่นๆของร่างกาย
      - ลดแผลกดทับบริเวณก้น
      - ไม่เกิดข้อติดแข็ง
      - ท้องไม่ผูก
    - - ผิวหนังผู้ป่วยชุ่มชื้นและมีความยืดหยุ่นดี
      - ผิวหน้าบริเวณก้นมีแผลลดน้อยลง
      - ผู้ป่วยไม่มีแผลกดทับเพิ่มขึ้น
      - ข้อต่างๆ ตามร่างกายไม่เกิดการติดยึดสามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติ
      - ขับถ่ายอุจจาระได้ไม่เกิน 2-3 วันต่อครั้ง ลักษณะอุจจาระไม่แห้งแข็ง
    - - แนะนำญาติผู้ป่วยให้ช่วยเหลือผู้ป่วยในการตะแคงตัวอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง การเลื่อนตัวผู้ป่วยขึ้นหัวเตียง การพลิกตะแคงตัวผู้ป่วยควรทำด้วยความนุ่มนวล ไม่ควรให้ผิวหนังถูเสียดสีกับที่นอนเพราะจะทำให้แผลถลอกได้ง่าย
      - ดูแลผ้าปูที่นอนให้สะอาดแห้ง และเรียบตึงอยู่เสมอเพื่อให้ช่วยกระจายแรงกดทับบริเวณใดของร่างกาย
      - ประเมินสภาพผิวหนังและรอยแดงต่างๆที่เกิดขึ้นในร่างกาย โดยเฉพาะปุ่มกระดูกต่างๆ
      - สอนญาติให้นวดหลังและผิวหนังบริเวณที่มีปุ่มกระดูก เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนโลหิต
      - ถ้าผิวหนังแห้งให้ทาโลชั่นช่วยให้ผิวหนังมีความชุ่มชื่น
      - แนะนำให้ญาติผู้ป่วยช่วยออกกำลังกายหรือดูแลให้ได้รับการทำกิจกรมมต่างๆให้ร่างกายมีการเคลื่อนไหวมากชึ้นเพื่อกระตุ้นให้ลำไส้มีการบีบตัวมากยิ่งขึ้น
      - สวนอุจจาระให้ผู้ป่วยในกรณีที่วิธีการใช้ยาสวนทวาร(enema) โดยถ้าอุจจาระไม่ออกจะต้องสวนอุจจาระทางทวารหนักออกโดยวิธีปลอดเชื้อ
      - สอนญาติให้ช่วยบริหารข้อต่างๆตามหลักของ ROM และทำ Passive exersive
      - ดูแลส่วนต่างๆของร่างกายให้อยู๋ในท่าที่ถูกต้องโดยใช้เครื่องช่วย เช่น นำหมอนรองเพื่อป้องกันข้อสะโพกบิดออกด้านนอก การใช้ foot board ป้องกันปลายเท้าตก(foot drop)
    - - ผู้ป่วยไม่เกิดการติดยึดตามข้อต่างๆตามร่างกายและสามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติ
      - แผลกดทับของผู้ป่วยดีขึ้น ไม่มี Discharge ซึม ไม่มีแผลกดทับเพิ่มขึ้น ผิวหนังมีความชุ่มชื้น ยืดหยุ่น
      - ผู้ป่วยสามารถถ่ายอุจจาระได้เอง ไม่ต้องล้วงหรือสวนอุจจาระให้ผู้ป่วย ลักษณะอุจาระเป็นปกติ ไม่แห้งแข็ง
      - Braden score คะแนนน้อยกว่า 9 คะแนน
      - ญาติผู้ป่วยช่วยออกกำลังแขนขาให้ผู้ป่วยได้ถูกต้องวันละ 2-3 ครั้ง ได้อย่างถูกต้องตามหลัก Passive excersive
  - - - ผู้ป่วยและญาติมีภาวะวิตกกังวลน้อยลง
    - - ผู้ป่วยสงบลง อาการวิตกกังวลลดลง
      - ผู้ป่วยสามารถนอนหลับพักผ่อนเต็มที่
      - สามีของผู้ป่วยมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่มีอาการวิตกกังวล
    - - อธิบายให้ผู้ป่วยและญาติเข้าใจถึงการดำเนินไปของโรคให้ผู้ป่วยเข้าใจสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างปกติและสามารถมีชีวิตยืนยาวได้อย่างมีคุณภาพที่ดีถ้ามีการดูแลสุขภาพถูกต้อง
      - เปิดโอกาสให้ญาติผู้ป่วยซักถามในสิ่งที่สงสัย
      - สร้างสัมพันธ์ภาพที่ดีกับผู้ป่วยและครอบครัว
      - ให้ความรู้และแนะนำวิธีปฏิบัติเมื่อกลับบ้าน ได้แก่ เรื่องอาหาร การใช้ยา การออกกำลังกาย การรักษาความสะอาดของช่องปาก ร่างกาย การหลีกเลี่ยงภาวะเครียดและให้ญาติสังเกตอาการที่ควรมาพบแพทย์ก่อนถึงวันนัด
      - แนะนำให้ญาติผู้ป่วยมาเยี่ยมให้กำลังใจผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอและหลีกเลี่ยงการพูดคุยในสิ่งที่ทำให้ผู้ป่วยวิตกกังวล
      - ให้ยาคลายกังวล Ativan1*1p.c. ตามแผนการรักษาของแพทย์แก่ผู้ป่วย
      - สังเกตพฤติกรรมทสีีหน้า ท่าทางหรือซักถามข้อมูลผู้ป่วยจากญาติ
    - - S.D.
        
        สามีของผู้ป่วยวิตกกังวลเกี่ยวกับโรคที่ผู้ป่วยเป็น
      - O.D.
        
        กล้ามเนื้อตึงเกร็ง
        
        ผู้ป่วยมีปัญหาเรื่องการนอนหลับ
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าวิตกกังวล ท่าทางกระสับกระส่ายขณะอยู่คนเดียว
        
        ผู้ป่วยมีอาการสั่นเกร็งจากพยาธิสภาพของโรคพาร์กินสัน
    - - ผู้ป่วยมีสีหน้าสดชื่นแจ่มใส ไม่มีอาการวิตกกังวล สามารถนอนหลับพักผ่อนได้อย่างเพียงพอ
      - สามีของผู้ป่วยยิ้มแย้ม ไม่มีอาการวิตกกังวล
  - - - S.D.
        
        -
      - O.D.
        
        ผู้ป่วยเชื้อราบริเวณก้นเป็นจำนวนมาก
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าไม่สุขสบายเนื่องจากคันบริเวณก้น
        
        ผู้ป่วยเคยได้รับยาปฎิชีวนะประจำ คือ ยา Tazoxin 4.5 mg. แต่ปัจจุบัน off ให้ยาตัวนี้แล้ว
    - - เชื้อราบริเวณก้นลดลงหรือไม่มีเพิ่มขึ้นอีก
    - - ผิวหนังบริเวณก้นมีเชื้อราลดลง
      - ไม่มีอาการและอาการแสดงแทรกซ้อนจากเชื้อรา เช่นบวมแดง และมีอาการเจ็บปวด ผิวหนังหลุดลอกจนเห็นผิวชั้นหนังชั้นในแดงๆ
      - ผู้ป่วยรู้สึกคันบริเวณก้นลดลงหรือไม่รู้สึกคันเลย
    - - ประเมินผิวหนังว่ามีเชื้อราอยู่บริเวณใดและมีลักษณะอย่างไร เช่น มีขุยของเศษผิวหรือไม่
      - ดูแลความสะอาดบริเวณ Perineun ให้สะอาดโดยเช็ดจากด้านหน้าไปด้านหลังและไม่อับชื้น
      - ดูแลความสะอาดของเสื้อผ้าและที่นอน และสิ่งแวดล้อมอยู่เสมอ
      - แยกของใช้ที่ติดเชื้อเพื่อทำความสะอาดเช่น ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อไปสู่ผู้อื่น
      - ใช้ยา ketonazole cream บริเวนก้นหลังทำความสะอาด perineum ทุกครั้ง
      - ระวังผลข้างเคียงจากการใช้ยา ketonazole cream เช่น ลมพิษ ผื่น หายใจลำบาก กลืนลำบาก ปวด บวม แดง ร้อนบริเวณที่ใช้ยา ต้องรีบแจ้งแพทย์
    - - ผิวหนังบริเวณก้นมีเชื้อราลดลง
      - ผู้ป่วยรู้สึกสุขสบาย ไม่รู้สึกคันบริเวณที่เกิดเชื้อรา
      - ไม่มีอาการและแาการแสดงแทรกซ้อนขากเชื้อราเกิดขึ้น เช่น อาการบวมแดงบริเวณผิวหนังบริเวณก้นจนเห็นถึงชั้นผิวหน้าด้านใน