Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

The Changing Landscape of the Past: New Histories inThailand Since 1973 -…

- - - - เป็นชุดของเรื่องราวที่เสริมสร้างความ “นิยม”ให้ตัวพวกเขา
      - ถูกสั่นคลอนจากขบวนการนักศึกษาในปี 1973
        
        สั่นคลอนกระบวนทัศน์
- - - - หลังจากปี 1973-1980
        
        เกิดการท้าทาย ประวัติศาสตร์ชาติราชวงศ์ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ชาตินิยม
      - ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
        
        ปรับเปลี่ยนนิยามคำว่าประวัตติศาสตร์ของเขา
        
        เพิ่มรูปแบบประวัติศาสตร์เป็น 6 แบบ
        
        เดิมมีแค่หลวงวิจิตรและจิตต์ภูมีศักดิ์
- - - - โปรฟาสซิสต์ป.พิบูล
    - - การวิพากษ์วิจารณ์ที่รุนแรงที่สุดคือปาฐกถาพิเศษโดยนิธิ เอียวศรีวงศ์
        
        "centrist" ปวส.ไทย
        
        ไม่มีประวัติศาสตร์ท้องถิ่น
        
        ละเลยความจริงที่ว่าปวส.ไม่ใช่แค่เรื่องของroyal/national
        
        วิพากษ์ประวัติศาสตร์อีกหลายครั้ง
        
        ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อปวส.แบบroyal/national
        
        ใช้แนวคิดมาเคียเวลเลียน
        
        การเมืองของการผลิตประวัติศาสตร์ใช้เพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับราชวงศ์ใหม่
        
        แรงบันดาลใจให้นักวิชาการกลุ่มหนึ่งทำงานเขียนฝ่ายซ้ายต่อไป
      - มองว่าเป็นเครื่องมือที่ชนชั้นสูงที่ใช้ในการสร้างรัฐไทยสมัยใหม่
        
        ใช้พระราชพงศาวดารเข้ากับการเขียนประวัติศาสตร์แบบตะวันตก
        
        เพื่อรับใช้รัฐไทยสมัยใหม่ภายใต้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์
- - - - นำเสนอมุมมองอดีตที่กดขี่และแสวงหาประโยชน์ซึ่งตรงข้ามกับประวัติศาสตร์ราชวงศ์ / ชาติ
- - - - การก่อตัวทางสังคมของศักดินา
        
        เปลี่ยนไปเล็กน้อยแม้กระทั่งหลังปี พ.ศ. 2398 เมื่อสยามตกลงเปิดตลาดการค้า
        
        มีการผูกขาดโดยรัฐ
        
        ขัดขวางความเป็นไปได้ของชนชั้นกลาง
        
        ชาวจีนกลายเป็นชนชั้นกระฎุมพี
        
        ทำหน้าที่เป็นหน่วยงานของรัฐหรือเป็นส่วนหนึ่งของทุนนิยมตะวันตก
      - มุมมองของสำนักฉัตรทิพย์
        
        ความสัมพันธ์ทางชนชั้นเป็นกุญแจสำคัญในการด้อยพัฒนาของทุนนิยมไทย
      - ธงชัยมองว่าmuch too heavily on Marxist schemes
        
        อาจเป็นจุดแข็งไม่ใช่จุดอ่อน
    - - นิธิยังมีประเด็นถกเถียงกับฉัตรทิพย์
        
        กรุงเทพมหานครและที่ราบตอนกลางมีพลวัตสูงก่อนปี พ.ศ. 2398
        
        ชนชั้นกลางก่อนทุนนิยมได้ถูกพัฒนาและพัฒนาขึ้นแล้วและมีการเปลี่ยนแปลงเพียงปี 1855
        
        ฉัตรทิพย์เกิดข้อสงสัย
  - - - วาทกรรมมาร์กซิสต์มองว่ารัฐไทยได้ผ่านหลายขั้นตอนในการเปลี่ยนแปลง ตามเปลี่ยนรูปแบบการผลิตที่เปลี่ยนไป
- - - - ตั้งแต่ปีพ. ศ. 2509 ศรีศักดิ์ได้โต้เถียงกันอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์สุโขทัยยุคก่อนค. ศ
        
        ปวส.ดั้งเดิมเน้นที่เชื้อชาติ "ไท"
        
        ละเลยชาติพันธุ์ท้องถิ่นอย่างน้อง36เชื้อชาติ
      - สุโขทัยไม่ใช่เมืองหลวงแรกของไทย , และเรื่องราวของกรุงศรีอยุธยาก่อนที่จะเป็นราชธานี.
    - - ปะทะกับวาทกรรมของราชวงศ์ในการนิยามอดีตของ"ไทย"
        
        ex.ไทยอพยพจากตอนใต้ของจีน บลาๆ
    - - geo-body=ความเป็น ‘ดินแดน’ ในเชิงของภูมิศาสตร์ ผนวกเข้ากับ ‘กายา’ อันหมายถึงเรือนร่าง หรือสื่อความหมายไปถึงว่า “สิ่งที่ศึกษามิใช่เป็นเพียงแต่เรื่องของพื้นที่หรือดินแดน แต่เป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งของชีวิตของชาติ เป็นที่มาของความภาคภูมิใจ ความจงรักภักดี ความรัก พลังดลใจ อคติ ความเกลียด เหตุผล ความไร้เหตุผล
    - - การศึกษาภูมิศาสตร์สภาพแวดล้อมทางกายภาพและเงื่อนไขสำหรับการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์
- - - - แต่การศึกษาในท้องถิ่นก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของแผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2521
        
        ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเป็นทั้งความคิดริเริ่มจากล่างขึ้นบนและจากบนลงล่างทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับชาติ
  - - - ยกตัวอย่างปัญหาของการศึกษาประวัติศาสตร์
        
        เน้นประวัติศาสตร์ทางการเมืองมากเกินไป,เน้นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่อดีต,ไม่มีการพลวัตประวัติศาสตร์,ไม่มีบริบทหรือมุมมองหรือกระบวนการที่แคบในวิธีการและการเลือกหลักฐาน,การกำหนดระยะเวลาผิดพลาดตามเมืองหลวงหรือปีผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ,สนใจประวัติศาสตร์ของกษัตริย์และรัฐมากไป
    - - ควรเป็นประวัติศาสตร์จากด้านล่างขึ้นบนโดยใช้องค์ความรู้พื้นบ้านและเน้นที่มวลชนพื้นถิ่น
      - ประกอบรวมกับพื้นที่ทางภูมิศาสตร์หรือเชิงพื้นที่ กับสังคมหรือลำดับชั้น
        
        ทำให้"local"มีความหมายกว้างไป
        
        งานเขียนบางงานไม่ค่อย "ท้องถิ่น"จริงๆ
  - - - และช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ตามที่ระบุไว้ในประวัติศาสตร์ของชาติ(กระแสหลัก)
      - ช่วงเวลาดังกล่าวอาจมีความเฉพาะเจาะจงมากขึ้นหากจังหวัดมีบทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์ชาติในยุคนั้น
    - - "สถานที่สำคัญ" ยอดนิยมของจังหวัดเพื่อเชิดชูอัตลักษณ์
- - - - รัฐสร้างความผูกพันระหว่างอัตลักษณ์ของชาติและท้องถิ่น
        
        กำหนดลำดับชั้นหรือความสัมพันธ์บางส่วน / ทั้งหมด
        
        ให้[วัฒนธรรมย่อย] ซึ่งเป็นอัตลักษณ์เฉพาะของท้องถิ่นให้คงอยู่ต่อไปโดยไม่เป็นอันตรายต่อความปรองดองของชาติ
        
        รัฐอาจตอบสนองต่อความต้องการที่เพิ่มขึ้นจากภาคประชาสังคมใหม่ที่เกิดขึ้น
        
        การพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วทำให้เกิดหลายอย่างการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
        
        กระฎุมพีไทยเป็นผู้นำทางเศรษฐกิจ
        
        กำลังซื้อมหาศาล
        
        แสวงหาวัฒนธรรมทางจิตวิญญาณที่ลึกซึ้ง
        
        ศึกษาสนใจปวส. วัตถุโบราณเพื่อความมั่งคั่งทางจิตวิญญาณ?
        
        เนื่องจากไม่มีรากเหง้าวัฒนธรรมที่ชัดเจน
        
        แนวคิดบริโภคนิยม
        
        สำหรับพวกเขาการศึกษาในท้องถิ่นไม่ใช่เรื่องของการแยกปวสส.ออกจากศูนย์กลาง การฟื้นฟูอัตลักษณ์ท้องถิ่นอาจมีความสำคัญ แต่เป็นส่วนหนึ่งของอัตลักษณ์ของชุมชนแทนที่จะเป็นการยืนยันตัวตนที่แยกจากกันกับแนวคิดกระแสหลัก
        
        สามารถมองอีกมุมได้ว่านิตยสารและสินค้ามีส่วนทำให้นิธิศรีศักดิ์ ธิดา ฉัตรทิพย์และอื่น ๆ อีกมากมายประสบความสำเร็จท้าทายประวัติศาสตร์แบบเดิม ๆ