Egypte, modernisering of stagnatie?
Het overgrote deel van de Egyptische bevolking woont in het Nijldal en de Nijldelta
In 2011 ontstonden veel protesten en president -en dictator- Moebarak moest opstappen. Sindsdien is het onzeker of Egypte zal terugvallen in een nieuwe vorm van dictatuur of dat het zal uitgroeien tot een stabiele democratie waar de rechten van de minderheden worden gerespecteerd.
De regering wilde de snelgroeiende bevolking uitzicht bieden voor de toekomst.
In Egypte neemt het BNP toe, maar het inkomen per hoofd stijgt nauwelijks. Dat heeft 2 redenen:
- De bevolking groeit snel
- De koopkracht daalt als gevolg van hoge inflatie, dus de prijzen voor levensmiddelen stijgen sneller dan de lonen, ondanks de overheidssubsidie op basisproducten (voedsel, volkshuisvestiging en brandstof)
hiervoor werden speciale economische zones ingesteld.
Hierdoor stegen de buitenlandse investeringen en dit zorgde voor een jaarlijkse groei van het BNP met 7%.
De grootste handelspartners van Egypte zijn de VS en Italië. De handelsbalans met de VS is echter wel onevenwichtig. Dit houdt in dat de VS 4x zoveel aan Egypte verkoopt dan andersom.
Ook China ziet Egypte als een interessante handelspartner en dreigt de rol van de Amerikanen daar over te nemen.
1/3 van de bevolking is jonger dan 15 jaar → enorme investeringen op het gebied van scholing en werk
De dienstensector groeit, vooral het aantal mensen dat werkt in de toeristensector is groot. Naast de formele sector werkt ongeveer 30% in de informele sector.
Egypte heeft een hoog geboorte- en sterftecijfer
1/3 van de bevolking wint de kost op het land. Dit is intotaal 14% van het BBP.
Aanleg Suezkanaal ← 1869
Lange tijd importeerde Egypte geen voedsel, maar nu raken de olievoorraden op en de staatsschuld werd groter.
Groot-Brittannië bezet Egypte ← 1882
Egypte werd zelfstandig ← Na Tweede Wereldoorlog
Er heerst veel armoede in Egypte. Dit betreft met name de kleine boeren, landarbeidersgezinnen, vrouwen en kinderen. Er is sprake van economische overbevolking.
President Nassar bestuurde Egypte in 1950-1960 volgens het idee van een centraal geleide, socialistische planeconomie. (Sovjetunie)
Opvolgers Sadat en Moebarak pasten een economische liberalisering toe, maar onder een autoritair regime. (Schijneconomie)
Dit komt vooral doordat 1.de landbouwbedrijfjes vaak te klein zijn om van te leven eneen afzetmarkt is er ook niet.
2.Verder heersen er grote watertekorten 3.Te weinig landbouwgrond :
Groot-Cairo is de grootste stad op het Afrikaanse continent. Een op de zes Egyptenaren woont in Groot-Cairo. Het is dus een primate city.
De overheid verminderde in het kader van de economische liberaliseringsmaatregelen de steun aan kleine boeren, laagbetaalde arbeiders en stedelijke paupers.
Normen en waarden hangen sterk samen met de soennitische stroming van de islam (wettelijke staatsgodsdienst)
Officieel was er vrijheid van godsdienstoefening, meningsuiting en onderwijs, waar in werkelijkheid zijn de burgerlijke vrijheden beperkt.
Het cultuurpatroon werd gekenmerkt door censuur, corruptie en vriendjespolitiek
Het gevolg is dat het hele gezin moet gaan opdraaien om de kost te winnen. Velen beginnen bijv. hun spullen te verkopen om toch nog iets bij te verdienen.
Tweederde van het BNP wordt in dit gebied verdiend. De belangrijkste industrieën zijn de textielindustrie, de voedingsmiddelenindustrie, ijzer en staal en chemische producten. Het inkomen per hoofd nam door de ontwikkeling van deze industrieën flink toe maar toch nam de inkomensgelijkheid ook toe. De helft van de bevolking van Caïro wordt aaangemerkt als arm.
Ook aan de verschillen in vruchtbaarheidscijfer wordt de regionale ongelijkheid weergegeven tussen platteland en de stad en Noor- zuid Egypte.
De bevolkingsexplosie in het Zuidelijke Nijldal en de perifere ligging leiden tot het remmen van de sociaal economische ontwikkeling van deze regio.
Elk dag opnieuw stromen mensen binnen in de metropool. Om de hoge huurkosten te voorkomen, strijken migranten neer op elk plekje die ze kunnen vinden. De illegale werkloosheid is veel groter, dan het officiele werkloosheidcijfer zegt. Er is te weinig werkgelegenheid in Duitsland waardoor iedereen, van laaggeschoolden tot hoogopgeleiden, werkloos zijn en zich voornamelijk in leven proberen te houden in de informele sector.
De infrastructuur van de agglomeratie kan de razendsnelle uitbreiding van het bebouwde oppervlak absoluut niet bijhouden. De overheid probeert heel veel infrastructuur aan te leggen. Het openbaarvervoersysteem en de drinkwater- en elektriciteitsvoorziening werkt wel heel behoorlijk.