Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
บทที่ 11 จุดต่อสลักเกลียว, จัดทำโดย - Coggle Diagram
บทที่ 11 จุดต่อสลักเกลียว
ลักษณะการต่อองค์อาคาร
จุดต่อแบบทาบ (Lap joint)
จุดต่อแบบชน (Butt joint)
ระยะห่างและระยะขอบของสลักเกลียว
ระยะในแนวรูเจาะ(Pitch)คือระยะห่างระหว่างศูนย์กลางของสลักเกลียวในทิศทางขนานกับแกนของ
องค์อาคารใช้อักษรย่อ s
ระยะห่างแนวรูเจาะ(Gage) คือระยะห่างระหว่างศูนยก์ลางของสลักเกลียวในทิศทางตั้งฉากกบัแกนขององคฺ์อาคารใช้อักษรย่อ g
ระยะขอบ(Edge distance) คือระยะห่างระหว่างศูนย์กลางของสลักเกลียวตัวนอกสุดถึงขอบ ใช้อักษรย่อ L
ระยะระหว่างรูเจาะคือระยะห่างสั้นที่สุดระหว่างศูนย์กลางของสลักเกลียว
การวิบัติของจุดต่อ
การวิบัติโดยแรงเฉือนของสลักเกลียว
การวิบัติโดยแรงเฉือนของแผ่นเหล็ก
การวิบัติโดยแรงดึงของแผ่นเหล็ก
การวิบัติโดยแรงแบกทานจากสลักเกลียว
ชนิดของสลักเกลียว
สลักเกลียวแบบไม่แต่งผิว (Unfinished bolts) ซึ่งเป็นแบบธรรมดาชนิด ASTM A307 ทำจากเหล็กกล้าคาร์บอนต่ำซึ่ง
สลักเกลียวกำลังสูง (High-strength bolts) ทำจากเหล็กกล้าชุบแข็งมีกำลังรับแรงดึงสูงกว่าสลักเกลียวแบบธรรมดาสองเท่าหรือมากกว่า
สลักเกลียว A307 โดยทั่วไปจะมีหัวสี่เหลี่ยมเพื่อลดต้นทุนแต่บางครั้งก็มีหัวเป็นรูปหกเหลี่ยม
เนื่องจากมีความสวยงามกว่า ง่ายต่อการใช้ประแจขันและต้องการช่องว่างน้อยกว่าในการัขนเกลียว
จุดต่อแบบแบกทาน (Bearing-type connection)
เป็นจุดต่อแบบธรรมดาที่ใช้สลักเกลียวแบบใดก็ได้โดยการขันสลักเกลียวจะไม่ขันแน่นมากจนเกิดแรงบีบ อัด ดังนั้นกำลังของจุดต่อจึงได้จากกำลังเฉือนและกำลังแบกทานของวัสดุโดยตรง
กำลังรับแรงเฉือน
จุดต่อแบบเสียดทาน (Slip-critical connection)
เป็นจุดต่อที่ใช้กับสัลกเกลียวกำลังสูงซึ่งจะมีสองเกรดคือ ASTM A325 และ A490 โดยสลักเกลียวจะต้องถูกขันจนเกิดแรงดึงตามที่กำหนด
ชนิดของรูเจาะ
รูเจาะมาตรฐาน
รางสั้น
รูเจาะใหญ่พิเศษ
รางยาว
จัดทำโดย
นายณัฐกร งามขำรหัสนิสิต 60361224
นายพชรพล สมัครเขตรการ รหัสนิสิต 60363150
นางสาวพิมพ์ผกา หล้านามวงค์ รหัสนิสิต 60363402
นายพีรพัฒน์ กาญจนเพชร รหัสนิสิต 60363471
นายสิปปกร พิริยะอนันตกุล รหัสนิสิต 60365086
