Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
13 Leviticus: God wil dat Zijn volk heilig is omdat Hij heilig is. Lev. 19…
- 13 Leviticus: God wil dat Zijn volk heilig is omdat Hij heilig is. Lev. 19:2
- Leviticus 1 - 5: Brandoffer, spijsoffer, vredeoffer, schuld/hersteloffer, reinigings/zondoffer
- Leviticus 6,7 : wetten voor de verschillende offers.
- Leviticus 8,9 : Wijding en ambtsaanvaarding der priesters
- Leviticus 11: het eten van reine & onreine dieren.
- Leviticus 13,14: Melaatsheid en de reiniging ervan
- Leviticus 16: De Grote Verzoendag
- Leviticus 17: verbod op bloed, regels omtrent slachten van offerdieren.
- Leviticus 18- 20: Wetten voor Israël om als heilig volk te leven betreft: geslachtsverkeer (18) en zedelijk levensgedrag (19-20)
- Leviticus 21-22:: voorschriften & bepalingen v/d priesters en heilige gaven.
Leviticus 23: feestdagen/ kalender
- Leviticus 24:de eredienst.
- Leviticus 25: sabbatjaar & jubeljaar.
- Heilig zijn kwam dus overeen met rein zijn en het onreine te vermijden vandaar zoveel regels.
- God geeft Israël wetten en regels voor het offeren en hoe ze samen moeten leven met elkaar en God om heilig te zijn, zodat Hij onder hun kan wonen & zegenen.
- Het doel van verschillende soorten offers:
- brandoffers, spijsoffers, vredeoffers, schuld & zondeoffers, maar uitgelegt in tegenovergestelde volgorde van zonde naar verzoening !
-
Zondoffer Hij heeft mijn zonde, mijn zondige natuur, weggedaan
-
-
Brandoffer Hij heeft mij aangenomen als volmaakt, ondanks mijzelf
- Zo zeggen de verschillende offers dat God in Christus al het volgende voor ons heeft gedaan:
- Het Levitische spijsoffer spreekt typologisch van het reine mens-zijn en zuivere leven van de Heer Jezus. Zijn menselijke natuur was zonder zonde, zonder bederf (geen zuurdesem). Hij werd geleid door de Heilige Geest (voorgesteld door de olie). Gods wet was in zijn hart, hij was trouw aan Gods woord en bewaarde dat (voorgesteld door het zout). Zijn leven was aangenaam voor God (voorgesteld door de aangename geur van wierook).
- Schuldoffer: Iemand heeft een verkeerde, zondige daad verricht. Hij weet zich schuldig voor God en mens. In het schuldoffer zien we hoe Christus onze zonden op zich nam en in onze plaats daarvoor heeft geboet. Op grond van Christus’ offer mag de zondaar weten de vergeving van God voor zijn zonde te hebben ontvangen. Dit is een van de voornaamste voorwaarden om als christen te kunnen leven. Wie steeds rondloopt met schuldgevoelens en de twijfel of God wel een bepaald iets in zijn leven heeft vergeven, wordt geestelijk totaal verlamd en zal steeds op een laag peil terugvallen. Bij het schuldoffer komt het accent te liggen op bepaalde zonden die iemand gedaan heeft en de noodzakelijkheid de schade te vergoeden, hetzij tegenover God of tegenover de medemens. In de beginstadia van ons geestelijk leven zijn we geneigd ons blind te staren op een bepaalde concrete zonde in ons leven. Het duurt soms heel lang voordat we oog krijgen voor de diepere achtergrond van deze concrete zonde. Het volgende offer laat ons dat meer zien.
- Zondoffer: Het zondoffer komt veel overeen met het schuldoffer, maar gaat een stap dieper. Terwijl bij het schuldoffer het accent komt te liggen op wat iemand gedaan heeft en hoe hij de aangerichte schade moet vergoeden, ligt bij het zondoffer het accent veel meer op de persoon die de zonden doet dan op de zonden die hij gedaan heeft. ZondeN zijn de vrucht van de boom die zondE heet. Wanneer we in de eerste stadia van ons geestelijk leven beheerst worden door wroeging over bepaalde concrete zonden, dan gaan we in een later stadium zien dat het ergste niet is dat we zonden doen, maar dat we zonde zijn. Dit gaat inderdaad veel dieper. Steeds meer gaan we beseffen, niet alleen dat we zoveel verkeerds doen, maar dat we in heel ons wezen zo door en door slecht zijn. We zien nu ook hoe logisch deze volgorde van offers is: eerst vergeving voor de concrete zonden, dan voor heel onze ellendige, zondige natuur – en wat is meer vanzelfsprekend dan dat dit leidt tot een diepe, innerlijke vrede en blijdschap en dankbaarheid? Als we onszelf zo leren kennen dan worden we zeer zeker geestelijk totaal verlamd en zinken we weg in een moeras van algehele wanhoop, tenminste, tenzij ... Goddank! Hier brengt het offer van Christus, Die zonde voor ons is geworden, uitkomst! Hij nam niet alleen concrete zonden die wij hadden gedaan op Zich, maar heel ons verziekte, ellendige, zondige wezen. En door de betekenis hiervan te zien, is er ondanks alles toch nog de heerlijke mogelijkheid om als waar christen te leven.
- Vredeoffer: Nu komen we tot een offer waarbij niet staat: ... en het zal hem vergeven worden. Nee, dit offer is: ... tot een lieflijke reuk voor de Here. In dit offer valt het accent niet op het feit dat Christus door Zijn offerdood onze zonden uitdelgde – er wordt hier zelfs in het geheel niet over zonde gesproken – maar dat Hij ons gebracht heeft tot een nieuwe verhouding met de Vader. Hij heeft ons vrede met God verworven!Een andere naam voor vredeoffer is trouwens dankoffer, zoals in de Statenvertaling staat. En dan denken we aan: ellende, verlossing en dankbaarheid. Dit offer werd gedeeltelijk aan God geofferd en gedeeltelijk ook gegeten door de priester en door de offeraar. Welk een beeld van gemeenschap en vrede: God, priester en offeraar voeden zich alle drie met hetzelfde offer. Vrede en dankbaarheid zijn dan ook fundamentele voorwaarden om op een hoger peil te kunnen leven.
- Spijsoffer: Dit is het enige niet dierlijke offer. Het bestond uit ‘meelbloemkoeken’ en dergelijke. De gedachte aan voeding komt dus hier wel heel sterk naar voren. In dit offer zien wij Christus als het Brood des Levens. Door Zijn kruisdood, opstanding en verheerlijking is Hij dat voor ons geworden. Want we mogen vrede met God hebben gevonden op grond van het feit dat onze zonden en onze zondige natuur zijn weggedaan in Christus, maar we hebben nog meer nodig dan dat. We hebben niet alleen nodig dat ons verleden en ons zondige wezen weggedaan worden, we hebben ook nodig dat het nieuwe leven in ons – dat God geschonken heeft – wordt gevoed en gesterkt. Het is een geweldige opluchting om Christus te zien als schuld- en zondoffer. Dat leidt tot vrede! Maar het wegdoen van zonde is toch alleen negatief en we hebben juist iets heel positiefs nodig! Door de kracht van Christus, als Brood des Levens voor ons, is het inderdaad mogelijk om als blij kind van God op hoger peil te leven en op dat peil te blijven. Ja, meer nog, steeds hoger te komen!
- Brandoffer: Dit offer is voor ons het moeilijkst te verstaan, maar als we het eenmaal verstaan, ook het heerlijkst. God heeft dit offer dan ook op de eerste plaats gesteld! Alle offers waren brandoffers, maar dit offer wordt zo genoemd omdat het geheel en al werd verbrand. Het vredeoffer werd gedeeld door God, priester en offeraar. Het spijsoffer door God en priester. Het brandoffer wordt met geen mens gedeeld. God ontvangt alles. Hij alleen ‘eet’ ervan. In dit offer zien we Christus niet als degene die onze schuld op Zich neemt, niet als degene die voor onze zonden sterft, niet als degene die onze Vrede geworden is en ook niet als degene die het Brood des Levens voor ons geworden is, maar als degene die Zich geheel en al opgeofferd heeft aan de Vader. ... zoals Christus ... Zich ... heeft overgegeven als offergave en slachtoffer, Gode tot een welriekende reuk. Efeze 5:2. O, zeker, in deze tekst staat ook dat het was voor ons. Beide kanten zijn waar. Maar wij leggen bijna altijd uitsluitend het accent op dat wat het offer van Christus voor ons betekent. En we staan er niet bij stil dat dit offer zoveel betekend heeft voor God Zelf. Nogmaals: het brandoffer werd geheel en al aan God geofferd! En hebben wij er dan niets aan? O, zeer zeker! Christus gaf Zich geheel aan de Vader en heeft het hart van de Vader volkomen voldaan. God had eindelijk een mens gevonden die Zijn hart helemaal bevredigde. En nu rekent God alles wat Jezus was en deed ons toe. Vandaar dat er in Leviticus 1 geen sprake is van zonde. Er staat wel in vers 4 : ... zo zal het hem ten goede, welgevallig zijn, om over hem verzoening te doen. Let wel: over hem en niet over zijn zonde. Hier wordt geen zonde weggedaan, maar hij wordt zelf aangenomen.
- Wij staan voor God niet slechts als mensen in wie God geen zonde meer ziet, nee, we staan voor God als mensen in wie Hij al de reinheid en heiligheid van Zijn Zoon ziet!
Zo scheldt God ons niet alleen onze schuld kwijt, maar veel meer nog rekent Hij ons de gerechtigheid van Christus toe.
Wie dit werkelijk gaat verstaan zal nooit meer kunnen zeggen: Ik houd het niet vol als christen te leven.
- Verdere onderwerpen in Leviticus:
- priesterdienst / Christus als hogepriester
- Reine / onreine dieren: .
- Ziekte der melaatsheid Zowel de melaatsheid als voorbeeld van onreinheid, als Gods wetten voor de reiniging ervan, zijn buitengewoon leerzaam voor ons.
- De Grote Verzoendag: Dit feest en de andere feesten, zeven in totaal, hebben ons ook veel te zeggen in verband met Gods verlossingsplan der eeuwen.
- H17 Bij het offeren van dieren speelt het bloed een belangerijke rol en dit mocht nooit gedronken worden want het werd als verzoeningsmiddel, heiliging gebruikt.
- Het bloed heeft dus levenskracht ( elk wezen bezit dit) om op het altaar verzoening te bewerken. Jezus heeft door het vergieten van Zijn heilige bloed onze zonden als "offerdier" op zich genomen om de dood door onze zondige natuur en menselijke beslissingen op zich te nemen en ons weer te heiligen & weer met de Vader te verzoenen.
- Tijdens de eucharistie drinken we dus Zijn bloed de "beker v/h nieuwe Verbond " en eten we Zijn lichaam als "vredeoffer " om in goede gemeenschap met onze Vader te zijn Hij ( bemiddelaar / hogepriester ) heeft de band tussen ons weer hersteld.
- Alles wat Aäron deed was dus een weerspiegeling van de toekomst en is vervuld door Jezus Christus. Niet alleen de Joden werden geheiligd als Gods volk maar tegenwoordig alle gelovigen door Jezus Christus.
- een belangrijk vb. hiervan is Lev. 14:50 bij de reiniging van melaatsheid moesten er 2 duiven worden genomen 1 werd geslacht en het bloed werd in een kom met bronwater opgevangen de 2e duif werd hierin ondergedompeld met nog 3 andere voorwerpen, het onderdompelen in water en bloed verwijst naar de doop en het bloed van Jezus in het N.T de duif werd daarna " vrijgelaten ", vrijlaten verwijst naar vrij van zonde/ schuld/ dood en heilig zijn weer het leven bezitten door verbonden te zijn met God.