Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

h2 comorbiditeit (neurobiologie (hersenbeloningssystemen (deelaspecten…

- - - - het kunnen identificeren van mogelijke belonende opties; aandacht, geheugen leerfuncties
      - het kunnen leggen verbanden tussen prikkels of stimuli die hieraan gekoppeld zijn (en daarop volge nvan) belonende opties: conditioneringsprocessen vormen hier de kern
      - afwegen van verschillende opties in functie kosten-batenanalyse; geheugen en zelfregulatieprocessen staan hierbij centraal
      - mogelijkheid om van keuzerepertoire te veranderen als aan verschillende opties gebonden beloningen van hoeveelheid of aard blijken te veranderen; cognitieve flexibiliteit is hierbij fundamenteel
      - al deze processen zijn essentieel voor mens om vlot en soepel aan te passen aan veranderende omstandigheden, en op efficiente wijze mogelijk belonende opties te identificeren en verwerven
    - - aandachtsfuncties verstoord in de zin dat overmatig de aandachtsprrocessengestuurd worden naar alle aan gebruik gerichte prikkels (intern of extern bijv gedachten aan gebruik)
      - bij conditionering; linken stimuli en gebruik overmatig sterk vastgelegd, gaat bijna automatisch
      - eenmaal vastgelegd dan moeilijk om nog soepel te switchen naar andere keuzes of gedachtenpatronen, diit verklaard waarom ondanks veel negatieve gevolgen gebruik toch moeilijker is om naar betere belonende gedragskeuze over te schakelen
      - salience attribution of importantietoekenning = overmatige aandacht, preoccuptatie en craving (zin in middel) naar gebruik gerelateerde prikkels. Brein gecodeerd als overmatig belangrijk, vanuit beloningsperspectie
        
        een hyperdopaminerge status stratiaal bij confrontatie met gebruik of aan gebruik gerelateerde prikkels (betekent zelfde als hiervoor)
  - - - enerzijds om systeem beter uit te rusten om te gaan met stressbron\
      - anderzijds zo snel mogelijk herstellen van oorsprokelijke homeotase van systeem
      - hersenregio zoals amygdala en hippocampus zijn betrokken in evaluatie stressvolle stimuli
      - regio's in hersenstam zoals hypothalumus zijn betrokken bij maken fysiologische en emotionele responsen, deze regio's opereren in circuits en centrale stresshormonen fungeren als neurotransmitter
      - neurobiologisch onderzoek toont aan door toenemende mate stress afname ontstaat gedrags- en cognitieve controle