Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Case Study PP ItUqmere นศพต.กัญทิมา สมพงษ์เจริญ เลขที่ 3 - Coggle Diagram

- - - - 1.การนับวันปลอดภัย : วิธีนี้จะใช้ได้ดีกับผู้หญิงที่มีรอบเดือนปกติ โดยการนับ หน้า 7 หลัง 7 คือ 7 วันก่อนประจำเดือนมา และ 7 วันหลังประจำเดือนมา ข้อดีของการนับวันปลอดภัย คือไ่ต้องกินยา แต่ข้อเสีย ประจำเดือนอาจคลาดเคลื่อนหรือมีโอกาสตั้งครรภ์ได้
      - 2.ห่วงอนามัย : คุมกำเนิดได้ 3-5 ปี โดยการใส่เข้าไปในโพรงมดลูก เพื่อให้สภาพในมดลูกไม่เหมาะแก่การฝังตัวของตัวอ่อน ซึ่งห่วงอนามัยหุ้มทองแดง จะเป็นการคุมกำเนิดที่มีประสิทธิภาพสูง ไม่มีผลต่อออร์โมน ประจำเดือนมาสม่ำเสมอ แต่ในช่วง 3-6 เดือนแรกหลังใส่ห่วง อาจมีประจำเดือนมามาก และปวดมดลูกมาก ข้อดีของห่วงอนามัยคือ เมื่อถอดห่วงออกสามารถตั้งครรรภ์ได้ทันที ข้อเสียคือ ต้องให้แพทย์เป็นผู้ใส่ให้
      - 3.การทำหมันหญิง : เป็นการตัดท่อนำไข่ ไม่ให้อสุจิเดินทางมาเจอไข่ แบ่งเป็น 2 แบบ คือ หมันเปียก ทำภายใน 6 สัปดาห์แรกหลังคลอดบุตรหรือหลังจากคลอดบุตรทันที เนื่องจากมดลูกยังมีขนาดโตและลอยอยู่ในช่องท้องเหนืออุ้งเชิงกราน ทำให้หาท่อนำไข่ได้ง่าย โดยจะผ่าตัดบริเวณใต้สะดือ แผลขนาดเล็ก 2-3 เซนติเมตร ส่วนหมันแห้ง จะทำหลัง 6 สัปดาห์หลังคลอดบุตรหรือในช่วงที่ไม่ได้มีการตั้งครรภ์ ซึ่งจะผ่าตัดยากกว่าหมันเปียก. เนื่องจากมดลูกมีขนาดปกติอยู่ในอุ้งเชิงกราน ทำให้หาท่อนำไข่ได้ยากกว่าหมันเปียก โดยจะผ่าตัดเหนือหัวเหน่า แผลขนาดเล็ก 2-3 เซนติเมตร
    - - 1.ยาเม็ดคุมกำเนิด : ยาที่มีส่วนประกอบของฮอร์โมน estrogen และ progesterone จะช่วยยั้งการตกไข่ แปรสภาพของเยื่อบุโพรงมดลูกให้ตัวอ่อนฝังตัวไม่ได้
        
        ฮอร์โมนรวม : ฮอร์โมนรวมที่มีฮอร์โมน estrogen และ progesterone รวมกันในเม็ดเดียว ซึ่งหลังหยุดกินสามารถตั้งครรภ์ได้เลยในเดือนถัดไป แต่ต้องมีวินัยในการกิน และหากกินกันต่อเนื่องเกิน 5 ปี จะเพิ่มความเสี่ยงเป็นมะเร็งปากมดลูก
        
        ฮอร์โมนเดี่ยว : มีฮอร์โมน progesterone เพียงอย่างเดียว มักจะใช้ในมารดาที่ให้นมบุตร และหลังหยุดกินสามารถตั้งครรภ์ได้เลยในเดือนถัดไป แต่จะทำให้ประจำเดือนมาไม่สม่ำเสมอ อาไม่มาเลยหรือเลือดออกกะปริบกะปรอยได้
        
        ผลข้างเคียงของยาเม็ดคุมกำเนิด คือ ปวดหัว เวียนหัว คลื่นไส้ คัดตึงเต้านม น้ำหนักขึ้น หน้าเป็นฝ้า
      - 2.ยาฝังคุมกำเนิด : การนำฮอร์โมน progestin บรรจุใส่หลอดแล้วมาฝังใต้ผิวหนังบริเวณใต้ท้องแขน เพื่อยับยั้งไม่ให้มีการตกไข่ ซึ่งยาคุมชนิดนี้คุมได้นาน 3-5 ปี จะห้ามทำในมารดาที่มีโรคประจำตัวเป็นโรคเบาหวาน และโรคความดันโลหิต ยาฝังคุมกำเนิดจะไม่มีผลต่อการหล่งน้ำนม หลังเอาออก 3-6 เดือน ประจำเดือนจะมา แต่ข้อเสียคือไม่สามารถทำเองได้ต้องให้แพทย์เป็นคนทำให้และประจำเดือนมากะปริบกะปรอย
      - 3.ยาฉีดคุมกำเนิด : เป็นฮอร์โมนรวมที่มีฮอร์โมน estrogen และ progesterone รวมกัน โดยจะฉีดเข้ากล้ามเนื้อจะเริ่มฉีดวันแรกหรือภายใน 5 วันของการมีประจำเดือน เมื่อหยุดฉีดยังไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ทันที ต้องรออย่างน้อย 6 เดือน - 1 ปี
      - 4.วงแหวนคุมกำเนิด : เป็นฮอร์โมนรวมที่มีฮอร์โมน estrogen และ progesterone รวมกัน ลักษณะเป็นแหวนพลาสติกนุ่มและยืดหยุ่นขนาดเล็ก ใช้สำหรับใส่เข้าไปในช่องคลอด สามารถสวมและถอดง่ายด้วยตัวเอง แต่เมื่อใส่แล้วจะไม่คุมกำเนิดได้ทันที ต้องคุมกำเนิดด้วยวิธีอื่นควบคู่ไปด้วย
      - 5. แผ่นแปะคุมกำเนิด : เป็นฮอร์โมนรวมที่มีฮอร์โมน estrogen และ progesterone รวมกัน แผ่นแปะคุมกำเนิดชนิดนี้ประจำเดือนจะมาสม่ำเสมอ หลังเลิกใช้สามารถตั้งครรภ์ได้ทันที
- - - - กิจกรรมการพยาบาล
        1.ประเมินอาการอ่อนเพลีย ระดับความรู้สึกตัว และการพลัดตกหกล้ม เพื่อวางแผนการพยาบาลป้องกันภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        2..การลงจากเตียงครั้งแรกภายหลังคลอด ไม่ควรลงจากเตียงก่อน 8 ชั่วโมงหลังคลอด
        3.จัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย มีแสงสว่างเพียงพอ
        4.ยกไม้กั้นเตียงทั้ง 2 ข้างขึ้นทุกครั้งหลังให้การพยาบาล เพื่อป้องกันผู้ป่วยพลัดตกเตียง
        5.แนะนำสถานที่ภายในอาคาร ห้องน้ำ ห้องพยาบาล กริ่งที่เตียงเพื่อขอความช่วยเหลือขณะที่อยู่ตามลำพัง
        6.แนะนำให้รับประทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ ทานอาหารที่มีประโยชน์และเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย เพื่อให้ร่างกายมีแรง
      - วัตถุประสงค์
        เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุการพลัดตกหกล้มในมารดาหลังคลอด
      - ข้อมูลสนับสนุน
        
        ผู้ป่วยมีอาการอ่อนเพลียหลังคลอด
        
        คลอดด้วยวิธี Normal Lacor
      - เกณฑ์การประเมิน
        
        มารดาไม่เกิดอุบัติเหตุพลัดตกหกล้ม
        
        มารดาไม่มีแผลหรือรอยฟกช้ำจากการพลัดตกหกล้ม
      - การประเมินผลการพยาบาล
        
        มารดาไม่เกิดอุบัติเหตุพลัดตกหกล้ม
        
        มารดาไม่มีแผลหรือรอบฟกช้ำ
    - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        มารดามีประวัติตั้งครรภ์มาแล้ว 2 ครั้งครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3
        
        ประวัติการตั้งครรภ์ครั้งที่ 2 ปี 2559 อายุครรภ์ 1 wks Spontaneous abortion ขูดมดลูก
        
        เสียเลือดระหว่างคลอด 200 ml.
        
        มีแผลฝีเย็บ RML 2 degree tear
      - วัตถุประสงค์
        เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภาวะตกเลือดหลังคลอด
      - เกณฑ์การประเมิน
        1.สัญญาณชีพปกติ
        - BT : 36.5-37.4 องศาเชลเชียส - PR : 60-100 ครั้ง/นาที - RR 16-22 ครั้ง/นาที - BP :90-130/60-80 mmHg
        2.มดลูกคลำได้ก้อนกลมแข็ง หดรัดตัวดี
        3.มีเลือดออกทางช่องคลอด ไม่เกิน 500 cc/24hr.
        4.แผลฝีเย็บไม่มีเลือดออก ไม่มี hematoma
        5.ไม่มีอาการแสดงของภาวะ hpovolemic shock เช่น ระดับความรู้สึกตัวลดลง กระสับกระส่าย ใจสั่น ตัวเย็น ชีพจรเบาเร็ว เหงื่อออกมาก หน้ามืด
      - กิจกรรมการพยาบาล
        1.ตรวจวัดสัญาณพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประมินอาการผิดปกติของมารดา
        2.ดูแลให้มารดาไม่มีภาวะ full bladder โดยกระตุ้นให้ขับถ่ายปัสสาวะทุก 2-4 ชม. เพื่อป้องกันการขัดขวางการหดรัดตัวของมดลูก
        3.สังเกตและตรววัดการหตรัดตัวของมดลูก โดยคลึงมดลูกให้กลมแข็ง วัดระดับยอดมดลูกต้องอยู่ระดับต่ำกว่าสะดือเล็กน้อยและต้องลดลงทุกวันวันละ 0.5-1 นิ้ว
        4.ตรวจปริมาณเลือดที่ออกจากช่องคลอด และบันทึกปริมาณเลือดที่ออกทุก2-4 ชั่วโมง ในระยะ 24 ชั่วโมงแรก
        5.ประเมินแผลฝีเย็บตามหลัก REEDA และดูว่ามีเลือดออกจากแผลหรือไม่ หรือมี hematoma หรือไม่
        6.อธิบายให้มารดาหลังคลอดและญาติทราบถึงอาการผิดปกติที่ควรจะแจ้งให้พยาบาลทราบทันที เช่น มีเลือดไหลออกทางช่องคลอดปริมาณมาก วิง เวียนศีษะ หน้ามืดคล้ายจะเป็นลม ใจสั่น ตัวเย็น เหงื่อออกมาก
      - การประเมินผลทางการพยาบาล
        1.สัญญาณชีพปกติ
        
        BT 36.4 องศาเซลเชียส
        
        PR 78 ครั้ง/นาที
        
        RR 18 ครั้ง/นาที
        
        BP 108/70 mmHg
        2.มดลูกคลำได้ก้อนกลมแข็ง วัดระดับยอดมดลูกได้ 4 นิ้ว อยู่เหนือหัวเหน่า มดลูกหดรัดตัวดี
        3.มีเลือดออกทางช่องคลอด290ml/24hr.
        4.แผลฝีเย็บไม่มีเลือดออก ไม่มี hematoma
        5.มารดารู้สึกตัวดี ไม่มีอาการกระสับกระส่าย ใจสั่น ตัวเย็น ชีพจรเบาเร็ว เหงื่อออกมาก หน้ามืด ช่วยเหลือตัวเองได้ดี
    - - วัตถุประสงค์
        มารดาปวดมดลูกและแผลฝีเย็บลดลง และมีสีหน้าสดชื่นขึ้น สามารถทำกิจวัตรประจำวันได้ด้วยตนเอง
      - เกณฑ์การประเมิน
        1.ระดับการปวดมดลูกและแผลฝีเย็บลดลง
        2.ผู้ป่วยมีสีหน้าสดชื่น เคลื่อนไหวร่างกาย สามารถลุกนั่งและเดินได้สะดวกมากขึ้น
      - ข้อมูลสนับสนุน
        
        ผู้ป่วยบอกปวดแผลฝีเย็บ PS= 2 คะแนน และปวดมดลูก PS= 4คะแนน
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าคิ้วขมวด
        
        ผู้ป่วยมีแผลที่โพรงมดลูกและแผลฝีเย็บ ตัดฝีเย็บแบบ RML แผล 2 degree tear
      - กิจกรรมการพยาบาล
        1.ประเมินความเจ็บปวดของมารดาหลังคลอดเกี่ยวกับลักษณะความรุนแรงของความเจ็บปวด เพื่อให้การช่วยเหลืองอย่างถูกต้อง โดยประเมินจากสิ่งต่อไปนี้
        1.1) สังเกตอาการอาการแสดงความเจ็บปวด เช่น สีหน้าแสดงความเจ็บปวด พูดบ่นถึงความเจ็บปวด หรือร้องขอความช่วยเหลือ
        1.2) ซักถามถึงอาการปวดหลังคลอด
        2.แนะนำท่านอนในท่าที่สบายบรรเทาความเจ็บปวด เช่น แนะนำให้นอนตะแคงด้านตรงข้ามกับที่มีแผลฝีเย็บให้ขมิบก้นก่อนนั่ง เพื่อป้องกันการบาดเจ็บโดยตรงที่แผลฝีเย็บ
        3.เเนะนำการเคลื่อนไหวอย่างช้าๆเพื่อลดการกระทบกระเทือนแผลฝีเย็บ
        4.สอนเทคนิคการผ่อนคลายความเจ็บปวด โดยการบริหารการหายใจเป็นจังหวะการเปลี่ยนท่านั่ง-นอนให้รู้สึกสบายขึ้น
        5.แนะนำและจัดให้นอนคว่ำใช้หมอนรองบริเวณหน้าท้อง จะช่วยให้น้ำคาวปลาไหลสะดวก ลดอาการปวดมดลูกและให้บริหารกล้ามเนื้อเชิงกรานโดยการขมิบช่องคลอดจะช่วยให้เลือดไหวเวียนดี
        6.ดูแลให้ได้รับยาแก้ปวดตามแผนการักษาและแระเมินอาการ พร้อมทั้งติดตามผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นหลังจากไ้ด้รับยา
        7.ดูแลไม่ให้เต้านมคัดตึง ดังนี้
        7.1) สวมเสื้อยกทรงพยุงเต้านมไว้ โดยไม่ใส่แบบมีโครงหรือรัดจนแน่นเกินไป
        7.2)หลีกเลี่ยงการกระตุ้นการหลั่งน้ำนม เช่นไม่นวด หรือบีบน้ำนม
        8.พูดให้กำลังใจผู้ป่วย พูดด้วยเสี่ยงนุ่มนวล อ่อนโยน
      - การประเมินผลการพยาบาล
        
        มารดาปวดแผลฝีเย็บลดลง PS= 0 คะแนน ปวดมดลูกลดลง PS= 3 คะแนน
        
        มารดามีสีหน้าสดชื่นขึ้น สามารถทำกิจวัตรประจำวันได้ด้วยตนเอง
  - - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        มารดามีแผลฝีเย็บ
        
        มารดามีแผลในโพรงมดลูก
      - เกณฑ์การประเมิน
        1.ไม่มีอาการแสดงของการติดเชื้อ ได้แก่ มีไข้ หายใจเร็ว ตัวเย็น
        2.สัญญาณชีพปกติ โดยเฉพาะ
        
        BT= 36.5-37.4 องศาเซลเซียส
        
        BP :90-130/60-80 mmHg
        
        PR : 60-100 ครั้ง/นาที
        
        RR 16-22 ครั้ง/นาที
        3.แผลฝีเย็บสะอาด ไม่มีอาการปวด บวม แดง แผลไม่แยก ไม่มีหนอง
        
        น้ำคาวปลามีสีแดงจางลงและปริมาณปกติ
        5.ระดับยอดมดลูกลดลงอย่างน้อยวันละ 0.5-1 นิ้ว
        6.ถ่ายปัสสาวะปกติ ไม่มีอาการแสบขัด
      - วัตถุประสงค์
        เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการติดเชื้อหลังคลอด
      - กิจกรรมการพยาบาล
        1.ประเมินอาการและอาการแสดลงของภาวะติดเชื้อ ได้แก้ มีไข้ หายใจเร็ว ตัวเย็น เป็นต้น
        2.ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย
        3.ล้างมือให้สะอาดและถูกวิธีก่อนและหลังให้การพยาบาลมารดาทุกครั้งและให้การพยาบาลโดยเทคนิคปราศจากเชื้อ
        4.แนะนำให้มารดาทำความสะอาด ทุกครั้งหลังปัสสาวะและอุจจาระด้วยสบู่หรือน้ำสะอาด โดยทำความสะอาดจากด้านหน้าไปด้านหลัง ไม่ย้อนกลับ และซับให้แห้ง
        5.แนะนำให้มารดาเปลี่ยนผ้าอนามัยทุก 3-4 ชั่วโมง
        6.สังเกตลักษณะ สี ปริมาณของน้ำคาวปลา และบันทึกการเปลี่ยนแปลง
        7.วัดระดับยอดมดลูกทุกวัน
        8.ติิดตามและประเมินแผลฝีเย็บทุกวันตามหลัก REEDA
      - การประเมินผลการพยาบาล
        1.มารดาไม่มีไข้ ไม่มีอาการหายใจเร็วหรือตัวเย็น
        2.สัญญาณชีพปกติ
        
        BT 36.6 องศาเซลเชียส
        
        PR 86 ครั้ง/นาที
        
        RR 18 ครั้ง/นาที
        
        BP 108/ 70 mmHg
        3.แผลฝีเย็บสะอาด ไม่มีอาการบวม แดง แผลไม่แยก ไม่มีหนอง
        4.น้ำคาวปลามีสีจางลง ปริมาณ 50 ml.
        5.ระดับยอดมดลูกวัดได้ 3.5นิ้ว
        6.ปัสสาวะปกติไม่มีอาการแสบขัด