โทเค็นริง (token ring) ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกโดยบริษัทไอบีเอ็ม (IBM) และต่อมาหน่วยงาน IEEE ได้นามาเป็นแม่แบบในการพัฒนามาตรฐาน IEEE 802.5 โดยมาตรฐานของบริษัท IBM และ IEEE 802.5 จะเหมือนกันเกือบทั้งหมด แต่มีข้อกาหนดบางอย่างที่แตกต่างกัน เช่น โทเค็นริงของ IBM ใช้โทโพโลยีการเชื่อมต่อทางกายภาพแบบดาว โดยมีอุปกรณ์ศูนย์กลางที่เรียกว่า "MSAU (Multi – Station Access Unit)" ส่วนมาตรฐาน IEEE 802.5 ไม่ได้กาหนดชนิดของโทโพโลยีการเชื่อมต่อทางกายภาพ แต่เมื่อมีการใช้งานจริงใช้โทโพโลยีการเชื่อมต่อทางกายภาพแบบดาว ข้อแตกต่างอื่น ๆ คือ ประเภทของตัวกลางที่ใช้ มาตรฐานของ IBM จะกาหนดให้ใช้ตัวกลางชนิด UTP ส่วน IEEE 802.5 ไม่ได้กาหนดประเภทของสายสัญญาณที่ใช้ ส่วนข้อแตกต่างที่เห็นชัดเจนอีกข้อหนึ่ง คือ จานวนสถานีที่เชื่อมต่อเข้ากับเครือข่าย มาตรฐานของ IBM กาหนดให้มีสถานีเชื่อมต่อได้ไม่เกิน 260 สถานี ถ้าใช้ตัวกลางเป็นสายคู่ตีเกลียวชนิด STP และถ้าใช้ตัวกลางเป็นสายคู่ตีเกลียวชนิด UTP จะสามารถเชื่อมต่อสถานีได้ไม่เกิน 72 สถานี ส่วนมาตรฐาน IEEE 802.5 กาหนดให้มีสถานีเชื่อมต่อได้ไม่เกิน 250 สถานี