Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Εκφρασιοκεντρικό μοντέλο - Coggle Diagram

- - - - Ανθρώπινη εμπειρία
        
        Πράξη (στρέφεται προς το ωφέλιμο και το αγαθό)
        
        Ηθική επιστήμη
        
        Οικονομική επιστήμη
        
        Γνώση
        
        Εποπτική γνώση
        
        Το πνεύμα εκφράζει τον εαυτό του στα επιμέρους.
        Εποπτεία, ενόραση: άμεση γνώση (και μεταμόρφωση) των εντυπώσεων (≠ είδος μυστικής προσέγγισης υπερβατικών αληθειών)
        
         Δραστηριότητα του πνεύματος που μορφοποιεί τις εντυπώσεις και τα αισθήματα επιτρέποντάς τους να περάσουν από τη σκοτεινή περιοχή της ψυχής στη φωτεινότητα του θεωρητικού πνεύματος
        
        Διαφορά καλλιτεχνικής & κοινής εποπτείας: ποιοτική (διαφορά έντασης) όχι ποσοτική (διαφορά έκτασης)
        
        Λογική Γνώση
        
        Το πνεύμα εντάσσει τα επιμέρους σε γενικές κατηγορίες.
        
        Διατύπωσε μία συνεκτική θεωρία περί της αυτονομίας της τέχνης, απαλλαγμένη από τις υπερβολές και τις συχνά αστήρικτες προβολές του ρομαντικού πνεύματος & πρόσφερε ένα σημαντικό θεωρητικό υπόβαθρο στις σύγχρονές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις
- - - - Καλλιτέχνης: δεν εκφράζει προσωπικά συναισθήματα που τον βασανίζουν, αλλά εκφράζει μάλλον το πώς φαντάζεται τα συναισθήματα, το τι γνωρίζει για τη λεγόμενη «εσωτερική ζωή» → ο καλλιτέχνης υπερβαίνει την προσωπική του περίπτωση & αρθρώνει (μέσω των συμβόλων) «ιδέες» της ανθρώπινης αισθαντικότητας
        
        Εκφραστικός συμβολισμός: επιχειρεί να προσεγγίσει την εσωτερικότητα της συγκινησιακής ζωής μέσω της εξωτερικότητας του συμβόλου. Κριτική: συγκινησιακή ζωή (περιοχή της εποπτείας) (μη αισθητή μορφή της συγκινησιακής ζωής) Vs συμβατικό σύστημα συμβόλων (σύμβολο της τέχνης ως αισθητής μορφής)
- - - - Προβλήματα που προκύπτουν από τις παραπάνω απόψεις: Πως προσεγγίζεται η εσωτερικότητα (εποπτεία - έκφραση) μέσω της εξωτερικότητας (το άμεσο μέσω του έμμεσου);
    - - Προβλήματα που προκύπτουν από τις παραπάνω απόψεις: Πως προσεγγίζεται η εσωτερικότητα (εποπτεία - έκφραση) μέσω της εξωτερικότητας (το άμεσο μέσω του έμμεσου);
    - - Προβλήματα που προκύπτουν από τις παραπάνω απόψεις: Πως προσεγγίζεται η εσωτερικότητα (εποπτεία - έκφραση) μέσω της εξωτερικότητας (το άμεσο μέσω του έμμεσου);
    - - Κριτική της "θέσης του κοινού".
        
        Αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι όταν μιλάνε για ένα αισθητικό αντικείμενο μιλάνε για το δικό τους συναίσθημα στην πραγματικότητα μπερδεύουν την ανταπόκρισή τους στο αντικείμενο με το ίδιο το αντικείμενο.
        
        Πως καταστάσεις υποκειμενικές (π.χ. συναισθήματα) του θεατή / ακροατή ,πρέπει να συνδεθούν με κάτι που είναι δημόσιο και φυσικό; Πως ένα έργο εκφράζει τις συγκινήσεις ή τα συναισθήματα αυτού που το ακούει ή το βλέπει;
        
        Δεν παράγονται όλα τα έργα τέχνης με στόχο να δημιουργήσουν συναισθήματα.
        
        Πολλά πονήματα που παράγονται με στόχο την έκφραση συναισθημάτων δεν συνιστούν κατ’ ανάγκη έργα τέχνης.
    - - Και η παραπάνω προοπτική εξέτασης του ζητήματος ταυτίζει τις εκφραστικές ποιότητες της τέχνης αποκλειστικά με το συναίσθημα και προκαλεί το αναπάντητο ερώτημα: «με ποια έννοια ένα έργο τέχνης είναι π.χ. χαρούμενο;»
        
        Διευκρίνιση επ’ αυτών: η τέχνη έχει αυτές τις ποιότητες μόνο κατά μία μεταφορική έννοια και δεν συμπεριφέρεται σαν ένα ανθρώπινο υποκείμενο → πάλι προϋποθέτουμε την ύπαρξη συσχετισμών ανάμεσα στα χαρακτηριστικά της τέχνης και στα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς. + οι εκφραστικές ποιότητες της τέχνης ταυτίζονται αποκλειστικά με το συναίσθημα.
- - - - Αυτό που εκφράζεται μέσα από το έργο τέχνης είναι ένα Εμείς, υποκείμενο κοινωνικο-ιστορικό και ταυτοχρόνως υποκείμενο της ίδιας της ιστορίας της τέχνης. Το συλλογικό αυτό υπάρχει και όταν ο καλλιτέχνης δεν δημοσιεύσει για οποιονδήποτε λόγο το έργο του ή αυτό δημοσιευτεί μετά θάνατόν του. Στο έργο τέχνης μεταφέρεται κάτι που ενυπάρχει στο κοινωνικό σύνολο. Ένα έργο τέχνης είναι προϊόν μίας συνθήκης που νοηματοδοτεί πράγματα.
- - - - Ταύτιση εμπειρίας αυτού που παράγει το έργο και αυτού που προσλαμβάνει το έργο στηρίζεται στην εξής ψευδαίσθηση: υπάρχει μία κοινή και κοινωνήσιμη ουσία, την οποία εκφράζει η τέχνη → αίρεται η αυτονομία του πεδίου της τέχνης (η τέχνη γίνεται μια καθαρά επικοινωνιακή διαδικασία) + το έργο τέχνης μεταβάλλεται σε κάτι το μεταβατικό (ή ακόμα και σε πρόσχημα επικοινωνίας).
      - Εμπειρία αυτού που εκφράζεται & εμπειρία αυτού που προσλαμβάνει: ετερογενείς εμπειρίες (που έχουν ως τελικό στόχο τους το έργο: την παρεξήγηση).
      - Το βιωματικό αυτό μοντέλο διαψεύδεται από την ίδια την αισθητική εμπειρία. Αισθητική εμπειρία ≠ εξαντλείται στη διερεύνηση του συγκινησιακού περιεχομένου των έργων τέχνης. Τα συναισθήματα και οι συγκινήσεις που προκύπτουν από τα εκφραζόμενα μέσα των έργων λειτουργούν μάλλον ως ένα κλειδί για την είσοδό μας στον κόσμο τους και την κατανόηση του νοήματός του.