Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ฉากเฟีย, ส่วนเฟียก็บอกเกร็นว่า หากนายยังต้องการดาบทื่อๆผุๆเล่มนี้…
-
ส่วนเฟียก็บอกเกร็นว่า หากนายยังต้องการดาบทื่อๆผุๆเล่มนี้ ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม ฉันก็จะเป็นดาบให้นายตลอดไปเอง และนี่จะเป็นสัญญาสุดท้ายของฉัน ฉันไม่อยากสัญญากับใครอีกแล้วแบบที่หัวหน้าหมู่บ้านตายลงและฉันต้องเปลี่ยนคู่สัญญาใหม่ "หากโลกนี้กลายเป็นโลกที่ไม่มีนายอยู่ แม้ฉันจะต้องฆ่าตัวตายก็ตาม ฉันก็จะไปหานายให้ใด้"
-
เกร็นไปตามหาเฟีย ในเมือง เกร็นเจอเฟียแล้วบอกเฟียว่าฉันขอโทษ แล้วยื่นกำไลที่ซื้อให้เฟียให้คืน
เฟียก็ยืนเงินคืนมา ตอนนี้ฉันมีอยู่แค่นี้ เฟียเอาเงินมอบให้เกร็น 120เซนี เฟียบอกว่า สำหรับที่นายเคยให้ฉันมา 100เซนี
หลังจากนั้นเกร็นบอกว่าฉันจะตามเธอไปจนกว่าเธอจะยอมใส่มัน เฟียก็บอก ก็เรื่องของนายสิ แล้วเฟียก็ไปทำโน่นยกโน่นนี่หาเงินตามบ้านคนอื่น เกร็นก็ตามไปช่วยเธอยกด้วย เธอก็รู้สึกว่าเกร็นมากวนโอ๊ยใส่เธอ ตอนเธอไปขึ้นเงินต้องต่อคิวทำเอกสาร ติดสแตม รอรับรอคิว ติดพังเที่ยง แบบ the witcher 3 (เอาฮา) เกร็นก็มองดูแบบกวนโอ๊ยๆ(ตอนหลังเธอถามว่าทำไมมันต้องยุ่งยากแบบนี้ เกร็นบอกว่า เพราะมนุษย์เอาแต่สิ่งที่ตัวเองสะบาย และเอาเปรียบคนอื่น เพราะงั้นทุกคนก็เลยต้องลำบากเหมือนๆกันหมดเพื่อความเท่าเทียมกันอย่างที่เธอชอบยังไงละเฟีย เธอน่าจะชอบมันนะ)
จริงๆแล้วเฟียนั้น ต้องการเพียงใครซักคนมายืนข้างๆเธอ มามอบความอบอุ่นให้กับเธอ มอบใครซักคนที่หันหลังไปมองใด้ตลอด
-
หากหัวใจฉันค่อยๆเปลี่ยนไปจนขนาดที่นายยังต้องตกใจ นายจะรังเกลียดฉันใหม นายจะยังมองว่าตัวฉันเป็นฉันอยู่ใหมเกร็น(แล้วเธอก็ร้องไห้) ฉันไม่อยากถูกนายทอดทิ้ง เพราะงั้น ฉันจึงต้องเป็นคนทิ้งนาย
เฟียบอกว่า เกร็น ตัวตนของฉันมันกำลังเปลี่ยนไปเรื่อยๆในทุกๆวัน ฉันกลัว เกร็น เกร็นบอก(ทุกสรรพสิ่งล้่วนเปลี่ยนรูป ซ่อนเร้น หากแต่แก่นแท้ยังคงเดิม)
ครั้งนึงเธอถูกหัวหน้าหมู่บ้านเอาไปฝึกแต่จิตใจของเธอนั้นบอบบางฆ่าได้แต่มอนแต่ฆ่าคนไม่ได้ สุดท้ายแล้วเธอถูกเพื่อนของตนเองบังคับให้ฆ่าเธอ เพราะเธอก็ไกล้ตายยุแล้ว ก่อนหน้านั้นหัวหน้าหมู่บ้านบอกกับเพื่อนของเฟียว่า ถ้าเธอเอ็นดูเฟีนและรักเพื่อนของเธอจริงๆ ใช้ตัวเองให้เป็นประโยชน์สิ เพื่อนเฟียเลยตัดสินใจให้เฟียก้าวข้ามจิตใจที่บอบบางของเธอได้ด้วยความเจ็บปวด โดยการให้ฆ่าเธอที่กำลังจะตาย
เหตุการนี้ทำให้ เสาหลักคนนึงในหมู่บ้านไม่พอใจเฟียอย่างมากที่พี่สาวของเธอยอมตายเพื่อเฟียแต่ไม่ยอมตายเพื่อเธอ ทั้งยังทำให้เธอต้องมาทุกทรมาณแบบนี้
เพื่อนสนิดของเธอที่ได้รับเดทวิชของคนอื่นมาตลอดและเป็นกำลังหลัก ได้หักหลังเฟีย จริงๆแล้วเธออยากจะตายและทนไม่ได้ที่ต้องเห็นใครตาย เธอเลยบอกภาระทุกอย่างให้เฟียทำต่อ ก่อนที่เธอจะตายไปอย่างสะบายใจ
-
ในตอนลงถ้ำ อาจจะให้เฟียพูดทำร้ายจิตใจลิฟาสุดๆ ว่าเกลียด ว่าพวกเราไม่เคยเกิดมาเจอกัน ลิฟารู้สึกว่าเสียสิ่งสำคัญตัวเองไป เลยกลางร่าง เกร็นเข้าไปแลกความเจ็บปวดของลิฟากับตัวเอง แล้วก็ใด้รับความทรงจำลิฟามา
-
วันที่ฝนตกหนัก เฟียที่รับปากว่าจะไปซื้อของให้เกร็น ตากฝนไปซื้อของให้เกร็นเพราะรับปากใว้ เธอกลับมาพร้อมเปียกชกไปทั้งตัว เกร็นดูเป็นห่วงเธอและต่อว่าเธอว่า ทำไมเธอถึง ต้องทำตามคำพูดขนาดนั้นด้วย เฟียบอกว่า ก็เพราะหวังว่า คนที่เป็นเพื่อนสนิดของฉันจะทำตามคำพูดกับฉันบ้างน่ะสิ เกร็นจุกไปเลยเพราะเบี้ยวคำพูดเฟีย
ฉากเฟียถูกเพื่อนๆของเธอบลูลี่ และผลักตกจากหน้าผา ตาซ้ายแตก พอเด็กๆมาดูอีกครั้งพร้อมพบว่า ศพของเฟียหายไป และแล้ว เฟียก็ใด้เริ่มตายฆ่าพวกเด็กๆทีกระทำเธอใว้ ทีละคนในป่า
-
-
-
-
-
-
เธอถูกเกร็นบอกว่าให้ไปทำความรู้จักมนุษย์และหัดเข้าสังคม(ตัวเกร็นเองก็ไม่เคยหัดเข้าสังคม) ด้วยการขายปลาหมึก สุดท้ายทะเลาะกับคนซื้อกวนตีน เลยโยนให้หมากินหมดเลย (ให้หมามันกิน)
เฟียไปสั่งสอนคนๆนึงที่มุ่งร้ายเกร็นโดยลำพัง จนมันตื่นกลัว (ตัวตนแห่งความต้องการแกน่ะ มันน่าสงสาร) เพราะเกร็นสอนเธอว่า มนุษย์เราคือผ้าขาว ที่ถูกแต่เติมสีตามสภาพแวดล้อม
เฟียสงสัยในคำว่า สวยงาม ที่เกร็นบอก ว่าแบบนี้มันคือสวยงามหรือเปล่า เกร็นบอก อะไรที่สุดยอด มันก็ต้องงดงามอยู่แล้วไม่ใช่หรอ
ถูกเกร็นให้ขายของ ขายดาบและมีดทำครัว เกร็นบอกว่า ราคาน่ะ ขายในราคาที่พวกเขามีความสุข (เฟียบอก มีความสุข ? มากที่สุดหรือน้อยที่สุดละ? ความสุขในแบบที่พอดีๆหน่ะ
-
(ตอนลงใต้ดิน เฟียเป็นคนวาดภาพ เกร็นเป็นคนหาแร่) ปกติที่นั้นจะมีคนจ้างเป็นลุกหาบ (เชิญมาท่องเที่ยวลุกหาบจะดูแลให้อย่างสุดความสามารถ)
เฟียถามเกร็นหลังจากคลุ้มคลั่งแปลงร่างว่า เกร็น... ฉันเป็นตัวอะไร เกร็นบอกว่า ตัวอะไรไม่สำคัญหรอก หากเธอยังเป็นเฟียอยู่ เฟียบอก หากฉันไม่ใช่เฟียอีกแล้วล่ะ นายจะทำยังไง เกร็นบอกว่า คนที่จะตัดสินว่าเธอคือเฟียหรือไม่ ไม่ใช่ตัวเธอ แต่เป็นฉัน
ปมของเฟียคือ โลกนี้มันมีเพียงแค่ตัวฉันเท่านั้นที่เป็นความจริง (ตัวฉันคือความจริง สิ่งอื่นมายาหมด ถ้าฉันคิดว่านายสมควรตาย นายก็สมควรตาย) มันมีแค่ตัวฉันเท่านั้นที่ฉันรับรู้ใด้ ฉันไม่เคย...รับรู้ผู้อื่นเลย เกร็นรู้สึกสนใจแนวคิดนี้เพราะเกร็นเคยผ่านมาก่อน เกร็นเลยบอกว่า เฟียเธอเป็นคนฉลาด คนเรามักจะตีผลลัพท์จากรุปธรรมก่อนเสมอ แต่เธอกลับมองทะลุรุปธรรมจนเข้าถึงแก่นของนามธรรม ที่ว่าทุกสิ่งยกเว้นเราคือมายา ใช่ มนุษย์เราทุกคนนั้น จับมือกัน คุยกัน กอดกัน เราคิดว่าเราเข้าใจกันใด้จริงๆ แต่ในความจริงแล้วเราต่างไม่อาจจะเข้าใจหรือสือสารกันด้วยรูปธรรมใด้อย่างแท้จริง ราวกับพวกเรานั้นอยู่คนละช่วงเวลากัน และไม่เกี่ยวข้องใดๆกัน เราเกิดมาเพียงคนเดียว และเราก็ตายไปเพียงคนเดียว เฟีย โลกที่มีเพียงตัวเราคนเดียวนะ เราใช้ชีวิตไม่ใด้หรอกน่ะ และก็ไม่มีค่าที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วย เฟียบอก หากโลกนี้มันมีแต่สิ่งมายา สิ่งที่ไม่จริงเต็มไปหมด นายจะให้ฉันยอมรับมันหรือไง ฉันยอมรับมันไม่ใด้หรอก โลกที่มายานี้น่ะ เฟียฉันไม่ใด้ให้เธอยอมรับโลกนี้แล้วใช้ชีวิตอย่างสนุกไปกับมัน แม้ว่ามันจะเป็นมายา เราก็สามารถสนุกไปกับมันใด้ ทำไมเราไม่ลงไปเล่นกับมัน ลงไปฟัดกับมัน ราวกับว่ามันเป็นความสุขที่แท้จริงแล้วหาคำตอบของมันดูละ ว่ามันจะเป็นของจริงใด้แค่ใหน ลงไปสนุกกับความสนุกที่เป็นไงมายาโดยรู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นมายา หากมันสามารถทำให้เธอยิ้มปลอมๆออกมาใด้ เธอไม่อยากลอง ยิ้มปลอมๆไปกับมันดูหน่อยหรอ (เกร็นยิ้ม) (เกร็นบอกว่าฉันน่ะ พยายามค้นหาคำตอบมาตลอด เพราะฉันเชื่อว่าโลกนี้มีเพียงแค่ฉันคนเดียว แต่หลังจากที่ฉันใด้ลองหาเข้าไปคำตอบดู ว่ายิ้มปลอมๆที่ออกมาจากตัวฉัน มันคือยิ้มของฉันจริงๆหรือเปล่านั้น ผลลัพท์ที่ฉันใด้มา มันกลับน่าแปลกใจ เพราะฉันไม่ใด้สนใจคำตอบของมันอีกแล้วล่ะแม้มันจะจริงหรือปลอม ฉันค้นพบว่า มนุษยืเรานั้นมีสิ่งเจือปนอยู่ภายในตัวที่ไม่อาจแยกจากกันใด้ และสิ่งเจือปนก็เหล่านั้นใด้หลอมรวมมาเป็นตัวตนของเราเอง หากปฏิเสธอมัน ก็เท่ากับปฏิเสธตัวเอง หากปฏิเสธตัวเองก็เท่ากับปฏิเสธซึ่งชีวิต และมันเหมือนกับตายทั้งเป็นหากเราปฏิเสธชีวิตโดยที่เรายังมีชีวิต ความสุขของเรานั้น มันไม่จำเป็นต้องเป็นความสุขที่สมบูณแบบหรอก เพราะมันเป็นไปไม่ใด้ ความสุขน่ะ เป็นอะไรก็ใด้ จะหลอกลวง หรือจอมปลอม สีขาว หรือสีดำ โลกทั้งใบนี้ ขึ้นอยู่กับตัวเธอ ว่าจะค้นพบความสนุกของมันในลักษณะใด
-
ฉากเฟียที่พระเอกนอนตักเธอ และพบว่าเธอกำลังถักชุดอะไรบางอย่างอยู๋ พระเอกถามว่า นั้นมันชุดอะไๆรงั้นหรอ เฟียบอก ชุดชั้นใน เกร็นถามว่า ของใครงั้นหรอ ทำไมตัวมันใหญ่กว่าตัวเธอน่ะ เฟียบอก ของนายไง เกร็นร้องหน่าหนี เฟียบอกว่า คนเรามันก็มีแค่ชุดชั้นนอก แล้วก็ชุดชั้นใน นายจะตกใจอะไรนักหนา เกร็นมโนภาพในหัวเป็นตัวเองใส่บราของผู้หญิง สุดท้าย ที่เฟียถักคือ เสื้อกล้าม ที่มีชาโม่อยู่ตรงกลาง
ตาซ้ายเฟียเห็นแสงเป็นเส้นสเปคตรั้ม ตาขวาเฟียคือตาของลิฟา เธอเข้าใจผิดว่า ที่เธอตาบอดไปข้างนึง คือ ข้างซ้าย แต่จริงๆที่ตาบอดไปคือข้างขวา
ฉากเฟียบอกว่า หงุดหงิด และหงุดหงิดในหลายๆเรื่อง ถ้าเกร็นอยู่ไกล้ก็ หงุดหงิด อยู่กลางก็หงุดหงิด ไปด้อมๆมองๆก็หงุดหงิด ไปอยู่ไกลจนมองไม่เห็น ก็ หงุดหงิดจะพูดด้วยแต่หายไปใหน
เกร็นถามเฟียว่า ฉันจะไม่ถามตัวเธอว่าทำไมถึงฆ่าคน แต่ฉันจะถามว่าอะไรทำให้ตัวเธอเป็นแบบนี้กัน เฟียบอกว่า เพราะสิ่งที่ฉันรับรู้ใด้ มันมีแค่ตัวฉันเท่านั้น ตอนสู้เฟียบอกว่า เพราะฉันไม่คิดว่าตัวเองจะตายเลยยังไงละ เกร็นเลยอบกเฟียว่า งั้นเธอเคยคิดว่าเพื่อนของเธอจะตายใหม
-
ฉากเกร็นต้องการคาดคั้นอะไรจากเฟียเลยมองลงไปในดวงตาเฟียที่เป็นเหมือนตาของลิฟา แล้วก็คิดว่า เธอไม่กล้าสบตา เลยเสตาไปทางอื่น แต่จริงๆเธอรับรู้ถึงอันตรายเลยเสตา
เธอก็รู้ว่า เกร็นเองก็บอกว่า ฉันน่ะไม่คิดว่าฉันจะตายตอนนี้ แล้วฉันก็ไม่ใด้คิดว่าจะมีใครตายหรือไม่ พวกที่ไม่เชื่อฉันแล้วตาย มันไม่ทำให้ฉันรู้สึกอะไร แต่หากเป็นคนที่กลับเชื่อในตัวฉันแล้ว หากพวกเขาต้องมาตาย มันทำให้ฉันรู้สึกแย่มากๆ
เฟียเธอเป็นคนชอบตั้งคำถาม เฟียถามว่า มันเป็นไปใด้ใหมว่าคนที่ตายไปแล้วจะกลายเป็นดวงดาวคอยเฝ้ามองพวกเราอยู่ เกร็นคิดในใจว่า นั่นไม่ใช่คำถามที่ต้องเข้าใจในคำถามแล้วตอบไปตามคำถามนั่น แต่เป็นคำถามที่ต้องเข้าใจอารมความรู้สึกตอนที่ผู้ถามถามต่างหาก หากจะตอบเธอละก็ ก็ต้องตอบโดยที่ปรับอารมให้ตรงกับอารมของผู้ถามแล้วตอบออกไป
ฉันก็อยากให้มันเป็นจริงเหมือนกันนะ บางในทีซักวันนึงผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว อาจจะเฝ้ามองเราอยู่จากที่ไกลแสนไกล ไกลกว่าดวงดาวเหล่านั้นก็เป็นใด้ เกร็นยิ้มให้ แล้วก็อธิบายว่า (คนเรานั้นเกิดมาจากเศษฝุ่นแห่งดวงดาว เมื่อพวกเราตายไป ซักวันนึง ร่างกายของเราก็จะกลายเป็นเสษฝุ่นของดวงดาว เพื่อให้กำเนิดชีวิตอื่นต่อไป)
เกร็นบอกเฟียว่า ฉันอยากลองทะเลาะกับเธอดูบ้างหนะ เฟียถามว่า ทำไมละ เกร็นบอก เพราะฉันอาจจะใด้เข้าใจตัวตนของเธอมากขึ้น และฉันอยากให้เธอเป็นสิ่งสำคัญของฉันมากกว่าเดิม
เกร็นบอกเฟียที่บอกว่าตนเองไม่ดีเห็นแก่ตัวว่า ฉันไม่ใด้ให้ค่าความดี มากกว่าความไม่ดีหรอกน่ะ จะดีหรือไม่ดี สำหรับฉันมันเป็น 0 แต่มนุษย์ทุกคนมีสิ่งเจือปนอยู่ในตนเองกันทุกคน หากใครที่คิดว่าตัวมันไม่มีสิ่งใดเจือปนและคิดว่ามันคือคนที่ดีอย่างสมบูณแบบ สิ่งนั้นแหละที่ฉันเกลียด
เกร็นสอนเฟียให้ ลองคิดแทนคนอื่นสิ ว่าคนอื่นรู้สึกยังไง เฟียเลยคิดแทนยัยหมา เรื่องที่ว่ายัยหมาให้หมาออกมาสู้ แต่ตัวเองไม่สู้ เลยเข้าใจว่ายัยหมาสู้ด้วยตัวเองไม่ใด้ แต่จริงๆเป็นแผนของยัยหมา ที่รอเฟียเข้ามาจัดการตัวเองแล้วสวนกลับในจังหวะที่เฟียตกใจคาดไม่ถึง
https://www.youtube.com/watch?v=VSL2qTYMsTs ฉากเฟี้ยไปทำอะไรให้คนเลวคนนึงไม่พอใจใว้ เลยจะถูกเอาคืน เกร็นไปใด้ยินเข้า เห็นว่าคนเลวคนนั้นกำลังจ้างคนอื่นเพื่อไปจัดการกับเฟีย เกร็นเลยบอกว่า อาสาจะไปจัดการให้ แล้วก็ไปหาเฟีย แล้วบอกเฟียว่า เจ้านี่มาจัดการเธอล่ะ
เฟียสนสัยว่า การมีความฉลาดเนี่ย มันขึ้นอยู่กับสิ่งใด (ต้องให้ผู้อื่นมองหรือให้ตนเองมอง) เกร็นสอนเฟียว่า เฟียเธอไม่จำเป็นต้องฉลาดกับใครหรอกน่ะ ขอเพียงแค่เธอฉลาดกับความรู้สึกตนเองก็พอ
เฟียเอามีดจอค่อเกร็นแล้วบอกว่า บางทีฉันน่ะ มันก็จริงของนายบางทีฉันอาจจะไม่เหลือสิ่งสำคัญอะไรแล้ว แล้วเอามีดจ่อคอเกร็น เกร็นบอกว่า งั้นหรอ แล้วเอาคอตัวเองจิ้มไปที่มีดของเฟีย จนเลือดออก ก่อนที่เฟียจะชักมีดออกมา แล้วบอกเกร็นว่า ทำบ้าอะไรของนาย เกร็นก็บอกว่า แรกเริ่มเดิมทีนะ สิ่งสำคัญมันก็มาจากสิ่งที่ไม่สำคัญ เพราะงั้น ไม่ว่าจะสิ่งสำคัญหรือสิ่งไม่สำคัญ มันไม่สำคัญหรอก มันขึ้นอยู่กับว่า เธอเปิดใจจะมองสิ่งใด และอยาหรับรู้ว่ามันสำคัญหรือไม่ก็เท่านั้น แล้วเกร็นก็เล่าเรื่องว่า เมื่อก่อนฉันน่ะ ไม่เคยมองสิ่งไม่สำคัญเลยล่ะ ฉันมองแต่สิ่งที่สำคัญ แต่ในวันนึง วันที่ไม่เหลือสิ่งใดและเข้าตาจน วันที่ฉันต้องเปลี่ยนไป ฉันต้องขอบคุณสิ่งที่ไม่สำคัญเพราะมันทำให้ฉันใด้มองเห็นสิ่งสำคัญ
เฟียเธอทำงานเก็บเงินซื้อสิ่งที่อยากใด้ แต่พอเกร็นเดือดร้อน อยากใด้เงินไปต่อเงิน เฟียจึงยอมเสียสละให้เงินเก็บทั้งหมดกับเกร็น แต่เกร็นก็รับใว้ แต่ไม่เอาไปใช้ แค่เอาไปต่อยอดแล้วคืนเฟีย
-
ความรู้สึกเมื้อกี้ที่ฉันกอดเธอน่ะ ต่อให้ฉันมีเซ็กกับเธอ 7วัน7คืน ก็ไม่มีค่าเท่าความรู้สึกเมื่อกี้หรอกนะ
เฟียเธอโมโหและเริ่มสงสัยในอารมของตัวเอง ซึ่งเธอกำลังวิเคราะและคิดไม่ตก เกร็นช่วยเธอด้วยคำถามให้คิดออก เกร็นถามว่า เธอคิดว่า ความโกรธของเธอมันมาจากตัวเธอจริงๆหรอ? เฟียเลยบอกว่า ถ้ามันไม่ใด้มาจากตัวฉันแล้วมันจะมาจากใหนกันละ? เกร็นถามต่อว่า เธอคิดว่ามันเป็นไปใด้ใหมว่า ความโกรธนั้นไม่ใด้มาจากตัวเธอ เฟียนิ่งเงียบแล้วคิดต่อ เกร็นเลยบอกต่อว่า มันขึ้นอยู่กับว่าตัวเธอนิยามคำว่า ตัวของเธอว่าคือสิ่งใด หากตัวเธอไม่อาจขยับไปตามใจสั่งใด้และเธอทำใด้แค่คอยมองดูมันทำกิจวัตรประจำวันไปเรื่อยๆ นั้นคือตัวเธอรึเปล่า หากตัวเธอที่นอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นไอ้บ้าที่ใหนก็ไม่รู้ เธอจะคิดว่านั้นคือตัวเธอรึเปล่า จริงๆแล้ว ตัวเธอคือสิ่งใด เฟีย? เกร็นยังอบกให้เธอคิดต่ออีกว่า เธอคิดว่า หากคน2คน เมื่อเจอเรื่องน่าปวดหัวเรื่องเดียวกัน คนสองคนจะโกรธเท่ากันหรือไม่
คำตอบของเรื่องตัวตนก็คือ ตัวตนน่ะจริงๆแล้วไม่มีอยู่จริง ตัวตนคือองค์ประกอบของหลายสิ่งที่มารวมกันจนเราสามารถระบุตัวตนของเราจากองค์ประกอบนั้นใด้ หากองค์ประกอบบางอย่างหา่ยไปหรือเปลี่ยนไป ตัวตนของเธอก็เปลี่ยนไป นั่นเป็นเหตุให้ฉันต้องบอกว่า ตัวฉันน่ะ มันตายทุกๆ 7 วัน
-
ฉากเฟียขู่เกร็นให้ไปนอนไกลๆเธอ ไกลเท่าที่มีดฉันมันจะไม่ไปปักหัวนาย(ไปให้ใกลมีดฉนเท่าที่จะทำใด้) เกร็นถอยออกมาไกลแล้วแต่มีดก็มาปักที่พื้นดินหน้าตัวเอง
ฉากเกร็นสอนเฟียว่า เฟีย ความรวยคืออะไร ความรวยไม่ใช่เหรี้ยนทองที่อยู่ในถุง เพราะมันสลายหายไปเมื่อใหล่ก็ใด้ จริงๆแล้วความรวยมันคือการที่เรามี connection มากเท่าไรต่างหาก
เกร็นบอกเฟียว่า เมื่อพบปับปัญหา เราควรจะทำอะไรก็ตามที่..ในอนาคตเราจะสะบายใจที่สุด ให้มากกว่าที่เธอจะสะบายใจในวันนี้ ตัวเลือกการสะบายใจในวันนี้น่ะ ส่วนมากแล้วในอนาคตไม่ใช่สิ่งที่เธอสะบายใจที่สุด (จงให้ค่ากับความสะบายใจในอนาคต มากกว่าความสะบายใจในตอนนี้ จงทำทุกอย่างเพื่อที่เธอเองจะสะบายใจในอนาคตมากที่สุด)
ฉากเกร็นบอกเฟียในเรื่องที่เฟียบอกว่าตัวเธอเท่านั้นที่เป็นความจริง คนอื่นนั้นเป็นมายา เกร็นบอกว่า จริงๆแล้วน่ะ ตัวเธอต่างหากละที่ว่างเปล่า เธอน่ะภายในนั้นว่างเปล่าภายนอกมีเพียงแค่เปลือกของอารม เธอทำทุกอย่างไปตามที่อารมบงการจนว่างเปล่าไร้ตัวตน ที่ไร้ตัวตนน่ะมันคือเธอ เฟีย
เฟียก็โมโหและจะทะร้ายเกร็น เกร็นเลยบอกว่า เอาสิ ทำเหมือนอย่างที่เธอเคยทำ เมื่อโกรธก็จะทำร้ายอีกฝ่ายให้หายโมโห ไร้ซึ่งเจตจำนงและความต้องการของตัวเอง นั่นแหละตัวเธอละ ตัวเธอที่โดนควบคุมโดยความโกรธ หาใด้มีตัวตนไม่
เฟียก็ลดมีดลงแล้วยืนนิ่งขบคิด เฟียบอกนายใด้สอนให้ฉันใด้รู้จักกับความโกรธที่มากกว่าความโกรธ เฟียบอกว่าจะไปฆ๋าจาน่าและคนอื่นๆที่นายพยายามจะช่วย และคนอื่นๆให้หมด ให้นายเจ็บปวดยิ่งกว่า
เกร็นเลยบอกว่า ป่าวเลยที๋ฉันทำไปก็เพราะว่าหลอกใช้ ฯลฯ แล้วจาน่าที่ใด้ยินและคอยตามมาก็ออกมาเพราะใด้ฟังและร้องไห้
ฉากเกร็นเล่นหมากรุกกับเฟีย และเฟียเล่นใด้ราวกับคอมพิวเตอร์ เธอเล่นเพื่อเป้าหมายเดียวคือการชนะ โดยไม่สนตัวหมากหรือกลยุทธ เธอจะลงในจุดที่มันดีที่สุดเสมอ เกร็นเลยเขียนตัวหนังสือใส่กระดาษเอาใว้ และให้เธอเปิดมันหลังจากเล่นสร็จ พอเธอเปิดมัน ในกระดาษนั้นก็เขียนตาเดินของเฟียเอาใว้ทั้งหมดว่าจะลงตรงใหน ทั้งๆที่เกร็นเป็นฝ่ายแพ้ แต่เฟียกลับรู้สึกว่าตัวเองแพ้เสียเอง (เกร็นพยายามบอกเฟียว่า หากเล่นให้มันเป็นเกมมันก็จะเป็นแค่เกม หากเล่นให้มันมากกว่าเกมมันก็จะเป็นอะไรที่มกากว่าเกม เฟีย เธอแพ้ฉันตั้งแต่แรกที่ฉันกิน ควีนของเธอไปแล้ว เพราะเธอตัดสินใจที่จะเสียควีนตัวเองเพื่อที่จะรุกโจมตีฉันให้ใด้มากขึ้น แต่ในความเป็นจริง แม่ทัพที่0เสียสิ่งสำคัญไป พวกเขาก็เหมือน0เสียหัวใจในการรบไปแล้วครึ่งนึง )
มีฉากเล่นกับยัยหมาหรือกับเฟียก็ใด้ เกร็นเขียนใส่กระดาษใว้เหมือนเดิมและบอกว่า หมากตัวใดคือครองครัวของฉันและไม่อาจเสียไปใด้ และหมากตัวใดเป็นแค่ทหารที่จะยอมเสียไปยังไงก็ใด้ และทั้งคู่ก็เขียนใส่กระดาษและพับเอาใว้ และเล่นหมากรุกกันโดยจะไม่พยายามเสียหมากสำคัญที่เป็นครอบครัวของตัวเอง (ขั้นกว่าของการเล่นหมาก แล้วเกร็นก็เหมือนจะชนะเฟียตลอด แต่หากเล่นปกติเกร็นไม่ชนะเฟีย)
เฟียสงสัยในคำพูดของเกร็นว่า ตกลงแล้ว ความโกรธของเธอ มันคือของเธอรึเปล่า เลยถามเกร็นกลับไปว่า ตอนนี้นายรู้สึกยังไง เกร็นบอก รู้สึกเหมือนกำลังมองดูลุกแก้วหลายพันลูกกำลังล่วงหล่น และฉันพยายามทำให้มันไม่ล่วงหล่นลงมา ด้วยการเก็บมันด้วยมือทีละลูกอย่างบรรจงและรับรู้คุณค่าของมัน แต่ทว่ามือฉันมันเก็บใว้ใด้แค่ไม่กี่สิบลูกเท่านั้น พอรู้สึกเช่นนั้นแล้วก็เลยรู้สึกเศร้า ที่หลายลูกนั้นต้อง0หายไป เฟียบอก งั้นความเศร้าของนาย มันคือความเศร้าของนายรึเปล่า เกร็นยิ้มแล้วบอกว่า ใช่ มันคือความรู้สึกที่กำเนิดมาจากหัวใจ ความรู้สึกอันบริสุทธิที่ต้องการที่จะเศร้าและจดจำพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะยังมีตัวตนและเรื่องราว อยู่ภายในตัวฉันไม่เลือนหายไปใหน มันคงจะเป็นเรื่องเศร้าสำหรับคนที่ล่วงลับไปแล้วหากการล่วงลับของเขาจะไม่ทำใครซักคนเลยรู้สึกเสียใจเพราะความผูกพัน
จงเก็บความเจ็บปวดเหล่านั้นใว้ให้เหมือนเมล็ดของต้นไม้ ที่รอเวลาโปรยปลูกมันให้กลายเป็นต้นไม้อันงดงามที่มอบร่มเงาและนำทางให้กับผู้อื่น
เกร็นทำดาบกรรไกรให้เฟีย เปนดาบที่มีที่กดตรงด้ามเหมือนคีม กดแล้วจะใช้กระสุนไนโตรยิงออกมาให้คมดาบร้อนแดง ดาบยิ่งร้องเท่าไรยิ่งคมเท่านั้นเป็นเอฟเฟคอบิสเซี่ยมชนิดนึง (เวลาเฟียใช้ก็จะมีเสียงกดไกรดาบ ดังแคร๊กๆๆ แล้วก็พ่นปลอกกระสุนกลมๆแบนๆออกมา) ข้อเสียยิ่งร้อนเท่าไรยิ่งคมแต่ยิ่งรับแรงกระแทกใด้น้อย แตกง่าย
ยัยหมาถามเกร็นว่า ทำไมเกร็นถึงบอกว่า เฟียนั้นต้องเรียนอะไรยากๆพวกนี้ ส่วนคนอื่นไม่จำเป็น เกร็นบอกว่า เฟียน่ะก็เหมือนกับตัวฉันในตอนนี้ ความอัจริยะจะทำให้เธอโดดเดี่ยว คนเรานั้นเกิดมาโดยมีตัวตนที่แตกต่างกัน บ้างก็เป็น ยางลบ บ้างเป็นกระจก บ้างเป็นโรคระบาด ความสามารถของเฟียไม่ใช่สิ่งปกติที่คนทั่วไปพึงมี และนั้นคือตัวตนของเธอ นั้นคือจิตวิญญาณของเธอ ที่เธออาจจะยังไมรับรู้ว่าตัวเองเกิดมาเป็นสิ่งใด แต่ในซักวันนึง สิ่งต่างๆที่เธอเรียนรู้ มันจะเป็นพลังให้กับเธอ และเพื่อตัวตนของเธอ ที่ในวันนึง เธอจะมองเห็นโลกในรูปแบบที่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไปอย่างสิ้นเชิงและรู้สึกโดดเดี่ยวและต้องการใครซักคนที่มาเข้าใจ เฉกเชนตัวฉัน เพราะเฟียนั้นเหมือนกับฉัน เช่นนั้นแล้ว นามธรรมและโลกอันกว้างใหญ่อีกใบภายในจิตใจที่ฉันใด้สอนเธอไป มันจะนำทางเธอให้หลุดออกจากความโดดเดี่ยวและมุ่งหน้าเดินต่อไป แม้เมื่อถึงตอนนั้นจะไม่มีฉันอยู่แล้วก็ตาม
ยัยหมาก็บอกว่า แหม น่าอิจฉาเฟียจังเลยนะ แล้วตัวตนของฉันละเกร็น ตัวตนของฉันคืออะไร เกร็นก็ตอบว่า ตัวตนของเธอในสิ่งที่ฉันรู้สึก ก็คงจะเป็น ตัวตนของ "การตามหาตัวตน" และสิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการที่สุดหลังจากค้นพบตัวตนแล้ว มันก็คือ "ที่พักพิงอันอบอุ่น" ยัยหมาก็ใด้แต่คิดแล้วพูดออกมาว่า เจ้าบ้า ขำไม่ออกเลยนะ นายนี่มัน
เกร็นให้เฟียวาดภาพตาซ้ายที่เธอมองเห็นโลกให้กับเกร็น พอเกร็นดูแล้วก็เริ่มเอะใจ เกร็นเดาภาพวาดของเฟียว่า เธอวาดคือ ต้นไม้ใช่ใหม เฟียบอกว่า ใช่ทำไมนายถึงรู้ เกร็นรู้ใด้เพราะนับสีของสเปคตั้มแล้วเจอแต่ คาร์บอน ออกซิเจน ไฮโดนเจน ส่วนพื้นที่ว่างๆนั้น สีจางและเบาบาง ฉันขอเดาว่ามันคืออากาศปกติ (งั้นมานับจำนวณของเส้นสีที่เธอขีดกัน 1 2 3 150 มันสามารถบ่งบอก เปอเซนคาร์บอน หรือธาตุต่างๆในอากาศและสิ่งของใด้จากการนับสีที่เธอวาด เกร็นเริ่มสอน ธาตูและเคมีให้เธอ เกร็นสอน สเปคตั้มแสงให้เธอ เกร็นสอนเรื่องวัตถุว่าทำไมมันจึงมีสีให้เธอ และเกร็นลงสีวาดสเปคตั้มของธาตุต่างๆให้เธอจำ (เธอดีใจมากที่มีคนเข้าใจเธอซักที)
ฉากเฟียงอนเกร็นและน้อยใจเกร็น เกร็นบอกว่า สำหรับเธอแล้ว พวกเรามีกันแค่สองคน ฉันไม่อาจจะคุยกับใครเข้าใจใด้เท่ากับเธอ และเธอเองก็คงไม่สามารถคุยกับใครเข้าใจใด้แบบฉัน พวกเราอยู่ในขั้นกว่าของความสัมพัน ด้วยความสัมพันปกติของมนุษย์แล้ว พวกเขามักจะบอกว่า แค่ใด้อยู่ด้วยกันอยู่ใกล้กันก็พอแล้ว แต่สำหรับฉันแล้ว แค่นั้นมันไม่เพียงพอ ฉันต้องการขั้นกว่าของความสัมพัน ความสัมพันที่ไร้เงือนไข อยู่ไกล้กันโดยที่ไม่ใด้อยู่ไกล้กัน อยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ใด้อยู่ด้วยกัน ไม่ใช่เป็นเพียงคนรักในทุกเวลา แต่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้ในเวลาเดียวกัน เป็นเหมือนน้องสาว เป็นเหมือนพี่สาว ดุเหมือนแม่ เป็นเหมือนลูกศิท เป็นเหมือนศัตรู เป็นเหมือนคนรัก ขั้นกว่าของความสัมพันที่จิตใจพวกเราจะหยั่งรากลงในที่เดียวกันแม้ร่างกายจะไม่ใด้อยู่ด้วยกันน่ะ
มีอาจาร์ยสอนวิชาอาวุธ มาถามเฟียว่า เหมือนว่าหมอนั่นจะไม่เคยสอนวิชาต่อสู้ให้เธอเลยสินะ เฟียบอกว่า หากในมุมมองของฉัน หมอนั่นสอนวิธีการต่อสู้ให้ด้วยใจให้ฉันน่ะ ครูฝึกก็หัวเราะ แล้วบอกว่า งั้นขอทดสอบหน่อย แล้วครูฝึกก็ต้องร้อง
เกร็นสินเฟียให้นับจังหวะตาม น้ำที่หยด เพื่อที่จะใด้ เวลาเป็นหน่วยวินาที เกร็นให้เฟียสู้กับยัยหมาแล้วนับเวลา ทำให้เกร็นใด้รู้ว่า เมื่อทั้ง 2 สู้กัน และใช้พั้น การรับรู้เวลาของทั้งคู่จะไวขึ้นมาก จะมองเห็นสิ่งต่างๆที่ปกติมองไม่เห็น ทั้งเฟียและยัยหมาเลยใด้รู้เกี่ยวกับความลับตรงนี้ เกร็นดัดแปลงเครื่องนับเวลามาจากเครื่องช่างปริมาตร
ฉาก ในตอนหลังที่เฟียถูกจับหรือลักพาตัวไป เกร็นตามไปช่วยคืนมาและโมโหจนพลั้งมือฆ่าคนที่จับไป(อารมแบบ ฉากตาแดงๆควบคุมตัวเองไม่ใด้) จริงๆแล้ว เฟียเริ่มที่จะสงบลงและคุมความโกรธใด้ดีขึ้น แต่เกร็นกลับตรงกันข้าม พอทุกอย่างผิดแผนและออกนอกแผนตัวเอง เกร็นกลับคุมความโกรธไม่ใด้ (จริงๆให้เป็นผลพวงมาจาก การ link กับเฟียแบบลับๆ ความรู้สึกและอารมเลยแทรกผ่านมาสู่เกร็น) ในตอนเฟียขาเดินไม่ใด้ เกร็นก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นนละคน ไม่ช่วยเหลือคนอื่น เป็นคนเหี้ยมโหด จนเฟียรู้สึกแย่จนต้องดราม่าใส่เกร็นว่า นายมันไม่ใช่เกร็นที่ฉันรู้จักอีกแล้ว
เฟียเป็นคนที่ไม่ดูถูกดูแคลนความเจ็บปวดของผู้อื่น การทำตัวให้น่ารังเกียจอย่างแท้จริง
ก็คือการดูหมิ่นถิ่นแคลนความเจ็บปวดของผู้อื่น
เกร็นบอกเฟียว่า เฟียมนุษย์เรามีหน้าที่เพียงอย่างเดียว คือการสร้างเส้นทางแห่งชีวิตของตน มนุษย์ทุกคนมีหน้าที่เพียงหนึ่ง
นั่นคือการสร้างเส้นทางชีวิตแห่งตน
เกร็นบอกเฟียว่า ฉันน่ะคิดว่าการใด้เกิดมา มันเหมือนกับการใด้รับบัตรเข้าสวนสนุกฟรี 30 นาที พร้อมกับของแถมที่ไม่อยากใด้ มันแค่ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้ 30 นาทีนี้อย่างไร สำหรับฉันน่ะ (มนุษย์เรานั้นมีเวลาเพียง 30 นาที พวกเขาใช้มันจนหมดไปกับการแย่งกันขึ้นเครื่องเล่นภายในสวนสนุก ในขณะที่ฉันกำลังใช้ 30 นาทีเพื่อเพลิดเพลินไปกับการค้นหาผู้สร้างสวนสนุก)
เฟียบอกว่า ความเจ็บปวดที่ฉันสัมผัสใด้น่ะ มันมีแค่ความเจ็บปวดของตัวฉัน เพราะพวกนายน่ะมันไม่มีอยู่จริง เราไม่อาจจะสัมผัสความเจ็บปวดที่แท้จริงของผู้อื่นใด้หรอกน่ะ ฉันอยากจะคิดแบบนี้มาตลอด
-
-
-
ฉากเฟียถามเกร็นว่า ไอ้สัญชาติยานทางเพศเนี่ยมันมีความรู้สึกยังไง เกร็นบอกว่า ก็ พวกมันจะมีเป้าหมายชีวิตคือการหาเพศตรงข้ามเพื่อผสมพันหรือเพื่อความสนุก มันเหมือนกับดักทางชีวะภาพ เฟียบอก ถ้าหากมันไม่มีเพศละ เกร็นบอก ถ้าไม่มีเพศก็ไม่มีสัญชาติยานทางเพศ หรือความต้องการทางเพศหรอก เฟียบอก ถ้าหาก หากพวกสัตว์ มีความต้องการทางเพศ แต่มันไม่มีเพศ ละมันจะเป็นอย่างไร เกร็นบอก คงน่าสงสารน่าดูละมั้ง
เฟียบอกว่า โลกนี้มีคนอยู่ 2 ชนิด พวกที่สมควรตายและพวกที่ไม่สมควรตาย เฟียต้องการไปฆ่าเจ้าเมือง A เทอจัดการพวกทหาร ด้วยการฆ่า ด้วยมายเซตที่ว่า มันคือพวกเดียวกัน เกร็นเลยบอกเทอว่า พวกเขาแค่รับคำสั่งมา เฟียบอกว่า มันเป็นศัตรูของฉัน ตอนหลังเธอค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นตีพวกทหารให้สลบ
เข้าสู้กับ2พี่น้องกระเทย เรเปีย เฟียชิงจังหวะเอาชนะ คนพี่ด้วยการใช้มือซ้ายรับเรเปีย จนโดนแทงเข้าไปจนสุดมือ คนน้องเลยโมโห เข้ามาบู่มบ่าง คนน้องหลบการโ๗มตีของเฟียใด้ แต่หารู้ไม่ว่านั้นคือการหลอก และก็โดนเรเปียที่เสียบในมือขวาของเฟีย แบคแฮนแทงทะลุคอ และเทอก็ใช้มีดซ้ำอีกที
เจ้าเมืองหนีการตามล่าของเฟีย จนไปถึงทางตันและประตูที่ถูกล็อค เฟียสไลด์ตัวเองลงมาจาก เพดาน และฆ่าพวกทหาร และเอาหอก4 อันมาปาปักแขนขาเจ้าเมือง และถามว่า พี่ตัวเองถูกขังอยู่ใหนเจ้าเมืองตอบไปส่งๆ เฟียรับรู้แล้วบอกว่า ถ้าเทอไปหาแล้วไม่เจอ จะกลับมาฆ่าแก
นายกำลังคิดว่าฉันเป็นพวกโง่รึไง เกร็นบอก ป่าวเลย เฟีย เทอเป็นคนฉลาดมากคนนึงเท่าที่ฉันเคยรู้จัก ฉันแค่จะบอกว่า คนฉลาดน่ะถูกชักจูงง่ายกว่าคนโง่มาก เพราะหากมีเหตุผลที่ดีพอและความเป็นไปใด้มากพอ คนฉลาดก็พอพร้อมที่จะพลีกายเพื่อเป้าหมาย แต่คนโง่ขอแค่ใส่ความเชื่อที่มากพอเข้าไป พวกเขาก็พร้อมจะพลีกายโดยไม่มีเหตุผลรองรับ
-
-
ฉากที่เฟียโดนตามล่าตัวจากทั้งเมืองอยู่ไ่ใด้ และเกร็นต้องเลือกว่าจะแลก เมืองทั้งเมืองหรือประเทศทั้งประเทศ กับเฟียหรือไม่ ทั้งๆที่ตนเองกลัวนักกลัวหนาและย้ำแล้วย้ำอีกให้เฟียอย่าทำตัวเด่น ฉันอยากจะใช้ชีวิตสงบๆ จนพร้อมที่จะผงาด แต่สุดท้ายเกร็นก็ต้องเลือกเฟีย และทิ้สิ่งที่ตนเองคิดใว้เบืองหลัง
เฟียหลังจากหนีและเธอเสียพี่ชายของเธอไป ทำให้เทอรู้สึกแย่ เทอฉุนเฉียวทะเลาะกับเกร็นที่ห้ามเทอกลับไปสู้และต่อยกับเกร็น เกร็นที่ไม่เคยต่อยเทอโดนเลยแม้แต่หมัดเดียว ก็ต่อยท้องเฟียไปทีนึง และบอกว่า พอโมโหน่ะ ทำอะไรก็ไม่ใด้ดีหรอกนะ เกร็นบอกว่า ดีใจที่รู้ว่าเทอไม่ใช่หุ่นยนน่ะ
ฉากที่เกร็นบอกเฟียว่า เธอน่ารัก แล้วก็เหมือนเฟียจะไม่สนใจ แต่ในท้ายที่สุดแล้วเธอคาใจเลย ถามเกร็นในจังหวะสำคัญ ว่า น่ารักเนี่ย มันคืออะไร เกร็นหัวเระา แล้วก็บอกว่า ก็หน้าแบบฉันไง แล้วยิ้มทำหน้าอุบาศ เฟียเลยบอกเกร็นว่า เข้าใจละ นายด่าฉันใช่ใหม
ฉากเกร็นปล่อยให้ สาวคนนึงที่ลงรูที่เมืองเก็บเกี่ยว โดนเอารัดเอาเปรียบ เพราะรู้ยุแล้วว่า เฟียจะต้องช่วยเธอ เกร็นเลยไม่ช่วยเธอ สุดท้ายเฟียรู้ความจริงว่าเกร็นไม่ใด้แยแส สาวคนนั้น เฟียเลยโกรธแล้วเอาไปต่อว่าเกร็น เกร็นบอกว่าฉันก็แค่อยากให้เธอมีเพื่อน (เป็นไงบ้างละการผจญภัยที่ฉันสรรค์สร้างให้) เฟียโกรธทุบผนัง เกร็นเลยบอกว่า เธอกำลังเอาเปรียบมันอยู่นะ ผนังมันไม่ใด้ผิดอะไร ต่อจากนั้น เฟียก็บอกว่า ฉันไม่ชอบความรู้สึกที่เหตุผลมันสวนทางกับความรู้สึกเลยจริงๆ เกร็นถามว่าเห้ ทำไมละ เฟียบอก เพราะพอรู้แบบนี้แล้วอยากจะอัดหน้านายซักทีก็ทำไม่ใด้ยังไงละ
-
มีฉากที่เกร็นไปใต้ดินกับเฟียแล้วเจอพวกชนเผ่า โดนหัวหน้าชนเผ่า เอาความทรงจำไป 90เปอ เหลือแค่เกร็นที่ว่างเปล่า พอมีสมองยุบ้าง แล้วก็จำเฟียไม่ใด้ (ความทรงจำที่หายไป90เปอ ไปอยู่ในตัวของหัวหน้าชนเผ่า) เฟียเลยจะไปทวงคืนมาแต่สุดท้ายกลายเป็นว่า หัวหน้าชมเผ่าคือเกร็นเสียเอง ส่วนตัวเกร็นเองที่จำอะไรไม่ใด้เลยราวกับภาชนะที่ว่างเปล่า (หักมุมคือเฟียต้องเลือกว่าเกร็นคือใคร ใครคือเกร็น หัวหน้าชนเผ่าที่ทักเฟียราวกับเกร็นตัวจริงจนน่าตกใจ หรือ ร่างเปล่าๆที่เหมือนเป็นภาชนะของเกร็น)
มีฉากที่เกร็นโดนคำสาปให้นอนง่อยราวกับตายทั้งเป็น แต่จริงๆแล้วคำสาปเปลี่ยนความรู้สึกในการเคลื่อนใหวใหม่ (จนสุดท้ายเกร็นก็ใช้เวทย์ใด้หลังจากโดนคำสาปนี้)
เฟียถามเกร็นว่าความรักมันเป้นยังไง เกร็นบอกว่า ความรักก็คือความรู้สึกที่จะไม่มีวันแปรเปลี่ยนไป เกร็นบอกว่า ของตนเองคือ อยากจะมอบความอบอุ่นให้เฟียในตอนที่เฟียหนาวเหน็บ(เกร็นกอดเฟียในหิมะ ก่อนที่จะขุดหลุมเพื่อหลบพายุหิมะและให้เฟียลงไปก่อนแล้วจึงเข้าไปกอดเฟียในหลุมและเอาใบไม้ปิดปากหลุม) ส่วนเฟียก็บอกว่า ความรักของฉันคือ ฉันจะเป็นดาบให้กับนายเกร็น นี่คือความรู้สึกที่จะไม่มีวันแปลเปลี่ยนของฉัน
ระหว่างที่เรื่องราวผิดแผนเพราะเฟีย และเกร็นโดนโจมตีจนสลบไป เฟียเข้าไปปกป้องเกร็น เฟียโดนพวกแก็งโจร 2 คน ที่เป็นบอสทุบที่กระดูกสันหลังจนสลบ
-
เฟียตื่นมาแล้ว เกร็นดีใจมาก เลยจะฉลองกับยัยหมา แต่พอจะเริ่มฉลอง เฟียพยายามลงมาเดินดู และพบว่าตัวเองขาพิการ
-
เฟียร้สึกแย่ ที่อารมของเธอทำให้เกร็นตกอยู่ในอันตรายและบาดเจ็บ ผิดแผนและมีคนต้องตาย (เกร็นขาเจ็บข้างนึงเดินกระด๊อกกระแด๊ก) เธอไม่อยากเป็นตัวถ่วง แถมเธออยู่ไม่ใด้หรอกหากตนเองจะทำอะไรไม่ใด้เลยซักอย่างแม้แต่ขับถ่าย
เธอบอกเกร็นว่าให้ไปกับยัยหมาซะ แล้วก็ทิ้งเธอใว้แถวนี้แหละ แล้วก็บอกว่า ฉันที่พิการแบบนี้ ให้ชาโม่ไปอยู๋กับยัยหมาคงจะมีความสุขกว่ามาอยู่กับคนพิการอย่างฉัน
แล้วเฟียก็ดาวน์หนักกว่าเดิม เกร็นไปง้อเธอ จนสุดท้ายของท้ายที่สุดเธอบอกเกร็นว่า ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหรอกนะเกร็น
-
-
-
1.ปมที่เธอรู้สึกผิดรู้สึกเป็นตัวบ่อนทำลาย แถมยังทำให้เกร็นต้องมาพัวพันกับเรื่องราวมากขึ้นจนต้องบาดเจ็บเพิ่ม ซึ่งพยายามแล้วแต่ก็ควบคุมตัวเองไม่ใด้ทุกทีเวลาที่เห็นเกร็นเจ็บปวด (เธอควบคุมความโกรธของตัวเองใด้แล้วหากใครมาทำอะไรเธอ ยกเว้นทำอะไรเกร็น)
2.เธอรู้สึกว่า ตัวเธอนั้นไม่คู่ควบกับเกร็น ตัวเธอไม่ใช่แม้กระทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ตัวเธอเป็นอะไรก็ไม่รู้
3.เธอเริ่มคิดและโทษตัวเองว่า หากเธออยู่ที่ใด ก็จะทำให้คนรอบๆต้องตาย แถมครั้งนี้ยังทำให้เกร็นเกือบตาย ทำให้เธอเสียใจมาก
4.ระหว่างเกร็นไม่อยู่ เฟียถูกยัยหมาล่วงเกิน และทำร้ายจิตใจ เธอบังคับให้เฟียยอมแพ้ซะ เธอบังคับเอาเลือดเธอให้เฟียกิน เพื่อล้างสัญญาเก่าของเฟีย กับหัวหน้าหมู่บ้าน จริงๆแล้ว( หากเฟียยอมรับยัยหมา เธอก็จะเป็นบริวาณยัยหมาทันที แต่ที่ยัยหมาทำแบบนี้เพราะหวังดี เพื่อจะให้เฟียไปทำสัญญากับเกร็นซะ และทำให้เฟียเกลียดเพื่อที่จะไม่ยอมรับตัวยัยหมาเองจนมาเป็นบริวาณตัวเอง) หลังจากกินลือดยัยหมาเข้าไปเฟียก็ทุกทรมาณ
-
ยัยหมาหลังเอาเลือดให้เฟียกิน และเกร็นกับเฟียสัญญากันไปแล้ว ยัยหมาก็กลายเป็น HOST ไป ก็คือ เฟียรู้สึกหรือคิดอะไรยัยหมาก็รับรู้ ส่วนเกร็นรู้สึกหรือคิดอะไร ยัยหมาก็รับรู้
-
เกร็นสัญญากับเฟียว่า ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม ฉันจะเป็นความอบอุ่นให้เธอตลอดไป (แล้วเฟียก็เสร็จ เพราะสัญญา ยัยหมาก็บอก นายชิงครั้งแรกของเธอไปซะแล้ว )
เธอเสียใจที่ตัวเองกลายเป็นดาบที่ไม่อาจตัดศัตรูให้ขาดใด้ จนทำให้เกร็นต้องเกือบตายและผิดแผนทั้งหมด มันทำให้เธอยิ่งกลัวและความเสียใจในครั้งนั้น ส่งผลกระทบให้เธอเสียใจมากจนกลัวความเสียใจ เธอไม่อาจเป็นดาบให้เกร็นใด้อีกเพราะความกลัวการที่ตัวเองต้องเสียใจ เพราะหากไม่มีเกร็นเธอคงไม่อาจมีชีวิตอยู่ใด้อีก เธอจึงขอร้องให้เกร็นไปมีชีวิตอยู่ที่ใหนก็ใด้ ไม่จำเป็นต้องใกล้เธอ หากเกร็นมีดาบเป็นยัยหมาละก็ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไร เธอก็คงจะวางใจใด้ว่าเกร็นยังคงมีชีวิตอยู่ในที่ใหนซักแห่งอันแห่งอันห่างใกลจากเธอภายใต้การปกป้องของยัยหมา
สรุปๆก็คือ เฟียรู้สึกว่าตัวเองต้องเห็นแก่ตัว เธอขอโทษเกร็นที่เธอไม่อาจเป็นดาบให้เกร็นใด้อีก เพราะรับไม่ใด้หากตัวเองต้องใจสลายตอนทนดูเกร็นตาย ." เกร็น ปล่อยให้ฉันใด้มีความสุขเถอะ บางทีฉันอาจจะไม่สนว่านายจะรู้สึกยังไง ฉันมันเห็นแก่ตัว ที่อยากให้นายลืมฉันไป " การต้องแบกรับชีวิตของนายใว้บนปลายมีดของฉัน มันทำให้ฉันไม่มีความสุขเลย และที่ต้องทนดูนายตายหากทุกอย่างมันพลาด จิตใจของฉันมันทนไม่ใหวหรอก
เฟียจริงๆแล้วเธอกลัวใครเจ็บกันแน่ ตัวเธอเอง หรือว่าฉัน เฟียบอกฉันกลัวตัวเองเจ็บ(แล้วก็ทำหน้าเศร้า) เกร็นบอกว่าจริงหรอ แล้วก็เอามีดมาแทงแขนตัวเองรัวๆ เฟียก็โผไปห้ามและใช้มือจับเม็ดของเกร็นจนเลือดออกแล้วก็ร้องไห้ แล้วเกร็นก็บอกว่า ฉันเองก็เห็นแก่ตัวเหมือนกับเธอนั้นแหละ แถมยังเห็นแก่ตัวกว่าเธออีกซะด้วย ฉันรู้สึกดีที่ใด้อยู่ใกล้ๆเธอในทุกวัน บลาๆ เพราะงั้น เฟีย หากเธอบอกว่าการเป็นดาบให้กับฉันมันต้องแบกรับความทุกข์ทรมาณ ฉันที่ไม่อยากเสียสิ่งเหล่านั้นหรือเสียเธอไปแม้วันเดียว เช่นนั้นแล้ว เธอจงทุกข์ทรมาณต่อไปเพื่อฉันซะ ฉันทำแบบเธอไม่ใด้หรอกนะที่หาก ต้องปล่อยเธอไปที่ใหนซักแห่งซักวันสองวันแล้วนั่งยิ้มแบบความสุขอยู่เพราะรู้ว่าเขาใด้ไปในทิศทางที่ดีมากกว่า เห็นใหมฉันน่ะเห็นแก่ตัวมากกว่าเธออีกนะเฟีย
ไม่ว่าใครจะเห็นแก่ตัวน้อยกว่ามากกว่าหรือหวังดีน้อยกว่ามากกว่า มันก็เป็นเพียงแค่อากาศ อย่าคิดอะไรให้ยากและซับซ้อนแบบนั้นสิ เพราะสุดท้ายแล้วพวกเราทั้งคู่ก็ต้องการทำเพื่อกันและกันไม่ใช่หรอ
เกร็นบอกเฟียว่า อย่าแบกรับมันใว้คนเดียวอย่าโทษตัวเองคนเดียวสิสิ พวกเราช่วยเหลือกันวางแผนด้วยกัน เสียใจด้วยกัน มีความสุขไปด้วยกัน ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกน่ะ เธอน่ะไม่ใด้เป็นดาบของฉันหรอกน่ะ เธอเปนเพื่อนของฉัน
ลองถามใจตัวเองดูดีๆสิ ความรู้สึกกลัวและกังวลว่าจะทำให้ฉันต้องบาดเจ็บ กับความรู้สึกที่เธอต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยไม่มีฉัน อะไรมันแย่กว่ากันละ
-
-
-
-
เกร็นนายชอบทำเหมือนว่าคนอื่นเป็นคนโง่แล้วก็หลอกใช้พวกมัน แต่พวกนั้นมันก็โง่จริงๆนั่นแหละ ฉันมองพวกมันด้วยสายตาเดียวกับนาย และนั่นเป็นครั้งแรกที่ ฉันรู้สึกว่าฉันเข้าใจความรู้สึกในมุมมองของนายใด้ และมันทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันเป็นพวกเดียวกันกับนายก็ตอนที่พวกเราช่วยกันซัดไอ้พวกโง่นั่น และฉันก็คิดว่านายก็คงมองว่าฉันพวกเดียวกับนายเหมือนกัน แต่ฉันก็คิดผิด ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจริงๆแล้ว นายก็มองฉันเหมือนเป็นคนโง่ไม่ต่างจากไอ้โง่พวกนั่น
-
สิ่งที่ฉันเกลียดและไม่ให้อถัยที่สุดคือการถูกหลอกลวง และเกลียดยิ่งกว่านั้นเมื่อเป็นการหลอกลวงจากคนที่คิดว่าฉันอาจจะเชื่อใจใด้
เฟียบอกว่า ฉันจะไปตามทางของฉัน ส่วนสิ่งที่นายมอบให้ฉันมา ฉันจะคืนให้ บ้านที่พวกเราช่วยกันสร้างมา นายเอาไปเลย สิ่งของทุกอย่าง นายเอาไปให้หมด เกร็นเอ่ยปากพยายามจะอธิบาย แต่ยังไม่ทันใด้พูด เฟียก็บอกว่า หรือถ้ามันไม่พอ เอาชีวิตฉันไปเลยใหม เอาแขนเอาขาฉันไปเลยใหม เกร็นบอก ไม่เฟีย ฉันไม่ต้องการ เฟียก็พยายามเดินจากไป แล้วก็หันหลังมา เอากำไลที่เกร็นซื้อให้มา วางเอาใว้ แล้วก็ไป
-
-
เกร็นบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องตอบแทนให้ฉัน พวกเราก็ช่วยเหลือกันและกันมาตลอด ถ้าไม่มีเธอก็ไม่มีฉันที่ยืนยุตรงนี้เหมือนกัน เพราะงั้นเธอไม่จำเป็นต้องชดใช้อะไรให้ฉันทั้งนั้น
ไอ้บ้าเกร็นเอ๊ย เฟียบอกงั้น ฉันก็ไม่ติดค้างอะไรจากนายแล้ว ฉันไม่ใด้อยากตอบแทนนายด้วยการทำภารกิจให้คนอื่น ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย (เธอไม่ค่อยพอใจเงื่อนไขเกร็นซักเท่าไร แต่ก็จำใจ แล้วบอกเกร็นว่า) เฟียถามเกร็นว่า แล้วภารกิจนั้นมันสำคัญยังไง ทำไมนายถึงยอมเอาตัวเข้าแลก ทั้งๆที่รู้แล้วยังทำให้ฉันรู้สึกแย่ ทั้งๆที่ไม่ต้องทำก็ใด้
-
-
เฟียไปทำงานแล้วโดนเอาเปรียบหักหัวคิว โดยทางต้นสังกัดให้เงินมา 20บาท แล้วไอ้คนจ่ายเงินหักหัวคิวเหลือ 15 บาท แล้วทุกคนรอบๆไม่มีใครกล้าหือกล้าอือ เฟียเลยไม่ยอม เฟียซัดมันแล้วก็ เอาเงินยัดปากมัน แล้วก็พูดแทนความรู้สึกคนเอา ให้คนอื่นเอาตีนมาลูบหน้ามัน แล้วเฟียก็บอกว่า ถ้าแกติดใจอะไร มาเจอกับฉัน มาหาฉันใด้ทุกเมื่อ (อยากให้ทีมเรื่องเป็นแนวแบบว่า ฉากหน้าดูดีขาวสะอาดน่าอยู่ แต่มีความมืดมิดอยู่เต็มไปหมด) เฟียบอกว่าให้คนที่โดนมันเอาเปรียบมาเหยียบหน้ามันเพื่อเอาคืน ไม่มีใครซักคนกล้าทำ เฟียเลยให้ทุกคนนับ 1 2 3 4 นับไปถึง 11 ก็มีผู้หญิงที่เป็นพนักงานกิลมานับด้วย เธอนับ 18 ข้าม11ไป 18เฟีย ก็เลยกระทืบหน้ามัน 18 ที (โดนเอาเหรียนยัดปากใว้ยุ เหรียนก็ร่วงลงมา แล้วคนอื่นก็เข้าไปแย่งกันเก็บเศษเงิน) หลังกระทืบเสร็จ คนที่โดนเอาเปรียบคนนึงก็พูดขึ้นมาว่า ถ้าเธอคิดจะช่วยพวกเราละก็ แทนที่จะกระทืบมัน เอาเงินของมันมาจ่ายพวกเราดีกว่านะ เธอกระทืบมันแล้วพวกเราใด้อะไรละ พวกเราก็ไม่ใด้อะไรเหมือนเดิม เฟียก็เลยบอกว่า มันก็เรื่องของพวกแก ฉันไม่ใด้คิดจะทำเพื่อพวกแก ฉันทำเพื่อตัวฉันเอง แกจะรู้สึกเสียใจหรือดีใจในเรื่องที่ฉันทำ มันก็เรื่องของแกเลย แล้วเกร็นก็ผลักไอ้เลวนั้นหน้าไถไปกับพื้น จนเงินที่อยู่ในปากมันร่วงออกมา พวกผู้หญิงที่โดนเอาเปรียบ ก็กรูกันเข้าไปเก็บไม่พอ ก็ปล้นทรัพย์ไอ้คนๆนั้นอีก ทั้งฟันทองทั้ง แหวน สร้อย ฯลฯ ตอนหลังเฟียโดนกล่าวหาว่าเธอเป็นคนปล้นเสียเอง
-
อีกแบบนึงคือ เกร็นขอร้องเฟียว่า ภารกิจนี้เธอช่วยฉันหน่อยใด้ใหม ทำไมฉันต้องทำให้นาย(เธอถามเพราะว่าไม่ใด้อยากคืนให้พระเอกด้วยการทำภารกิจให้คนอื่น) เกร็นบอก เพราะมันสำคัญกับฉันมาก เฟียถาม มากแค่ใหนกัน เกร็นตอบ ครึ่งนึงของชีวิตฉัน
มีไม้ที่ต้องจุดแล้วสู้ดมเข้าไปอยู่ 1อัน เกร็นแบ่งครึ่งแล้วให้เฟียใว้คนละอัน เฟียไม่ใด้ใช้เลยตั้งแต่แรก
-
ถ้าฉันขอให้เธอทำอะไรซักอย่างให้ฉันเพื่อตอบแทนสิ่งที่ฉันเคยให้เธอไปเธอทั้งหมดละ เธอจะว่าไงจะทำให้ฉันใหม เฟียบอก เอาสิ เกร็นตบมือเปี๊ย ทำหน้าเหมือนเสกอะไรซักอย่าง เอาละเฟีย ตอนนี้เธอไม่ใด้ติดค้างอะไรฉันแล้วละ เฟียทำหน้า งง เกร็นบอกว่า เธอจำสิ่งที่ฉันขอร้องเธอให้ทำภารกิจนั้นใด้รึเปล่าฉันพูดว่ายังไง เฟียก็นึกและทวนคำพูด แล้วก็ ตกใจ
-
เธอเองก็โกหกฉันนะ หากเธอใช้เจ้านี่บ้างก็ดีน่ะ (เกร็นเปิดประเป๋าเฟียออกมา พบไม้ที่ไม่ใด้ใช้เลย) เฟียบอก ฉันน่ะไม่ใช้ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่นายสิ เลือดออกปากออกจมูกแบบนั้น จะให้ฉันทนเห็นใด้ยังไง เกร็นบอกว่า ยิ่งไม่ใช้และปล่อยใว้นานเท่าไร การควบคุมอารมมันจะยากขึ้นนะ
-
-
สำคัญ มีฉากที่ยัยหมาเข้าไปทำร้ายเฟียตอนที่เธอเดินไม่ใด้ ยัยหมาดุด่าเธอแทนเกร็น เธอทนไม่ใด้ที่เห็นเกร็นทุกข์ทรมาณเพราะการกระทำของเฟีย ยัยหมาพูดถึงเรื่องที่เธอเป็นตัวบ่อนทำลาย เพราะควาฒโกรธของเฟีย เพราะความเห็นแก่ตัวของเฟีย ฯลฯ เธอจับชาโม่บีบคอและให้เฟียยอมจำนน เพื่อให้เฟียมองเห็นว่าตนเองไม่สามารถทำอะไรใด้เลย ยัยหมาก็ถลกกระโปรงขึ้นแล้วให้เลียของๆเธอ ยัยหมาบอกว่าเลียสิ ของที่เธออยากใด้นักใด้หนา (จริงๆแล้วเธอก็แค่กดดันที่เกร็นยอมทำทุกอย่างเพื่อเฟีย(จนต้องปิดใว้ว่า การที่เกร็นอยู่ใกล้เฟียมันทำให้เกร็นค่อยๆป่วย(เนื้องอกในสมองฯลฯ)และค่อยๆตาย) ทั้งๆที่ตัวเองก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อเกร็น)
-
เฟียบอกกับยัยหมาว่า ใช่แล้วเธอรักเกร็น แต่ก็ไม่ใช่ความรักที่ดีเลิศเท่ากับที่เกร็นมอบให้เธอ หมอนั่นเอาแต่สอนฉันไม่เคยต้องการอะไรจากฉัน แต่ฉันกลับต้องการหมอนั้นมากโดยที่ฉันไม่รู้มาก่อน ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นพลังให้กับหมอนั่นไม่ใด้ แถมยังทำร้ายหมอนั่นหลายต่อหลายครั้งด้วยความดื้อรั้นของตัวเองหลายต่อหลายครั้งที่ฉันสามารถจบเรื่องราวทั้งหมดด้วยการโดดลงไปในหน้าผานั้น สุดท้ายฉันก็กลัวเกินกว่าจะทำใด้ กลัวที่ตัวเองจะไม่ใด้เจอหมอนั่นอีก กลัวจะต้องตายอย่างโดดเดี่ยวและหนาวเหน็บ และไม่อาจยอมรับมันใด้ สุดท้ายแล้วไม่ว่าหมอนั่นจะเจ็บปวดเพราะฉันแค่ใหน ฉันก็ไม่อาจจะไปจากหมอนั่นด้วยตัวของฉันเอง ขอร้องละยัยหมา ช่วยฆ่าฉันที หากฉันต้องตายเพราะคนที่รักและให้ความสำคัญกับเกร็นจริงๆหาใช่ความเห็นแก่ตัวแบบฉัน ฉันก็จะยอมรับมัน (แล้วยัยหมาก็ตบหน้าเฟีย)
สำคัญ ฉากเฟียดวล รอบ 2กับ ลูกของขุนนางคนนึงที่แบบ อยากใด้เฟียและทำดเรืื่องไม่ดีๆจนคนดูรู้สึกอยากให้มันตายไปซะ แล้วมาดวลกับเฟียในสนามประลอง ใช้วิธีสกปรกต่างๆนาๆบังคับให้เฟียแพ้(เช่นจับตัวคุณย่าที่สอนเฟียเย็บผ้าไป ฆ่าลูกชายเธอทิ้ง ฯลฯ) เค้าใช้ดาบใหญ่ฟาดลงพื้นแล้วหินกระเด็น เฟียก็ใช้มีดดีดหินนั้นกลับพร้อมด่าทอ หินเข้าตาของชายคนนั้นไปฝังในสมอง พ่อของชายคนนั้น โกรธและจะเอาเรื่องกับเฟียและเกร็น เกร็นไปรักษาให้แต่ก็ยื้อชีวิตลูกชายเค้าไม่ใด้ (ขุนนางคนนั้นมีลูกชาย 2 คน เค้าเป็นหัวหน้ากิลๆนึง) ไปดูหน้าเมืองเก็บเกี่ยว
-
-
-
อาจให้เกร็นยอมถูกดูถูก เช่นแบบ ให้เกร็นเลียขี้(เกร็นออกอุบายสุดท้ายเพื่อยืดเวลา ด่าพวกโจรว่าพวกแกเนี่ยเหม็นเหมือนขี้เลยวะ พวกโจรเลยยัวะ เอาขี้ให้เกร็นกิน) เพราะเกร็นชอบไปทำลายคุณค่าของคนอื่น เกร็นยอมเลีย พวกโจรก็ดีใจที่ใด้ย่ำยีเกร็น เกร็นบอกฉันรู้สึกใด้เลยล่ะ คุณค่าของการกินขี้นะ แล้วก็พ่นใส่หน้าโจร แล้วเฟียก็มาช่วย เพราะเกร็นซื้อเวลาใด้เยอะ
ฉากเกร็นทำสัญญาใว้ซะดิบดีและกำลังไปใด้สวย แต่ความโกรธของเฟียก็ทำให้สัญญาถูกฉีก ใด้มาเพียงวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน ทำให้เฟียรู้สึกผิดไปเรื่อย และทำให้เฟียค่อยๆคิดว่า ตัวเองไม่เหมาะกับที่นี้ ฉันไม่ใช่ทั้งมนุษย์และพวกโดนสาป ฉันไม่ใช่อะไรเลย แม้แต่ผู้หญิงก็ยังไม่ใช่ ขายตัวก็ยังไม่ใด้เลย
-
เฟียคืนดีกับเกร็น เฟียบอกว่า ฉันยอมนายแค่ครั้งเดียวนะ เฟียให้เหตุผลที่เธอเจ็บปวดว่า เพราะ เกร็น นายคือบ้านของฉัน
-
-
-
-
เกร็นบอกว่า ไม่เป็นไรเฟีย ต่อให้เธอจะเป็น ญ หรือ ช หรือ ปีศาจสัตว์ประหลาดก็ตาม มันก็ไม่ต่างกัน ตอนที่เธอคิดที่จะช่วยฉัน ตอบเธอแทนฉัน ตอนเธอทำเพื่อฉัน เธอใช้อะไรตัดสินว่าจะทำหรือไม่ทำละ เธอใช้เพศของเธอตัดสินงั้นหรอ เธอใช้จำนวณนิ้วหรือแขนหรือขาของเธอตัดสินงั้นหรอ เธอใช้ตัวตนเธอตัดสินเฟียไม่ใช่ ร่างกายของเธอ ร่างกายมันก็เป็นเพียงแค่ตัวกลางเท่านั้นแหละ ตัวกลางที่ใช้ส่งหัวใจของตนเองไปสู่หัวใจของผู้อื่น
เกร็นลง key ว่า "ไม่ว่าเฟียจะเป็นยังไง สุดท้ายเธอก็คือเฟีย ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปใหน" เฟียไม่เห็นด้วยเธอว่า ภายนอกก็สำคัญไม่แพ้ภายใน ถ้าฉันไม่มีแขน ไม่มีขา แม้แต่ขี้เองยังทำไม่ใด้ ต้องสร้างภาระให้กับคนอื่น เป็นตัวถ่วงคนอื่น ทั้งยังเป็นตัวบ่อนทำลายพวกนายไปตลอดทั้งชีวิตของฉัน 1 เดือน 1ปี 5 ปี 10 ปี นายคิดว่าฉันจะยังเป็นฉันใด้อยู่ใหม
เฟียขอร้องให้โกหกเธอที ว่าขาเธอมันจะต้องหายในเร็วๆนี้ เกร็นนอนกอดกับเฟีย เฟียบอกว่า นายทำให้ฉันยิ่งกลัว ความอบอุ่นที่นายมอบให้ฉัน ฉันกลัวมันจะหายไป เกร็นนายคือบ้านของฉัน เฟียต้องการหาหลักประกันให้ตัวเอง เฟียบอกว่า ช่วยสัญญากับฉันทีใด้ใหม เกร็นเลยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน เฟียเลยสัญญากลับว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ต่อให้ฉันต้องทำสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดใส่คนอื่นก็ตาม ฉันจะเป็นดาบของนายตลอดไป เกร็นนึกถึงเรื่องที่ลิฟาบอกว่า "อย่าไปสัญญาอะไรกับเธอนะค่ะ"
ตอนแรกเฟียเดินนำหน้าเกร็น แต่ตอนหลังๆเฟียจะบอกให้เกร็นเดินนำหน้าเธอ เพราะว่าลึกๆแล้วเธอไม่อยากหันหลังกลับไปแล้วไม่เจอเกร็น เพราะนายคือบ้านของฉัน
-
เธอชอบบอกว่าเธอมองไม่เห็นความรู้สึกของผู้อื่น แต่เมื่อเห็นผู้อื่นถูกรังแกโดยไม่มีทางสู้เธอก็จะพุ่งไปประเคนเข่าศอกใส่มันทันทีพร้อมทั้งบอกว่า "ฉันไม่ชอบขี้หน้าแกเลยหวะ"
เธอเป็นผู้หญิงอายุ16มีหน้าตาสวยคมทั้งมีผมสีดำสนิดที่ยาวงามและนัย์ตาที่ราวกับแสงของพระอาทิตย์ตกดิน หญิงใดเห็นเธอเป็นต้องหลงรักในความเท่ห์และความหล่อเหลาของเธอแม้เธอจะเป็นผู้หญิง เธอนั้นราวกับคนที่ไร้ความรู้สึกและไร้อารมหน้านิ่งตายด้าน ฟังเพียงแต่คำสั่งของหัวหน้าหมู่บ้านเท่านั้นไม่ต่างจากสิ่งของ ครั้งนึงหัวใจของเธอถูกทำลายด้วยความหลอกลวงและการหักหลังเธอจึงทิ้งความรู้สึกของตนเองไป
เธอถูกหัวหน้าหมู่บ้านเลี้ยงดูมาให้เป็นนักฆ่ามอนสเตอร์และผ่านความเจ็บปวดมาอย่างมากมาย แต่สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดก็คือ "การถูกหลอก" เธอมีประสพการ์ณมากกว่า2ปีที่ต้องอาศัยอยู่ที่ด่านหน้าเพื่อป้องกันมอนสเตอร์บุกเข้าไปในหมู่บ้าน ในระยะเวลา2ปีนั้นเธอฆ่าพวกมันไปกว่า สองแสนตัว เธอมีอาวุธคู่กายคือมีดคู่ของเธอ แต่ด้วยพละกำลังที่มหาศาลและรวดเร็วของเธอทำให้ไม่ว่ามีดที่ใช้ฟันสัตว์ประหลาดเล่มใดเมื่ออยู่ในมือเธอเป็นอันต้องหักและพังลงจากการฟันใส่สัตว์ประหลาดไม่กี่สิบตัว มอนสเตอร์ส่วนใหญ่พวกมันมีเกล็ดที่หนาและหนังที่แข็งแรงพอๆกับอาวุธที่ใช้ฟาดฟันมัน พวกมันจึงหักพังไปด้วยกัน 20 เล่ม คือจำนวณของอาวุธที่ต้องจัดหาให้เธอต่อหนึ่งวัน จนเธอได้รับฉายาว่า "ปีศาจกินมีด"
เฟียเธอเป็นผู้หญิงอายุ 16 ปีที่มีใบหน้าสวยงาม ผมยาวสีดำและดวงตาเหมือนพระอาทิตย์ตกดิน ผู้หญิงคนไหนเห็นก็ต้องหลงรักในความหล่อเท่ของเธอแม้จะเป็นผู้หญิงก็ตาม เธอเหมือนคนเย็นชาและไร้ความรู้สึก แค่ฟังคำสั่งหัวหน้าหมู่บ้านเพียงอย่างเดียว เมื่อหัวใจของเธอแตกสลายจากการหลอกลวงและการทรยศ เธอก็ทิ้งความรู้สึกของเธอไว้เบื้องหลัง เธอชอบพูดว่าเธอไม่อาจมองเห็นความรู้สึกของคนอื่น แต่เมื่อเธอเห็นคนอื่นถูกรังแกโดยไม่มีทางสู้ เธอก็กระโจนเข้าไปตีเข่าตีศอกใส่พวกเลวนั้นทันที เธอพูดว่า "ฉันไม่ชอบหน้าอัปลักษณ์ของพวกเลวนี่" อุปสรรคเดียวของเธอคือความโกรธ ที่บางครั้งทำให้เรื่องราวแย่ลง แม้ว่าเธอจะทิ้งความรู้สึกไปแล้วแต่ความรู้สึกโกรธ โมโห หัวร้อน นั้นยังคงอยู่มันเหมือนกับสัญลักญณ์ของตัวเธอ ที่มักพาเธอไปช่วยคนอื่นโดยไม่เต็มใจ จนเธอชอบบ่นว่าหงุดหงิดจริงๆ เธอได้รับการเลี้ยงดูจากหัวหน้าหมู่บ้านให้เป็นนักฆ่าสัตว์ประหลาดและผ่านความเจ็บปวดมามากทั้งถูกทรมาณให้อยู่ในถ้ำของสัตว์มีพิษด้วยความหนาวเหน็บทั้งยังถูกบังคับให้ต้องฆ่าเพื่อนตัวเอง แต่สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือ "การถูกหลอก" เธอมีประสบการณ์มากกว่า 2 ปีในการใช้ชีวิตในด่านเพื่อป้องกันสัตว์ประหลาดจากการบุกรุกหมู่บ้าน ในช่วงสองปีนั้น เธอฆ่าพวกเขามากกว่าสองแสนคน เธอมีอาวุธมีดคู่หนึ่งของเธอ และสายตาของเธอยังไวกว่าคนปกติถึง 17 เท่า ทำให้การรับรู้เวลาของเธอนั้นรวดเร็วกว่าคนอื่นมากมันทำให้เธอตอบสนองสิ่งต่างๆได้รวดเร็วกว่าคนอื่น 17 เท่า และด้วยพละกำลังอันมหาศาลและรวดเร็วของเธอ ไม่ว่ามีดเล่มใดที่ใช้กับสัตว์ประหลาดเมื่ออยู่ในมือเธอ จะต้องหักงอและแตกหักออกจากการฟันใส่สัตว์ประหลาดสักสองสามตัว สัตว์ประหลาดส่วนใหญ่มีเกล็ดหนาและผิวหนังแข็งแรงพอๆ กับอาวุธที่ใช้ฟันพวกมัน อาวุธที่เธอใช้ถูกทำลายในเวลาเดียวกัน และพวกเขาไม่มีเทคโนโลยีเพียงพอที่จะสร้างอาวุธที่สามารถโจมตีสัตว์ประหลาดโดยไม่อาวุธไม่พัง ยี่สิบชุดคือจำนวนอาวุธที่ต้องจัดหาให้เธอต่อวัน จนได้ฉายาว่าปีศาจกินมีด เฟียนั้นไม่ใช่มนุษย์ เธอคืออาวุธ เฟียนั้นเสียความทรงจำทั้งหมดไป เธอตื่นขึ้นมาโดยที่พบกับ ลิฟา หญิงสาวที่บอกว่าตนเองนั้นเป็นแม่ของเธอ แต่จริงๆแล้วลิฟานั้นไม่ใช่แม่ของเฟีย ลิฟารู้สึกผิดที่เคยแย่งเฟียมาจากแม้แท้ๆและขโมยความอบอุ่นของเธอไป เธอจึงต้องการคืนความอบอุ่นให้กับเฟียอีกครั้งด้วยการให้เธอใช้ชีวิตได้อย่างเด็กสาวธรรมดาและปิดบังเรื่องราวต่างๆที่จะทำให้เธอหวนกลับไปใช้ชีวิตแบบในอดีตอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่อาจจะปิดบังและโกหกเฟียต่อไปใด้ตลอด ความลับไม่อาจถูกปกปิกใด้ตลอดไป อีกทั้งสถานที่ๆพวกเธอใช้ชีวิตอยู่หาใช่ที่ปกติ หมู่บ้านนั้นเต็มไปด้วยมอนสเตอร์และผู้คนที่ติดคำสาป งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ลิฟา ไม่อาจจะโกหกเฟียเพื่อให้เธอใช้ชีวิตราวกับเด็กสาวธรรมดาใด้อีก เมื่อความจริงเปิดเผย เฟียรู้สึกว่างเปล่าและไร้ที่ไปเธอเอาแต่วิ่งเข้าไปในป่าโดยไม่หยุด ด้วยความรู้สึกที่โกรธและเกลียดทุกๆคน เธอวิ่งเข้ามาในป่าลึกจนหลงทางและพบกับมอนสเตอร์และถูกโจมตี เฟียกรีดร้องและพยายามกระเสือกระสนวิ่งหนีและเข้าตาจน และในตอนนั้นเองที่หัวหน้าหมู่บ้านปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า "แท้จริงแล้วเธอกลัวสิ่งใดกัน "คงไม่ใช่เจ้าสัตว์ประหลาดนั้นหรอกใช่ใหมละ" ราวกับมีแสงสว่างเกิดขึ้นในหัวใจของเธอ เธอรู้สึกถึงสิ่งที่คุ้นเคย มันทำให้เธอรู้สึกสงบลง "แกไม่ได้น่ากลัวเลยซักนิด" ก่อนที่จะหยิบมีดที่หัวหน้าหมู่บ้านโยนมาแทงสัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่ยั้งราวกับสัตว์ป่า ก่อนที่ทั้งป่าจะเงียบลง หัวหน้าหมู่บ้านก็พูดขึ้น "ข้ารู้ว่าหัวใจของเจ้าปราถนาสิ่งใด" "มากับฉันสิ" และหลังจากนั้นหัวหน้าหมู่บ้านก็ฝึกให้เฟียเป็นนักฆ่าสัตว์ประหลาด เธอพบว่ามีคนอื่นๆอีกมายมากที่เป็นลูกศิษย์ของหัวหน้าหมู่บ้าน และหน้าที่เดียวของพวกเขาคือการด่านหน้าอยู่ที่นี่เพื่อไม่ให้มอนสเตอร์บุกเข้าไปในหมู่บ้านใด้
หลังจากที่เฟียระเบิดความรู้สึกของตนเองออกมากลไกลการป้องกันตัวของเฟียก็ทำงาน ทำให้เธอไร้ความรู้สึกและหัวใจหยุดเต้นลง เธอทำงานได้วันละ6-8 ชม และต้องนั่งพักที่กองไฟเหมือนสัตว์เลือดอุ่นไม่เช่นนั้นเธอจะค่อยๆหลับไหลลงอย่างหนาวเหน็บ
ในเหมืองตอนที่เกร็นเข้าปกป้องเฟีย กางมือรับลูกธนูจนเลือดเปือนหน้าเฟียและเข้าปากเฟีย ทำให้หัวใจเฟียเต้น หากหัวใจเฟียเต้น ความรู้สึกมากมายที่เธอป้องกันมันเอาใว้จะถาโถมเข้ามา เธอทำท่าทางเจ็บปวดทรมาณอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
-
core หลักเฟียคือ หัวใจหยุดเต้นหยุดรับรู้ควาเจ็บปวด ส่วนความทรงจำยังคงอยู่ ความโกรธความหงุดหงิดขี้รำคาญเอาแต่ใจโมโหหัวร้อนยังอยู่ และก็ช่วยคนอื่นไปโดยไม่ได้หวังอะไรแค่แก้ความหงุดหงิดในใจ ความหงุดหงิดของเธอแทนความรู้สึกทุกอย่างของเธอ เธอคิดว่าตอนที่เธอเจ็บปวดหัวใจมันไม่เป็นเรื่องดีต่อเธอและเธอไม่ชอบมัน
-
-
-
เฟียถามเกร็นว่าทำไมถึงช่วยฉัน และขอบคุณเกร็นยกใหญ่ (เฟียบอกว่าฉันติดค้างนาย ฉันจะชดใช้ให้นาย ฉันไม่ชอบติดหนี้ใคร บอกมาสิต้องการอะไร) เกร็นบอกว่า ไม่จำเป็นเธอไม่ติดค้างอะไรฉันอีกแล้ว เธอถามเพื่อต้องการยืนยัน เกร็นยืนยันว่าเธอไม่ต้องชดใช้อะไรอีกแล้ว จู่ๆเธอก็เปลี่ยนท่าที แล้วบอกว่าหมดเวลาของนายแล้วล่ะ ทีนี้ถึงเวลาที่นายต้องชดใช้ให้ฉันบ้าง แล้วเธอก็เอามีดปักมือเกร็นกับผนังถ้ำ แล้วบอกว่าฉันเกลียดการถูกหลอกที่สุด มันเจ็บปวดและทำให้นึกถึงอดีต (เธอคิดว่าที่เธอเจ็บปวดอย่างมากตอนนั้นเพราะถูกหลอกแต่จริงๆแล้วไม่ใช่) นายต้องชดใช้ความเจ็บปวดของฉันด้วยความตายของนายซะ ฉันจะฆ่านายเพราะนายทำให้ฉันต้องรู้สึกเจ็บปวด ตั้งแต่นายมาฉันก็เจ็บปวดมาตลอด เกร็นบอก ต่อให้ฉันตายเธอก็ไม่หายเจ็บปวดหรอก เฟียบอกความรู้สึกก็ต้องชดใช้ด้วยความรู้สึก เกร็นบอกสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดน่ะไม่ใช่เพราะถูกคนอื่นหักหลัง แต่เป็นเพราะเธอหักหลังความรู้สึกตัวเองต่างหากละ สัมผัสกับมันดูสิความรู้สึกลึกๆที่แท้จริงของเธอ แล้วเฟียก็กรีดร้องออกมาพร้อมกับกุมหัวใจตัวเองเอาใว้ เกร็นบอกว่า ฉันจะไม่ขอให้เธอเชื่อฉันหรอก แต่จงเชื่อหัวใจของตัวเองบ้าง เฟียก็กรีดร้องทรมาณจนสลบไป
-
จนลิฟาที่กระโดดเหวตามมาก็มาเจอเข้า "ฉันมาขัดจังหวะหรือเปล่าเนี่ย" ฉันควรจะโดดตามลงมารึเปล่าน่ะ เอา่ะค่ะ สารภาพมาซะว่าไปอยู่กันในท่านั้นได้ยังไง เกร็นบอกว่า ฉันกำลังกกไข่อยู่น่ะ เฟียน่ะเหมือน ลูกไก่ที่กลับเข้าไปในไข่อีกครั้ง เอ้าฟังเสียงดูสิใกล้จะฟักแล้วน่ะ ตุบๆๆๆ เสียงหัวใจ ลิฟาบอกฉันดีใจเหลือเกินค่ะบางทีเธอคงจะรู้สึกอุ่นขึ้นมาบ้างแล้ว หน้าเธอมันฟ้องนะ เข้ามาใกล้ๆสิ แล้วเกร็นก็ส่งเฟียให้ลิฟากอด ลิฟาบอกฉันคงกอดเธอไม่อุ่นหรอกน่ะค่ะ เกร็นบอกว่า ไม่ใช่เพื่อให้ความอบอุ่นกับเธอหรอก สิ่งที่เธอทำได้มันมากกว่านั้นมากน่ะ ทำไมถึงไม่กอดเธอดูซักหน่อยละ เพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่ต้องติดค้างอะไรอีก ก็อาจจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วไม่ใช่หรอ
เกร็น ชายหนุ่มผู้เป็นอัจริยะทางด้านปรัชญาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ผู้มาจากต่างโลก เขาเป็นคนที่มีมุมมองในการทำอะไรที่แตกต่าง สิ่งมีค่าสำหรับเขาคือการแตกต่างจากผู้อื่น หากผู้อื่นกลัวเกร็นจะกล้า หากผู้อื่นกล้าเกร็นจะกลัว หากกำลังอยู่ในสถานการที่คับขันเขาจะมีสมาธิที่เฉียบคม เขาปรากฏตัวที่หมู่บ้านนี้โดยบังเอิญและถูกช่วยเอาใว้โดยคนงานในหมู่บ้าน เกร็นเหมือนเป็นเงามืดในหมู่บ้านที่คอยช่วยเหลือผู้อื่นด้วยการบงการผู้อื่นเพื่อให้ผู้อื่นตาสว่างและเห็นอกเห็นใจกัน กลลวง การคาดเดาจิตใจของผู้อื่น นั่นคือพลังของเกร็น เกร็นนั้นเข้าใจปรัญชาการใช้ชีวิตอย่างลึกซึ้งเขาเข้าใจวิธีการทำงานของความรู้สึกคนอื่นและมักมองเห็นตัวตนจริงๆของคนอื่นว่าต้องเติมเต็มหัวใจของพวกเขาด้วยสิ่งใด เกร็นไม่ได้รังเกลียดความชั่วหรือเข้าข้างความดี ทุกสิ่งนั้นล้วนมีคุณค่าในแบบของมัน ธรรมชาตินั้นมีกลไกลที่งดงาม แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถมองเห็นความงดงามเหล่านั้น คนเลวมักมักมากและไม่รู้จักพอ เกร็นจะหาทางทำลายพวกเขาหรือคนดีที่กำลังถูกรังแกทางจิตใจโดยไม่มีใครมองเห็น เกร็นจะมองเห็นพวกเขา เกร็นจะหาทางช่วยพวกเขาเกร็นนั้นมองโลกต่างจากคนปกติเป็นอย่างมาก คนปกติจะมองเห็นโลกในแบบของนามธรรมจับต้องได้แต่เกร็นนั้นมองโลกในแบบรูปธรรม เกร็นมองหาคุณค่าของทุกๆสิ่งและสิ่งใดที่ดูมีค่ามากที่สุดสำหรับเขาเกร็นจะค่อยๆแกะสลักมันทีละน้อย"คุณค่าคือสิ่งที่ไม่อาจทรยศเรา เราหันหลังไปยิ้มให้มันได้"เกร็นให้คุณค่าของความรู้สึกผู้อื่นและเขาจะพยายามช่วยให้ความรู้สึกของผู้อื่นที่ไม่มีใครมองหรือเข้าใจเห็นได้ปะทุออกมาอย่างมีคุณค่าเอง นั้นคือความสุขของเกร็น การได้ช่วยให้ผู้อื่นนั้นเดินอย่างถูกทาง"หากต้องการให้คนอื่นมาเข้าใจเรา เราก็ต้องเข้าใจคนอื่นเสียก่อน"
ทุกครั้งที่เกร็นมองเฟียเกร็นจะนึกถึงตัวเองในวัยเด็กที่ตนเองนั้นมองคนอื่นเหมือนเป็นขยะ หลงทาง เดียวดายไปโดยที่ไม่รู้ตัว และด้วยความฉลาดของเกร็นก็ยิ่งทำให้เขาต้องอยู่โดดเดี่ยวไปเรื่อยๆอย่างที่ไม่มีใครเข้าใจและทำร้ายผู้อื่นไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าตนเองนั้นเจ็บปวดเพียงใด เกร็นถูกพ่อของตนเองใช้เป็นเครื่องมือให้สานต่อทฤษฏีของพ่อตนเอง เกร็นนั้นเป็นร่างโคลนของนักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งคิดค้นทฤษฏี quantum enlargement นามว่าชิน และโปรเจคร่างโคลนดั่งกล่าวมีใว้ให้เกร็นสานต่อและก้าวข้ามชิน เพื่อบีบอัดโลกทั้งใบใว้บนอนุภาคตัวเดียว
อาจจะให้เฟียนั้นร่างกายถูกสร้างขึ้นมาจากร่างเก่าที่ลีฟฆ่าเธอไปแล้ว รวมเข้ากับบางสิ่งบางอย่างของลิฟาเพื่อให้ร่างจริงของเฟียไม่ตื่นขึ้นมาอีก โดยใช้ลูกตาข้างนึงของลิฟาและเจตจำนงและตัวตนของเธอ(ความโหยหาแม่ติดมาด้วย)
-
-
-
-
-
-
-
-
คำพูดเกร็น เฟียนั่นเธอใช่ใหม ไม่ว่าจะคนใหนเธอก็คือเฟีย เกร็นต้องการช่วยทั้งสองคน (ฉันอยากเห็นน่ะ เวลาที่พวกเธอเถียงกับตัวเองน่ะ เฟียตัวปลอมก็บอก นายเนี่ยติดตลก)
คำพูดเฟียตัวปลอม เธอเลือกที่จะเสียสละแล้วบอกกับตัวจริงว่า นั่นสิน่ะ ไม่ว่าจะเฟียคนใหนก็เป็นตัวจริงเหมือนกัน
-
อาจให้อีกคนไม่ใช่คนเดียวกับเฟีย เแต่เป็นอีกความรู้สึกหนึ่งในตัวของเฟียก็ได้ ไม่ใช่คนเดียวกันแค่อีกด้านหนึ่งของเฟีย
อีกฉากนึงก็แบบ จู่ๆก็มีเฟียอีกคนที่หน้าตาดูไม่ออกว่าเป็นเฟีย เป็นตัวร้ายเข้ามาลักพาตัวเกร็นแล้วจะเปิดมิติพาเกร็นกลับไป
-
เกร็นคุยกับเฟียตัวปลอม แล้วบอกว่า ไม่ว่าจะคนใหนก็คือเฟีย ฉันไม่อยากทิ้งยัยนั่นเอาใว้ และชวนเฟียตัวปลอมว่า เธอเองก็อยู่ที่โลกนี้สิ โดยไม่รู้ว่าเฟียกำลังค่อยๆย่อยสลาย
-
เฟียตัวปลอมก็เสียสละ ด้วยเหตุผลที่เกร็นมองเธอเป็นเฟียไม่ต่างจากเฟียตัวจริง แถมยังคุยและรับฟังเรื่องราวที่เฟียตัวปลอมเจอมา มันทำให้เธอเข้าใจว่า ไม่ว่าจะเฟียคนใหนที่ได้อยู่เคียงข้างเกร็น ทุกคนก็คือเฟียไม่จำเป็นต้องแย่งกัน
ถึงฉันจะไม่ใช่เกร็นตัวจริงที่เธอต้องการก็เถอะ(เฟียตัวปลอมเล่าเรื่องราวในอดีตของเธอก่อนที่เธอจะเสียเกร็นในโลกนั้นไป) ฉันจะลองเป็นเกร็นตัวจริงให้เธอละกัน ถึงจะไม่ความทรงจำก็เถอะ แต่ว่า ฉันทิ้งยัยนั้นไม่ได้(เฟียตัวจริง)
-
ยัยหมาสอนให้เธอควบคุมอุณภูมิของตัวเอง และใช้มันในการฆ่าเชื้อโรคหรือแบคทีเรียนที่ติดมากับตัวเธอตอนที่เธอลงไปโลกเบืองล่าง
-
Fia ตื่นขึ้นมาโดยไม่มีความทรงจำในอดีตของเธอและถูก Lifa นำตัวเข้ามาซึ่งแสดงตัวว่าเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของ Fia และอาศัยอยู่ในบ้านเล้กๆภายในป่าลึก
ลิฟาสอนการต่อสู้ให้เฟียเพื่อที่เธอจะได้ดูแลตัวเองได้ เธอสอนการใช้มีด เย็บผ้า และถลกและแร่หนังสัตว์และวิธีการทำอาหาร
ลิฟาสัญญากับเฟีย หรือแอบออกไปในป่าลึกแล้วหลงป่าแล้วแม่มาช่วย ทั้งหนาวทั้งมืด อาจให้เธอป่วย แล้วลิฟาสัญญาว่า แม่จะอยู่ใกล้ๆและมองดูเธออยู่เสมอ
ก่อนหน้าที่เฟียจะตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่มีความทรงจำใดๆ หัวหน้าหมู่บ้านและลิฟาถกเถียงกันว่าเมื่อเฟียตื่นขึ้นมาแล้วใครจะเป็นคนดูแลเธอและรับผิดชอบเธอและทำให้เธอเติบโตไปในทางที่ถูกที่ควร ลิฟาเสนอตัวเองและบอกว่า สิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านทำมันผิดที่จะฝึกให้เธอเป็นอาวุธ ลิฟาต้องการให้เฟียไปใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติในโลกกว้าง ส่วนหัวหน้าหมู่บ้านรู้ดีว่าเฟียไม่อาจใช้ชีวิตได้แบบคนปกติเพราะพลังหลับไหลที่อยู่ในตัวเธอ ทั้งคู่พนันกันว่าหากแนวทางของตนเองนั้นผิดพลาด ก็จะยอมรับแนวทางของอีกฝ่ายแทน เกี่ยวกับเรื่องเฟียหัวหน้าหมู่บ้านยอมให้ลิฟาทำตามใจตัวเองไปก่อน เขาเฝ้ามองดูลิฟาอยู่ห่างๆราวกับการเฝ้ารอการหกล้มของเด็กที่ไม่เชื่อฟังพ่อแม่เพราะยังอ่อนต่อโลก
-
-
-
-
-
-
-
ลิฟาบอกว่า เฟียน่ะไม่มีแม่หรอก เพราะแม่ที่แท้จริงของเฟียนะ ตายด้วยฝีมือของลิฟา ลิฟาไม่ใช่แม้แท้ๆของเธอ
-
-
-
-
เดิมทีหัวหน้าหมู่บ้านนั้นต้องสู้กับมอนมากมาย และมีทีมของตนเองเป็นพวกเด็กกำพร้า แต่ว่าแกนนำหมู่บ้าน กินดีอยู่ดีกันหมดโดยที่พวกหัวหน้าหมู่บ้านต้องลำบากและทนทุกทรมาณ
-
-
-
-
-
หัวหน้าหมู่บ้านบอกเฟียว่า ทุกๆคนแม้แต่ฉันเอง ก็จะหักหลังเธอ ทำให้เธอรู้สึกว่าสิ่งที่เธอสามารถพึ่งพาได้มันมีแค่ตัวเองเท่านั้น หรือฉันก็แค่ต้องเชื่อว่า ในช่วงเวลาหนึ่ง คนๆนึงจะยังไม่หักหลังเรา
เกร็นมาบอกเฟียว่า เฟียน่ะตัวเธอไม่ใช่อาวุธหรือสิ่งของหรอกน่ะ ลองฟังเสียงของเธอดูดีๆสิ เสียงของตัวตนของเธอ เสียงที่แท้จริงของเธอที่ซ่อนอยู่ใต้ความโกรธของเธอ
อาจให้เฟียเคยพบ เด็กสาวถูกทำร้าย เธอคิดว่าเป็นโจรเลยเอามีดแทงไปที่ใต้คาง ลงไปชักดิ้นชักงอตาย เด็กก็ร้องไห้กว่าเดิมเพราะ นั้นคือพี่ชายของเขา ถึงเธอจะถูกทุบตี ฯลฯ บลาๆโดยที่แต่นั้นก็คือพี่ชายของเธอ ที่เฟียฆ่าไปโดยไม่รู้
ฉากที่เฟียต้องสู้กับตัวร้ายที่เล่นวิธีสกปรก ตอนที่ประลอง บอกว่าเกลียดหน้าเลยให้เอาสีทาหน้า แล้วมันถึงจะยอมสู้ด้วย เฟียก็สุ้กับมัน มันแพ้มันเลยบอกว่า ยายเย็บผ้าที่เฟียเคยไปทำงานด้วยและเฟียผูกพัน มันจับไปใว้ รึไม่ก็มันเป็นคนฆ่า เฟียโมโห เลยพลั้งมือฆ่าคนๆนั้น
-
-
เกร็นสอนเฟียว่า (เกร็นจะพยายามสอนเกี่ยวกับ ความเข้าใจ) เกร็นบอกว่า เธอต้องเข้าใจก่อนว่า ดาบน่ะ อาจจะตัดทุกสิ่งใด แต่ต่อสิ่งใดไม่ใด้ ถ้าจะตัดจงตัดทุกสิ่งด้วยความรู้สึกที่ไม่คิดจ่ะต่อมัน
ฉากเฟียช่วยเด็กสาวที่ถูกพี่ชาวตัวเองรังแก เฟียไม่รู้ว่านั้นคือพี่ชาว เลยแทงคอไปทีนึง แล้วก็ตาย ส่วนเด็กสาวก็ร้องห่มร้องไห้เหมือนเฟียเป็นตัวเสือก ที่ไปฆ่าพี่ชายและเด็กสาวก็เกลียดชังเฟีย
-
เฟียนั้นไร้ความรู้สึกเจ็บปวด เธอมีเพียงไม่กี่ความรู้สึกเท่านั้น เจ็บที่หัวใจ(โดนฟันก็ไม่เจ็บแต่เจ็บหัวใจแทน แล้วค่อยหาว่าแผลตัวเองยุใหน) ความโกรธความหงุดหงิด ความหนาว ความร้อนที่ผิวหนัง
-
