Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
Gojawiczyńskiej udało się uratować przed wywiezieniem do obozu – dzięki…
Gojawiczyńskiej udało się uratować przed wywiezieniem do obozu – dzięki pomocy trzech lekarek: Krystynie Dering-Ossowskiej, Irena Kononowicz (Kononwiczówna, Nono) i Annie Czuperskiej (kazały jej udawać omdlenie, potem podały środek nasenny). To były lekarki więźniarki.
Krystyna Dering-Ossowska: rentgenolog, , uczestniczka kampanii wrześniowej 1939, w latach 1941-1944 lekarz na Serbii, rentgenolog, kierowniczka kolumny sanitarnej
-
Dr Krystyna Dering-Ossowska – ur. 20 czerwca
1905 r. w Wolicy koło Warszawy. Lekarz. W czasie
okupacji niemieckiej działała w konspiracji w organizacji
Komenda Obrońców Polski. Aresztowana
13 listopada 1941 r. i osadzona na Pawiaku. Przebywała
w więzieniu do 21 sierpnia 1944 r. Przez cały ten
czas pracowała w szpitalu więziennym. Opiekowała się
dziećmi pawiackimi i była kierownikiem kolumny sanitarnej.
Zaangażowana w konspiracji więziennej. Po likwidacji
Pawiaka przewieziona do obozu przejściowego
w Pruszkowie, skąd udało jej się uciec. Po wojnie profesor
medycyny, wieloletni kierownik Zakładu Radiologii Instytutu Gruźlicy w Warszawie. Zmarła 15 października
1979 r. w Warszawie.
w 1959 roku Ossowska mieszkała na Kieleckiej 41/5. Pisze do Poli, że jest pod wrażeniem Za murami Pawiaka – dziękuję Poli w liście za wstęp.
Irena Kononowiczówna (Nono): chodziła zawsze w więziennej sukience, uczesana w warkoczyki
1940 więźniarka Pawiaka, jako „Nono" członkini siatki wewnętrznej komórki więziennej krypt, lekarka oddziału kobiecego
popularna, bardzo lubiana
-
-
Z Pawiaka została 30 lipca 1944 r.
wywieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück.
Stamtąd trafiła do Ludwigsfelde i Spandau. Powróciła
do Polski w 1945 r.
Uszykowaną i wyekwipowaną już do drogi autorkę Dziewcząt z Nowolipek, pod pretekstem nagłego zemdlenia, dr Ossowska błyskawicznie wyrwała z szeregu, każąc ją brać na nosze. Cała akcja potoczyła się w tak piorunującym tempie,
kazały jej udawać omdlenie, potem podały środek nasenny
książka: Imię za człowiekiem idzie, Cztery lata ostrego dyżuru: wspomnienia z Pawiaka, 1940-1944, "Parasol": dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej
Anna Czuperska (później Śliwicka), nazywana też Hanką i doktor Anną Podkową, internistka, naczelna lekarka w wieziennym szpitalu kobiecym
Wraz z zatrudnieniem na stanowisku lekarza została wprowadzona w działalność konspiracyjną ZWZ na terenie więzienia. Współorganizowała kobiecą komórkę wywiadu więziennego ("998") Oddziału II KG ZWZ-AK i była jego kierowniczką w szpitalu kobiecym Pawiaka.
Doręczała grypsy, ucząc się ich na pamięć, umożliwiając ustalanie wersji zeznań aresztowanych oraz ostrzeganie osób zagrożonych aresztowaniem. Przekazywała wywiadowi AK informacje o "ruchu” więźniów na Pawiaku - aresztowanych, wywożonych do obozów koncentracyjnych lub rozstrzeliwanych.
-
Kazimiera Poznańska, pacjentka z Pawiaka, pisze do Poli 13.12.1945 – koleżanka z Poli z sąsiednego łóżka z Pawiaka, z jedynki, za nimi leżała: Halina Michalska (Maria z Kraty)
pisze: „Dlugo potem w wiezieniu w moabicie (berlin) i Lipsku myslalam o Pani pozegnaniu ze mna i zyczeniach. A moment palenia Ghetta? „To moje Noolipki się palą” - powiedziala Pani placząc.”
„Wszystkie postacie ozyly na nowo i zdawalo mi się, że tkwię jeszcze gdzieś na „czarnej Pralni” w oparach z wieziennych brudow...”
-