TEORIA EIGENA
sekwencja "master" i kwazigatunek
macierz ta reprezentuj wszystkie przepływy między sekwencjami wynikłe z błędnych (i≠j) bądź bezbłędnych replikacji (i=j)
wektor własny operatora
wektor własny macierzy W o wyrazach wij = ajqij-djδij (δij=1 dla i=j; δij=0 dla i≠j)
w wyniku działania operatora daje iloczyn skalara i siebie
podmiotem selekcji jest chmura mutacyjna, określana jako kwazigatunek, powstała w wyniku mutacji pewnej matrycy o sekwencji najlepiej replikującej (master)
próg błędów i katastrofa błędów
Qi - frakcja poprawnych kopiowań
maksymalna długość łańcucha pozwalająca na zachowanie informacji w kolejnych pokoleniach
σm=fm/(dm+E-m)
qśr. - średnia dokładność parowania pojedynczego monomeru w replikacji
Qmm > Qmin = σm^-1
vmax: Q > Qmin = (qśr.)^vmax lub vmax = -lnσ/lnqśr ≈ lnσ/1-qśr.
systemy oparte wyłącznie na kwasach nukleinowych
brak wystarczającej wierności kopiowania
konieczność gromadzenia kopii komplementarnych
nie mogą gromadzić zbyt dużej ilości informacji
bardzo silna zależność od niejednorodności stężeń wszystkich monomerów
systemy oparte na samych białkach
duża sprawność mechanizmów autokatalizy i replikacji
brak odporności na mutacje i na "pasożytnicze" odgałęzienia
rozbudowana struktura trzeciorzędowa
problem aktywacji aminokwasów
duża pojemność informacyjna
mutacja w systemie umotywowanym
aby się utrwaliła, musiałaby zajść jednocześnie w wielu miejscach
brak cech dystynktywnych
białkowo-nukleoinowe hipercykle
korzyść z mutacji w kwasach nukleinowych przy zabezpieczeniu przed katastrofą błędową
korzyść z odgałęzień ogniskujących funkcje ogólne
mimo to pojemność informacyjna systemu jest duża
krótkie łańcuchy
selekcja nieliniowa
drobna zmiana może skokowo zwiększyć tempo replikacji hipercyklu
pod warunkiem, że hipercykl zostanie zamknięty
kod dwuklasowy, arbitralny, oparty na niewielkiej kombinacji cech dystynktywnych