Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
O granicach w relacjach międzyludzkich - Coggle Diagram
O granicach w relacjach międzyludzkich
Mamy w sobie wewnętrzny kompas, który pozwala nam rozpoznawać nasze granice i zasady. Cały pic polega na tym, żeby nauczyć się z niego korzystać.
Dzieci często są niegrzeczne z powodu tego, że zbyt duża odpowiedzialność spada na nich dotycząca tego jak wygląda ich relacja z rodzicami.
Wiadomo, że dorośli są w stanie podejmować lepsze decyzje dotyczące dzieci. Ważne jest tęz jednak to w jaki sposób to robią.
Nie da się kochać kogoś, kto przekracza nasze granice. Jesteśmy w stanie poznawać swoje granice tylko wtedy gdy ktoś je przekracza. Jesteśmy w stanie poznawać czyjeś granice, również dopiero wtedy gdy my je przekraczamy.
Odkrywanie i komunikowanie swoich granic to wymagający proces, który warto wdrożyć do swojego życia aby budować szczęśliwe relacje.
Używanie przemocy w wychowaniu nie uczy dzieci co jest dobre, a co złe ale raczej sprawia, że dzieci zaczynają odczuwać strach przed tym kto ma władzę.
Dorośli ponoszą pełną odpowiedzialność za jakość relacji ze swoimi dziećmi (rodzice chętnie ją biorą gdy wszystko jest dobrze albo zrzekają się jej gdy relacje zaczynają się sypać).
Dzieci zazwyczaj bardzo dobrze dostosowują się do zasad ogólnych życia (np. panujących w domu, szkole, klubie), jeżeli ich osobiste zasady nie są naruszane,
Dzieci testują granice rodziców, gdy te nie są do końca jasne
Granice osobiste dotyczą tego czego chcemy, a czego nie chcemy, co czujemy, myślimy itp.,
Dzieci zwracając się z prośbą często chcą tak naprawdę nie tylko rzeczy materialnych ale przede wszystkim kontaktu, bliskości
Granice należy komunikować w sposób prosty, bez zbędnej argumentacji, nawet jak nie rozumiemy ich podłoża. "Sam nie wiem dlaczego tak jest. Po porostu czuję, że tak jest właściwie i tak postąpię."
Autentyczni rodzice są o wiele więcej warci, niż teoretyczni rodzice.
Dzieci często są niegrzeczne dlatego. że jest im poświęcane byt mało uwagi lub gdy nie radzą sobie z emocjami
W procesie wychowania ważne jest to, żeby rodzice jasno wyrażali swoje granice i szanowali granice dzieci. To daje podstawy do dobrych relacji w rodzinie i dobrego życia dziecka w przyszłości.
Jeżeli rodzice nie potrafią wyznaczać własnych granic tylko impulsowo reagują na zachowanie swoich dzieci to wtedy niszczą dostrzętnie więź z dzieckiem -> krytyka rani dusze dziecka, pozostawiając rany do końca życia,
Konflikt - jest wtedy, gdy dwie osoby chcą różnych rzeczy,
Warto akceptować i wspierać dzieci w przeżywaniu ich emocji, np. poklepać po ramieniu płaczące dziecko zamiast próbować je pocieszać,
Dzieci chętnie współpracują, jeśli daje im się swobodę i wgl nie współpracują jeżeli się nimi manipuluje,
Zarówno dorośli jak i dzieci bardzo dobrze reagują, gdy zaczynamy uznawać ich potrzeby za ważne. Warto zachęcać dzieci do wyrażania swoich potrzeb i akceptowanie ich.
Warto dawać dziecku przestrzeń na mówienie "Nie", na stawianie granic, na komunikowanie potrzeb. To jest bardzo budujące zarówno dla dziecka, jak i dla całej relacji.
To na co dzieci mają ochotę może się mocno różnić od tego czego naprawdę potrzebują
Ogólne reguły dotyczące organizacji życia są w porządku, natomiast próba regułami braku dialogu nie prowadzi do niczego dobrego
Stosowanie kar i wymuszanie obietnic w celu zadbania o to, aby dzieci nie przekraczały granic dorosłych jest porażką. Uczy tylko strachu i dzieci, a nie buduje szacunku. Lepiej sprawdza się dialog.
Wychowanie polega na nauce dziecka szacunku do granic innych ludzi tylko dlatego, że są ludźmi, a nie dlatego, ze boja się kar.
Wzięcie odowiedzialności przez rodziców za wychowanie jest kluczowe. Pozwala pozbyć się ze strony rodziców poczucia winy po błędach i miomo nich lecieć do przodu przez żcyie.