Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
หลอดลมอักเสบเฉียบพลัน (Acute bronchitis) 51124281_2244309252555876…
หลอดลมอักเสบเฉียบพลัน (Acute bronchitis) 
:pencil2:จากพยาธิสภาพ
หลอดลมอักเสบ หมายถึง การอักเสบของเยื่อบุผิวภายในหลอดลม ทำให้ต่อมเมือก (mucous gland)โตขึ้นและหลั่งเมือก (เสมหะ ) ออกมามากกว่าปกติอุดกั้นในช่องทางเดินหลอดลมแคบลงส่งผลให้เกิดอาการไอมีเสมหะบางครั้งอาจมีอาการหอบเหนื่อยร่วมด้วย แบ่งออกเป็น 2 ชนิด
ชนิดเฉียบพลัน
เป็นโรคที่พบได้บ่อยในคนทุก
วัย มักพบหลังเป็นไข้หวัดไข้หวัดใหญ่ หรือการติดเชื้อของทางเดินหายใจส่วนต้นและในกลุ่มคนที่สูบบุหรี่หรือสัมผัสถูกสิ่งระคายเคืองส่วนใหญ่มักจะหายได้เองและไม่มีภาวะแทรกซ้อนร้ายแรงมีอาการไอ มีเสมหะเป็นระยะเวลามากกว่า 1 สัปดาห์
ชนิดเรื้อรัง
อาจเกิดจากโรคภูมิแพ้ [โรคหืด (asthma)] หรือเกิดจากการสูบบุหรี่เป็นระยะเวลานาน [อยู่ในกลุ่มของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (chronic obstructive pulmonary disease: COPD) คือมีอาการไอมีเสมหะมากกว่า 3 เดือน/ ปี เป็นระยะเวลาอย่างน้อย 2 ปี]
:silhouette:จากกรณีศึกษา
ผู้ป่วยหญิงไทยอายุ1 ปี
อาการสำคํญ : ตัวร้อน มีน้ำมูก ก่อนมา 3 วัน
อาการปัจจุบัน 3วันก่ินมา ตัวร้อน มีน้ำมูก รับประทาานอาหารได้น้อย มีแผลในปาก ไปตรวจที่คลินิก พ.ณรงค์ บอกว่าเป็นทอนซิลอักเสบ ให้ยาฆ่าเชื้อและยาลดไข้ อาการไข้ไม่ทุเลา
-
:pencil2:สาเหตุจากตำรา
- จากการติดเชื้อ ส่วนมากเกิดจากเชื้อไวรัสกลุ่มเดียวกับที่ก่อให้เกิดไข้หวัดใหญ่ และติดต่อแบบเดียวกับไข้หวัดบางครั้งอาจมีการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อนมักพบได้บ่อยในเด็กเล็ก ผู้สูงอายุ ผู้ที่ภูมิ
ต้านทานโรคต่ำ ผู้ทีสูบบุหรี่ หรือมีภาวะปอดอุดกั้นเรื้อรัง
- จากการถูกสิ่งระคายเคือง ที่พบบ่อยคือการสูบบุหรี่ซึ้งทำให้ขนอ่อน( ciia) ที่เยื่อบุหลอดลมเคลื่อนไหว ( โบกพัดเพื่อปกป้องผิวหลอดลม )น้อยลง เยื่อบุหลอดลมถูกระคายเคือง ทำให้ต่อมเมือกโตขึ้น มีเสมหะมากขึ้น
นอกจากนี้ยังอาจเกิดจากควัน ไอเสียรถยนต์ฝุ่นละออง
สารเคมีรวมทั้งการระคายเคืองจากนํ้าย่อยในผู้ที่เป็นโรคกรดไหลย้อน พบได้บ่อยในผู้ที่สูบบุหรี่ หรือทำงานที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสสิ่งระคายเคือง อาจเป็นๆหายๆ บ่อยและอาจกลายเป็นหลอดลมอักเสบเรื้อรัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สูบบุหรี่เป็นประจ ำ
:pencil2:อาการจากตำรา
-
หรือ 2-3 วันต่อมาเสมหะจะมีปริมาณมากขึ้น อาจมีลักษณะเป็นสีขาว(ถ้าเกิดจากไวรัสหรือการระคายเคืองล้วนๆ )
หรือกลายเป็นเสมหะข้นสีเขียวหรือเหลือ ( ถ้ามีการติดเชื้อ
แบคทีเรีย ) ผู้ป่วยอาจไม่มีไข้หรือมีไข้ตํ่าๆ อยู่นาน 3-5 วัน
-
อาการไอมักเป็นอยู่นาน 1-3 สัปดาห์ แต่บางรายอาจไอนานกว่านี้ อาจไอมากกตอนกลางคืน ( จนนอนไม่พอ )
หรือหลังตื่นนอนตอนเช้า บางอาจมีอาการเสียงแหบ เจ็บคอ
หรือเจ็บหน้าอกเวลาไอ ในเด็กเล็กอาจไอจนอาเจียน บางรายอาจ
มีอาการแน่นหน้าอก หรือหายใจหอบเหนื่อยร่วมด้วย
:silhouette:จากกรณีศึกษา สเหตุของการเกิดหลอดลมอักเสบ เป็นภาวะแทรกซ้อนของทอนซิลอักเสบจากการติดเชื้อไวรัส
-
-
:pencil2:การรักษาตามตำรา
แนะนำให้ผู้ป่วยพักผ่อนให้มากขึ้น อย่าตรากตรำงานหนัก
ควรดื่มนํ้าอุ่นมากๆ ( วันละ 10 – 15 แก้ว )เพื่อช่วยให้เสมหะออกได้
ง่ายขึ้น งดสูบบุหรี่ หลีกเลี่ยงสิ่งระคายเคืองหรือสิ่งกระตุ้นให้ไอ เช่น
-
-
-
-
-
-
ยาปฏิชีวนะ ถ้าไม่มีโรคประจำตัวและมีเสมหะขาว ไม่ต้องให้ยาปฏิชีวนะจะให้เฉพาะในรายที่มีภาวะปอดอุดกั้นเรื้อรัง หืด หรือหลอดลมพอง ร่วมด้วยหรือมีเสมหะเหลืองหรือเขียวเกิน 7 วัน ยาปฏิชีวนะที่ใช้รักษาโรคนี้ เช่น อะม็อกซีซิลลนิ ดอกซีไซคลีน หรือโคไตรม็อกซาโซล นาน 7 – 10 วัน
ถ้าเสมหะยังเป็นสีเหลืองหรือเขียวหลังให้ยาปฏิชีวนะ 1 สัปดาห์ยังรู้สึกหอบเหนื่อยหลังให้ยาขยายหลอดลม3 วัน
สงสัยปอดอักเสบแทรกซ้อน ( ไข้สูงหายใจหอบ ) มีไข้นานเกิน 1 สัปดาห์นํ้าหนักลด ไอออกเป็นเลือดหรือมีอาการกำเริบมากกว่า 3 ครั้ง/ปี ควรส่งโรงพยาบาล อาจต้องเอกซเรย์ปอดตรวจเสมหะบางรายแพทย์อาจใช้กล้องส่องตรวจหลอดลม (bronchoscopy ) และให้การรักษาตามสาเหตุ
-
-