Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วิเคราะห์เสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ตอนขุนช้างถวายฎีกา (คุณค่าด้านวรรณศิลป์,…

- - - - นางวันทองมีลักษณะสาวชาวบ้านจึงเป็นคนซื่อ ไม่ค่อยฉลาดเท่าใดนัก เป็นคนที่ไม่กล้าที่จะตัดสินใจดังบทประพันธ์
        
        ความรักขุนแผนก็แสนรัก ด้วยร่วมยากมานักไม่เดียดฉันท์ สู้ลำบากบุกป่ามาด้วยกัน สารพันอดออมถนอมใจ
        ขุนช้างแต่อยู่ด้วยกันมา คำหนักหาได้ว่าให้เคืองไม่
        เงินทองกองไว้มิให้ใคร ข้าไทใช้สอยเหมือนของตัว
        (หน้า 38 บรรทัดที่ 23 )
    - - มีรูปร่างหน้าตางดงามคมสัน สติปัญญาเฉลียวฉลาด นิสัยเป็นคนเจ้าชู้และมีคารมคมคาย
        จึงง่ายต่อการพิชิตใจหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ดังบทประพันธ์
        
        จึงแกล้งเพทุบายทำนายไป ฝันอย่างนี้มิใช่จะเกิดเข็ญ
        เพราะวิตกหมกไหม้จึงได้เป็น เนื้อเย็นอยู่กับผัวอย่ากลัวทุกข์
        พรุ่งนี้พี่จะแก้เสนียดฝัน แล้วทำมิ่งสิ่งขวัญให้เป็นสุข
        มิให้เกิดราศีกลียุค อย่าเป็นทุกข์เลยเจ้าจงเบาใจ
        (หน้า 34 บรรทัดที่ 11 )
    - - ขุนช้าง มีลักษณะนิสัยรักเดียวใจเดียวกับนางวันทอง มีลักษณะรูปชั่วตัวดำ หัวล้านมาแต่กำเนิด นิสัยเจ้าเล่ย์เพทุบาย ดังบทประพันธ์
        
        ครานั้นขุนช้างฟังบ่าวบอก เหงื่อออกโซมล้านกระบาลใส
        คิดคิดให้แค้นแสนเจ็บใจ ช่างทำได้ต่างต่างทุกอย่างจริง
        สองหนสามหนก่นแต่หนี พลั้งทีลงไม่รอดนางยอดหญิง
        คราวนั้นอ้ายขุนแผนมันแง้นชิง นี่คราวนี้หนีวิ่งไปตามใคร
        (หน้า 34 บรรทัดที่ 11 )
    - - มีความสามารถเช่นเดียวกับขุนแผนคือวิชาอาคม และเป็นคนรักแม่มาก
        
        หอมหวนอวลอบบุปผชาติ เบิกบานก้านกลาดกิ่งไสว
        เรณูฟูร่อนขจรใจ ย่างเท้าก้าวไปไม่โครมคราม
        ข้าไทนอนหลับลงทับกัน สะเดาะกลอนถอนลั่นถึงชั้นสาม
        กระจกฉากหลากสลับวับแวมวาม อร่ามแสงโคมแก้วแววจับตา
        ( หน้า24บรรทัดที่ 13 )
    - - มีนิสัยโกรธง่าย จะเห็นได้จากตอนที่ ให้นางวันทองเลือกว่าจะอยู่กับใคร นางมีความลังเล เลือกไม่ได้ว่าจะอยู่กับใคร
        
        หญิงกาลกิณีอีแพศยา มันไม่น่าเชยชิดพิสมัย
        ที่รูปรวยสวยสมมีถมไป มึงตัดใจเสียเถิดอีคนนี้
        เร่งเร็วเหวยพระยายมราช ไปฟันฟาดเสียให้มันเป็นผี
        อกเอาขวานผ่าอย่าปรานี อย่าให้มีโลหิตติดดินกู
        เอาใบตองรองไว้ให้หมากิน ตกดินจะอัปรีย์กาลีอยู่
        ฟันให้หญิงชายทั้งหลายดู สั่งเสร็จเสด็จสู่ปราสาทชัย
        (หน้า 39 บรรทัดที่ 19 )