Anne: De schrijfstijl vind ik ook heel prettig, vooral de eerste helft van het boek heb ik heel snel gelezen en ik vond het ook echt heel goed (totdat, net zoals Denis hierboven al schrijft, het hoofdpersonage wat afdwaalt en het moeilijker te volgen wordt). De zinsbouw en woordkeuze passen helemaal bij Dom als wannabe-schrijver, zijn overpeinzingen, zijn oog voor detail en later wordt dit afgewisseld door een scenario-achtige schrijfstijl, niet alleen wanneer de verfilming van de roman van Nick beschreven wordt, maar ook daaromheen. Korte zinnen die beelden oproepen en de losse beelden die elkaar snel achter elkaar opvolgen zorgen ervoor dat het boek erg vlot leest
De flashbacks zijn zeker ook een interessant onderdeel en belangrijk voor het verhaal, maar net als Denise had ik ook een duidelijkere omschrijving van het hele voorval verwacht. Nu is het in mijn ogen ook niet echt een voorval (of ik heb iets gemist). Er wordt een paar keer gehint naar een verschrikkelijke gebeurtenis, maar dat komt vervolgens niet echt zo uit de verf. Ik snap het trauma van Dom dan ook niet helemaal...
