R. Spaemann twierdzi, że moralność to reguły zachowania, a etyka to uzasadnienie tych reguł. Etyka jest więc racjonalizowaniem fenomenu moralności, szukaniem racji dla przyjmowanych w praktyce moralnej reguł. Jeśli reguły takie można uzasadnić, to ich respektowanie staje się moralnie powinne. Uzasadnienie to oddziałuje zwrotnie na reguły postępowania. Jeśli reguły można uzasadnić to ich respektowanie jest moralnie powinne, co oznacza ze zostajemy nimi „moralnie związani”. Możemy wprawdzie postępować wbrew normom moralnym, które powinniśmy respektować, z uwagi na to, kim jesteśmy. Zakładamy zatem, że istnieje sposób postępowania właściwy dla rozumnych i wolnych istot, czyli że coś powinniśmy z uwagi na to, kim jesteśmy, że istnieją zarówno działania, które się ludziom godzą, jak i takie, które się im absolutnie nie godzą. Jeżeli człowiek postępuje wbrew normom moralnym, zasadnym jest określenie, że nie zachowuje się jak człowiek- można być człowiekiem, ale nie zachowywać się na miarę rozumnej i wolnej istoty.