Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ประเทศจีน - Coggle Diagram
ประเทศจีน
ข้อมูลทั่วไป
เมืองหลวง:ปักกิ่งเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ ปักกิ่งเป็นศูนย์กลางทางการปกครอง การศึกษาการขนส่ง และวัฒนธรรมจีน ในขณะที่ศูนย์กลางทางเศรษฐกิจนั้นจะอยู่ที่เซี่ยงไฮ้และฮ่องกง
-
ที่ตั้ง : ตั้งอยู่ด้านตะวันออกของทวีปเอเชีย มีพื้นที่ 9.6 ล้านตารางกิโลเมตร นับว่าใหญ่ที่สุดของทวีปเอเชีย มีพรมแดนติดต่อประเทศต่าง ๆ โดยรอบ 15 ประเทศ
ภูมิอากาศประเทศจีนมีสภาพภูมิอากาศส่วนใหญ่เป็นฤดูแล้งและฤดูมรสุมชื้นซึ่งท าให้เกิดความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิในฤดูหนาวและฤดูร้อนในฤดูหนาวลมทางเหนือซึ่งพัดลงมาจากละติจูดสูงท าให้เกิดความหนาวเย็นและแห้งแล้งขณะที่ในฤดูร้อนลมทางใต้ซึ่งพัดมาจากพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่ละติจูดต่ าจะอบอุ่นและชุ่มชื้น
-
-
ศาสนา :ลัทธิขงจื้อ เต๋า พุทธ อิสลาม และคริสต์ โดยเฉพาะความคิดลัทธิขงจื้อและเต๋ามีอิทธิพลหยั่งรากลึกซึ้งในภาษาและ วัฒนธรรมของจีน
ภาษา :ภาษาจีนกลาง เป็นภาษาราชการ ชาวจีนในมณฑลต่างๆ มีภาษาพูดท้องถิ่นที่แตกต่างกัน และการออกเสียงภาษาจีนกลางก็มีส าเนียงเพี้ยนไปตามท้องถิ่น
การแต่งกาย
สมัยฉิน (221-220ปีก่อนคริสต์ศักราช) เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายสมัยฉินได้รับอิทธิพลจากแนวคิดอิ๋นหยางความสมดุลของสรรพสิ่ง กฎแห่งความสมดุลของธรรมชาติ สีของเสื้อจะเป็นการผสมผสานระหว่างสีเสื้อผ้าที่ฉินซีฮ่องเต้เป็นผู้ก าหนดและสีเสื้อผ้าตามประเพณีจารีตของยุคจ้านกั๋ว
สมัยฮั่น (202 ปีก่อนคริสตศักราช –ค.ศ. 8) เสื้อผ้าสมัยฮั่น จะประกอบด้วย เสื้อคลุมยาว เสื้อล าลองแบบสั้น เสื้อนวมสั้น กระโปรง (ผู้หญิง) และ กางเกง (ผู้ชาย) ในยุคนี้ผ้าที่มีลักษณะการถักทอได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก
สมัยเว่ยจิ้น หนานเป่ย ( ค.ศ.220-ค.ศ.589) สมัยเว่ยจิ้น หนานเป่ย หรือที่เรารู้จักกัน “สมัยสามก๊ก” ก็อยู่ในยุคนี้ สมัยเว่ยจิ้น หนานเป่ยจัดได้ว่าเป็นสมัยที่ศาสนาพุทธและลัทธิเต๋าเฟื่องฟู เครื่องแต่งกายชายหญิง ไม่ว่าจะเป็นกษัตริย์ เชื้อพระวงศ์ จนถึงประชาชนทั่วไป เสื้อผ้า จะมีลักษณะหลวมยาว และมีเข็มขัดคาด
สมัยสุ่ย และสมัยถัง (ค.ศ. 581-ค.ศ. 907) เสื้อผ้าของสมัยสุ่ยและสมัยถังมีรูปแบบเสื้อผ้าที่มีความใกล้เคียงกันสูง เสื้อผ้าต้นสมัยสุ่ยค่อนข้างจะเรียบง่าย เสื้อผ้ายังคงมีลักษณะกี่เพ่าหรือเสื้อคลุมยาว
สมัยซ่ง (ค.ศ.960 –ค.ศ.1279) แบบเสื้อผ้าสมัยซ่งยังคงได้รับอิทธิพลตกทอดมาจากสมัยถัง แต่เนื่องจากสมัยนั้นแนวความคิดปรัชญา(ของส านักขงจื้อ) เฟื่องฟู พฤติกรรมของผู้คน4
ส่วนใหญ่คล้อยตามแนวค าสอนของท่านขงจื้อ มีรสนิยมชื่นชมในความเป็นธรรมชาติ ส่งผลให้แบบเสื้อผ้าของผู้คนในสมัยซ่งไม่เน้นลวดลายสีฉูดฉาด
สมัยเหวี่ยน (ค.ศ.1206 –ค.ศ.1368) สมัยเหวี่ยนเป็นสมัยที่มองโกลได้เค้ามายึดครองเมืองจีน แต่ทว่าวัฒนธรรมการแต่งกายยังคงได้รับอิทธิพลจากชาวฮั่นอยู่ ดังนั้นเครื่องแต่งกายในสมัยนี้จึงเป็นการผสมผสานระหว่างกลิ่นอายมองโกลและฮั่น
สมัยหมิง (ค.ศ.1368 –ค.ศ.1645) ในสมัยหมิงหรือสมัยแมนจูได้ให้ความส าคัญกับการฟื้นฟูวัฒนธรรมของชาวฮั่น ดังนั้นเครื่องแต่งกายจะมีกลิ่นอายการผสมผสานระหว่างสมัยฮั่นถังและซ่ง
-
การดูแลผู้ป่วย
มีการใช้สมุนไพรและความเชื่อในด้านการนวด การฝังเข็ม เข้ามารักษา คนจีนจะปลูกพืชสมุนไพรหรือไปเก็บสมุนไพรเพื่อเอาไว้ทำยาสมุนไพรรักษาเมื่อมีคนเจ็บป่วยภายในครอบครัว จึงท าให้การรักษาแบบแพทย์แผนจีนเป็นพื้นฐานของบริการสุขภาพของประเทศจีนเป็นส่วนใหญ่การที่ชาวจีนไม่นิยมไปรักษาที่โรงพยาบาล เนื่องจากมีความเชื่อในการฉีดยามอร์ฟีนว่าเป็นยาอันตราย
แบบแผนพฤติกรรมต่างๆของคนแต่ละเชื้อชาติแต่ละวัฒนธรรมของบุคคล เช่น ประเทศจีนมีแผนการรักษาแบบแพทย์แผนจีน
-
พฤติกรรมเสี่ยงของชาวจีน
ผลเสียของอาหาร
หมูทอดราดซอสเปรี้ยวหวาน ซึ่งซอสที่ราดจะมีรสหวาน และมีความมัน เสี่ยงของการเกิดภาวะหลอดเลือดตีบตัน และโรคเบาหวาน
-
-
-
-
-