Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กรณีศึกษาที่ 7 เดี๋ยวก็หาย, นางสาวศศิกานต์ โตอ่อน เลขที่67 ห้อง2A…

- - - - แพทยสภา สภาการพยาบาล สภาเภสัชกรรม ทันตแพทยสภา สภากายภาพบำบัด สภาเทคนิคการแพทย์ และคณะกรรมการการประกอบโรคศิลปะ ได้ร่วมกันออกประกาศรับรองสิทธิและข้อพึงปฏิบัติของผู้ป่วย ประกาศ ณ วันที่ 12 เดือนสิงหาคม พ.ศ.2558 ว่า : ผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตมีสิทธิได้รับการช่วยเหลือรีบด่วนจากผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพโดยทันทีตามความจำเป็นแก่กรณี โดยไม่ต้องคำนึงว่าผู้ป่วยจะร้องขอความช่วยเหลือหรือไม่
        
        อ้างอิง : คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. (2558). คำประกาศสิทธิและข้อพึงปฏิบัติของผู้ป่วย. สืบค้น 28 ตุลาคม 2563, จาก https://med.mahidol.ac.th/medicalrecord/th/siti
      - เนื่องจากผู้ป่วยมีสภาพที่สับสน ไม่มีสติ และแพทย์เห็นว่าอาจมีเลือดออกในสมอง หากปล่อยไว้ผู้ป่วยอาจได้รับอันตรายถึงชีวิต
        
        ตามพระราชบัญญัติการแพทย์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2551 ได้ตราข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยฉุกเฉิน : กรณีผู้ป่วยไม่รู้สึกตัวและจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน ถือว่าผู้ป่วยได้ยินยอมให้ดำเนินการแล้ว
        
        อ้างอิง : Bangkok Emergency Medical Service. (2562). กฏหมายที่เกี่ยวข้อง. สืบค้น 28 ตุลาคม 2563, จาก http://ems.bangkok.go.th/learning/mod/page/view.php?id=373
- - - - การตัดสินใจที่เหมาะสมควรทำอย่างไร
        
        ควรอธิบายให้ภรรยาของผู้ป่วยเข้าใจ และพูดโน้มน้าวเพื่อให้เกิดการตัดสินใจใหม่
        
        อธิบายว่า ถ้าหากภรรยาของผู้ป่วยตัดสินใจนำผู้ป่วยกลับบ้านโดยคิดว่าผู้ป่วยนั้นแค่เมา เดี๋ยวตื่นมาก็หายนั้นเป็นความเข้าใจผิด ผู้ป่วยก็จะได้รับอันตรายถึงชีวิต แต่หากตัดสินใจส่งตัวผู้ป่วยไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดตามที่แพทย์เวรได้บอกนั้น หากแพทย์เวรทำการวินิจฉัยผิดผลที่เกิดขึ้นก็แค่เสียเวลา แต่หากการวินิจฉันของแพย์เวรนั้นถูกต้อง สิ่งที่ผู้ป่วยจะได้รับก็คือ การรักษาอย่างท่วงทัน
      - เนื่องจากพยาบาลใช้ความคิดเห็นส่วนตัวในการตัดสินใจ และกลัวว่าตนนั้นจะถูกฟ้องร้อง เพราะรู้ว่าภรรยาของผู้ป่วยนั้นปากร้าย ก้าวร้าว และชอบโวยวาย พยาบาลเลยตามใจภรรยาของผู้ป่วยโดยไม่ได้คำนึงถึงว่าจะส่งผลให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วยได้ เพราะมัวแต่คิดถึงแต่ตนเอง
  - - - เนื่องจากภรรยาของผู้ป่วยเป็นคนนำผู้ป่วยมาส่งที่โรงพยาบาลชุมชนเอง ดังนั้นภรรยาของผู้ป่วยต้องทราบดีว่าผู้ป่วยอยู่ในภาวะที่อาจเกิดอันตรายได้ แต่ภรรยาก็เลือกที่จะปฏิเสธการรักษาเพราะกลัวว่าถ้าส่งตัวไปสามีเอะอะอย่างนี้อายเขา
        
        กฎหมายอาญาได้บัญญัติบังคับให้บุคคลต้องกระทำการบางอย่างซึ่งหากไม่กระทําก็ถือว่าเป็นความผิด โดยถือว่าเป็นการกระทําความผิดโดยการละเว้น เช่น มาตรา 374 บัญญัติว่า “ผู้ใดเห็นผู้อื่นตกอยู่ในภยันตรายแห่งชีวิตซึ่งตนอาจช่วยได้โดยไม่ควรกลัวอันตรายแก่ตนเองหรือผู้อื่น แต่ไม่ช่วยตามความจําเป็น ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินหนึ่งเดือนหรือปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ”
        
        อ้างอิง : Bangkok Emergency Medical Service. (2562). กฏหมายที่เกี่ยวข้อง. สืบค้น 28 ตุลาคม 2563, จาก http://ems.bangkok.go.th/learning/mod/page/view.php?id=373
  - - - ผิดหลักการทำประโยชน์ คือ ไม่คิดด้วยใจที่เมตตา แต่คิดเพื่อตัวเองจะได้ไม่โดนร้องเรียนภายหลัง และไม่ทำการป้องกันหรือขจัดสิ่งที่เป็นอันตรายให้ผู้ป่วย
      - ผิดหลักการทำหน้าที่แทน คือ ไม่ปกป้องพิทักษ์สิทธิของผู้ป่วย ไม่ทำเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับประโยชน์จากสิทธิที่พึงได้รับ
      - ผิดหลักความรับผิดชอบ คือ ไม่ทำด้วยความรู้ ไม่พยายามทำอย่างเต็มความสามารถ และไม่พยายามแก้ไขสิ่งที่เกิดให้ดีขึ้น แต่กลับทำด้วยความคิดของตนเองที่กลัวจะถูกร้องเรียน
      - ผิดจริยธรรมที่อาจมีความผิดตาม
        ประมวลกฎหมายอาญา คือ การไม่ช่วยเหลือหรือปฏิเสธการประกอบวิชาชีพ
        
        อ้างอิง: สภาการพยาบาล คู่มือส่งเสริมจริยธรรมสำหรับองค์กรพยาบาล:กลไกและการปฏิบัติพ.ศ.2558
- - - - เนื่องจาก แพทย์และพยาบาลทำการช่วยเหลืออย่างเต็มที่โดยมิได้ทำการปล่อยปละละเลย หรือทอดทิ้งผู้ป่วยให้ถึงแก่ความตาย
      - เนื่องจาก ก่อนหน้านี้แพทย์ได้ทำการชี้แจงให้รีบส่งตัวไปทำการรักษาแล้ว แต่ภรรยาของผู้ป่วยไม่ยินยอมและได้ทำการเซ็นใบปฏิเสธการรักษาไปแล้ว แพทย์และพยาบาลจึงไม่ผิด