Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Biologie Hoofdstuk 20 Planten - Coggle Diagram

- - - - Bij verzilting neemt het zoutgehalte van de bodem steeds meer toe. Door zowel laboratorium- als veldproeven stellen onderzoekers vast welke rassen het meest zouttolerant zijn en wat de beste manier van irrigeren is.
    - - Planten nemen water met daarin opgeloste mineralen op via wortelharen. Dat zijn uitstulpingen van de epidermiscellen vlak bij de uiteinden van jonge worteltoppen. Na opname gaan water en zouten via celwanden, de apoplast-route , of via celmembranen en grondplasma, de symplast-route, richting het midden van de wortel: de centrale cilinder. Hieromheen licht de endodermis van de wortel. Endodermiscellen hebben in de dwarswanden van de cel een laagje suberine, de bandjes van Caspari. Het zuurstofgehalte en de temperatuur van de bodem hebben invloed op de zout- en wateropname. Dit wijst op actieve processen. Deze actieve processen aan de binnen- en buitenzijde van de endodermiscellen. Daar gaan selectief opgenomen zouten tegen het concentratieverschil in naar de centrale cilinder: actief transport. De concentratie zouten in de centrale cilinder stijgt. Watermoleculen volgen door osmose. Dit geeft een lichte overdruk die het water via de houtvaten naar boven perst: de worteldruk. De worteldruk perst waterdruppels via poriën de bladeren uit: guttatie.
    - - De houtvaten in de wortels lopen door in de stengel en in de bladeren. Het zijn nauwe, holle houten buisjes, die variëren in diameter. Ze ontstaan uit langgerekte cellen met celwanden die met houtstof versterkt zijn tot ring-, spiraal- of netvaten. De cel is afgestorven en de tussenwanden met de boven- en onderliggende cellen zijn verdwenen, waardoor een doorlopende buis is gevormd. Houtvaten vervoeren water en opgeloste zouten van de wortels naar andere delen van de plant. Watermoleculen trekken aan elkaar: cohesie. Watermoleculen en moleculen in de wanden van de houtvaten trekken elkaar ook aan: adhesie.
    - - Er is nog een kracht van belang bij het watertransport: de verdamping in de bladeren. Dor de verdamping trekken de bladeren als het ware de waterdraden via de houtvaten uit de wortels omhoog: de verdampingsstroom.
    - - Door osmotische processen beweegt water in de richting van de hoogste concentratie opgeloste stoffen. De waterpotentiaal op een bepaalde plek, is de optelsom van alle krachten die invloed hebben op de stroomrichting van het water.
    - - Verdamping vindt vooral plaats via huidmondjes: openingen in de bladeren en strengels, omgeven door twee speciale sluitcellen. De verdamping neemt toe met de temperatuur en windsterkte. Een hoge luchtvochtigheid remt de verdampingssnelheid.