Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การเปลี่ยนแปลงของมารดาและทารกในระยะที่ 2 ของการคลอดทางด้านร่างกาย …

- - - - ผู้คลอดเริ่มมีอาการสงบลง พักหลับได้ช่วงสั้นๆ ความถี่และความรุนแรงของการหดรัดตัวของมดลูกลดลง เป็นช่วงของการจัดระบบใหม่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเบ่งใช้เวลาประมาณ 10 - 30 นาที
    - - แคมเล็กค่อยๆแยกออก และมองเห็นส่วนนำทารก ซึ่งหากมีการหดรัดตัวของมดลูกประมาณ 2-3 ครั้ง เมื่อผู้คลอดเบ่งส่วนนำจะเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ จนมองเห็นส่วนกว้างที่สุด ของส่วนนำที่ปากช่องคลอด เรียกว่า crowning คือส่วนนำของทารกยังคงค้างอยู่ที่ช่องคลอดและไม่กลับขึ้นไปอีกเมื่อมดลูกคลายตัว
    - - มองเห็นส่วนนำที่ปากช่องคลอดทวารหนักบานออก และอาจมีอุจจาระออกมาด้วย การหดรัดตัวของมดลูก จะถี่และรุนแรงยิ่งขึ้น เมื่อผู้คลอดเบ่งเสริมก็สามารถคลอดทารกออกมาได้ ช่วงนี้ถ้าไม่ตัดฝีเย็บอาจทำให้ฝีเย็บฉีกขาดได้
- - - - มดลูกจะมีการหดรัดตัวถี่ นานและรุนแรงขึ้นทุก 2-3 นาที นาน 60-90 วินาที มีความรุนแรงระดับมาก
        
        ทำให้ส่วนนำของทารกเคลื่อนต่ำลงมา และมีการแตกของถุงน้ำทูนหัวได้ในตอนต้นของระยะนี้
        
        ถ้ามดลูกหดรัดตัวไม่ดีจำทำให้ระยะที่ 2 ของการคลอดยาวนานได้ (Prolonged second stage )
    - - เมื่อส่วนนำของทารกเคลื่อนต่ำลงมากดทับพื้นเชิงกรานและทวารหนัก จะทำให้ผู้คลอดรู้สึกอยากเบ่งในขณะที่มดลูกมีการหดรัดตัว แรงเบ่งนี้มีความสำคัญมากในการที่จะช่วยผลักดันทารกออกสู่ภายนอก เพราะสามารถเพิ่มแรงดันภายในโพรงมดลูกให้เพิ่มขึ้นถึง 3 เท่าของแรงจากการหดรัดตัวของมดลูก ถ้าแรงเบ่งไม่ดีจะทำให้การเคลื่อนต่ำของส่วนนำล่าช้าหรือหยุดชะงักได้
  - - - ความปวดในระยะเปลี่ยนผ่านและระยะที่ 2 ของการคลอด
        :frowning_face: มีการเจ็บปวดมากที่สุดในระยะนี้
        
        จากการหดรัดตัวของมดลูกและการถ่างขยายของมดลูก
        
        จากการยืดขยายของทางคลอดส่วนล่างและฝีเย็บจากการกดของส่วนนำ
        
        การส่งกระแสประสาทผ่านทาง --> Pudendal nerve --> ผ่านทาง parasympathetic ที่ S2 - S4
        กระแสประสาทนำข้อมูลความปวดคือ A delta fiber (เป็นเส้นใยส่งกระแสประสาทได้เร็ว : Rapid condueting fiber) --> มารดาจะรู้สึกปวดทันทีทันใด ปวดเสียว และบอกตำแหน่งได้ชัดเจน
  - - - ปริมาณเลือดที่ออกจากหัวใจ (Cardiac output) :up:
        
        ความดันในหลอดเลือดส่วนปลาย :up:
        
        ทำให้
        
        ความดันโลหิต :up:
        
        ชีพจรช้า
        
        Cardiac out put :up: 31%
    - - ความดันในช่องอกเพิ่ม :up:
        
        เลือดในปอดถูกดันเข้าหัวใจเพิ่มชั่วคราว
        
        การไหลเวียนกลับของเลือดดำน้อยลง
        
        Cardiac out put ลดลง :arrow_down:
        
        Pulse pressure ลดลง :arrow_down:
        ** เมื่อหายใจเข้าเลือดจะไหลกลับตามปกติ และ Cardiac out put กลับสู่ปกติ
  - - - การใช้ออกซิเจนสูงขึ้น 2 เท่า --> หายใจใจเร็วขึ้น
  - - - กระเพาปัสสาวะถูกกด
        
        การไหลเวียนของเลือดและน้ำเหลืองไม่ดี
        
        ปัสสาวะลำบาก <--ได้ยาลดปวด
        
        มีโปรตีนในปัสสาวะ +1 เป็นภาวะปกติ
        
        การคั่งของปัสสาวะ --> มดลูกหดรัดตัวไม่ดี
    - - มีน้ำและเกลือเพิ่มขึ้นในระบบไหลเวียน
        
        เลือดไปเลี้ยงรกมากขึ้น
  - - - -->ปริมาณน้ำย่อยมากกว่า 25 มล. --> ความเป็นกรดมากขึ้น (pH <2.5 ) การดูดซึมอาหารลดลง
      - มารดาเสี่ยงต่อการสูดสำลักในระยะคลอด
  - - - เสี่ยงต่อภาวะติดเชื้อได้ง่าย
- - - - ประเมินการหดรัดตัวของมดลูกทุก 5 นาที พร้อมทั้งประเมินความเจ็บปวดจากการหดรัดตัวของมดลูกและความสามารถในการควบคุมความเจ็บปวดของผู้คลอด เพื่อให้การช่วยเหลือได้อย่างถูกต้อง
      - ให้คำแนะนำและดูแลให้ผู้คลอดหายใจและเบ่งอย่างถูกวิธีขณะที่มดลูกหดรัดตัวเพื่อบรรเทาอาการปวดและทารกสามารถคลอดได้อย่างปลอดภัย
      - แจ้งให้ผู้คลอดทราบถึงความก้าวหน้าของการคลอด รวมทั้งแผนการช่วยเหลือการคลอด พร้อมทั้งให้กำลังใจในการเบ่งคลอดเพื่อให้ผู้คลอดมีความวิตกกังวลและความกลัวต่อการคลอดลดลง
      - พูดปลอบโยนและแสดงความเห็นใจในความเจ็บปวดที่ผู้คลอดกำลังเผชิญ เพื่อให้ผู้คลอดผ่อนคลายทางด้านจิตใจ เกิดความอบอุ่นใจและมีกำลังใจ
  - - - 1.ดูแลให้ผู้คลอดเบ่งอย่างถูกวิธี คือ เมื่อมดลูกเริ่มหดตัวให้ผู้คลอดสูดลมหายใจเข้าทางจมูกและปากลมหายใจอกทางปากหนึ่งครั้งเพื่อหายใจล้างปอด จากนั้นสูดลมหายใจเข้าทางจมูกเต็มที่และกลั้นหายใจไว้ ยกศีรษะขึ้นจนคางจรดหน้าอกเบ่งลงก้นให้เต็มที่นานประมาน 6 ถึง 10 วินาที และสูดหายใจเข้าใหม่เบ่งซ้ำอีกถ้ามดลูกยังหดรัดตัวแข็งอยู่ เมื่อมดลูกคลายตัวให้เบ่ง เพื่อให้มีแรงในการผลักดับทารกให้คลอดออกได้ดี
      - 2 .กล่าวคำชมเชยและพูดให้กำลังใจผู้คลอด เมื่อเบ่งได้ถูกวิธีเนื่องจากจะช่วยให้ผู้คลอดเกิดความกระตือรือร้น และมีกำลังใจในการเบ่งมากขึ้น
      - 3.ดูแลความสุขสบายของผู้คลอด ถ้าผู้คลอดมีเหงื่อออกมาให้ใช้ผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดตามใบหน้า ลำคอและแขนขาเพื่อให้ผู้คลอดสุขสบายขึ้นหรือมีอาการตะคริวและปวดเมื่อยจากการนอนหงายขึ้นขาหยั่งและเบ่งคลอดเป็นเวลานาน ควรนวดบริเวณที่มีอาการเพื่อช่วยให้เลือดไหลเวียนดีขึ้น บรรเทาความเจ็บปวด
      - 4.ประเมินความก้าวหน้าของการคลอด โดยเฉพาะการเคลื่อนต่ำของส่วนนำ ถ้าส่วนนำไม่เคลื่อนต่ำออกมาตามเวลาที่กำหนด จะต้องรายงานแพทย์เพื่อให้การช่วยเหลือการคลอดต่อไป
      - 5.ดูแลให้ผู้คลอดได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ในช่วงที่มดลูกคลายตัวโดยไม่พูดคุยหรือส่งเสียงดังรบกวนผู้คลอด เพื่อให้ผู้คลอดมีพลังงานไว้ใช้ในการออกแรงเบ่ง
- - - - โดยประเมินทุก 5 นาทีหรือทุกครั้งที่มดลูกหดรัดตัวและคลายตัว ปกติมดลูกจะมีการหัดรัดตัวทุก 2-3 วินาที นาน 60-90 วินาที
        ความรุนแรงระดับมาก ซึ่งในการดูแลเพื่อไม่ให้เกิดอันตรายควรอยู่ระหว่าง 45-60 วินาที
        
        ถ้ามดลูกหดรัดตัวน้อยกว่าปกติหรือมากกว่าปกติ อาจทำให้เกิดอันตรายต่อมารดาและทารกได้ โดยเฉพาะผู้คลอดที่มีกาีหัดรัดตัวของมดลูกมากกว่าปกติชนิดไม่คลาย (tetanic contraction)
        
        เกิดภาวะมดลูกแตก ทำให้เสียเลือดมากและเกิดภาวะช็อคได้
        
        ทารกในครรภ์อาจเกิดภาวะขาดออกซิเจนเนื่องจากการไหลเวียนของเลือดบริเวณมดลูกและรกลดลง
    - - โดยการตรวจภายในเพื่อประเมินระดับส่วนนำของทารก การสังเกตบริเวณฝีเย็บ และการเคลื่อนต่ำลงของตำแหน่งเสียงหัวใจทารกที่ฟังได้ชัดเจนที่สุด
        
        คลอดที่มดลูก หกรัดตัวดี แรงเบ่งดี การเคลื่อนต่ำของส่วนนำก็จะเป็นไปได้ดี
        
        มดลูกหดรัดตัวไม่ดีหรือแรงแบ่งไม่ดี การเคลื่อนต่ำของส่วนนำจะล่าช้าหรือหยุดชะงัก ทำให้ระยะที่สองของการคลอดยาวนาน (prolonged 2nd stage of labar)
    - - โดยการประเมินลักษณะการเบ่งของผู้คลอดว่าถูกต้องหรือไม่
      - เบ่งแล้วการคลอดก้าวหน้าหรือไม่
        
        เบ่งแล้วการคลอดไม่ก้าวหน้า
        
        แรงเบ่งน้อย (poor maternal effort)
        
        ทารกอยู่ในท่าผิดปกติ
        
        เชิงกรานไม่กว้างพอ
    - - โดยประเมินว่ามีกระเพาะปัสสาวะเต็มหรือไม่
        
        กระเพาะปัสสาวะเต็ม
        
        ทำให้มดลูกหดรัดตัวไม่ดีและขัดขวางการเคลื่อนต่ำของส่วนนำทารก ทำให้ระยะเวลาของการคลอดยาวนานผิดปกติได้
    - - โดยการฟังเสียงหัวใจทารกทุก 15 นาทีเป็นอย่างน้อย
      - ในรายที่มีภาวะผิดปกติ ต้องฟังทุก 5 นาที เช่น มี me onium stanied หรือมารดามีโรคแทรกซ้อนที่อาจเกิดผลเสียต่อการไหลเวียนเลือด
      - ปกติอัตราการเต้นของหัวใจทารกอยู่ในช่วง 120-160 ครั้งต่อนาที จังหวะการเต้นสม่ำเสมอ
        
        ถ้าพบว่าอัตราการเต้นของหัวใจทารก < 120 หรือ > 160 ครั้งต่อนาที หรือจังหวะการเต้นไม่สม่ำเสมอ
        
        แสดงว่าทารกในครรภ์มีภาวะขาดออกซิเจนเกิดขึ้นแล้ว จำเป็นต้องช่วยในการคบอดสิ้นสุดลงโดยเร็ว
    - - โดยการจับชีพจรนับการหายใจและวัดความดันโลหิตทุก 15 นาที
      - ในรายที่อัตราการเต้นของชีพจรมากกว่า 90 ครั้งต่อนาทีความดันโลหิตต่ำ 90/60 มิลลิปรอทและหายใจเร็วกว่า 24 ครั้งต่อนาที
        
        การตกเลือดในระยะคลอดและเกิดภาวะข็อคต้องรีบรายงานแพทย์และให้การช่วยเหลือทันที
      - ถ้าความดันโลหิตสูงกว่าปกติ มากกว่า 140/90 มิลลิเมตรปรอท
        
        สังเกตอาการผู้คลอดอย่างใกล้ชิดเพราะอาจเป็นสาเหตุให้เกิดการชักในระยะคลอดได้
    - - โดยประเมินว่าผู้คลอดมีภาวะอ่อนเพลียหมดแรงขาดน้ำขาดอาหารหรือไม่รวมทั้งการประเมินระดับความเจ็บปวดและพฤติกรรมการเผชิญความเจ็บปวดของผู้คลอด
    - - การประเมินความวิตกกังวลและความหวาดกลัวของผู้คลอดต่อการคลอด
        
        มีผลทำให้มดลูกหดรัดตัวน้อยกว่าปกติเกิดการคลอดล่าช้าได้