Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ทักษะทางภาษาเพื่อการสื่อสาร, นางสาวลัดดาวัลย์ โกวัง รหัสนิสิต 60204248…

- - - - เพื่อเพิ่มความรู้และประสบการณ์
      - เพื่อสังคม (รักษามารยาท,ความบันเทิง)
    - - ต่อตนเอง
        
        รับรู้เรื่องราวที่ฟังได้ตลอด
        
        ช่วยพัฒนาด้านภาษา
        
        เป็นสารยาทในการเข้าสังคม
      - ต่อสังคม
        
        สามารถนำความรู้ ความคิดต่างๆ ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม
    - - เข้าใจสิ่งที่ได้ยิน
      - ตีความสิ่งที่ได้ยิน
        
        ตามความคิด,ความรู้,ประสบการณ์
      - มีสมาธิต่อสิ่งที่ได้ยิน
        
        รับรู้เรื่องราว,สาระ
      - การตอบสนอง
      - การได้ยินเสียงที่มากระทบโสตประสาท
        
        รับรู้และเข้าใจ
    - - การฟังระหว่างบุคคล
        
        ตั้งใจฟัง สายตามองผู้พูด ไม่พูดแทรก แสดงกิริยาให้ทราบว่าสนใจ
      - การฟังกลุ่ม
        
        เดินทางไปถึงสถานที่ฟังก่อน 15 นาที มีความสำรวม แต่งกายสุภาพ แสดงกิริยาให้เหมาะสม
    - - เป็นกระบวนการสื่อสารที่มนุษย์ใช้มากที่สุด
      - การฟังทำให้เกิดความรอบรู้และความบันเทิง
    - - ฝึกปฏิบัติให้ได้ตามขั้นตอนการฟัง
      - พยายามจดบันทึกขณะฟัง
      - รู้จักสังเกตอวัจนภาษาของผู้พูด
      - จับใจความสำคัญ
      - ไม่ใจแคบ
      - ฟังอย่างสุภาพและตั้งใจ
      - เตรียมความที่จะฟัง
      - ฟังให้ครบ
      - รักษามารยาทในการฟัง
    - - เป็นการฟังที่ไม่ใช้ประสบการณ์ อคติ ความคาดหวังของตนไปตัดสิน มีการวิเคราะห์ แยกแยะ สังเกตอาการของผู้พูดประกอบ
  - - - เพื่อหาคำตอบ
      - เพื่อปฏิบัติตาม
      - เพื่อความรู้
      - เพื่อความเพลิดเพลิน
    - - ต่อตนเอง
        
        สร้างความรู้หรือประสบการณ์ใหม่ สามารถนำไปปรับใช้ได้
      - ต่อสังคม
        
        สร้างความรู้ ความคิดพัฒนาสังคมให้ดียิ่งขึ้น มีการแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดกันภายในสังคม
    - - การมองเห็นตัวอักษร สัญลักษณ์ หรือข้อความชัดเจนแล้วสามารถเข้าใจได้
      - เข้าใจความหมายของสาร
      - มีปฏิกิริยาต่อสาร (การตองสนอง)
      - การบูรณาการความคิด (ปรับความคิดให้จากเดิม)
    - - ความหมาย
        
        เป็นการอ่านอย่างละเอียด สามารถแยกแยะสิ่งที่อ่านได้ สามารถแยกข้อเท็จจริงและสรุปความคิดรวบยอดได้
      - ประโยชน์
        
        ช่วยให้ผู้อ่านเห็นภาพรวมทั้งหมดของงานเขียนแต่ละชิ้น มองเห็นความสัมพันธ์ของข้อความแต่ละส่วนว่ามีความสัมพันธ์และประกอบกันเข้ามาเป็นงานเขียนแต่ละชิ้นได้อย่างไร
        
        ช่วยให้ผู้อ่านเกิดทักษะในการอ่านสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆเพื่อจะได้เป็นความรู้ ความคิด และพัฒนาปัญญา
        
        ช่วยให้ผู้อ่านเพิ่มประสิทธิภาพการอ่านให้แก่ตนเอง และทำให้เกิดความรัก ความชื่นชม และเล็งเห็นคุณค่าของงานเขียนนั้นๆ
        
        ช่วยให้ผู้อ่านนำเอาวิธีการและผลจากการอ่านมาปรับใช้ในการดำเนินชีวิต หรือใช้แก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตได้
    - - ช่วยพัฒนาความคิดและยกระดับสติปัญญา ช่วยพัฒนาความก้าวหน้าในอาชีพ แก้ปัญหาในใจและช่วยพัฒนาบุคคลิกภาพ
- - - - มีความกระจ่าง (ผู้อ่านกับผู้เขียนเข้าใจตรงกัน)
      - มีรูปแบบงาานเขียนเหมาะสมกับจุดหมายและเนื้องาน
      - มีสัมพันธภาพ (วางโครงเรื่องให้สัมพันธ์กัน)
      - มีเนื้อหาดีและรายละเอียดเด่นชัด (หาข้อมูลเพิ่มเติมให้น่าเชื่อถือ)
      - มีเอกภาพ (มีขอบเขต,เป้าหมาย)
      - มีจีนตนาการที่สอดคล้องกับเนื้อหา
      - ใชภาษาให้ถูกต้องและเหมาะสม (รู้จักการใ้สำนวน คำคมให้สอดคล้อง)
      - เรื่องราวชวนติดตาม (สร้างความประทับใจให้กับผู้อ่าน)
      - มีจุดมุ่งหมายงานเขียนที่ดี
    - - หลักการเขียนย่อหน้า
        
        ต้องยาวพอที่จะอธิบายความคิดได้แจ่มแจ้ง ต้องไม่สั้นจนกลายเป็นการนำหัวข้อมาเรียงๆ กันโดยไม่อธิบายให้เห็นว่าหัวข้อนั้นสัมพันธ์กันอย่างไร และต้องไม่ยากจนกระทั่งมีความคิดหลายความคิดปะปนกันไปหมด
        
        ย่อหน้าไม่ควรยาวมากเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจจุดประสงค์มากขึ้น
        
        ความสั้นหรือยาวแต่ละย่อหน้าไม่ควรแตกต่างกันมากนัก
      - องค์ประกอบย่อหน้า
        
        ใจความสำคัญ (ความคิดของผู้เขียนที่อยากให้ผู้อ่านเข้าใจ)
        
        ประโยคขยายความ (ช่วยให้ผู้อ่านเข้าผู้เขียนมากขึ้น)
      - กลวิธีขยายใจความสำคัญ
        
        ให้คำจำกัดความ(เพื่ออธิบายขอบเขตของเรื่อง)
        
        ให้เหตุผล (ขยายความเรื่องที่เขียน)
        
        ให้รายละเอียด เพื่อให้ทราบเรื่องราวได้สมบูรณ์
        
        ยกตัวอย่าง (ทำให้ผู้อ่านเข้าใจหรือเห็นด้วยกับผู้เขียน
        
        การเปรียบเทียบกับสิ่งตรงข้าม (เพื่อให้ชัดเจนขึ้น)
      - ลักษณะย่อหน้าที่ดี
        
        มีเอกภาพ (แต่ละย่อหน้าจ้องเขียนให้ใจความสำคัญเพียงประการเดียว)
        
        มีสัมพันธภาพ (เรียบเรียงข้อความย่อหน้าให่ต่อเนื่องกัน)
        
        มีสารัตถภาพ (เน้นย้ำใจความสำคัญ)
        
        สมบูรณ์ (แต่ละย่อหน้าต้องเขียนจุดมุ่งหมาย เนื้อหา สาระสำคัญ รายละเอียด ส่วนขายที่ชัดเจน)
    - - เป็นการถ่ายทอดความรู้ แระสบการณ์และวัฒนธรรมจากรุ่นสู่รุ่น
    - - ความหมาย
        
        การสื่อความหมาย โดยเรียบเรียงความรู้ ความรู้สึก ประสบการณ์ของผู้เขียนออกมาอย่างอิสระ
      - ประโยชน์
        
        ฝึกทักษะและการพัฒนาการใช้ภาษาในการถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดที่มีต่อสิ่งแวดล้อม
        
        ช่วยให้รู้จักวงศัพท์มากขึ้น
        
        รู้จักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และยังเป็นการพัฒนาบุคลิกภาพของผู้เขียน
        
        ช่วยให้มีความรู้ ความซาบซึ้งในวรรณคดีที่มีคุณค่าต่าง ๆ
        
        เป็นงานที่สร้างความสุขสนุกสนาน ท้าทายสำหรับครู
      - หลักเกณฑ์
        
        มีความแปลกใหม่ มีลักษณะเฉพาะตัว
        
        เน้นความคิดแบบเอกนัย (ความรู้ ความคิดสิ่งใหม่ๆ)
        
        ผู้สอนจะต้องใช้กลวิธีที่จะกระตุ้นให้นักเรียนเกิดความคิด พัฒนาความคิดของตนเอง และมีอิสระที่จะแสดงความคิดของตนได้อย่างเต็มที่
        
        ก่อนที่จะลงมือเขียนแต่ละครั้ง ครูควรจะให้เด็กได้ตั้งจุดมุ่งหมายและสำรวจความคิดของตนเองเสียก่อน
        
        ควรจะกระตุ้นให้นักเรียนเรียนรู้ด้วยตนเอง รู้จักเชื่อมโยงประสบการณ์เดิมให้สัมพันธ์กับความคิดใหม่
        
        กระบวนการในการทำงานสำคัญเท่ากับผลงาน กระบวนการนี้เริ่มตั้งแต่ช่วงเวลาเตรียมตัวผู้เขียนได้รับปัญหา
        
        การสอนแบบสร้างสรรค์จะประสบผลสำเร็จมากกว่าล้มเหลว ถึงแม้เด็กบางคนจะทำไม่ได้ แต่นั้นเป็นประสบการณ์หนึ่งของเขา
        
        ในการพิจารณาผลงาน ครูจะต้องคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล
        
        จะต้องอาศัยกระบวนการแบบประชาธิปไตย
      - การประเมินผล
        
        เนื้อเรื่องควรพิจารณาแนวคิดหรือแนวเรื่องการจัดระเบียบความคิด การอ้างเหตุผล การขยายความและความแจ่มแจ้ง ชัดเจน
        
        การใช้ภาษาควรพิจารณาระดับของภาษาที่ใช้ว่าถูกต้องตามกาลเทศะ และลักษณะของเรื่อง พิจารณาการใช้คำ ประโยค การเขียนย่อหน้า การเว้นวรรคตอน การใช้สำนวนโวหาร คำพังเพยและสุภาษิตต่าง ๆ
        
        รูปแบบควรพิจารณาเฉพาะการเขียนที่มีแผนแน่นอนว่า ทำได้ถูกทุกรูปแบบการเขียนชนิดนั้น ๆ หรือไม่ เช่น เรียงความ บทความ
        
        กลไกประกอบการเขียนอื่น ๆ ได้แก่ สะกด การันต์ ลายมือ ความสะอาด และความเป็นระเบียบเรียบร้อย
  - - - พฤติกรรมการสื่อความหมายของมนุษย์โดยอาศัยภาษา ผ่านถ้อยคำ น้ำเสียง และอาจมีกิริยาท่าทางร่วมด้วย เพื่อถ่ายทอดความคิดและความรู้สึก การพูดมีความสำคัญยิ่งต่อมนุษย์
    - - ผู้ฟัง
        
        ผู้ฟังที่ดีจะต้องรู้ว่าผู้พูดพูดถึงเรื่องอะไร สิ่งที่พูดหมายความว่าอย่างไร มีความน่าเชื่อถือมากน้อยแค่ไหน รวมทั้งต้องสามารถวิเคราะห์ได้ว่าการพูดครั้งนั้น ๆ
      - เนื้อหา
        
        ผู้พูดจึงต้องคำนึงด้วยว่าเนื้อหาที่พูดนั้นมีความยากง่าย เหมาะสมและสอดคล้องกับความสนใจของผู้ฟัง
      - ผู้พูด
        
        บุคคลที่จะทำให้การพูดประสบความสำเร็จ ความสามารถในการถ่ายทอดความรู้ ความคิด ไปยังผู้ฟังได้ตรงตามเป้าหมาย
      - เครื่องมือในการสื่อความหมาย
        
        สื่อหรือสิ่งที่ช่วยถ่ายทอดความรู้ความคิดของผู้พูดไปยังผู้ฟัง
    - - เพื่อสอนหรือแจ้งข่าวสารให้ทราบ
      - เพื่อเกลี้ยกล่อมหรือจูงใจ
      - เพื่อกระตุ้นหรือสร้างความประทับใจ
      - เพื่อความบันเทิง
    - - การวางตัว ต้องวางตัวให้เหมาะสมกับกาละเทศะ มีกิริยาวาจาสำรวม สุภาพ
      - น้ำเสียง ต้องใช้น้ำเสียงในการนำเสนอให้น่าฟัง
      - การแต่งกาย ต้องแต่งกายให้เรียบร้อย สะอาด มีรสนิยม และเหมาะสมกับกาลเทศะ
      - การมอง การมองเป็นการบ่งบอกท่าทีและทัศนคติทางบวกหรือลบของผู้นำเสนอ
      - อารมณ์ ในการนำเสนอผู้นำเสนอต้องเป็นผู้มีอารมณ์ดี แจ่มใส เบิกบาน ไม่ขุ่นมัว
      - ไหวพริบ ผู้นำเสนอต้องมีไหวพริบที่สามารถจับประเด็นคำถามได้ ตอบคำถามที่ซับซ้อนวกวนได้ และแก้ปัญหาเฉพาะหน้าและหาทางออกได้อย่างราบรื่น
    - - 1) พลิปชาร์ต(flip chart) ซึ่งเป็นการเขียนแผนภูมิข้อความ รูปภาพหรืออื่นๆ ลงบนกระดาษขนาดใหญ่
      - 2) วีดีทัศน์/ภาพยนตร์(vidios/movies) รวมถึงสื่ออื่นๆ เช่น VCD DVD เป็นการนำเสนอในลักษณะที่เป็นภาพเคลื่อนไหวพร้อมเสียงประกอบ
      - 3) แผ่นใส (Transparencies) คือการใช้แผ่นพลาสติกที่มีความใส เขียนทับด้วยปากกาหมึก แล้วฉายบนจอ
      - 4) Microsoft Office PowerPoint เป็นโปรแกรมการนำเสนอของบริษัทไมโครซอฟท์