Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ทักษะทางภาษาเพื่อการสื่อสาร, นายสุชนม์ กล่ำทวี รหัสนิสิต 60204327 …

- - - - การฟังเป็นกระบวนการอย่างหนึ่งของการรับสาร (Inputting)
      - การฟังนั้นเกิดขึ้นได้ทั้งในสภาพที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ
      - การฟังเป็นทักษะทางภาษาที่มีความสำคัญ
        และเป็นประโยชน์ต่อมนุษย์
        
        การฟังทำให้คนมีความรู้
        
        ช่วยให้เกิดความเพลิดเพลิน
    - - การได้ยินเสียงที่มากระทบโสตประสาท (Hearing)
      - การมีสมาธิต่อสิ่งที่เราได้ยิน(Concentration)
      - การเข้าใจสิ่งที่ได้ยิน (Comprehension)
      - การตีความสิ่งที่ได้ยิน (Interpretation)
      - การตอบสนอง (Reaction)
    - - การฟังเพื่อเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์
        
        จุดมุ่งหมายที่จะหาความรู้ ความเข้าใจ และประเมินค่าเรื่องที่ได้ฟัง
        
        ลักษณะการฟังแบบนี้เป็นการฟังอย่างจริงจัง
        
        ผู้ฟังจะต้องสามารถจับใจความสำคัญ
        
        จดจำรายละเอียดปลีกย่อยที่สำคัญได้
      - การฟังเพื่อสังคม
        
        การฟังที่ผู้ฟังมีจุดมุ่งหมายที่จะหาความเพลิดเพลิน
        
        ความบันเทิงหรือเพื่อที่จะรักษามารยาทอันดีงาม
    - - ประโยชน์ต่อตนเอง
        
        การฟังที่ดีเป็นพฤติกรรมของผู้มีมารยาทในการเข้าสังคม
        
        ผู้ฟังที่ดีควรให้เกียรติผู้พูดรู้จักรับฟัง
        และรักษากิริยาให้สงบเรียบร้อยในขณะฟัง
        
        ไม่พูดแทรกหรือแสดงปฏิกิริยาโต้ตอบอันรุนแรง
        หากได้ฟังในสิ่งที่ไม่สบอารมณ
        
        การฟังที่ดีทำให้เรารับรู้เรื่องราวที่ฟังได้โดยตลอด
        
        การฟังที่ดีช่วยพัฒนาสมรรถภาพของการใช้ทักษะภาษาอื่น ๆ
      - ประโยชน์ต่อสังคม
        
        เป็นกระบวนการสื่อสารที่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมและประเทศชาติ
        
        ในแง่ที่ผู้ฟังสามารถนำความรู้ แง่คิดต่าง ๆ ไปใช้
        
        โดยตัวผู้ฟังเองได้รับผลดีจากการปฏิบัติและสังคมได้ประโยชน์ทางอ้อม
        
        บางครั้งหากรัฐต้องการความร่วมมือจากประชาชนในเรื่องบางเรื่อง
        
        การแจ้งข่าวสารเช่นนี้ทำให้ผู้ฟังรับรู้ข่าวสารและทราบความต้องการของรัฐ
        ประชาชนก็ย่อมร่วมมือและปฏิบัติตาม
        
        ึ่ซึ่งผลของการร่วมมือของประชาชนย่อมเป็นประโยชน์
        ต่อประเทศชาติโดยตรง
    - - มารยาทในการฟังระหว่างบุคคล
        
        การพูดคุยสนทนา
        
        การสัมภาษณ์
        
        การถามตอบในชั้นเรียน
      - มารยาทในการฟังกลุ่ม
        
        การพูดการฟังระหว่างผู้พูดกับกลุ่มคนฟังในที่สาธารณะ
        
        การฟังโต้วาที
        
        การอภิปราย
        
        การแสดงปาฐกถา
        
        การบรรยาย
        
        การสอนของครูในชั้นเรียน
    - - ทำตัวให้มีความพร้อมที่จะรับฟัง
      - ฟังอย่างสุภาพและตั้งใจจริง
      - ต้องรู้จักสังเกตอวัจนภาษาของผู้พูด
      - ขณะฟังต้องหมั่นฝึกปฏิบัติให้ได้ตามขั้นตอนการฟัง
      - พยายามหาประโยชน์จากการฟัง
      - พยายามจดบันทึกทุกครั้งในขณะที่ฟัง
      - การจับใจความสำคัญ
      - ไม่เป็นคนใจแคบ
      - ฟังให้ครบ
      - รักษามารยาทในการฟัง
    - - ในที่นี้มีความหมายเดียวกับการฟังด้วยใจ, การฟังอย่างตั้งใจ
      - การฟังที่มีความหมายครอบคลุมทั้งการได้ยินเสียงที่อีกฝ่ายพูด
        โดยไม่ใช้ประสบการณ์ อคติ
      - มีการคิดวิเคราะห์แยกแยะ จับประเด็น และทวนกลับเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง
      - การสังเกตอากัปกิริยาอารมณ์ความรู้สึกของผู้พูด
- - - - อาจเปIนการอ่านเพื่อความรู้ทั่วไปหรือความรู้เฉพาะด้าน
      - เพื่อเก็บรวบรวมประเด็นสำคัญ ๆ โดยบันทึกข้อมูลไว้
        เพื่อนำไปใช้ในโอกาสต่อไป
    - - เปIนการอ่านที่เพื่อต้องการตอบคำถามสั้น ๆ
      - ต้องค้นคว้าหาคำตอบจากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง
    - - เป็นการอ่านเพื่อทำตามคำแนะนำของข้อความ
      - ผู้อ่านต้องอ่านอย่างต่อเนื่องและต้องทำความเข้าใจทุกขั้นตอน
    - - เป็นการอ่านที่มุ่งผ่อนคลายอารมณ์ความตึงเครียด
        ที่เกิดขึ้นจากสภาวะแวดล้อม
  - - - เพื่อแสวงหาความรู้
      - เพื่อแสวงหาความบันเทิง
      - เพื่อแสวงหาขLาวสารความคิด
      - เพื่อจุดประสงค์เฉพาะแต่ละครั้ง
      - เพื่อใช้เวลาว่างให่เกิดประโยชน์
      - เพื่อพัฒนาและปรับเปลี่ยนบุคลิกภาพ
      - แบ่งประเภทตามวิธีการอ่านได้เป็น
        5 ประเภท คือ (ลาวัณย์ สังขพันธานนท์ และคณะ, 2549)
        
        การอ่านเชิงวิเคราะห์
        
        การอ่านแบบศึกษาค้นคว้า
        
        การอ่านแบบตรวจตรา
        
        การอ่านอย่างคร่าว ๆ
        
        การอ่านโดยใช้วิจารณญาณ
    - - วัชรี บูรณสิงห์ และนิรมล ศตวุฒิ (2542)
        
        การอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ละเอียดรอบคอบ
        
        เพื่อทำความเข้าใจขอความที่อ่านให้ชัดเจน และแยกแยะความคิดที่กระจัดกระจายในส่วนต่างๆของขอความที่อ่าน
        
        นำมาจัดลำดับแยกแยะประเด็นสำคัญ ข้อมูลที่เป็นข้อเท็จจริง
        หรือความคิดเห็นออกจากกันได้อย่างถูกต้อง
      - กระทรวงศึกษาธิการ (2546)
        
        อ่านอย่างละเอียดให้ได้ครบถ้วน
        แล้วจึงแยกแยะออกได้ว่าส่วนต่าง ๆ นั้นมีความหมาย
        
        ความสำคัญอย่างไรบ้าง แต่ละส่วนสัมพันธ์กับส่วนอื่น ๆ อย่างไร
      - เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ (2546)
        
        การจำแนกเรื่องออกเป็นส่วนๆ
        ให้เห็นว่าใครทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร อย่างไร
        
        พิจารณาแต่ละส่วนให้ละเอียดลงไปว่าประกอบกันอย่างไร
        
        ประกอบด้วยอะไรบ้าง
        
        วิเคราะห์ทรรศนะของผู้แต่งเพื่อทราบจุดมุ่งหมายที่อยู่เบื้องหลัง
        ผ่านภาษและถ้อยคำที่ใช้
    - - ช่วยให้ผู้อ่านเห็นภาพรวมทั้งหมดของงานเขียนแต่ละชิ้น
      - ช่วยให้ผู้อ่านเกิดทักษะในการอ่านสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ
      - ช่วยให้ผู้อ่านเพิ่มประสิทธิภาพการอ่านให้แก่ตนเอง
      - ช่วยให้ผู้อ่านนำเอาวิธีการและผลจากการอ่านมาปรับใช้ในการดำเนินชีวิต
    - - แยกแยะส่วนที่เป็นสาระสำคัญและส่วนขยายความ
        
        สาระสำคัญ
        
        ขยายความ
      - แยกแยะส่วนที่เป็นข้อเท็จจริงออกจากข้อคิดเห็นในงานเขียนต่างๆ
        
        ข้อเท็จจริง
        
        ข้อคิดเห็นในงานเขียน
    - - ขั้นที่ 1 รวบรวมข้อมูล
      - ขั้นที่ 2 วิเคราะห์
        
        แยกเนื้อหาของเรื่องราวออกเป็นสองส่วน
        
        สาระสำคัญหรือข้อเท็จจริง
        
        ส่วนขยายหรือความคิดเห็น
        
        พิจารณาเนื้อหาในแต่ละส่วนที่แยกไว้แล้วอย่างละเอียด
        
        จำแนกและจับใจความสำคัญ
      - ขั้นที่ 3 สรุป
      - ขั้นที่ 4 ประยุกต์และนำไปใช้