เชื้อไวรัสโคโรน่า (CoVs) เป็นไวรัสชนิดอาร์เอ็นเอสายเดี่ยว (single stranded RNA virus)

การติดเชื้อไวรัสโคโรน่าในระบบทางเดินหายใจ (Respiratory Coronaviruses) อาจทำให้เกิดอาการไข้ อ่อนเพลีย ปวดศีรษะ (Kenneth McIntosh, 2020)

อาจพบลักษณะปอดอักเสบ (Pneumonia) หลอดลมอักเสบเรื้อรัง (Chronic bronchitis) หรือการกลับเป็นซ้ำของโรคหอบหืดได้ และอาจทำให้เกิดอาการรุนแรงได้มากในผู้สูงอายุ bronchitis) หรือการกลับเป็นซ้ำของโรคหอบหืดได้ และอาจทำให้เกิดอาการรุนแรงได้มากในผู้สูงอายุ (นำชัย ชีววิวรรธน์, 2563)

โดยเฉลี่ยประมาณ 2 วัน (อาจมีระยะฟักตัวนานถึง 3 – 4 วัน)

1.ตรวจวัดสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมงหรือตามความเหมาะสมและบันทึกข้อข้อมูลและสังเกตอาการ

2.การให้ยารักษาปอดอักเสบตามคำแนะนำของกรมการแพทย์กระทรวงสาธารณสุข

3.การพยาบาลเพื่อประคับประคองและป้องกัน ภาวะพร่องออกซิเจน

1.การรักษาเพื่อบรรเทาอาการ เช่น กรณีผู้ป่วยมีไข้ เมื่ออุณหภูมิร่างกายมากกว่า 37.5 องศาเซลเซียส พยาบาลเช็ดตัวระบายความร้อน

2.ประเมินสัญญาณชีพ ได้แก่ อุณหภูมิชีพจร หายใจ และความดันโลหิต อย่างน้อยทุก 4 ชั่วโมง

3.เช็ดตัวลดไข้ ( Tepid Sponge ) โดยใช้น้ำธรรมดาหรือน้ำอุ่น

1.การรักษาแบบเฉพาะเจาะจงเป็นการแก้ไข ภาวะที่เป็นสาเหตุ เช่น การให้ยารักษาปอดอักเสบ

2. การรักษาแบบประคับประคองเพื่อให้สามารถรักษาระดับการแลกเปลี่ยนก๊าซในผู้ป่วยได้อย่างเหมาะสม
   2.1 การใช้เครื่องช่วยหายใจโดยใช้หลักการปรับตั้งเครื่องช่วยหายใจ

3.ประเมินการทำงานของระบบไหลเวียนเลือด (hemodynamic) ให้อยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยวัดสัญญาณชีพทุก 1 ชั่วโมง

1.สังเกตอาการทางร่างกาย เช่น ความตึง ตัวของผิวหนัง ความชุ่มชื้นของเยื่อเมือกต่างๆ

2.วัดสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมิน ปริมาณเลือดที่มาเลี้ยงไต

3.ดูแลให้ได้รับสารน้ำทางหลอดเลือดดำ

4.จดบันทึกปริมาณน้ำเข้า-น้ำออกจาก ร่างกายเพื่อประเมินความสมดุลของสารน้ำในร่างกาย