Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 3 การวัดสัญญาณชีพและการดูแลผู้ป่วยก่อนและหลังผ่าตัดและการดูแลผู้ป่วย…

- - - - เบื่ออาหาร
      - อ่อนเพลีย
      - ง่วงนอน
      - ดื่มน้ำน้อยลง
      - ร่างกายเสื่อมสภาพลง
      - ไม่รู้สึกตัว
      - ร้องครวญครางหรือมีหน้าบิดเบี้ยวเหมือนเจ็บปวด
      - มีเสมหะมาก
    - - มีความเครียด ความกังวล ความกลัว อยู่ในใจ
      - สิ่งที่ผู้ป่วยใกล้ตายกลัวมากคือ การอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย กลัวความเจ็บปวด กลัวว่าจะควบคุมตนเองไม่ได้
- - - - กิจกรรมการพยาบาลเพื่อ ลดความวิตกกังวล ก่อนผ่าตัด
        
        ประเมินสภาวะจิต อารมณ์ และลดความวิตกกังวล
        
        สนใจรับฟังปัญหาของผู้ป่วย
        
        กระตุ้นให้ผู้ป่วยได้ระบายสิ่งที่ตนยังวิตกกังวล
        
        ซักถามความเข้าใจเกี่ยวกับความรู้เรื่องโรค หรือภาวะความเจ็บป่วยและการรักษาของแพทย์
        
        อธิบายให้ความรู้ เพิ่มเติมในสิ่งที่ยังเข้าใจผิด
        
        อธิบายพอสังเขปและตอบข้อซักถามผู้ป่วยทุกครั้ง
        ที่ส่งไปตรวจวินิจฉัยต่าง ๆ
        
        ปรึกษาจิตแพทย์ในรายที่มีปัญหาทางสุขภาพจิต
      - สอนผู้ป่วยก่อนผ่าตัด
        
        สอนการหายใจและการไออย่างมีประสิทธิภาพ
        
        แนะนําให้รู้จักหน่วยไอซียู เจ้าหน้าที่และเวลาเยี่ยม
        
        แนะนําให้รู้จักเครื่องมือเครื่องใช้ เฝ้าสังเกตอาการเปลี่ยนแปลงข้างเตียง เครื่องที่ติดตัวภายหลังผ่าตัด
        
        อธิบายความจําเป็นที่ผู้ป่วยอาจถูกรบกวนเวลานอน
        เนื่องจากต้องเฝ้าระวังสังเกตอาการ
        และบันทึกสัญญาณชีพเป็นระยะสมํ่าเสมอ
        
        ให้ความมั่นใจกับผู้ป่วยว่าจะได้รับยาแก้ปวดเมื่อจําเป็น
      - บอกให้ทราบถึงอาจมีความจําเป็นต้องผูกข้อมือหรือแขนผู้ป่วยอย่างหลวมๆ ในระยะแรกภายหลังการผ่าตัด เพื่อป้องกันการดึงสายท่อระบายหรือสายสวนวัดแรงดันหลุดเลื่อน
      - อธิบายขั้นตอนการเตรียมร่างกายที่ผู้ป่วยจะได้รับคืนก่อนวันผ่าตัด เช่น โกนขน ทำความสะอาด งดน้ำ-งดอาหาร เป็นต้น
      - แนะนําผู้ป่วยให้งดสูบบุหรี่ เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อน
      - บันทึกข้อแนะนํา และการสอนที่ผู้ป่วยได้รับ
        พร้อมทั้งเปรียบเทียบพฤติกรรม และระดับ
        ความเข้าใจภายหลังการสอน
    - - เพื่อให้ผู้ป่วยมีความพร้อมที่สุดก่อนการผ่าตัด และได้รับผลกระทบ
        น้อยที่สุด
    - - พยาบาลเป็นบุคคลกลุ่มแรกที่จะช่วยลดช่องว่างของผู้ป่วยเกี่ยวกับความไม่รู้ได้ดีที่สุด
  - - - ควรแจ้งให้ผู้ป่วยทราบว่า เขาได้รับการผ่าตัดแล้ว พร้อมทั้งบอกวัน เวลา และสถานที่ ให้ผู้ป่วยทราบ
      - ถ้าอาการทั่วไปคงที่ ควรให้ญาติเข้าเยี่ยมได้และแนะนํา
        ให้ญาติเรียกชื่อผู้ป่วยและสัมผัสตัวผู้ป่วย
        เพื่อเป็นกําลังใจ
      - ถ้าผู้ป่วยรู้สึกตัวดี ทบทวนในสิ่งที่แนะนําและสอนให้ผู้ป่วยทราบก่อนการผ่าตัด เพื่อคลายความวิตกกังวล และช่วยฟื้นคืนสภาพได้เร็ว
- - - - 2.1 เครื่องมือที่ใช้วัดอุณหภูมิ
        
        ปรอทสําหรับวัดทางปากและรักแร้
        
        ปรอทสําหรับวัดทางทวารหนัก
    - - ไม่ควรวัดอุณหภูมิทางปาก
      - ถ้าอุณหภูมิสูงหรือต่ํากว่าปกติ ควรวัดใหม่อีกครั้งเพื่อความแน่นอน
      - ถ้าวัดอุณหภูมิทางปากได้ 37 องศาเซลเซียส อุณหภูมิที่ได้ทางรักแร้จะได้
        ต่ํากว่า 0.50 องศาเซลเซียส
    - - หลังจากใช้ปรอทแล้ว ควรแช่ด้วยน้ํายาฆ่าเชื้อโรค
    - - 5.1 การดูแลผู้ที่มีอาการหนาวสั่น
        
        ให้ความอบอุ่นนแก่ร่างกาย
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม
        
        ให้ความมั่นใจแก่ผู้ป่วย
        
        สังเกตอาการแสดงอื่นๆ
      - 5.2 การดูแลผู้ที่มีไข้
        
        การเช็ดตัวลดไข้ในผู้ป่วยที่มีไข้
  - - - การหายใจเข้า (Inspiration)
        
        จังหวะนี้จะมีการยกตัวของกระดูกซี่โครงพร้อม ๆ
        กับกระบังลมมีการหย่อนต่ําลงในช่องท้อง
      - การหายใจออก (Expiration)
        
        ในจังหวะนี้จะมีการหดตัวเข้าหากนของกระดูก
        ซี่โครง ทําให้หน้าอกบุ๋มลง พร้อม ๆ กับกระบังลมจะดันตัวสูงขึ้นไปในช่องอก ทําให้ช่องอกแคบเข้า ปอดจะถูกบังคับให้แฟบลง
  - - - 116 / 75
    - - 120 / 90
    - - 122 / 82
    - - 139 / 82